S.P.P บทที่ 102: เกาะเออร์โกต์ !!
หลังจากใช้ไป 150 ล้านเหรียญครอบครอง,โรแกนก็รู้สึกพอใจกับสิ่งที่เขาได้รับมาก
เมื่อมองไปที่เหรียญครอบครองที่ยังเหลืออยู่ในระบบ,โรแกนก็ได้พยักหน้า
“ เหลืออยู่ 90 ล้านเหรียญครอบครองงั้นหรอ”
เขายังคงมีเหรียญครอบครองเหลืออยู่ 90 ล้านที่จะสามารถเอาไว้ใช้ในครั้งต่อไป
แผนต่อไปของโรแกนนั้นเรียบง่ายมากนั้นก็คือการฝึกฝนวิชาปัญญามังกรคชสาร,ฝึกกำลังภายในและสร้างวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดที่เหมาะสมสำหรับการฝึกฝนของตัวเขาเอง
ตราบใดที่คุณภาพร่างกายและกำลังภายในของเขาไปถึงระดับหนึ่ง,พลังการต่อสู้ของเขาก็จะสามารถก้าวหน้ายิ่งขึ้นไปอีก
“กัปตัน!”
ในเวลานี้โรแกนได้ยินเสียงตะโกนของเจสัน
“มีอะไร!?”
โรแกนได้หันกลับมาอย่างสงสัย
“ พวกเราจะไปที่นอร์ธบลูหรือเปล่า?”
หลังจากคิดครู่หนึ่งโรแกนก็ได้พยักหน้าออกมา
“ มุ่งหน้าสู่นอร์ธบลู,ด้วยความเร็วสูงสุด!”
อีสต์บลู,เซาท์บลูมันเป็นที่ที่เขาเคยไปมาแล้วดังนั้นพวกกองทัพเรือจะต้องทำการตรวจสอบอย่างเข้มงวดแน่นอน,เมื่อได้สัมผัสกับโลกใบนี้ด้วยตัวเองมันทำให้เขารู้ดีว่ากองทัพเรือนั้นไม่ได้โง่เพราะพวกเขานั้นความคิดที่ระเอียดรอบคอบและมีประสบการณ์ที่ซับซ้อน แถมพวกเขายังมีคนเป็นจำนวนมากและมีความแข็งแกร่งอีกด้วย
เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์จริง,สถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดแต่โรแกนไม่คิดที่จะทำแบบนั้น
“ หากเราไม่ล่าช้าคาดว่าเราน่าจะไปถึงนอร์ธบลูในอีกครึ่งปี!”
เจสันได้เกาหัวของเขา
โรแกนขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินอย่างนั้น
“ครึ่งปี?”
“ เร็วกว่านี้ได้ไหม?”
เจสันตกตะลึงแล้วยกคิ้วคิดขึ้นครู่หนึ่งแล้วพูด
“ ถ้าเราสามารถเปลี่ยนเป็นเรือที่เร็วกว่านี้ได้เราก็จะสามารถไปถึงนอร์ธบลูได้ภายในสี่เดือน!”
“ มีวิธีที่สั้นกว่านี้ไหม?”
โรแกนได้ถามออกมาอย่างสงสัยอีกครั้ง
รูจกำลังท้องอยู่,เขากลัวว่าเธอจะรอต่อไปไม่ไหว!
หรือว่าจะให้เธอคลอดบนเรือดี?,โรแกนได้ล้มเลิกความคิดนี้ในทันทีเพราะถ้าเธอทำมันในเซาท์บลูมันจะยิ่งแย่ลงไปอีกกองทัพเรือนั้นไม่ได้โง่พวกเขานั้นเฝ้าสังเกตหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์และคนที่มีลูกในช่วงเวลานี้อย่างเข้มงวด
ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ส่ายหัวแล้วพูดออกมาว่า
“ เว้นแต่ว่าเราจะแล่นเรือผ่านคามเบลท์!”
“ คามเบลท์!”
ดวงตาของโรแกนได้หดตัวลง
เขารู้เกี่ยวกับพื้นที่ที่ไม่เหมือนใครในโลกวันพีชนี้เป็นอย่างดี,มันเป็นที่ที่ไม่มีลมหรือก็คือลมสงบ,หากไม่มีลมเรือก็จะไม่สามารถแล่นได้แถมยังมีจ้าวทะเลอีกมากมาย
“ ใช่,เราอยู่ใกล้กับคามเบลท์มากและระยะทางก็จะสั้นมาก,โดยขั้นแรกเราจะเข้าไปที่แกรนด์ไลน์ผ่านคามเบลท์และจากนั้นเราก็จะไปถึงนอร์ธบลู”
เจสันได้ตอบออกมา
“ ถ้าไปที่นั้นเรือก็จะไม่สามารถแล่นได้และเราก็ไม่มีหินไคโรเพื่อหลีกเลี่ยงจ้าวทะเลด้วย!”
โรแกนรู้ถึงความยากลำบากของเรื่องนี้
โดยทั่วไปมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
“ ใช่แล้วเรือของเราจะไม่สามารถแล่นได้กัปตัน,เว้นแต่ว่าเราจะบินได้และถ้าเราไม่ผ่านคามเบลท์เราก็ต้องยอมแพ้!”
เจสันได้ส่ายหัวและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
เขารู้ดีเกี่ยวกับอันตรายของคามเบลท์ดังนั้นโรแกนจึงรู้สึกเครียด
“ นอกจากเราจะบินได้งั้นหรอ!”
โรแกนได้ชะงักไปชั่วขณะ
“ ใช้เวลานานขนาดไหนกว่าเราถึงจะผ่านคามเบลท์และเข้าไปในแกรนด์ไลน์?”
“ แค่เข้าไปในแกรนด์ไลน์งั้นหรอกัปตัน?”
เจสันได้ถามออกมาพร้อมกับท่าทีตกใจ
“ มากสุดก็หนึ่งเดือน!”
พวกเขาอยู่ใกล้กับแกรนด์ไลน์มาก,และก็ใช้เวลาอีกหนึ่งเดือนถึงจะผ่านคามเบลท์
โรแกนได้แสดงรอยยิ้มออกมา
หากเขาจำไม่ผิด,ก่อนหน้านี้เขาเคยอัญเชิญสิ่งที่สามารถบินได้ออกมาอยู่ครั้งหนึ่ง
“ นกฟีนิกซ์เพลิงขาว!”
โรแกนได้ยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ เจสันหันเรือกลับ,เราจะมุ่งหน้าไปที่เกาะเออร์โกต์!”
“อืม?,เราจะไปที่นั่นได้ยังไงกัปตัน?”
เจสันได้ถามออกมาด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า
“ เพราะเรามีนกอยู่,แถมยังเป็นนกยักษ์ซะด้วย!”
โรแกนได้กล่าวออกมา
ระหว่างทางไปเกาะบราเทอริลล่านั้น,โรแกนได้ยินเรื่องราวของโจรสลัดที่บอกว่าพวกเขาไปเจอนกยักษ์ที่ดุร้ายอยู่เพราะฉะนั้นนกฟินิกซ์เพลิงขาวก็คงไม่ได้เป็นปัญหาอะไร
ตราบใดที่พวกเขาสามารถบินผ่านคามเบลท์ได้,ทุกอย่างมันก็จะกลายเป็นเรื่องง่าย
รูทดราก้อนได้หันกลับในทันทีและแล่นไปที่เกาะแห่งนกยักษ์
เกาะนี้อยู่ไม่ไกลจากพวกเขามากนัก,ใช้เวลาไม่ถึงห้าชั่วโมงเขาก็สามารถไปถึงที่นั้นได้แล้ว
โรแกนเดินอยู่บนดาดฟ้าเรือแล้วเห็นรูจกับเจ้านายตัวน้อยที่กำลังรดน้ำต้นส้มอยู่,เขาไม่สามารถช่วยได้ได้แต่เผยรอยยิ้มจางๆออกมา
‘หลังจากทำงานมาอย่างหนักมาก,ในที่สุดเราก็ได้เห็นผลลัพธ์ของมันแล้วสินะ?’
รอจนกระทั่งเอสเกิดแล้วเฝ้าดูเขาเติบโตขึ้น,แล้วสอนให้เขาเป็นผู้ชายที่ดี
ชีวิตแบบนี้เป็นชีวิตที่โรแกนรอคอยและเขาก็ชอบมัน
‘……’
เขาได้นั่งขัดตะหมาดอยู่บนดาดฟ้าแล้วหลับตาลงเพื่อรวบรวมสมาธิไปท้องของเขาเพื่อฝึกฝนกำลังภายใน,เขานั้นมีวิชามากมายอยู่ภายในใจของเขาที่เกี่ยวกับเส้นลมปราณ,วิธีการทำงานของชี่และการเดินลมปราณต่างๆ,ความคิดที่น่าอัศจรรย์มากมายได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาอย่างต่อเนื่อง,แต่มันกลับล้มเหลวอย่างต่อเนื่องเช่นกัน
ในไม่ช้าสี่ชั่วโมงผ่านไปและพวกเขาก็เห็นเกาะอยู่ตรงหน้า
เกาะเออร์โกต์,พวกเขามาถึงแล้ว
โรแกนได้เปิดตาของเขาอย่างช้าๆ,ดวงตาของโรแกนนั้นปรากฏความเข้าใจอันลึกซึ้งขึ้นมาในตอนนี้เขาคิดว่าเขาอาจจะมีวิธีในการสร้างวิชากำลังภายในในใจของเขาแล้ว
“ คนเรานั้นมีจุดลมปราณจำนวนมากอยู่ในร่างกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า,ทุกครั้งที่ส่งพลังงานไปตามจุดพวกนั้นร่างกายของเราก็จะขยายตัวและแข็งแรงขึ้น”
“ การใช้พลังงานและปล่อยให้มันไหลผ่านตามจุดลมปราณพวกนั้นมันจะทำให้เราสามารถได้รับความแข็งแกร่งที่แตกต่างจากคนทั่วไปมาและทำให้ร่างกายของฉันบริสุทธิ์มากยิ่งขึ้นไปอีก”
ตามเส้นลมปราณและจุดลมปราณพวกนั้นต้องมีการออกกำลังเข้ามามีส่วนร่วมด้วย,โรแกนนั้นรู้ดีว่ากำลังภายในและชี่นั้นมีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดกับจุดลมปราณของมนุษย์,เส้นลมปราณและจุดลมปราณในร่างกายมนุษย์นั้นมันมีการเชื่อมต่อกันทั้งรูปแบบปกติหรือผิดปกติราวกับกลุ่มดาวในท้องฟ้า,ในความมืดจุดลมปราณพวกนี้นั้นจะเปล่งประกายและสร้างกระแสพลังงานที่มั่นคงวิ่งไปทั่วร่างกายของเรา
ความคิดของโรแกนในตอนนี้นั้นคือการนำจุดลมปราณเหล่านี้นั้นมาเชื่อมต่อเข้าด้วยกันเพื่อสร้างรากฐานขนาดใหญ่ที่ซับซ้อนเพื่อให้จุดลมปราณในร่างกายของเขานั้นส่องสว่างให้เหมือนกับดวงดาวบนท้องฟ้าในเวลากลางคืน
“ ฉันต้องไตร่ตรองมันให้ถี่ถ้วน”
รูทดราก้อนนั้นได้เข้าใกล้กับชายฝั่งของเกาะแล้ว
เจสันได้ทำการปลอมตัวเล็กน้อยให้กับรูจและเขาก็ทำได้ปลอมตัวแล้วในตอนนี้ทุกคนกำลังลงจากเรือ
ขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่บนเกาะก็ได้มีเสียงร้องตะโกนดังขึ้นมาอย่างฉับพลันในเมือง
“ ดูสิ,มีกระดาษตกลงมาเยอะมาก”
“มันคืออะไร?,นกนางนวลกำลังปล่อยหนังสือพิมพ์ลงมาจากบนท้องฟ้างั้นหรอ?”
“ มันเป็นหนังสือพิมพ์จริงๆด้วย,แถมยังมีเยอะมาก ”
เมื่อโรแกนและคนอื่นๆได้ยิน,เขาก็ได้หันไปมองมันในทันที
