S.P.P บทที่ 126: การพบเจอกัน!
ด้วยคำพูดของคล็อกโคไดล์,ทุกคนได้มองตามสายตาของเขาและก็ได้เห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งตรงหน้าของพวกเขา
คนที่ดูแล้วน่าจะเป็นหัวหน้านั้นสูงมากเขาสูงกว่าคล็อกโคไดล์ถึง 50 เซนติเมตร,เขาสูงถึงสามเมตรเขามีผมสีบลอนด์อ่อนๆรูปร่างผอมแต่ก็ยังคงมีกล้ามและมีผิวสีแทน,เขาแต่งกายด้วยชุดคลุมขนนกสีชมพูพร้อมกับแว่นกันแดด
เขายิ้มออกมาเมื่อเห็นความเป็นปรปักษ์อย่างชัดเจนในแววตาของคล็อกโคไดล์
“ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ…”
ชายชุดคลุมสีชมพูนั้นได้หัวเราะออกมา,มันทำให้ลูกเรือของคล็อกโคไดล์นั้นถึงกับถอยกลับไปหนึ่งก้าว
เมื่อคืนนี้,มีพวกเขาที่หายตัวไปอย่างลึกลับนับสิบคน,แถมการตายของพวกเขานั้นก็น่ากลัวและแปลกประหลาดมาก
เมื่อเห็นว่าลูกเรือของเขากำลังหวาดกลัวคล็อกโคไดล์ก็ได้ขมวดคิ้ว
เขาเริ่มรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเกี่ยวกับลูกเรือของเขา
ในทะเลอันกว้างใหญ่นี้,พวกพ้องและผู้ใต้บังคับบัญชาที่อ่อนแอนั้นหมายความว่าพวกเขาจะต้องถูกทอดทิ้งและตายลงในที่สุด
เขาได้ยกมือขวาขึ้นและพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ ความอัปยศที่แกทำกับพวกเราเมื่อคืนนี้ฉันจะชำระมันในวันนี้!”
“บูซ”
อากาศนั้นได้สั่นสะเทือนขึ้นมาอย่างลึกลับ,พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของเขานั้นกำลังสั่นสะเทือนพร้อมกับทรายจำนวนมากที่เริ่มลอยขึ้นมา,ใบหน้าของชายเสื้อคลุมขนนกได้เปลี่ยนไปในทันที
ทรายจำนวนมากได้ลอยอยู่ในอากาศ,ในตอนนี้ทรายพวกนั้นเข้าปกคลุมกลุ่มของพวกเอาไว้ทั้งหมด
ในตอนนั้นเองทรายเหล่านี้ก็ได้ก่อตัวเป็นม่านทรายที่มีความยาวประมาณ 50 เมตร,มันได้ลอยอยู่บนอากาศและกำลังพุ่งออกไปข้างหน้า
“ชายคนนี้!”
แววตาภายใต้แว่นกันแดดของชายในเสื้อคลุมขนนกสีชมพูนั้นเย็นชามาก,เขาได้ขยับมือขวาของเขาเล็กน้อย
ภายใต้การสั่นสะเทือนนี้,โจรสลัดที่อยู่เบื้องหลังของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาได้ขยับมือแล้วดึงดาบออกมาแล้วตวัดดาบไปที่หลังของคล็อกโคไดล์
“ชวิ้ง!”
ดาบนั้นได้พาดผ่านหลังของคล็อกโคไดล์ไปพร้อมกับทรายจำนวนมากที่กระจัดกระจายไปทั่ว
ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นได้เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก,เขาได้หยุดการโจมตีของเขาลงไป,ในขณะนั้นเองกลุ่มคนที่อยู่ตรงข้ามเขาก็ได้กระโดดหนีจากการระเบิดในครั้งนี้
“ซวิส!”
พายุทรายได้ตกลงมาบนพื้นพร้อมกับความสงบที่กลับมา
“ ทำไมนายต้องโกรธถึงขนาดนี้ด้วยละ,นี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของท้องทะเล!”
ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูได้หัวเราะออกมาอย่างหนัก
“ ผู้แข็งแกร่งก็จะยังคงอยู่ต่อไป,ส่วนผู้อ่อนแอก็ต้องตาย!”
“ นั่นคือสิ่งที่โลกนี้เป็นมาอยู่ตลอด,ไม่ใช่อย่างงั้นหรอ? ”
คล็อกโคไดล์นั้นได้ฟื้นสภาพร่างกายของเขากลับมาอย่างรวดเร็ว,เจตนาฆ่านั้นได้ฉายชัดอยู่ในแววตาของเขา
ไอคนที่หยิ่งยโสข้างหน้าเขานั้นมันได้จุดประกายเพลิงพิโรธขึ้นมาในจิตใจของเขา,มันทำให้เขาโกรธมาก,คำพูดที่เขาพูดออกมานั้นไม่ว่าเป็นใครก็ต้องโกรธ
“นายไม่เห็นจะต้องโกรธเลย,ลูกเรือนายตายไปแค่ไม่กี่คนเอง”
“ แต่ถ้านายต้องการฆ่าลูกเรือของฉันคืน,แน่นอนว่านายไม่สิทธิ์และนายจะต้องตาย!”
ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูได้ตะโกนออกมาเสียงดัง,และเมื่อได้ยินคำพูดของเขาลูกเรือของเขาก็ได้ยิ้มออกมาอย่างถ้วนหน้า
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดว่าอีกฝ่ายนั้นไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้
“ดี!’
คล็อกโคไดล์ได้กดมือทั้งสองของเขาลงบนพื้น
“ แกไม่รู้หรือไงว่าที่นี่ค่อที่ไหน?”
หลังจากที่เขาพูดจบพื้นดินก็ได้สั่นสะเทือนพร้อมกับทรายจำนวนมากที่ลอยขึ้นมา
ทรายนั้นได้ลอยขึ้นมาพร้อมกับเข้าปกคลุมลูกเรือที่อยู่ข้างหลังเขาทั้งหมด
จากนั้นก็ได้มีทรายจำนวนมากปรากฏขึ้นมาจากบนพื้นดิน
ซักพักทรายนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาในสายตาของทุกคน
“ แยกพสุธา!” (กราวด์ เซคโค่)
พลังลึกลับและแปลกประหลาดได้แพร่กระจายออกมาจากมือของคล็อกโคไดล์,มันได้กวาดออกไปนับหลายร้อยเมตรในทันที
คนที่มีไหวพริบจำนวนมากนั้นได้ถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว,แต่ก็ยังมีคนที่ไม่รู้ว่าเขาควรจะทำยังไงดีและในไม่ช้าพวกเขาก็ได้ถูกปกคลุมด้วยพลังแปลกๆนั้น
“ฮ่าา!”
ร่างของคนห้าคนที่ยืนอยู่ตรงนั่นได้แห้งราวกับว่าน้ำในร่างของเขาได้ถูกดูดออกมาจนหมด ร่างกายของพวกเขานั้นได้กลายเป็นมัมมี่ในพริบตาและในที่สุดพวกเขาก็ได้ตายลง,มันเร็วมากเร็วจนพวกเขาไม่แม้แต่จะส่งเสียงกรีดร้องออกมาได้ด้วยซ้ำ
“ แกรนด์เดธ!”
ด้วยเสียงคำรามต่ำของเขา,มัมมี่ทั้งห้าก็ได้ถูกบดจนกลายเป็นเม็ดทราย
“ฟิ้วว!”
ฉากที่เคยสวยงามได้ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นพายุทรายสีเหลืองที่พัดไปทั่ว
ด้วยสายลมแรงมันได้พัดพาให้ทรายเข้าปกคลุมพื้นที่ออกไปเป็นวงกว้างและกวาดออกไปไกลนับหลายร้อยเมตร,มันทำให้ผู้คนไม่สามารถเปิดตาของพวกเขาขึ้นมาได้
ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าก็ได้ดังขึ้นมา
ห่างออกไปไม่ไกล,มีทหารยามจำนวนมากที่กำลังถืออาวุธอยู่อย่างหวาดกลัว
ในตอนที่พวกเขาเห็นฉากการทำลายล้างของคล็อกโคไดล์,พวกเขาก็ได้กรีดร้องเสียงดังออกมา
“ หยุด! ที่นี่คืออลาบัสต้าไม่ใช่สถานที่ที่โจรสลัดอวดดีจะมาก่อเรื่องได้,ออกไปจากที่นี่ซะ!”
หัวหน้าทหารยามนั้นได้ชักดาบออกมาแล้วตะโกนออกมาเสียงดัง
ในตอนที่เขาตะโกนออกมานั้น,ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูก็ได้ขยับนิ้วของเขา
การแสดงออกของโจรสลัดที่อยู่ด้านหลังของคล็อกโคไดล์ในได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง,พวกเขาได้ยกดาบขึ้นมาแล้วชี้ไปที่คล็อกโคไดล์
“ บัดซบ!”
แววตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก,ความสามารถในการใช้พลังผลปีศาจของคล็อกโคไดล์นั้นแข็งแกร่งมาก,แต่ความสามารถในด้านอื่นๆของเขานั้นกลับแย่มาก
“ คล็อกโคไดล์ความสามารถของนายนะทรงพลังมากจริงๆ,แต่ฉันก็แค่ฆ่าโจรสลัดไร้ประโยชน์ไปสองสามคนเอง,นายไม่เห็นต้องโกรธมากขนาดนี้เลยนี่?”
ชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูนั้นได้จ้องมองไปที่คล็อกโคไดล์,ในขณะที่เขากำลังยืนอยู่บนอาคารหลังหนึ่ง
แม้ว่าเขาจะมีความสามารถที่แข็งแกร่งมาก,แต่เขาก็ยังรู้สึกอิจฉาคล็อกโคไดล์ความสามารถในการแปลงสภาพร่างกายของคล็อกโคไดล์นั้น,ถ้าเกิดว่าไม่มีฮาคิละก็คงจะไม่มีอะไรสามารถทำอะไรเขาได้เลย
โดยเฉพาะบนพื้นดิน,มันเป็นเหมือนกับบ้านของคล็อกโคไดล์
“ ….”
ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นได้กลับมาเย็นชาอีกครั้ง,จากนั้นเขาก็ได้วางมือลงบนพื้นอีกครั้ง
“บูม!”
ทรายบนท้องฟ้าได้ระเบิดขึ้นมาอีกครั้งและหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“หยุด!,ถ้าไม่งั้นเราจะไม่สุภาพกับนายอีกต่อไป!”
หัวหน้าทหารยามนั้นดูโกรธมาก,พร้อมกับทหารยามที่อยู่ข้างหลังของเขาที่ได้ดึงดาบขึ้นมา
เหล่าทหารยามและชายเสื้อคลุมขนนกสีชมพูได้มองไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของคล็อกโคไดล์
“ ปล่อยลูกเรือของฉัน,แล้วฉันจะไว้ชีวิตแกในครั้งนี้,โดฟลามิงโก้!”
“ ฮ่าฮ่า ๆ !”
โดฟลามิงโก้ได้หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับขยับนิ้วของเขาอีกครั้ง
ลูกเรือทุกคนของคล็อกโคไดล์ได้รับการปลดปล่อย,สายตาของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ยุคสมัยของโจรสลัดนั้นได้มาถึงแล้ว,โจรสลัดนั้นมีอยู่ในทุกหนทุกแห่งทุกคนนั้นต่างก็มารวมตัวกันในแกรนด์ไลน์
นี่คือการพบกันของสองผู้แข็งแกร่ง,คล็อกโคไดล์และโดฟลามิงโก้!
