บทที่283:กุญแจ!
S.PP: บทที่ 283: กุญแจ
อสูรผู้คุมได้เปิดฉากโจมตีไปที่ผู้คุมทั้งสอง และในไม่ช้าพวกเขาทั้งสองก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับอสูรผู้คุมที่ดุร้ายผู้คุมทั้งสองคนนั้นไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะต่อต้าน
ร่างของผู้คุมนั้นถูกฉีกอยู่สักพักก่อนที่จะถูกอสูรผู้คุมกลืนเข้าไปในกระเพาะ
โรแกนที่เฝ้ามองอยู่ในห้องขังนั้นรู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นมาก
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างจบแล้วโรแกนก็ได้สั่งการให้อสูรผู้คุมเอากุญแจที่เคยอยู่บนเอวของผู้คุม
ที่เลเวล 6 พื้นดินได้สั่นสะเทือนขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับร่างของอสูรผู้คุมที่เดินกลับมาหาโรแกน
ในตอนที่รู้สึกได้ถึงพื้นดินที่สั่นสะเทือนพวกเขาก็ตื่นตัวขึ้นมาในทันทีและเมื่อพวกเขาพบร่างของอสูรผู้คุมพวกเขาก็ดูจะแปลกใจเล็กน้อยแต่เมื่อพวกเขาเห็นว่ามันไม่ได้ทําการโจมตีใดๆพวกเขาก็ช็อคไปในทันที
“ ไอ้หนูนั้นมันจะแปลกเกินไปแล้ว!”
สําหรับอสูรผู้คุมของเลเวล 6 นั้นพวกเขาไม่คิดที่จะสู้กับมันแม้แต่น้อย ถ้าเกิดว่าพวกเขาไม่ได้รับการปลดปล่อยอย่างสมบรูณ์
แต่สิ่งที่ทําให้ต้องประหลาดใจมันก็ยังไม่หมดลงเมื่อจู่ๆอสูรผู้คุมก็ได้พ่นกุญแจออกมาจากปากของมันก่อนที่จะโยนไปให้โรแกน
“ นั่นกุญแจใช่มั้ย!?”
ไอ้เด็กนั่นมันควบคุมอสูรผู้คุมได้!!”
ในเวลาเหล่าผู้คนในเลเวล 6 นั้นต่างก็มองมาที่โรแกนด้วยความตื่นเต้น
โรแกนได้มองไปที่กุญแจพร้อมกับยกยิ้มขึ้นมา
เขามองไปที่พวกมันที่ละอันซึ่งแต่ละอันนั้นต่างก็มีตัวเลขกํากับอยู่ได้แก่ 2, 4, 6, 8, 10 พวกมันมีทั้งหมดห้าอัน
หลังจากโยนกุญแจมาให้โรแกนอสูรผู้คุมก็ได้หมุนกายแล้วเดินจากไปในทันที
แทบจะในเวลาเดียวกับที่อสูรผู้คุมเดินจากไปเหล่านักโทษนั้นต่างก็ส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น ความสิ้นหวังที่เคยประดับอยู่บนใบหน้าได้จางหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน
ไอ้หนูถ้าเอากุญแจมาให้ฉันละก็ฉันจะพาแกออกไปเอง”
“ ไม่! ไอ้หนูเอากุญแจมาให้ฉันดีกว่า”
“เอากุญแจมาให้ฉันตราบใดที่ฉันสามารถออกไปจากที่นี่ได้ละก็ฉันจะยกย่องแกราวกับพระเจ้าเลย!”
ในตอนนี้พวกเขาไม่มีความสิ้นหวังอีกต่อไปแล้วมันเหลือแต่เพียงความตื่นเต้นเท่านั้น
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของพวกเขาโรแกนก็ได้ยกยิ้มขึ้นมาแต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะทําอะไรแม้แต่น้อย
แม้แต่นึกเองก็ยังมองมาที่โรแกนด้วยความตกตะลึงในตอนนี้เขารู้สึกตกใจมากจนพูดอะไรไม่ออก
ไอ้เด็กนี่มันจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว! นี่เขาถึงขนาดสามารถควบคุมอสูรผู้คุมได้แถมยังได้รับกุญแจมาอีกด้วย
“ชิก”
ทันใดนั้นเองโรแกนก็ได้พูดขึ้นมาพร้อมกับมองมาที่ชิก
ท่ามกลางความมืดมิดทั้งสองได้จ้องมองกันด้วยสีหน้าที่แตกต่างกันคนหนึ่งกําลังยิ้มส่วนอีกคนกําลังรู้สึกตกตะลึง
“หมายเลขกุญแจมือของนายคือหมายเลขอะไร?”
โรแกนได้กล่าวถามขึ้นมา
คําพูดของเขาทําให้เหล่านักโทษแผดเสียงคํารามขึ้นมาอีกครั้ง
ไอ้หนู!! มอบกุญแจให้ฉันส์แล้วฉันจะยอมทําทุกอย่างตามที่นายต้องการ!”
ได้โปรดมอบมันให้ฉัน!”
“ฉันมีแผนที่ขุมทรัพย์พร้อมกับขุมทรัพย์อีกมากมายที่ซ่อนอยู่ถ้านายยกกุญแจให้ฉันละก็
แผนที่ขุมทรัพย์นั้นก็จะเป็นของนายในทันที!”
ในเวลานี้เหล่านักโทษในเลเวล 6 นั้นได้กลายเป็นบ้าไปแล้ว
“ หมายเลขกุญแจมือของฉันคือหมายเลข 4!”
ซิกิได้สูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติของตัวเขาเอาไว้ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ยังสามารถรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นที่อยู่ภายในน้ําเสียงของเขาได้อย่างชัดเจน
“ นายนี่โชคดีจริงๆนะ!” โรแกนได้กล่าวขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม
โรแกนได้ยกมือขวาขึ้นมาพร้อมกับโยนกุญแจไปที่ห้องขังของอีกฝ่าย
“กริ้ง”
โดยไม่ลังเลชิกได้หยิบกุญแจขึ้นมาในทันทีเมื่อได้กุญแจมาเขาก็ได้ก้มตัวลงพร้อมกับสอดกุญแจเข้าที่กุญแจมือของเขาพร้อมกับเสียง “ศึก” ที่ดังขึ้นมาเหล่านักโทษที่เหลือ เมื่อเห็นฉากที่เกิดขึ้นพวกเขาก็ได้แผดเสียงคํารามขึ้นมาอีกครั้ง
“มันเป็นของจริง
“ กุญแจนั่นเป็นของจริง!”
“ พระเจ้า ในที่สุดฉันก็มีหวังแล้ว”
ความหวังและความตื่นเต้นของเหล่านักโทษนั้นได้ขยายตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วภายในใจของพวกเขา
” นายต้องการอะไร?”
ซิกิได้สูดหายใจเข้าและกล่าวถามโรแกนออกมา
“สอนฮาคิเกราะให้ฉันหน่อย”
โรแกนได้กล่าวออกมาโดยที่ไม่มีความลังเลใดๆ
“ เรื่องง่ายๆ!”
ซิกได้ตอบตกลงและมองมาที่โรแกนอย่างลึกซึ่งพร้อมกับจุดจ่าอีกฝ่ายเอาไว้
ในช่วงเวลาที่ยากลําบากแบบนี้อีกฝ่ายกลับช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ เพียงเพราะว่าตัวเขาต้องการที่จะให้เขาสอนฮาคิเกราะ แล้วเขาจะไปปฏิเสธอีกฝ่ายทําไม
หลังจากนั้นโรแกนก็ได้หันหน้าไปหาเหล่านักโทษที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้น
“ ฉันมีกุญแจเพียงห้าดอกเท่านั้น,ชิกใช้ไปแล้วหนึ่ง เพราะงั้นในตอนนี้จึงเหลือเพียงแค่สี่ดอกสําหรับหมายเลขต่อไปนี้
เขาได้หยุดพูดไปชั่วขณะหนึ่งมันทําให้เหล่านักโทษต่างก็รู้สึกตื่นเต้น
“ 2,6,8,10!”
ของฉัน!!”
“ มีของฉันด้วยนี่มันเยี่ยมไปเลย!”
เหล่าคนที่มีหมายเลขที่โรแกนกล่าวออกมานั้นต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
จริงอยู่ที่กุญแจนี้ทําได้เพียงแค่ไขกุญแจมือของพวกเขา และไม่ได้ทําให้พวกเขาหลบหนีออกไปจากที่แห่งนี้ได้ แต่มันก็ยังมีความหวังอยู่
“เสนอราคาที่น่าพึงพอใจมาแล้วกุญแจเหล่านี้จะเป็นของพวกนาย”
โรแกนได้กล่าวออกมา
ในพริบตานักโทษเหล่านั้นที่มีหมายเลขตรงกับที่โรแกนกล่าวก็ได้ตะโกนเสนอราคาออกมา
แต่อย่างไรก็ตามโรแกนกลับไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่ได้ยินสักเท่าไหร่ เมื่อเห็นท่าทางของโรแกน นักโทษพวกนั้นก็รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายไม่พอใจกับราคาที่พวกเขาเสนอในตอนนี้พวกเขาอยากรู้มากว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรกันแน่
เวลาได้ไหลผ่านไปอย่างช้ําๆหลังจากนั้น 15 นาทีก็ได้มีเหล่าผู้คุมจํานวนมากมุ่งหน้ามาที่ทางเข้าเลเวล 6
และเมื่อพวกเขาเห็นร่างของผู้คุมทั้งสองที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ใบหน้าของพวกเขาก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
ไปดูพวกนักโทษก่อน”
หัวหน้าผู้คุมได้สั่งการออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อผู้คุมคนอื่นๆได้ยินคําสั่งของเขาพวกเขา ก็ได้มุ่งหน้าลงไปที่เลเวล 6 ในทันที
เมื่อเหล่าร่างของพวกผู้คุมเหล่านักโทษก็ได้เงียบเสียงลงในทันที
บรรยากาศในที่แห่งนี้มันแปลกมากเพราะนักโทษทุกคนนั้นต่างก็กําลังจ้องมองมาที่ห้องขังของโรแกน
ถ้าเกิดว่าผู้คุมพวกนี้รู้เข้าละก็ว่าโรแกนมีกุญแจอยู่กับตัวเขาตายแน่ แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาทุกคนก็รู้ดีว่าเด็กนี้คือความหวังเดียวที่พวกเขาจะสามารถหลบหนีออกไปจากคุกนรกนี้ได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครในหมู่พวกเขาที่คิดจะเปิดเผยมันออกมา
“หมายเลข 1 ยังอยู่”
“ หมายเลข 2 ยังอยู่”
“ หมายเลข 8 ยังอยู่”
เมื่อพวกเขาตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีนักโทษคนไหนหลุดออกมาจากห้องขัง พวกเขาก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“ โชคดีที่ไม่มีนักโทษคนไหนหลุดออกมาดูเหมือนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงอุบัติเหตุ
หัวหน้าผู้คุมได้กล่าวออกมาก่อนที่จะหันไปสั่งการผู้คุมคนอื่นๆ
“ออกคําสั่งให้ทุกคนให้ความสนใจและจับตาดูพวกสัตว์อสูรในเรือนจําอย่างใกล้ชิดเรื่องนี้ไม่สามารถปล่อยให้เกิดขึ้นได้อีก!”
– รับทราบ!”
แม้ว่าเหตุการณ์แบบนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกแต่พวกเขาก็ยังตกใจมากอยู่ดี
เหตุการณ์นี้ทําให้เหล่าผู้คุมตื่นตัวมากยิ่งขึ้น
หลังจากที่พวกผู้คุมออกไปจากที่เลเวล 6 พวกเขาก็ได้กลับมาพูดคุยกันอีกครั้ง
ไอ้หนูสิ่งที่ฉันเสนอไปมันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้วเท่าที่ฉันมี ถ้านายยังไม่พอใจ ฉันก็คงต้องยอมแพ้
เสียงของชายแก่คนหนึ่งได้ดังขึ้นมา
“ ฉันเชื่อว่านายยังมีสิ่งที่ดีกว่านั้นอยู่”
โรแกนได้ยกยิ้มขึ้นมาและไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีก
“ซิ!”
ชายแก่คนนั้นไม่ได้กล่าวอะไรออกมาแม้ว่าเขาจะรู้สึกหงุดหงิดก็ตาม
“โอ้ใช่แล้วก็มีอีกเรื่องหนึ่ง
ดูเหมือนว่าโรแกนมีเรื่องที่อยากจะบอกกล่าวกับพวกเขาทั้งหมด
“ฉันยังสามารถหากุญแจมาได้อีกเพราะงั้นตราบใดที่พวกนายมีข้อเสนอที่น่าพึงพอใจพวกนายสามารถจองคิวล่วงหน้าได้”
เมื่อได้ยินคําพูดของเขาเหล่านักโทษก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง
“ และเมื่อไหร่ที่ฉันได้รับกุญแจที่มีหมายเลขนั้นๆมาฉันก็จะมอบมันให้กับพวกนายในทันที!
โรแกนได้กล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆหรอกนะเพราะฉะนั้นฉันจึงจํากัดแค่ห้าคน เอาล่ะ เสนอราคากันมาได้แล้ว!
ในครั้งนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เข้ามาพูดคุยกับโรแกนมีเพียงสี่คนเท่านั้นที่เสนอราคาออกมา บางคนถึงกับเสนอประเทศให้กับโรแกนแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจมัน
ไอ้เด็กนี้มันจะโลภมากเกินไปแล้ว
ทุกคนนั้นต่างก็กําลังคิดว่าพวกเขาจะทํายังไงให้โรแกนพึงพอใจ
โรแกนได้หลับตาลงเพื่อบ่มเพาะต่อที่นี่มันเหมาะกับการบ่มเพาะมากจริงๆ!
ตาแก่พวกนี้ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาสามารถเก็บเกี่ยวได้
ในเวลานี้เขายังไม่ต้องการรับออกไปจากที่แห่งนี้
