บทที่284:ชิกลงมือ!
S.PP: บทที่ 284: ซีก็ลงมือ!
ครึ่งชั่วโมงต่อมาอสูรผู้คุมที่ถูกควบคุมโดยเนตรวงแหวนก็ได้เดินกลับมาหาโรแกนพร้อมกับเนื้อสดๆ ดูเหมือนว่ามันจะเข้าใจคําว่าอาหารในความหมายของโรแกนผิดไปนิดนึง
เมื่อมาถึงตรงหน้าห้องขังของโรแกนมันก็ได้โยนเนื้อสดมาให้โรแกน
เนื้อสด? บางทีถ้าเนื้อนี่ถูกทําให้สุกมันอาจจะมีรสชาติที่ดี
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดโรแกนก็ได้พูดออกไป
“ทําให้มันสุก!”
โรแกนได้ออกคําสั่งที่ชัดเจนให้กับอสูรผู้คุมอีกครั้ง
ในตอนนั้นเองอสูรผู้คุมก็ได้สูดหายใจเข้าก่อนที่จะพ่นไฟไปที่ห้องขังของโรแกน
“ฟื้วววว”
โรแกนประหลาดใจกับเหตุการณ์ตรงหน้ามาก,เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าอสูรผู้คุมตัวนี้จะสามารถพ่นไฟออกมาได้ด้วย
เนื้อสดนั้นกําลังถูกไฟของอสูรผู้คุมเผาด้วยความร้อนแรงเพียงพริบตาเดียวเนื้อนั้นก็ได้ส่งกลิ่นหอมออกมา
“พอได้แล้ว”
เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนมันก็ได้เดินจากไปในทันที
โรแกนได้มองไปที่อสูรผู้คุมด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน, อสูรผู้คุมตัวนั้นไม่เพียงแต่จะมีพละกําลังที่มหาศาลแต่ยังสามารถปล่อยไฟออกมาจากปากได้อีกด้วย
หลังจากนั้นโรแกนก็ได้กัดลงไปที่เนื้อที่ถูกทําให้สุกแล้วเริ่มเคี้ยวมันอย่างรวดเร็ว อย่างที่เขาคิดเอาไว้รสขาติของมันนับว่าไม่เลวเลย
ใช้เวลาเพียงแค่สามนาทีเท่านั้นเนื้อขึ้นโตก็ได้ถูกโรแกนกลืนหายไปจนหมด
เหล่านักโทษในเลเวล 6 ต่างก็จ้องมองมาที่โรแกนด้วยความอิจฉา
พวกเขาไม่เคยเห็นใครในเลเวล 6 ที่สบายและมีอิสระเท่าโรแกนมาก่อนเลยสักคน
“ ไอ้หนูถ้าแกยกเนื้อให้ฉันละก็ฉันจะสอนฮาคิสังเกตให้เอามั้ย?”
เสียงของใครบางคนได้ดังขึ้นมา
เมื่อโรแกนได้ยินเสียงของเขาโรแกนก็สามารถจําได้ในทันทีว่าเขาเป็นใครเขาเป็นคนที่ไม่เชื่อว่าโรแกนสามารถเห็นอนาคตได้
โอ?”
เขาสนใจข้อเสนอของอีกฝ่ายมากดังนั้นเขาจึงหยิบเนื้ออีกขึ้นไปให้อีกฝ่าย
หลังจากที่ได้ยินเสียงเคี้ยวเหล่านักโทษที่เหลือต่างก็ยื่นข้อเสนอต่างๆเข้ามา
“ ฉันมีวิชาดาบและฉันก็สามารถสอนมันให้กับนายได้”
“ ไอ้หนูฉันมีวิชําการต่อสู้ที่ไม่ด้อยไปกว่าวิชาหกรูปแบบของพวกกองทัพเรือและฉันก็สามารถสอนมันให้กับนายได้ทั้งหมด
ในพริบตาเดียวข้อเสนอต่างๆมากมายกําได้หลั่งไหลเข้ามาหาโรแกน
ผู้คนที่กินอิ่มอยู่ตลอดเวลาหน่ะไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาได้หรอกว่าอาหารมัน
ดึงดูดใจของพวกเขามากขนาดไหน
สําหรับโรแกนแล้วการแบ่งชิ้นเนื้อพวกนี้ให้กับพวกเขามันไม่ใช่เรื่องที่ยากลําบากเลยแม้แต่ น้อย
ภายใต้การควบคุมของเนตรวงแหวนพลังของสิ่งที่ถูกควบคุมนั้นจะเพิ่มขึ้นมาสองเท่า นอกเหนือจากพัศดีแล้วเขาไม่จําเป็นต้องรู้สึกกลัวใครสักนิดแถมพออสูรผู้คุมลงมือมันก็ยังไม่ถูกสงสัยอีกด้วย
ดังนั้นในตอนนี้โรแกนจึงมีแต่ผลประโยชน์
ในวันต่อมาชิกก็ได้เริ่มสอนฮาคิเกราะให้กับเขา
เพราะว่าพวกเขายังอยู่ในคุกมันจึงกลายเป็นเรื่องที่ยากลําบากมากในการฝึกเพราะว่ามันมีเพียงแค่คําอธิบายเท่านั้นที่สามารถส่งต่อมาได้และไม่มีการสาธิตใดๆเลยแม้แต่น้อย ในตอนนี้โรแกนจึงลําบากมากในการฝึกฝน
แต่ในเวลาเดียวกันการค้าขายคิวกุญแจก็พอที่จะมีความคืบหน้าขึ้นมาบ้าง
ไม่ว่าจะแผนที่สมบัติที่ซ่อนผลไม้ปีศาจเอาไว้หรือแม้แต่กองกําลังที่อยู่ใต้อาณัติของพวกเขาพวกเขานั้นได้นํามันมาแลกเปลี่ยนกับโรแกนทั้งหมด
ไม่ว่าโรแกนจะมีโอกาสได้ใช้งานพวกมันหรือไม่ก็ตามแต่ขอแค่เขารู้สึกว่ามันมีประโยขน์เขาก็จะยอมรับมันเอาไว้ทั้งหมด
เวลาได้ไหลผ่านไปผลประโยชน์ที่โรแกนได้รับก็เพิ่มขึ้นมามากเช่นกัน
เมื่ออยู่ในคุกนรกแห่งนี้พวกเขานั้นไม่มีทางรู้ได้เลยว่าวันเวลานั้นได้หมุนผ่านไปนานขนาดไหนแล้ว
ในวันหนึ่งขณะที่โรแกนกําลังทําตามคําอธิบายของชิกอยู่นั้นเขาก็ได้ยกยิ้มขึ้น
ที่ปลายนิ้วของเขานั้นได้เปลี่ยนกลายเป็นสีดําก่อนที่จะหายไป
“ฮาคิเกราะ!”
แม้ว่ามันจะมีขนาดที่เล็กมากแต่มันก็ถือว่ามันฮาคิเกราะที่ถูกต้อง (เพื่อคนสงสัยว่าแล้วเมื่อตอนก่อนๆที่มันพูดว่ามันใช้ได้คืออะไรมันบลัฟนะครับ)
“ อิมเพลดาวน์นี้ก็ไม่เลวเลยนะ!”
โรแกนได้กล่าวและหัวเราะออกมาเสียงดัง
ตั้งแต่ที่เขามาถึงยังโลกแห่งนี้และได้รับฮาคิราชั้นย์มาตลอดเวลานั้นเขาไม่เคยได้รับคําแนะนําจากใครเลยสักคนเขาพึ่งพาตัวเองมาตลอด พอมีคนมาให้คําแนะนํามันจึงไม่แปลกที่เขาจะสามารถใช้งานมันได้เร็วขนาดนี้
ครั้งหนึ่งเขาเคยขอให้เรย์ลี่สอนเขาและอีกฝ่ายก็ตอบตกลงแล้วด้วยแต่ก็เกิดเรื่องซะก่อนทําให้เขาไม่สามารถไปฝึกกับอีกฝ่ายได้
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าการมาที่อิมเพลดาวน์จะคุ้มแบบนี้
“ นายทํามันสําเร็จแล้วงั้นหรอไอ้หนู?”
ซิกิได้กล่าวถามออกมาด้วยความประหลาดใจ
ใช่ แม้ว่ามันจะยังอ่อนแอและไม่มั่นคงก็ตามแต่ก็ถือว่าท่าได้แล้วหล่ะ”
เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนพวกนักโทษต่างก็รู้สึกช็อคไปในทันที
ไอ้หนูนี้สามารถฝึกฮาคิเกราะสําเร็จภายในคุกนรกนี้ได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยพยายามที่จะฝึกฝนอะไรเลยแต่ภายใต้ความหิวโหยและสภาพร่างกายที่อ่อนแอลงทุกวันแค่จะเอาชีวิตรอดไปวันๆยังยากเลยแล้วคิดว่าพวกเขาจะฝึกได้งั้นหรอ?
บางทีไอ้เด็กนี้อาจจะสามารถหนีออกไปจากที่นี่ได้ไป
“เอาล่ะไอ้หนูถ้างั้นมาฝึกฮาคสังเกตต่อกับฉันเลยก็แล้วกัน
ตาแก่ที่บอกว่าจะสอนฮาคิสังเกตให้กับเขาได้กล่าวขึ้นมา
ในวันนี้โรแกนได้เริ่มฝึกฮาคสังเกตภายใต้การแนะนําของอีกฝ่าย
เมื่อมีอสูรผู้คุมมันทําให้โรแกนไม่เคยขาดแคลนอาหารและเมื่อเขาได้รับผลประโยชน์เล็กๆ
น้อยๆจากนักโทษคนอื่นเขาก็จะยกเนื้อที่เขามีให้กับพวกเขา
ในตอนนี้โรแกนกําลังรู้สึกลังเลที่จะจากไปจากคุกนรกนี้ ที่แห่งนี้นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานธรรมชาติมันทําให้เขาสามารถฝึกฝนตัวเองได้อย่างรวดเร็วแถมที่นี้ก็ยังมีผู้เชี่ยวชาญอยู่เป็นจํานวนมากที่สามมารถทําให้เขาแข็งแกร่งได้อยู่อีกด้วย
นอกเหนือจากการฝึก การนอน,การกินแล้วโรแกนก็ไม่ได้ทําอะไรอย่างอื่นเลย
ไม่รู้ว่าเขากับซิกอยู่ที่นี่มานานขนาดไหนแล้วแต่ในตอนนั้นเองซีกก็ได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
“ฉันอยู่ที่นี่ไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว!”
ภายใต้เสียงคํารามขึกได้ตัดเท้าของเขาทิ้งจนเลือดย้อมโซ่ตรวนไคโรให้กลายเป็นสีแดง
นักโทษทุกคนในเลเวล 6 ต่างก็มองไปที่ซิกด้วยความตกตะลึง
จากนั้นมีคุกจํานวนมากก็ได้ลอยขึ้นมา
“ฉันเป็นอิสระแล้ว!”
ซิกที่ยืนอยู่ในห้องขังได้ตะโกนออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด
ในเวลาเดียวกันนั้นเองหัวหน้าผู้คุมประจําเลเวล 6 เองก็ได้ยินเสียงตะโกนของซิกเช่นกันเขารีบวิ่งเข้าไปหาชิกพร้อมกับคว้ากุญแจมาด้วย
การกระทําของชิกนั้นทําให้คุกนรกแห่งนี้วุ่นวายในทันที
เมื่อพวกเขามาถึงห้องขังของชิกิพวกเขาก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น
“ เอากุญแจมาให้ฉัน!”
ชิกได้คํารามออกมาและพุ่งเข้าไปหาหัวหน้าผู้คุมคนนั้นพร้อมกับกระท่ากร่างของอีกฝ่ายเข้ามาหาตน
“ ฉันต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้!!
หนึ่งในเหตุการณ์ที่อยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ได้เริ่มขึ้นแล้ว
