S.P.P บทที่ 92: การระลึกถึง!
ประตูได้เปิดออกพร้อมกับร่างของหญิงสาวคนหนึ่งที่ค่อยๆเดินออกมา
เมื่อเธอเห็นเจสันที่ถูกแช่แข็งและเจ้านายตัวน้อยที่กำลังหวาดกลัว,แต่เธอนั้นไม่ปรากฏความกลัวและหรือความประหลาดใจอยู่บนใบหน้าของเธอเลยแม้แต่น้อย
“ ตอนนี้คุณได้เจอฉันแล้ว!”
รูจได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา,ในขณะที่เธอมองไปที่คุซัน
“ ฉันจะไปกับคุณ,แต่คุณต้องไม่ทำอะไรพวกเขา!”
เสียงของเธอเบามากและมันทำให้ดวงตาของคุซันหดแคบลง
หลังจากตรวจดูรูจอย่างรอบคอบ,คุซันก็ได้พยักหน้าออกมาเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ไม่ตกใจเลยแม้แต่ในตอนที่เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย,สิ่งแรกที่เธอคิดถึงไม่ใช่ตัวเธอแต่เป็นคนที่ปกป้องเธอ
“ หญิงสาวตั้งครรภ์ที่กำลังหลบหนีจากการเฝ้าระวังของกองทัพเรือ,คุณน่าสงสัยมากรู้ตัวไหม!”
คุซันได้ยิ้มออกมาแล้วเดินไปที่รูจ
เขาไม่ได้แสดงท่าทีที่ดุร้ายออกมา,แต่พลังอันทรงพลังของเขานั้นมัยเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น
หลังจากเดินไปได้สามก้าว,คุซันก็ได้หยุดเดินลงอย่างกระทันหันพร้อมกับใบหน้าของเขาที่ดูจริงจังมาก
เขาได้จ้องมองไปที่ท้องฟ้า
“ชี่! ชี่! ชี่!”
เปลวเพลิงที่ลุกโชติช่วงได้พุ่งลงมาจากฟากฟ้าและตรงลงมาหาเขา
ดวงตาของเขาได้หดลง,เมื่อเขาเห็นเปลวเพลิงนั้นคุซันก็รีบกระโดดถอยหลังกลับไปในทันที
คุซํนได้กระโดดถอยหลังไปยืนอยู่บนขอบของเรือ
เปลวเพลิงนั้นได้พุ่งลงมาบนดาดฟ้าเรือ,มันได้หมุนวนอย่างรวดเร็วและพุ่งไปที่คุซันอีกครั้ง
การแสดงออกของคุซันนั้นเริ่มจริงจัง แทนที่จะเลือกกลายสภาพร่างกายของตัวเองคุซันกลับเลือกที่จะหลีกเลี่ยงมัน
ในตอนนี้คุซันที่ยืนอยู่บนขอบของเรือนั้นได้เงยหน้าขึ้นมองไปที่ร่างที่กำลังลอยอยู่บนอากาศ
“นายเป็นใคร?”
คุซันได้ถามออกมาด้วยความสงสัยพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองร่างประหลาดที่ถือดาบยาวอยู่บนมือ
ร่างเล็กนั้นยืนอยู่นนอากาศอย่างเงียบๆพร้อมกับมองลงมาที่คุซัน
สิ่งที่ทำให้หัวใจของคุซันต้องตกตะลึงนั้นก็คือชายคนนี้นั้นสามารถยืนอยู่บนอากาศได้อย่างอิสระ
“ออกไปจากที่นี่ซะ!”
“ ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รังเกียจหรอกนะที่จะเผานาย!”
เสียงที่เฉยชาได้ดังออกมา,ชายคนนั้นได้มองไปที่อีกฟากหนึ่งหลังจากที่เห็นร่างของเจสันที่ถูกแช่แข็ง,ดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย
ในตอนนั้นเองเสียงน้ำแข็งแตกก็ได้ดังขึ้นมา
ดวงตาของคุซันนั้นสั่นไหวและเขาก็ได้หันไปมอง
บนดาดฟ้าเรือ,เจสันที่ถูกแช่แข็งเป็นประติมากรรมน้ำแข็งนั้นได้พังทลายลงมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ โฮ้,หนาว! หนาว! หนาว!”
เจสันได้ตะโกนออกมาพร้อมกับร่างกายของเขาที่กำลังสั่น
จากนั้นเขาก็จ้องไปที่คุซัน
“ เฮ้,ทหารเรือการต่อสู้ของเรายังไม่จบ!”
“ ครั้งนี้ฉันจะไม่ปราณีนายอีกแล้ว!”
เสียงของเจสันยังคงสั่นอยู่,ความเย็นนั้นเกือบจะทำให้เขาป่วย
คุซันตกตะลึงมาก,เขาได้มองไปที่เจสันและชายแปลกหน้าบนอากาศ
“ อ้าวกัปตัน! คุณกลับมาแล้วงั้นหรอ!”
ในขณะนั้นเองเจสันก็ได้หัวเราะออกมา
“ฮืม!”
ชายคนนั้นที่ยืนอยู่บนอากาศได้พยักหน้า,พริบตาเดียวร่างกายของเขาก็ได้พุ่งเข้าหาเจสัน
ในตอนนี้ทั้งสองได้ยืนอยู่ข้างกันและมองไปที่คุซัน
“โอ้! เขาเรียกนายว่ากัปตัน,นายคงเป็นโรแกนงั้นสินะ!?”
ในที่สุดคุซันก็ได้รับรู้ถึงตัวตนของเขา
เขาไม่ใช่คนโง่,เขามักจะขี้เกียจเกินกว่าที่จะใช้ความคิดของเขา,แต่ในเวลานี้เขานั้นไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาเห็น
“ ฉันได้ยินมาว่าพลเรือเอกคิซารุกำลังไล่ตามจับนายอยู่นิ!”
ดวงตาของคุซันได้หดลงและถามออกไปอย่างสงสัย
“คิซารุงั้นหรอ! บางทีนายควรจะไปหาเขานะ!”
โรแกนได้ยิ้มออกมา
คุซันได้จ้องไปที่โรแกนด้วยความช็อค,การที่คิซารุไปไล่ตามจับโรแกนด้วยความแข็งแกร่งของเขานั้นโรแกนไม่ควรที่จะหนีจากเขาได้สิ
เว้นแต่ว่า!
เว้นแต่ว่าเด็กนี้จะแข็งแกร่งกว่าคิซารุ!
อย่างไรก็ตามมันจะเป็นไปได้ยังไง?
“ ฉันจะให้เวลานายสามวินาที,นายต้องตัดสินใจว่านายจะออกจากไปเรือลำนี้หรืออยู่ต่อแล้วมีชะตากรรมแบบเดียวกันกับคิซารุ!”
คำพูดของโรแกนนั้นเต็มไปด้วยความดุร้าย
ประกายไฟได้ลุกไหม้ขึ้นมาจากคมดาบของดาบฟันวิญญาณและมันก็ได้ส่งเสียง “ชิ่ววว”
คุซันได้มองไปที่ชายทั้งสองตรงหน้าเขาอย่างระมัดระวัง,เขาลังเลอยู่เล็กน้อยแล้วก็ได้แสดงท่าทีผ่อนคลายออกมา
“ นายตัวใหญ่นายชื่ออะไร?!”
เขาได้ถามชื่อของเจสันออกไป
ฉันกลัวว่าจะมีคนไม่มากนักในโลกใบนี้ที่สามารถยืนหยัดต่อหน้าความแข็งแกร่งของเขาได้และสามารถหลุดพ้นจากน้ำแข็งของเขาไปได้
“ชื่อของฉันคือ เจสัน สเตธัม!”
เจสันได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
เจสันนั้นเป็นคนที่ตรงไปตรงมาซื่อสัตย์,เขาทำตามหน้าที่ของอย่างซื่อตรงเช่นเดียวกับวิธีการโจมตีของเขาที่เรียบง่ายและกดขี่
“ นายแข็งแกร่งมาก!”
คุซันได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับกระโดดลงไปที่ท้องทะเล
จริงๆแล้วเขาเลือกที่จะจากไป
สองต่อหนึ่งกับทั้งสองคนนี้นั้นความสามารถในการกลายสภาพของเขานั้นอาจจะถูกจัดการด้วยพลังที่ไม่รู้จักของสองเอาก็ได้,แต่คิซารุนั้นมั่นใจว่าโรแกนนั้นไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขา คุซันนั้นเป็นคนที่มักจะหลีกเลี่ยงความยากลำบากเขาเลยเลือกที่จะจากไป
สิ่งนี้มันสอดคล้องกับตัวตนของเขา,แต่ก็ถือว่าเป็นการเลือกที่ฉลาดไม่เบา
ยิ่งไปกว่านั้นคุซันยังได้รับภารกิจมาจากตาแก่ที่ดื้อรั้นคนหนึ่งมาอีกด้วย
“ การ์ปเซนเซบางทีคุณน่าจะสามารถวางใจได้แล้ว”
คุซันเดินอยู่บนท้องทะเลทีละก้าวพร้อมกับพึมพำออกมา
เมื่อมองไปที่คุซันที่อยู่ห่างไกลออกไป,โรแกนได้เหล่ไปมองเขาแล้วหันหลังกลับมา
“ เจสันออกเดินทางออกไปจากที่นี่ได้แล้ว!”
เจสันได้ถูร่างกายที่กำลังสั่นของเขาไปมา,แต่หลังจากได้ยินคำพูดของโรแกนเขาก็ได้ตะโกนเสียงดังออกมาในทันที
“โอเค,กัปตัน!”
รูทดราก้อนได้เริ่มแล่นไปบนท้องทะเลอีกครั้ง
บนดาดฟ้าเรือ,โรแกนได้เดินไปหาหญิงสาวผู้ที่มีใบหน้าอ่อนโยน
“พี่สะใภ้!”
โรแกนได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ เธอคงเป็นโรแกนงั้นสินะ?”
รูจได้ถามออกไปด้วยรอยยิ้มที่สวยงาม
“ใช่,นั่นฉันเองล่ะ!” โรแกนได้พยักหน้า
“ เหมือนกับที่โรเจอร์ได้พูดเอาไว้เลย,เธอจะต้องจำเขาได้ในทันทีที่เห็น” รูจได้ยิ้มออกมา“ เธอดูเหมือนเขามากจริงๆ”
“ แต่ฉันหล่อกว่าเขาเยอะ”
โรแกนได้ยิ้มออกมาอีกครั้ง
“พวกเธอสองพี่น้องคงจะสนิทกันมากจริงๆ”
รูจได้ส่ายหัวออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ เขาสบายดีไหม?”
ทันใดนั้น,โรแกนก็ได้มองไปที่ท้องของรูจ,ในนั้นมันมีอีกชีวิตที่เธอหวงแหนและดูแลมันอย่างดีอยู่
“ ดีมากเลยล่ะ,ฉันรู้สึกได้ว่าเขากำลังเตะท้องฉันอยู่!” รูจได้ยิ้มออกมาและสัมผัสไปที่ท้องของเธอ,จากนั้นเธอก็ได้มองไปที่โรแกนและพูดออกมาว่า “ ขอบคุณนะโรแกน!”
“ เธอช่วยพวกเรามากมายและทำให้พวกเราปลอดภัย,ขอบคุณจริงๆ!”
ในตอนนี้ดวงตาของโรแกนนั้นดูซับซ้อน,เขาได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า
“ มันเป็นความประสงค์ของพระเจ้าที่ได้ช่วยเหลือคุณ!”
ดาบของเขานั้นยังคงมีเปลวเพลิงลุกไหม้อยู่,และโรแกนก็ได้มองไปที่ท้องของรูจอีกครั้ง
“เขาชื่ออะไรงั้นหรอ?”
“เอส!”
รูจได้มองลงไปที่ท้องของเธอและพูดออกมา
“ มันเป็นประสงค์ของพระเจ้า!”
เมื่อมองไปที่ท้องทะเลอันกว้างใหญ่โรแกนก็ได้พึมพำออกมา
“ พบเจอนายในเปลวเพลิง,แล้วมอบความหวังให้กับนาย!”
“ สิ่งนี้มันทำให้นายสบายใจขึ้นไหม?”
โรแกนได้เดินอย่างช้าๆไปตรงกลางเรือ,และเสียบดาบของเขาลง
จากนั้นเขาก็ได้นำขวดสาเกขนาดใหญ่ออกมาแล้วกระแทกมันลงไปบนพื้น
“พัฟ!”
เปลวเพลิงได้ลุกไหม้มากยิ่งขึ้นออกมาจากดาบของเขา,แต่มันไม่ได้เผาดาดฟ้าเรือแต่อย่างใด
“หลับให้สบาย!”
“พี่ชาย!”
แก้วไวน์ได้หล่นลงมาจากบนดาดฟ้าเรือและตกลงไปในท้องทะเล ใช้เปลวเพลิงเป็นเครื่องสังเวยและนำแก้วไวน์เป็นรากฐาน!
โรแกนนั้นกำลังระลึกถึงพี่ชายของเขา!
โดยไม่รู้ตัวโรแกนได้มีน้ำตาไหลออกมาอยู่บนใบหน้าของเขา,แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังคงยิ้มอยู่
