S.P.P บทที่ 120: มาเป็นคนของฉันไหม!
เจสันได้ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจดาดฟ้าเรือที่แตกหักเลยแม้แต่น้อย
จุดประสงค์ของเขานั้นคือการทำลายมัน,และเขาก็ไม่ได้สนใจชีวิตของคนบนเรือลำนี้อยู่แล้ว
ในขณะที่เขาก้าวเดินนั้นดาดฟ้าเรือก็ได้แตกออก,ในตอนนี้เขาได้พุ่งไปข้างหน้าอย่างดุร้าย
พวกโจรสลัดนั้นได้รวบรวมความกล้ากำอาวุธในมือของพวกเขาแน่นแล้ววิ่งไปข้างหน้าต่อ
“ โจมตีเขา!”
โจรสลัดพวกนี้นั้นมีความสูงประมาณ 1.75 หรือ 1.8 เมตรถึงสองเมตร,พวกเขานั้นอยู่ห่างจากเจสันเพียงห้าเมตรเท่านั้น,พวกเขานั้นเทียบกับเจสันไม่ได้เลย
ถึงพวกเขาจะไม่ได้มีรูปร่างสูงใหญ่อะไรมากแต่พวกเขาก็มีจำนวนที่มาก,ซึ่งก็นับเป็นแรงกดดันที่ดีต่อเจสัน
เพียงไม่กี่ก้าว,เจสันก็ได้เอามือที่ใหญ่โตของไปจับโจรสลัดที่กำลังจะเหนี่ยวไกปืน,เขาได้บิดปืนแล้วจับไปหัวของโจรสลัดคนนั้นพร้อมกับเคลื่อนไหวต่อไป
“โอ้,พระเจ้า!”
ในขณะที่เขากำลังเคลื่อนไหว,เขาก็ได้ใช้โจรสลัดคนนั้นเป็นอาวุธแล้วโยนเขาไปที่โจรสลัดอีกคนหนึ่ง
“ เฮ,รับนะ!”
หลังจากผ่านไปหลายครั้ง,โจรสลัดนับสิบคนก็ได้พุ่งเข้ามาที่ข้างหน้าของเขาอีกครั้งพร้อมกับอาวุธและพยายามจะทำร้ายเจสันให้ได้
เจสันนั่นยังคงกลัวอาวุธในมือของศัตรู,แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแต่เขาก็ยังคงมีเลือดเนื้อ,เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหลังกลับไปก้าวหนึ่ง
ในตอนนี้,ได้มีดาบมากกว่าสิบเล่มได้ถูกตวัดมาที่เขา
ดาบนั้นเฉียบคมมาก,และในตอนนี้โจรสลัดพวกนั้นที่ถือดาบพวกนี้นั้นก็ได้เข้ามาใกล้เจสันมาก
พวกเขาห่างกันไม่ถึงสิบเมตรด้วยซ้ำ
“ ฟันเขาให้เป็นชิ้น,แล้วโยนลงไปที่ก้นทะเล!”
โจรสลัดคนหนึ่งได้ตะโกนขึ้นมาแล้วเร่งความเร็วของเขาขึ้น
ดวงตาของเจสันนั้นได้เปลี่ยนไป,เขาได้เหวี่ยงแขนของเขาออกไปแต่อีกฝ่ายนั้นเร็วกว่าและยังมีคนอีกนับสิบที่กำลังจะเข้ามาโจมตีเขา
ทันใดนั้นก็ได้เกิดการปะทะที่รุนแรงขึ้นมา,เจสันนั้นไม่ทำอะไรได้ได้แต่ก้าวถอยหลังกลับไป
“ย้าาาา!”
พวกโจรสลัดได้คำรามออกมา,พวกเขานั่นได้รวบรวมพละกำลังของพวกเขาและรีบวิ่งออกไปอีกครั้ง
“บูม!”
พลังนั่นระเบิดออกมา,ใบหน้าของเจสันก็ได้เปลี่ยนไปอีกครั้งพร้อมกับถอยหลังกลับไปถึงสามก้าว
หลังจากถอยมาสามก้าว,ใบหน้าของเจสันนั่นดูจริงจังมาก,เท้าของเขานั่นเกือบจะก้าวตกลงไปบนท้องทะเลแล้ว
ครึ่งแรกของเรือนั้นได้เกิดรอยรั่วขึ้นมาเพราะการโจมตีของเขา
“ ตัดเท้าของเขาด้วยดาบของนายแล้วเข้า!”
ในขณะนั้นเองโจรสลัดคนหนึ่งก็ได้ตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง
“ชวิ้งงงง!”
โจรสลัดได้ตวัดดาบในมือของเขาไปที่เท้าของเจสัน
เจสันนั่นกลัวมากจนใบหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปเป็นสีน้ำเงิน,เขาได้ถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว,เขานั้นควบคุมสมดุลร่างกายของเขาได้ไม่ดี,เขาได้ทรุดตัวลงบนท้ายเรือที่ได้สัมผัสกับผิวน้ำทะเลไปแล้ว
“ ชักจะแย่แล้วสิ!”
น้ำทะเลนั้นได้สาดกระเซ็นขึ้นมาโดนเขา,พละกำลังของเขานั่นได้หายไปอย่างรวดเร็ว
ด้วยความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่เจสันได้กระโดดขึ้นมาแล้วไปที่ดาดฟ้าเรือที่อยู่ห่างออกไปแค่ไม่กี่เมตร
“ เรือรั่ว,รีบซ่อมมันเร็วเข้า!”
เมื่อโจรสลัดเห็นน้ำทะเลที่ไหลเข้า,พวกเขาก็ตกใจมากและได้ตะโกนออกมาเสียงดัง
ทันใดนั้น,พวกโจรสลัดก็ได้รีบวิ่งไปที่ตำแหน่งที่เสียหายด้วยเครื่องมือซ่อมแซมของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
โจรสลัดที่เหลือนั้นก็ยังคงจ้องมองไปที่เจสันอย่างกระวนกระวาย
ในขณะนี้,เสื้อผ้าของเจสันนั้นเปียกไปหมด,เพียงแค่การสัมผัสสั้นๆนั่นมันทำให้ร่างกายของเขาถึงกับอ่อนแรง,โชคดีที่ดูเหมือนว่าน้ำนั้นจะเป็นน้ำจืดแต่มันก็ยังคงสามารถลดความแข็งแกร่งของเขาได้อยู่ดี
“ นี่ชักอันตรายเกินไปแล้ว,ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อด้วยสภาพของฉันในตอนนี้คงจะไม่ดีเท่าไหร่!”
น้ำทะเลนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ผู้มีพลังผลไม้ปีศาจไม่สามารถต่อต้านทานได้แม้แต่น้อย
เจสันนั้นได้มองไปที่น้ำอย่างระมัดระวัง,เจสันได้หันกลับมามองพวกโจรสลัดตรงหน้าเขาอีกครั้ง
“ ต่อไปฉันจะกำจัดพวกแกให้หมด!”
เขาได้งอเข่าของเขาดาดฟ้าเรือที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขานั่นก็เริ่มแตกระแหงอีกครั้ง,ด้วยพลังที่น่าหวาดกลัวของเขาเขาได้หายตัวไปอีกครั้ง
“วูซ!”
อากาศนั้นดูเหมือนกำลังถูกแยกออกจากกัน,พริบตาเดียวเขาก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของโจรสลัดพวกนั้น
ด้วยดวงตาที่ไม่แยแส,ใบหน้าที่ดุร้ายและรูปร่างที่ใหญ่โต,ไม่มีใครสามารถหยุดเจสันในตอนนี้ได้
ด้วยคลื่นพลังขนาดใหญ่ที่มือของเขา,โจรสลัดหลายคนนั่นก็ได้ถูกส่งลอยออกไป,ซึ่งมันทำให้พวกเขาถึงกับกระอักเลือดออกมาจากปากของพวกเขา,ในขณะที่พวกเขากำลังลอยอยู่กลางอากาศนั้นร่างของพวกเขาก็ได้พุ่งเข้าไปชนกำแพงและส่งเสียง “เอี้ยด” ขึ้นมา
เจสันได้เดินออกมาเขาดูไม่มีความสุขเลย,แม้ว่าเขาจะสามารถจัดการกับโจรสลัดไปได้คนหลายคนในคราวเดียว
โจรสลัดเหล่านี้เป็นเหมือนลูกไก่เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังของเขา
“เขาแข็งแรงมาก!”
โจรสลัดที่ถือปืนยาวได้จ้องมองไปที่เจสันอย่างหวาดกลัว,นอกจากนี้เขายังลังเลที่จะยิงเจสัน
“ เอาเลยยิงเขาสิ,แกมัวกลัวอะไรอยู่!”
ในเวลานี้,หนึ่งในโจรสลัดที่นอนอยู่บนพื้นได้ตะโกนขึ้นมา
เมื่อได้ยินอย่างนั้นโจรสลัดคนนั้นก็ได้เหนี่ยวไกปืนออกไป
“บูม!”
เสียงปืนได้ดังขึ้น,ดวงตาของเจสันนั้นก็ได้เปลี่ยนไปเขาได้ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง
“บูม!”
ดาดฟ้าเรือที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขานั้นแตกเป็นเสี่ยงๆพร้อมฝุ่นผงที่ลอยไปทั่วทั้งเรือ,ในวินาทีต่อมาเขาก็ได้มาอยู่ข้างหน้าของโจรสลัดคนนั้น
“ ฉันไม่ชอบให้ใครเล็งปืนมาที่ฉัน!”
เสียงนั้นทำให้โจรสลัดคนนั้นถึงกับสั่นสะท้ายไปด้วยความหวาดกลัว
เขาได้จับหัวของโจรสลัดคนนั้นด้วยมืออันใหญ่โตของเขา,มันทำให้โจรสลัดคนนั้นรู้สึกว่าเขานั่นกำลังหมดสติ
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที,โจรสลัดคนนั้นก็ได้ตายลง
ในตอนนี้,โจรสลัดคนอื่นนั้นทำได้แค่กลืนน้ำลายของพวกเขา,และหายใจออกมาด้วยความกังวลใจ
ไม่มีใครกล้าโจมตีเพื่อที่จะฆ่าเจสัน,และก็ไม่มีใครกล้าที่จะยิงเขา
“จบแล้วงั้นหรอ?”
เจสันได้มองไปรอบๆและพบว่าไม่มีใครกล้าก้าวมาข้างหน้า
ทันใดนั้นประตูห้องโดยสารบนเรือก็ได้ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ
สายตาของทุกคนได้ถูกดึงดูดไปยังประตูที่กำลังเปิดขึ้นมาในทันที,พวกโจรสลัดนั้นดูตื่นเต้นมากและนอกจากความตื่นเต้นนั้นก็คือความตื่นตระหนก
เจสันได้มองไปที่พวกโจรสลัดอย่างแปลกและสงสัย
ประตูได้เปิดขึ้นมาอย่างช้าๆ,และสิ่งแรกที่ได้เข้ามาในสายตาของทุกคนนั้นก็คือควันบุหรี่สีขาวตามมาด้วยใบหน้าที่ดูหยาบกร้านและดุร้าย
ชายคนนี้นั้นสวมเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่,เขามีใบหน้าที่ดูจริงจังและสิ่งที่น่ากลัวก็คือความสูงของเขา,เขาสูงเท่าๆกับเจสันประมาณ 2 เมตรกับอีก 50 เซน
แต่สิ่งที่แตกต่างก็คือชายคนนี้นั้นผอมกว่าเขามาก,แต่ถึงยังงั้นเขาก็ดูแข็งแกร่งไปต่างจากเจสันเลย
ร่างสูงที่มีซิการ์อยู่ในปากของเขาได้เปิดประตูออกมา,หลังจากมองไปที่สถานการณ์รอบๆเขาก็ได้มองไปที่เจสันอย่างรวดเร็ว
“นายรู้อะไรไหม!,หลังจากที่ฉันเข้ามาในแกรนด์ไลน์ฉันรู้สึกเสียใจที่รับขยะพวกนี้มาเป็นลูกเรือ!”
“ตึก ตึก ตึก!”
เสียงรองเท้านั้นกำลังดังขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ,ชายคนนี้นั้นกำลังเดินเข้ามาข้างหน้าอย่างช้าๆ
เสื้อคลุมของเขานั้นกำลังพลิ้วไหวไปตามสายลมยามค่ำคืน,เขานั้นมีแรงกดดันที่ไม่เหมือนใคร
หลังจากเดินมาสองสามก้าว,เขาก็ได้เดินมาตรงหน้าของเจสัน
จากนั้นเขาก็ได้หยุดลง,ใบหน้าของเขาได้ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาอย่างมีเลศนัย
“ ฉันสนใจนายมาก,สนใจมาเป็นหนึ่งในคนของฉันไหม!”
