S.P.P บทที่ 121: น้ำ!
น้ำเสียงที่เย่อหยิ่ง,แววที่ไม่แยแสต่อสิ่งใดและคำพูดที่เต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเอง,มันทำให้เจสันรู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อย
“นายไหวรึป่าวเนี่ย?”
เจสันได้ถามออกมาอย่างสับสน
สิ่งแรกที่กัปตันคนนี้พูดคือ“ มาเป็นคนของฉันไหม!” มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อสำหรับเจสัน
ดวงตาของกัปตันคนนี้ได้หดตัวลงพร้อมกับความโกรธที่ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน
เขาได้ยกมือของเขาขึ้นอย่างช้าๆ,ในตอนนั้นเองทรายก็ได้ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วบนมือของเขา,และในพริบตาเดียวมันก็ได้กลายเป็นพายุทรายขนาดเล็ก
“พายุทราย”
เมื่อเห็นอย่างนั้นเจสันก็ตระหนักว่ามีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้น,เขาจึงได้ถอยหลังกลับไปหลายก้าว
ในการต่อสู้ครั้งก่อนกับคุซันนั้นมันยังคงอยู่ในความทรงจำของเจสัน,แม้ว่าเขาจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของเขามากก็ตาม,แต่เขาแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าความสามารถแปลกๆนั้น
ผลไม้ปีศาจสายโรเกียนั้นสามารถป้องกันการโจมตีทางกายภาพได้อย่างสมบรูณ์,เพราะเหตุนี้เองกำปั้นของเขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“ ฉันมีพลังของผลซึนะ ซึนะ,มากับฉันแล้วเราจะได้ปกครองครึ่งหลังของแกรนด์ไลน์ด้วยกัน!”
กัปตันคนนี้นั้นไม่ได้โจมตีแต่อย่างใด,น้ำเสียงของเขานั้นก็ยังคงสงบนิ่ง
เขาได้สร้างกลุ่มโจรสลัดขึ้นมา,แต่เขากลับไม่มีลูกเรือที่แข็งแกร่งภายใต้อาณัติของเขาเลย
เขาเป็นคนที่ทะเยอทะยาน,และความทะเยอทะยานของเขานั้นมันต้องการความแข็งแกร่งในการสนับสนุนมันให้เป็นจริง
ชายตรงหน้าของเขานั้นสามารถเอาชนะลูกเรือของเขาได้,ชายคนนี้นั้นแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย,ดังนั้นเขาจึงเหมาะที่จะมาเป็นหนึ่งในคนของเขา
“นายคิดว่าไง?” ชายร่างใหญ่ได้พูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ ฉันล่องเรือมาเป็นเวลานาน,มีคนมากมายที่ถูกฉันโค่นบางคนหวาดกลัว,บางคนชื่นชม,แต่ฉันขอพูดเลยว่า…”
“ นายเป็นคนแรกที่ฉันไม่ต้องการยิงหรือฆ่า!”
เขาได้ก้าวมาข้างหน้าพายุทรายบนมือของเขานั้นใหญ่ยิ่งกว่าเดิมมาก
ในพริบตาทรายนั้นก็ได้ขยายใหญ่จนมีขนาดถึง1ใน4ของเรือไปแล้ว,มันลอยอยู่บนอากาศราวกับว่ามันนั้นกำลังถูกควบคุมโดยเขา
ดวงตาของเจสันนั้นได้หดตัวลง,เขานั้นรู้ดีว่าความสามารถของผลไม้ปีศาจนั้นมันมีพลังมากขนาดไหน,เขาได้งอเข่าของเขาในวินาทีต่อมาเขาก็ได้ระเบิดพลังออกมาพร้อมกับร่างของเขาที่ได้บิดตัวแล้วหายไป
“ ระเบิดพลัง!”
“บูม!”
ไม่ถึงหนึ่งนาที,ดาดฟ้าเรือที่อยู่ตรงหน้าของคร็อกโคไดล์ก็ได้หักลง,ทรายที่ลอยอยู่ในอากาศนั้นดูเหมือนว่าจะถูกโจมตีด้วยพลังที่มองไม่เห็น,และได้กระจัดกระจายไปทุกทิศทาง
ร่างสูงและแข็งแกร่งได้ปรากฏขึ้น,เจสันนั้นได้กระโดดเข้ามาพร้อมกับกำกำปั้นของเขา
“ ฉันไม่สนใจผลปีศาจสายโรเกียของแกหรอกเว้ย,วูซ!”
ในตอนที่เผชิญหน้ากับคุซัน,เจสันก็ทำแบบนี้เหมือนกัน
“บูม!”
อากาศได้ถูกทุบด้วยหมัดของเจสัน,ในตอนี้เขาได้มาอยู่ตรงหน้าของคล็อกโคไดล์แล้ว
คล็อกโคไดล์ได้มองมาที่เจสัยด้วยความประหลาดใจ
“ ฉันจะแสดงพลังของฉันให้แกเห็น!”
ในตอนนี้หมัดของเจสันนั้นอยู่ห่างจากเขาประมาณหนึ่งนิ้ว,แต่สีหน้าของเขานั้นก็ยังคงสงบอยู่
“รับไปซะ!”
เจสันนั้นโมโหกับท่าทางของเขามาก
“เสริมพลังห้าสิบเท่า!”
แขนของเจสันก็แข็งแกร่งขึ้นด้วยเสียงคำรามต่ำ
“บูม!”
เจสันได้ต่อยไปที่หน้าคล็อกโคไดล์,ในตอนนั้นเองมันก็ได้ระเบิดในทันที,มันทำให้ลูกเรือของเขาที่อยู่รอบๆนั้นหวาดกลัวมาก
“โอ้,พระเจ้า!”
บางคนนั้นกลัวจนนำมือขึ้นมาปิดปากของพวกเขา
ถ้าไม่ได้ตั้งใจดูละก็,ก็จะไม่สามารถเข้าใจฉากที่รุนแรงและโหดร้ายนี้ได้เลย
หัวของคล็อกโคไดล์นั้นได้ระเบิดด้วยการระเบิดก็จริง
อย่างไรก็ตามมันไม่มีเลือดเลยซักหยดซึ่งแปลกมาก
มีเพียงทรายเท่านั้นที่ถูกระเบิดและกระจัดกระจายไปในอากาศ
ร่างสูงของคล็อกโคไดล์นั้นยังคงยืนอยู่ตรงนั้น,พร้อมกับทรายที่กระจัดกระจายอยู่บนคอของเขา
“ ฮา ฮา ฮา!,การโจมตีของนายย่ะมันไร้ประโยชน์สำหรับฉัน!”
ในตอนนี้ทรายได้ไหลเข้ามาและก่อตัวเป็นปาก, จมูก,และดวงตาของเขา,ในตอนนี้มันได้กลับมาเป็นหัวเหมือนเดิมแล้ว
คล็อกโคไดล์นั้นได้ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าของเจสันอีกครั้ง
เหมือนกับในตอนของคุซัน,คล็อกโคไดล์ก็สามารถป้องกันการโจมตีทางกายภาพได้อย่างสมบรูณ์
“ คุซันนั้นแตะฉันและทำให้ฉันกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง,แต่ในตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาแตะฉันได้!”
เจสันไดถอยกลับมาอย่างระมัดระวัง
แต่ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา,เมื่อเขามองไปที่คล็อกโคไดล์เขาก็ต้องรู้สึกตกตะลึง
“ เขาได้รับบาดเจ็บงั้นหรอ?”
เจสันนั้นเห็นเลือดสีแดงสดอยู่ตรงรูจมูกของคล็อกโคไดล์
“ฮืม!”
คล็อกโคไดล์เองก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกตินี้เช่นกัน,และเขาก็ได้จับไปที่จมูกของเขาด้วยมือขวา
เมื่อมองลงไปคล็อกโคไดล์ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย
กลายเป็นว่ามันคือเลือด,นี่เขาสามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้จริงๆงั้นหรอ
“ ฉันได้รับบาดเจ็บ!”
ในพริบตาคล็อกโคไดล์ก็รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ
“มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
ในดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ,เขาได้เงยหน้าขึ้นไปมองเจสันอีกครั้ง
ในตอนนี้,เจสันเองก็มีความสงสัยอยู่ในดวงตาของเขาเช่นกัน
“ฉันทำให้เขาได้รับบาดเจ็บจริงๆงั้นหรอเนี่ย?”
เขาได้ยื่นมือของเขาออกมาดูอย่างระมัดระวังประมาณสองหรือสามวินาที,เขานั้นยังไม่ได้ตระหนักถึงความแตกต่างจากการต่อสู้ครั้งที่แล้วกับคุซัน
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
ทั้งคู่ต่างก็กำลังคิดออกมาอย่างสงสัย,ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองนั้นก็ยังไม่ได้ลงมือโจมตีฝ่ายตรงข้ามแต่อย่างใด
นอกจากนั้น,พวกลูกเรือที่กำลังเฝ้ามองการต่อสู้อยู่นั้นก็ดูจะกังวลมาก,กัปตันของพวกเขานั้นไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน,ประเภทของผลไม้ปีศาจของเขานั้นมันเกินความสามารถของคนทั่วไปที่จะทำลายมันได้,และพวกเขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าเจสันจะเทียบกับกัปตันของพวกเขาได้
แต่ในตอนนี้,เขากับสามารถทำร้ายกัปตันของพวกเขาได้
ในขณะที่พวกเขากำลังคิดอยู่นั้น,ร่างๆหนึ่งก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา,เขาได้ปรากฏตัวขึ้นมาที่ขอบของเรือ
ร่างนั้นได้ยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ,จากนั้นเขาก็ได้เปิดปากและพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
“ ผลปีศาจสายโรเกียนั้นทรงพลังมากก็จริง,แต่มันก็มีจุดอ่อนอยู่เหมือนกัน!”
แม้ว่าเสียงของเขาจะเบามาก,แต่มันก็สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนบนเรือได้
“ ยกตัวอย่างเช่นน้ำทะเลกับคินไคโร!”
หลังจากได้ยินประโยคนี้,ม่านตาของคล็อกโคไดล์ก็ได้จะหดลงในทันที
ในตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า,ทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บ
ร่างของชายร่างใหญ่นั้นเปียกไปหมดนั้นรวมถึงหมัดของเขาด้วย,แม้ว่าจะไม่มากแต่ก็ยังคงมีอยู่
“ มันเป็นเพราะน้ำทะเลบนมือของฉันนี่เอง!”
เจสันนั้นก็ได้รู้ตัวในทันทีเพราะว่าเขาได้เช็ดเสื้อที่เปียกด้วยมือของเขา
“ โชคดีนะที่ฉันไม่ได้เช็ดมือ!”
