S.P.P บทที่ 114: เชฟ!!
ตลอดทางนั้นไม่มีอันตรายใดๆเกิดขึ้นเลย,ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นไม่ได้มีความเกรงกลัวต่อเหล่าจ้าวทะเลเลยแม้แต่น้อย,มันดูเหมือนกับราชาแห่งท้องนภา
จ้าวทะเลนั้นไม่สามารถหยุดมันเอาไว้ได้,อีกทั้งยังไม่มีจ้าวทะเลตัวไหนกล้ามาขู่มันอีกด้วย,ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นเย็นชาและไม่แยแสต่อสิ่งใดมันยังคงบินอยู่เหนือพวกจ้าวทะเลยักษ์นั้นโดยไม่มีความเกรงกลัวแต่อย่างใด
วันต่อมา,พวกเขาก็มาถึงยังใจกลางของคามเบลท์,ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีจ้าวทะเลอาศัยอยู่อย่างหนาแน่น
“ ตรงนี้มีจ้าวทะเลอยู่เยอะมากแถมขนาดของมันก็ยังเล็กลงมากอีกด้วย!”
เจสันได้พูดออกมาด้วยความสุข
“ กัปตัน,เราจะไปถึงแกรนด์ไลน์กันในเร็วๆนี้!”
“ใช่แล้ว!”
ดวงตาของโรแกนนั้นดูผ่อนคลายลงมาก,มันเป็นเรื่องดีที่ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นสามารถบนผ่านบริเวณนี้ไปได้อย่างปลอดภัย,แต่มันก็ยังมีปัญหาในเรื่องของระยะทางอยู่
ในตอนนี้ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นยังไม่ได้พักเลยสักวัน,ในบางครั้งปีกของมันนั้นถึงกับสั่นเทา,ในตอนนี้พวกเขาต้องประหยัดเวลาให้ได้มากที่สุด
รายละเอียดพวกนี้นั้นโรแกนได้สังเกตเห็นมาสักพักแล้ว
“ ดูเหมือนว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป,ฟีนิกซ์ทมิฬต้องได้รับภาระหนักมากแน่!”
อย่างไรก็ตามโรแกนไม่พบความเหนื่อยล้าใดๆในสายตาของฟีนิกซ์ทมิฬ,ด้วยจุดนี้เองมันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจมากเขากลัวว่าฟีนิกซ์ทมิฬจะได้รับบาดเจ็บสาหัสได้
มันไม่มีความเกรงกลัวต่อจ้าวทะเล,และศักยภาพทางด้านร่างกายของมันนั้นก็น่าทึ่งมากเช่นกัน,สิ่งนี้มันแสดงให้เห็นว่าฟีนิกซ์ทมิฬนั้นมีเจตจำนงที่แข็งแกร่งซึ่งมันเป็นอะไรที่ผิดปกติมาก
ภายใต้คำสั่งของโรแกนฟีนิกซ์ทมิฬนั้นยังคงบินต่อไป
เมื่อพวกเขาบินไปข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆ,จำนวนของจ้าวทะเลก็ได้ลดลงเรื่อยๆและขนาดของมันก็เล็กลงจนเหลือประมาณ 100 เมตรหรือน้อยกว่านั้น
“ กัปตัน,พวกเราใกล้ถึงแล้ว!”
เจสันตื่นเต้นมาก
ไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขาจะสามารถข้ามคามเบลท์และเข้าสู่แกรนด์ไลน์ได้อย่างปลอดภัย
ใบหน้าของโรแกนนั้นได้ปรากฏรอยยิ้มจางๆขึ้นมา
อีกไม่กี่วัน,พวกเขาก็จะเข้าสู่แกรนด์ไลน์แล้วพวกเขามั่นใจว่ากองทัพเรือไม่มีทางไล่ตามพวกเขามาได้
สามชั่วโมงต่อมา,พวกเขาที่นั่งอยู่ที่หลังของฟีนิกซ์ทมิฬนั้นพวกเขาสามารถเห็นความแตกต่างระหว่างคามเบลท์และบริเวณที่พวกเขาอยู่
“ ลม,กัปตันในที่สุดพวกเราก็ทำสำเร็จ!”
เจสันได้ตะโกนออกมา,รูจนั้นก็ดูมีความสุขเช่นกัน
“ ฟินิกซ์ทมิฬเอาเรือลงได้แล้ว,ขอบคุณมากสำหรับการเดินทางในครั้งนี้!”
โรแกนได้สั่งฟีนิกซ์ทมิฬ
ฟีนิกซ์ทมิฬได้ส่งเสียงร้องออกมาอย่างแผ่วเบา,และเอาเรือลงอย่างช้าๆ
สามชั่วโมงต่อมา,โรแกนและคนอื่นๆก็ได้กลับไปที่รูทดราก้อนและฟีนิกซ์ทมิฬนั้นได้มองมาที่โรแกนด้วยแววตาที่ดูไม่เต็มใจ
“ฟีนิกซ์ทมิฬกลับบ้านของนายได้แล้ว,เราจะต้องได้พบกันอีกแน่!”
โรแกนได้พูดออกมาอย่างลังเล
ฟีนิกซ์ทมิฬนั้นมีความสามารถที่น่าทึ่งและการโจมตีที่แข็งแกร่ง,ถ้ามีมันอยู่ด้วยหละจะต้องเป็นการสนับสนุนที่ดีมากแน่ๆ,แต่มันมีครอบครัวของมันความช่วยเหลือระยะสั้นนั้นไม่ได้เป็นปัญหาอะไร,แต่ถ้าเป็นในระยะยาวนั้นมันอาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในจิตใจของมันขึ้นมาได้
ถ้าเป็นแบบนั้น,เขาไม่รู้ว่าเขาจะสามารถควบคุมฟีนิกซ์ทมิฬต่อไปได้หรือไม่
“ว้ากกกก!!”
ในตอนท้ายนั้นฟีนิกซ์ทมิฬนั้นก็ยังมองกลับมาที่โรแกนอีกครั้งจากนั้นก็ได้บินขึ้นและกลับไปตามทางที่มันได้ผ่านมา
“ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน?”
หลังจากมาถึงจุดหมายแล้วโรแกนก็ต้องการทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของพวกเขา
แกรนด์ไลน์นั้นแบ่งออกเป็นสองส่วนเป็นครึ่งแรกและครึ่งหลัง,ถ้าพวกเขาเข้ามาอยู่ในครึ่งหลังนั้นซึ่งเป็นโลกของโจรสลัดที่เต็มไปด้วยอันตรายมันก็จะแย่มาก
“ เจสัน,มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ”
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง,โรแกนก็ได้สั่งให้เจสันแล่นเรือ
“ กลิ่นของลมทะเล,ฮ่าฮ่า,ฉันไม่ได้รู้สึกมันมานานเลยนะเนี่ย!”
เจสันได้หัวเราะออกมา
เรือได้แล่นอย่างช้าๆไปทางทิศเหนือ
โรแกนนั้นได้ขอให้รูจเข้าไปพักในห้องนอน,จากนั้นเขาก็ได้ไปนั่งอยู่บนหัวเรือ
พลังชี่นั้นได้ถูกดูดซึมเข้ามาในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องแล้วไหลเวียนไปที่ตันเถียนของเขา ,เมื่อวันเวลาผ่านไปกำลังภายในของเขานั้นก็แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ,จากจุดลมปราณทั้ง365 จุดนั้นในวันนี้โรแกนได้บ่มเพาะไปทั้งหมดห้าสิบหกจุด
ในตอนนี้ร่างกายของเขานั้นได้แข็งแกร่งขึ้น,เขารู้สึกว่าเขานั้นเหมือนกับแสงสว่าง
ในตอนนี้เนตรวงแหวนของเขานั้นได้รับการอัพเกรดเป็นระดับ 2 โทโมเอะแล้ว
ด้วยความสามารถในการก๊อปปี๊ที่ไม่เหมือนใครของเนตรวงแหวนนั้นมันทำให้โรแกนมีความสุขมาก,เพราะมันจะช่วยเขาได้มากในระหว่างการต่อสู้
“ แต่ในตอนนี้เรายังมีปัญหาอื่นอยู่!”
“ เราไม่มีเงิน!”
หลังจากที่ได้อัญเชิญจิตวิญญาณของปู่ยามะนั้น,มันทำให้กระเป๋าตังของเขาว่างเปล่า,ในตอนนี้ในตัวเขาแทบไม่มีเงินเหลืออยู่เลย,ยกเว้นในระบบที่ยังมีเหลืออยู่ 30 ล้าน
“ เราคงต้องรีบหาเงินซะแล้ว”
ดวงตาของโรแกนนั้นจริงจังมาก
ในตอนนี้เขาอยู่ในแกรนด์ไลน์แล้ว,และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันมีโจรสลัดอยู่,โรแกนนั้นเชื่อว่าเขาสามารถเติมเต็มเงินในกระเป๋าตังของเขาได้อย่างรวดเร็ว
“ กัปตัน,มีเรือโจรสลัด!”
ดวงตาของเจสันกลายเป็นเฉียบคมขึ้นมาในทันที,เขานั้นเห็นเรือกำลังแล่นอยู่ข้างหน้าอย่างช้าๆ
โรแกนได้มองออกไปข้างหน้าแล้วยิ้มออกมา
พวกเขาหิวกันมานานมากแล้ว,พวกเขากำลังจะได้รับอาหารแล้วใช่ไหม?
“ ไปที่นั่น,เร็วเข้า!”
“ รับทราบ,กัปตัน”
เจสันตอบเสียงดัง
ในเวลาไม่กี่นาที,พวกเขาก็สามารถเห็นเรือโจรสลัดได้อย่างชัดเจน
ในขณะนี้โรแกนตื่นเต้นมาก,เขาเคยตัดสินจากปลาที่อยู่ในทะเลแล้วคิดว่าโลกนี้นั้นมันคงมีขนาดเล็กมาก
ในตอนที่เขาเห็นเรือลำนั้น,เขามั่นใจมากขึ้นเกี่ยวกับทฤษฎีนั้นของเขา
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเอง,ดวงตาของเขานั้นก็ดูแปลกๆไป
“ พวกนี้งั้นเหรอ?”
“เชฟงั้นหรอ?”
ในตอนนี้พวกเขาต่างมองกันและกัน
พวกเขานั้นแตกต่างจากกลุ่มโจรสลัดที่ดุร้าย,โรแกนนั้นเคยเห็นกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้ในอดีต,พวกเขาได้มองมาที่กลุ่มของเขาด้วยความสงสัย,พวกเขานั้นไม่ดูโหดร้ายเลยแม้แต่น้อย
โรแกนได้มองไปที่อีกด้านหนึ่งของเรือ,บนเรือนั้นมีชายผมบลอนด์สวมเสื้อเชฟดูเหมือนว่าเขาจะเป็นกัปตัน
“ เขางั้นหรอ? ไม่ใช่หรอกมั้ง!”
หนวดสีทองที่ถูกม้วนและใบหน้าที่มองเห็นได้เพียงแค่เล็กน้อย “ กัปตัน,เชฟคนนั้นมันขาแดงเซฟใช่ไหม?”
ดวงตาของโรแกนได้มองออกไปอย่างประหลาดใจ,เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาเจอเขาที่นี้
ขาแดงในตอนนี้นั้นยังดูหนุ่มอยู่เลยเขาน่าจะอายุประมาณยี่สิบกว่า,และลูกเรือที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างๆเขานั้นก็ยังดูหนุ่มอยู่เลย
แน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับโรแกนนั้นก็คือขาแดงเซฟ
ในตอนนี้ขาของเขานั้นยังไม่ถูกตัดออก
“ เฮ้,นายคือเซฟใช่ไหม?”
ทันใดนั้นโรแกนก็ได้ถามออกไปด้วยเสียงที่ดังมาก
ประโยคนี้ทำให้ทุกคนอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ นายรู้ได้ไงว่ากัปตันของเราชื่อเซฟ?”
ดวงตาของโรแกนได้เปล่งประกายขึ้นมา,เขาจำเขาได้
เซฟนั้นยืนอยู่บนเรือ,ใบหน้าของเขานั้นเย็นชามากในตอนนี้เขากำลังตรวจสอบคนทั้งสามบนเรือตรงหน้าของเขา
