S.P.P บทที่ 135: ยากลำบาก!
“ฉันคงจะไม่สามารถพึ่งข้อมูลจากในมังงะได้แล้วสินะ!”
เมื่อมองไปที่ทรายที่ปกคลุมอยู่เต็มท้องฟ้าโรแกนก็ได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา
คล็อกโคไดล์ผู้ซึ่งเคยมีค่าหัว 81 ล้านเบรีกลับถูกจัดการด้วยหมัดของลูฟี่(พายุหมุนยางยืดท่าที่เอาไปจัดการกับคล็อกโคไดล์),ในระหว่างการต่อสู้ครั้งนั้นคล็อกโคไดล์นั้นไม่ได้ปลดปล่อยทักษะที่เหมาะสมกับสถานการณ์ออกมาเลย(สามารถกลับไปดูได้ในตอนที่126ครับ),เมื่อนำเขาไปเปรียบเทียบกับคนที่แข็งแกร่งที่ลูฟี่จะได้เจอในอนาคตนั้นเขาดูไร้ค่าไปเลย,ทุกคนนั้นต่างก็สงสัยว่าเขากลายเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดได้ยังไง
แต่ในเวลานี้,โรแกนนั้นกำลังรู้สึกตกใจกับความสามารถของผลไม้ปีศาจที่คล็อกโคไดล์นั้นได้ปลดปล่อยออกมา
พายุทรายขนาดใหญ่และสายลมคำราม,ในตอนนี้โรแกนและเจสันนั้นไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“ซาเบลส์!”
สายลมที่รุนแรงนั้นได้ก่อตัวเป็นพายุทรายขนาดใหญ่ที่มีพลังอันดุร้าย,มันได้พุ่งเข้ามาหาโรแกนและเจสัน
“ กัปตัน,ฉันควรทำยังไงดี?”
เจสันนั้นรู้สึกตกใจมากเมื่อได้เห็นพายุทรายนี้,เขาได้ตะโกนถามออกมาเสียงดัง
“ใครจะไปรู้เล่า?”
ดวงตาของโรแกนนั้นได้กรพริบไปมา,เขาได้พูดขึ้นมาแล้วคิดถึงความเป็นไปได้ต่างๆ
มันง่ายที่จะเอาชนะคล็อกโคไดล์เพราะจุดอ่อนที่ร้ายแรงของเขานั้นคือน้ำ,แต่ในตอนนี้หลังจากที่ได้เห็นพายุทรายนี้มันคงจะเป็นเรื่องยากซะแล้วที่จะจัดการกับเขา
แม้ว่าจะมีน้ำอยู่แล้วมันจะทำอะไรได้ภายใต้พายุทรายยักษ์นี้?
“ เราไม่มีทางเลือกแล้ว,เราต้องวิ่ง!”
เมื่อได้ยินคำพูดของโรแกน,เจสันนั้นก็รู้สึกงงแต่เขาก็ยังทำตามที่โรแกนบอก
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,พวกนายเห็นมันแล้วหรือยัง?,นี่คือพลังของฉัน!,นี่คือพลังของผลไม้ปีศาจของฉันนี่คือพลังของเทพเจ้า!”
ใบหน้าขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นมาจากทรายได้ปรากฏขึ้นมามันมีขนาดประมาณ 20 เมตร,และมันก็ได้หัวเราะออกมาเสียงดัง
“ ไอ้สิบแปดมงกุฎ!,นี้เขามีพลังที่ยิ่งใหญ่พอจะฆ่าลูฟี่ได้เลยไม่ใช่รึไงกัน!”
โรแกนได้มองไปที่ฉากนั้นแล้วถอนหายใจออกมา,แต่เขานั้นก็ยังคงไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใด
เขาได้วิ่งไปเรื่อยๆกับเจสันพร้อมกับพายุทรายที่ไล่ตามพวกเขามาติดๆ
ทันใดนั้น,โรแกนก็ได้หยุดวิ่ง
“ ฝ่ามือยูไล!”
เขาได้ถอยหลังกลับไปอย่างฉับพลัน,พร้อมกับฝ่ามือขนาดยักษ์ที่ได้โผล่ขึ้นมาและเข้าปกคลุมท้องฟ้า,ในพริบตาเดียวมันก็ได้พุ่งเข้าไปปะทะกับพายุทรายด้วยความเร็วสูง,และด้วยพลังอันแข็งแกร่งของฝ่ามือยูไลพายุทรายนั้นจึงได้หยุดลงและแตกเป็นเสี่ยงๆ,แต่ในพริบตาเดียวมันก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งและเริ่มหมุนด้วยความเร็วสูง
ฝ่ามือยูไลใช้ไม่ได้ผล!
“ ยุ่งยากซะแล้วสิ,ถ้าหาตัวของคล็อกโคไดล์ไม่เจอจะสู้กับทรายพวกนี้ต่อไปก็คงจะเสียเวลาเปล่า!”
ดวงตาของโรแกนได้สั่นไหว,และในพริบตานั้นเองเขาก็ได้หายไปและเริ่มมองหาคล็อกโคไดล์
อย่างไรก็ตาม,หลังจากวิ่งไปหลายร้อยเมตรติดต่อกันเขาก็ยังคงหาร่างของคล็อกโคไดล์ไม่เจอ มีเพียงแค่ทรายที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าที่หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ,ในตอนนี้บรรยากาศในสถานที่แห่งนี้นั้นดูอึมครึมมาก
ไม่คิดเลยว่าคล็อกโคไดล์ที่เขาสามารถจัดารได่อย่างง่ายๆในทะเลจะกลายเป็นปัญหามากขนาดนี้ในทะเลทราย
“ กัปตัน,ฉันเจอเขาแล้ว!”
ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ตะโกนขึ้นมา
หลังจากนั้นไม่นาน,เสียงระเบิดก็ได้ดังขึ้นและเจสันก็ได้ชี้ให้โรแกนดู อ่านโดจิน doujinza.com
ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของเจสัน,ร่างของโรแกนก็ได้กระพริบและหายไปในตำแหน่งนั้นในทันที
“บูม!”
ด้วยพลังอันมหาศาล,เจสันนั้นได้โจมตีไปที่คล็อกโคไดล์อีกครั้ง
“ตาย!”
เจสันได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธพร้อมกับเสริมพลังของเขาไปร้อยเท่าและปล่อยหมัดออกไป
ขนาดคุซันยังไม่สามารถทนหมัดนี้ได้,ดังนั้นคล็อกโคไดล์เองก็ไม่ต่างกัน
ภายใต้พลังที่น่าตกตะลึงนั้น,ร่างกายของคล็อกโคไดล์ก็ได้ระเบิดอีกครั้งภายในทรายสีทองของเขา
ร่างของเขานั้นได้กระจัดกระจายราวกับเศษผ้า,แต่หลังจากนั้นไม่นานทรายก็ไหลกลับมารวมกันเป็นร่างของคล็อกโคไดล์อีกครั้ง
“ ไอ้ตัวโตไร้ประโยชน์,การโจมตีของนายนะมันไม่สามารถทำอะไรฉันได้!”
“ ที่นี่มันคือที่ของฉัน,ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ดวงตาของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้โบกมือขวาของเขา
ทรายได้ลอยขึ้นไปบนอากาศและควบแน่นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นดาบทรายขนาดใหญ่
“ ดีเซิร์ธ สปาดา!”
ดาบขนาดใหญ่ที่ทำจากทรายได้ก่อตัวขึ้นมาและพุ่งไปทางเจสัน
เจสันนั้นก็กำลังจะหลบมัน,แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอย่างนั้นทรายที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าเขานั้นก็ได้ขยับและมัดเขาเอาไว้แน่น
“ พลังของฉันนะ,มันไม่มีที่สิ้นสุด!”
น้ำเสียงของคล็อกโคไดล์นั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา
ดาบทรายนั้นก็กำลังจะกระแทกเข้ามาที่เจสัน
ในตอนนั้นเอง,ก็ได้มีดาบยาวพุ่งเข้ามาจากด้านข้างและปะทะเข้ากับดาบทรายและสกัดกั้นมันเอาไว้,การปะทะนี้นั้นได้ทำให้เกิดเสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้วทะเลทราย
ในตอนนั้นเองก็ได้มีร่างๆหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว,มันเป็นโรแกนนั้นเอง
“ กัปตัน,ชายคนนี้มันยากที่จะจัดการมากจริงๆ!”
เจสันได้ตะโกนขึ้นมา
หลังจากที่เขาได้พลาดท่ามาสองครั้งติด,เจสันก็ได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของคล็อกโคไดล์
ในระยะประชิดนั้นเขาอาจจะไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก,แต่เมื่อระยะห่างเพิ่มขึ้นเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้นและสามารถใช้พลังออกมาได้อย่างทรงพลัง
สถานการณ์ในปัจจุบันนั้นได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคล็อกโคไดล์นั้นสามารถใช้ประโยชน์จากเวลาและสถานที่ได้เป็นอย่างดี,มันทำให้ความแข็งแกร่งของเขานั้นทะลุเกินจุดสูงสุดของเขา
“ฉันรู้!”
ดวงตาของโรแกนได้หดแคบลง,เขาได้จับไปที่ดาบของเขาแล้วตวัดออกไปจนดาบทรายของคล็อกโคไดล์นั้นกระเด็นออกไป
จากนั้นเขาก็ได้เอาขวดน้ำออกมาจากเอวของเขา,แล้วโยนไปให้เจสัน
“ ราดน้ำลงบนร่างกายของนาย!”
เจสันได้รับขวดน้ำมา
“ เยี่ยม,ฉันมีน้ำแล้ว,ฉันสามารถฆ่าเขาได้ด้วยหมัดของฉันแล้ว!”
เจสันนั้นตื่นเต้นมาก,เขาได้หยิบขวดน้ำขึ้นมาและเทมันลงบนแขนของเขา
เมื่อเห็นฉากนี้,คล็อกโคไดล์ก็ได้มองมาที่เขาแล้วถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
แต่เมื่อเขาขยับ,โรแกนก็ได้ย่อตัวแล้วตามเขามาในทันที
แค่วินาทีเดียวเท่านั้น,โรแกนก็ได้มาถึงตรงหน้าของคล็อกโคไดล์,เขาได้กระโดดและตวัดดาบของเขาออกไป,ในตอนนี้เขาดูเหมือนกับไจโรสโคปที่มีดาบหมุนอยู่รอบตัว
“ชวิ้งง!”
ดาบของเขานั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า,มันได้พุ่งตรงไปที่คอของคล็อกโคไดล์
ใบหน้าของเขานั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,เขาได้ก้าวถอยกลับไปสองสามก้าวพร้อมกับร่างของเขาที่ได้แตกกระจายและกลายเป็นเม็ดทรายสีทองจำนวนมาก
“ชวิ้งง!”
ดาบของโรแกนนั้นยังคงโจมตีไปที่ทรายนั้น
ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดลง,เขานั้นยังคงไม่หยุดโจมตี
ดาบที่หนึ่งผ่านไป,ดาบที่สอง,ดาบที่สาม,ดาบที่สิบหก,ดาบที่สามสิบหก,ดาบที่ห้าสิบแปด,ดาบที่หกสิบสี่,ไปจนถึงดาบที่หนึ่งร้อยแปด
วิชาดาบนี้นั้นเชื่อมโยงกันอย่างสวยงาม,มันได้ตัดผ่านอากาศและพุ่งเข้าไปที่ผืนทรายตรงหน้าของเขา
ในตอนนั้นเอง,คล็อกโคไดล์ก็ต้องการที่จะกลับไปร่างปกติของเขา,แต่ถึงยังงั้นมันก็ยังคงแตกสลายและกระจัดกระจายไปอีกครั้ง
การเคลื่อนไหวที่ทรงพลังของโรแกนนั้นมันราวกับความเร็วแสง,วิชาดาบของโรแกนนั้นบังคับให้คล็อกโคไดล์นั้นต้องอยู่ในสภาพนั้นและไม่สามารถกลับร่างปกติของเขาได้
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,ดาบของโรแกนก็ได้ช้าลง,ใบหน้าของคล็อกโคไดล์นั้นก็ได้เปลี่ยนไปในทันทีเขาได้ก้าวถอยหลังและรีบฟื้นสภาพตัวเองอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองไปที่ดวงตาของโรแกนอีกครั้ง,เขาจะเห็นแต่แววตาที่น่าหวาดกลัวและน่าหวาดกลัวยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
