The Soul Purchasing Pirate
บทที่279:ชายขี้เซา?
S.P.P. บทที่ 279: ชายขี้เซา?
เพียงไม่กี่ก้าวพวกเขาก็สามารถตามโรแกนได้ทันในตอนนี้ใบหน้าของชิกินั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
สมแล้วที่เขาเป็นโจรสลัดที่ได้ชื่อว่าตํานานแม้ว่าจะมีกุญแจมือและโซ่ตรวนข้อเท้าที่ทําจากหินไคโรอยู่แต่เขาก็ยังสามารถเดินเหินได้ราวกับคนปกติทั่วไป
“ การไปที่นั่นมันไม่ใช่เรื่องที่น่าดีใจหรอกนะ”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมา
“ ฮ่า ฮ่า,แกเองก็ไม่ต่างจากฉันไม่ใช่หรือไง,แม้ว่าพวกเขาจะสามารถจับฉันได้แต่ในอีกไม่ช้า ฉันก็จะกลับมาที่ท้องทะเลนี้อีกครั้ง”
ซิกิได้หัวเราะออกมาเสียงดัง แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าทหารเรือเป็นจํานวนมากเขาก็ยังกล้าที่จะพูดความคิดที่จะแหกคุกของเขาออกมา
“ อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ,รีบไปกันได้แล้ว!”
การ์ปได้กล่าวแทรกซิกขึ้นมาพร้อมกับสั่งให้เหล่าทหารเรือมาพาตัวของทั้งสองไป
หลังจากผ่านไป 15 นาที,โรแกนและชิกิก็ได้มาถึงบนดาดฟ้าเรือ
ในตอนนี้รอบตัวของพวกเขามีเรือรบอยู่ห้าลําที่กําลังล้อมรอบเรือลําหนึ่งอยู่และเรือลํานั้นก็คือเรือรบของการ์ปนั้นเอง เมื่อรวมการ์ปแล้วการเดินทางในครั้งนี้มีพลเรือโทถึงหกคน
การป้องกันของพวกเขามันแน่นหนามากมันราวกับกําแพงเหล็กที่ไม่สามารถทะลวงผ่านเข้าไปได้และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเข้ามาช่วยเหลือ
“ ไอ้หนูถ้าแกต้องการที่จะหนีการลงมือในตอนนี้นับว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้วนะ!,แกจะสู้ไปด้วยกันกับฉันมั้ยล่ะ?”
ในขณะที่โรแกนกําลังกําสมาธิเพื่อฟื้นฟูลมปราณอยู่นั้นจู่ๆซิกิก็ได้พูดขึ้นมา
แต่อย่างไรก็ตามในครั้งนี้โรแกนรู้สึกเห็นด้วยกับความคิดของเขา
“ นายไหวงั้นหรอ?”
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า,ขอแค่แกพร้อมก็พอ!”
แต่ในขณะที่ซิกิกําลังหัวเราะอยู่นั้นเองก็ได้มีเงาร่างของใครบางคนปรากฏขึ้นมา
“ แกลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันก็อยู่ที่นี่ด้วย?”
ในขณะที่พูดการ์ปก็ได้ต่อยลงไปที่หัวของชิกิอย่างรุนแรง
เสียงของชิกินั้นได้ขาดหายไปในทันที
“ อย่าคิดที่จะตุกติกไม่งั้นฉันจะไม่สุภาพกับนายอีกต่อไป”
การ์ปได้มองมาที่โรแกนพร้อมกับกล่าวออกมา
“ชิกิ,ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่านายจะเป็นพวกขี้โม้”
หมัดเมื่อกี้ของการ์ปมันไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย
โรแกนได้ส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจออกมา
ในตอนนี้เขากําลังรู้สึกลังเลว่าเขาควรที่จะใช้งานพลังของระบบตอนนี้เลยดีมั้ย? มันก็อย่างที่ชิกิบอกถ้าเขาต้องการที่จะหลบหนีจริงๆละก็ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในตอนนี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดแล้ว เพราะนอกจากการ์ปแล้วพวกที่เหลือก็ไม่ได้นับว่าเป็นปัญหาอะไรมาก
ไม่ว่ามันจะจบลงยังไงสุดท้ายผลลัพธ์ของมันก็คงจะไม่ดีสักเท่าไหร่
“ เอาวะ,ลองดูซักตั้ง!”
ทันใดนั้นโรแกนก็ได้เปิดตาขึ้นมาพร้อมกับเรียกระบบขึ้นมา
แต่ในตอนนั้นเองก็ได้มีเรือรบลําหนึ่งแล่นเข้ามาที่เรือรบของพวกเขา
* การ์ป!”
เมื่อได้ยินเสียงนั้นการ์ปก็ได้หันไปมองพร้อมกับสั่งให้หยุดเรือในทันที
* จอมพลคอง,เขามาที่นี่ได้ยังไงกัน?”
โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา
โรแกนได้ยินและมองเห็นเรือรบและคนที่อยู่บนนั้นได้อย่างชัดเจน
การแสดงออกของเขาได้กลับมาสงบพร้อมกับหลับตาลงอีกครั้ง
การประคับประคองต่อให้ซิกิอยู่ในสภาพสมบรูณ์ เขาก็คงไม่สามารถสู้กับพวกเขาทั้งสองได้
หลังจากการมาถึงเขาก็ได้เข้ามาพูดคุยกับการ์ปดูเหมือนว่าที่เขามาที่นี่ก็เพื่อให้มั่นใจว่าภารกิจในครั้งนี้จะไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น
ครึ่งวันต่อมา, โรแกนก็ได้มองเห็นกระแสน้ําวนขนาดใหญ่ตรงหน้าของเขา
กระแสน้ําวนขนาดใหญ่นั้นน่าเกรงขามมาก แถมมันยังทําการดึงดูดเรือทุกลําที่เข้ามาใกล้มันอย่างบ้าคลั่งตลอดเวลา
“ เกาะตุลาการ,อิมเพลดาวน์, นั่นศูนย์ใหญ่กองทัพเรืองั้นหรอ?”
สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขามันแปลกมากในตอนแรกเขาคิดมาตลอดว่าที่ๆเขาฟังจากมาคือศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ.เขาคิดว่ามันอาจจะเป็นเป็นผลกระทบที่เกิดจากทฤษฎีผีเสื้อขยับปีก แต่หลังจากที่ได้มองเห็นประตูแห่งความยุติธรรมขนาดใหญ่เขาก็ได้ล้มล้างความคิดนั้นไปในทันที
“ ศูนย์ใหญ่ที่อยู่ที่เรดไลน์ไม่ใช่ศูนย์ใหญ่ที่แท้จริงงั้นหรอ?”
“ ไม่มันไม่ถูกต้อง,ถ้าเกิดว่าที่นั้นไม่ใช่ศูนย์ใหญ่แล้วผู้แข็งแกร่งของกองทัพเรือจะไปรวมตัวอยู่ที่นั่นทําไมกัน?”
“ หรือว่าการมาถึงของฉันมันจะทําให้ทุกอย่างถูกเปลี่ยนแปลงไปจริงๆ?”
ในตอนนั้นเองเขาได้ยินบทสนทนาของการปและคอง
“ ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือถูกทําลายจนเละเทะและคงจะต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะสร้างเสร็จ”
“ แต่พวกเราก็ยังมีสถานที่ที่เอาไว้ให้สมาชิกครอบครัวของเหล่าทหารเรือเหลืออยู่ แค่ดัดแปลงอีกนิดหน่อยพวกเราก็สามารถใช้มันเป็นศูนย์ใหญ่กองทัพเรือได้แล้ว แถมภูมิประเทศของมันก็ยังดีมากอีกด้วย ทั้งง่ายต่อการป้องกันและยากต่อการถูกโจมตีด้วยคุณสมบัติข้างต้นนี้พวกเรากองทัพเรือก็จะปลอดภัยมากยิ่งขึ้น!”
โรแกนนั้นรู้สึกตกใจเล็กน้อย
“ เพราะว่าชิกิและฉันทําลายศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ เลยทําให้พวกเขาต้องย้ายที่ตั้งศูนย์ใหญ่งั้นหรอ?”
“ สถานที่ที่พวกเขาจะย้ายไปคือที่ที่อยู่ในมังงะและอนิเมะงั้นหรอ?”
เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าเพราะเรื่องวุ่นวายที่เขาก่อ มันจะทําให้เส้นเรื่องกลับมาเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น
“ จอมพลคองแล้วคุณจะตั้งชื่อมันว่าอะไร?”
การ์ปได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
“ ชื่อมารีนฟอร์ดเหมือนเดิมนั่นล่ะ!”
คองได้กล่าวตอบในทันที
ในขณะนี้พวกเขาได้เข้ามาในกระแสน้ําวนขนาดใหญ่นั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้มาถึงที่อิมเพลดาวน์
ชายที่มาต้อนรับการปและคองนั้นเป็นชายที่มีชื่อว่าโรเบิร์ตเขามีร่างกายที่สูงใหญ่เป็นอย่างมากเขามีส่วนสูงถึง 15 เมตร แถมยังมีหัวที่เหมือนกับหัวไชเท้าอีกด้วยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาทุกคนก็ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นเด็กไปเลย
“คอง,การ์ปไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”
เสียงของโรเบิร์ตนั้นแหบเป็นอย่างมากราวกับว่าเขาไม่ได้พูดคุยกับใครมาเป็นเวลานาน
“ โรเบิร์ต.นี่ไม่ได้เจอกันนานนายกลายเป็นผีไปแล้วงั้นหรอ!”
“ ฮ่า ฮ่า อีกไม่นานฉันก็คงจะเกษียณแล้วล่ะ!”
โรเบิร์ตได้ยิ้มออกมาแต่รอยยิ้มของเขามันดูน่าเกลียดมาก
หลังจากนั้นโรเบิร์ตก็ได้มองมาที่โรแกนและชิกิ
ในตอนนี้ชกก็ยังคงสลบอยู่ส่วยโรแกนนั้นได้ลืมตาขึ้นมาแล้ว จากการถูกจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชาของโรเบิร์ต
* หัวไชเท้าบ้านี่แข็งแกร่ง!”
ในตอนนี้โรแกนรู้สึกหนักใจมาก
* อย่างน้อยความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ด้อยไปกว่าพลเรือเอกเลย!”
มันเป็นอีกครั้งที่โรแกนได้พบกับพวกเสือหมอบมังกรซ่อนในกองทัพเรือ
“ สองคนนี้ล่ะที่จะให้นายจัดการโรเบิร์ตอย่าให้เกิดข้อผิดพลาดอะไรล่ะ”
การ์ปได้กล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง
– ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันไปส่งพวกเขาเองและฉันก็จะไม่หลับด้วย”
โรเบิร์ตได้กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้งของเขา
“ ถ้างั้นฉันก็มั่นใจแล้ว”
การ์ปได้ยกยิ้มขึ้นมาและพยักหน้า
การให้อีกฝ่ายไปส่งพวกเขาด้วยตัวเองนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว แถมเขายังบอกว่าเขาจะไม่หลับอีกด้วย
“ แล้วจะให้เอาพวกเขาไปไว้ที่ชั้นไหนล่ะ?”
จากนั้นโรเบิร์ตก็ได้ยื่นมือและกล่าวถามออกมา
“ เลเวล 6 ชั้นนรกนิรันดร์กาล!”
คองได้กล่าตอบออกมาในทันที
“ โอเค,พวกนายกลับไปได้แล้วล่ะ”
โรเบิร์ตนั้นได้จับตัวของโรแกนและชิกิราวกับของเล่น
หลังจากนั้นเขาก็ได้หมุนร่างกายที่ใหญ่โตของเขาและเดินเข้าไปในอิมเพลดาวน์
