S.P.Pบทที่21:ฉันต้องประหยัดเงิน
นี่เป็นโจรสลัดคนแรกที่โรแกนสามารถจัดการได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งระบบและมันก็จะไม่ใช่คนสุดท้าย ,หน้ากากราชาวานรของเขาและดาบที่น่ากลัวของเขานั้นได้สร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งต่อผู้คนที่ถูกเขาช่วย
หลังจากสังหารโจรสลัดทั้งหมดโรแกนก็ได้จากไปอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปกปิดใบหน้าและชื่อของเขาเอาไว้
เขาทิ้งไว้แค่ชื่อของ นักบุญดาบเก๋อ เนี่ยหลังจากนั้นสามวันเขาก็ได้ไปที่ฐานทัพเรือ
ดวงตาของโรแกนนั้นราวกับปรากฏความคิดบางอบ่างขึ้นมาเมื่อเขาเห็นค่ายทหารเรือที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด”
“คงไม่มีใครคิดว่าฉันจะมาเป็นนักล่าโจรสลัด!”
เขาเดินไปที่ฐานทัพเรือเมื่อมาถึงประตูนั้นก็ได้มียามสองคนมาขวางเขาไว้ด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“คุณคือใคร?”
“นักบุญดาบ,เก๋อ เนี่ย!”
โรแกนตอบอย่างเยือกเย็นเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังสนั่นมันทำให้ทหารเรือทั้งสองนั้นสั่นไหวและมองเขาด้วยความเครพ
“นักล่าโจรสลัดงั้นเหรอ?”
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานั้นพวกเขาเคยได้ยินชื่อของนักล่าโจรสลัดเก๋อ เนี่ยซึ่งได้เดินทางอยู่ในพื้นทะเลแถบนี้ ช่วงนี้ก็มีข่าวที่ว่ามีกลุ่มโจรสลัดสี่หรือห้ากลุ่มที่ได้ถูกสังหารยกกลุ่มและพวกเขาก็คิดว่าเขานี้หละที่เป็นคนที่กำจัดพวกโจรสลัดพวกนั้น
ดังนั้นเมื่อพวกเขาได้ยินชื่อของเขาใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพ
โรแกนแข็งแกร่งและเขาก็รักษาความยุติธรรมของทหารเรือพวกเขานั้นมีศัตรูคนเดียวกันดังนั้นเขาจึงเป็นพันธมิตรของพวกเขา
“ใช่! นี่คือหัวของสเตลล่า!”
โรแกนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วก็ดึงหัวของสเตลล่าออกมาซึ่งทำให้ทหารเรือทั้งสองรู้สึกประหลาดใจ
มีข่าวลือว่าโจรสลัดหญิงคนนี้โหดร้ายมากและได้สังหารผู้คนไปจำนวนมาก แถมยังมีคนได้บอกอีกว่าเธอกินเนื้อมนุษย์ เธอดุร้ายและแข็งแกร่งมาก,ไม่มีใครสามารถไปตามทางของเธอได้
อย่างไรก็ตามตรงหน้าของพวกเขาชายร่างผอมที่มีหน้ากากลิงได้เอาชนะโจรสลัดที่น่ากลัวเช่นนี้ลงได้
ความแข็งแกร่งของเขาทำให้เขาได้รับความเคารพ,ทั้งสองนั้นรู้สึกดีกับโรแกนเป็นอย่างมาก
“ ฉันต้องเอาหัวนี้ไปที่ไหนและฉันจะเอาเงินรางวัลของฉันจากที่ไหน?”
โรแกนพูดด้วยเสียงอันเย็นชาของเขาที่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ
“ ตามผมมาทางนี้เลยครับ!”
ทหารเรือทั้งสองพูดออกมาอย่างนอบน้อมและได้เชิญโรแกนด้วยความเคารพ ไม่มีใครรู้ตัวตนภายใต้หน้ากากนั้น
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีทหารเรือและโรแกนก็ได้มาที่สำนักงานของหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือเรือ
“ คุณคือนักบุญดาบ,เก๋อ เนี่ย !!?”
หัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือถามออกมาในขณะที่เขาสังเกตโรแกนอย่างระมัดระวัง
หัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือได้เห็นดาบที่น่ากลัวของโรแกนราวกับว่ามันต้องการที่จะออกไปจากฝักตลอดเวลามันเป็นอะไรที่น่าพิศวงจริงๆ
“ครับท่าน! เขาคือ เก๋อ เนี่ย”
ในใจของเขาหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหาเรือในตอนนี้นั้นรู้สึกความเคารพและให้ความสำคัญกับตัวของโรแกนเป็นอย่างมาก
“ พวกเธอทั้งสองออกไปก่อน!”
เขาโบกมือขวาของเขาและสั่งให้ทหารเรือทั้งสองออกไปแล้วเขาก็ได้เชิญให้โรแกนนั่ง
“ นี่คือหัวของสเตลล่า,ฉันจะรับเงินได้ที่ไหน?”โรแกนวางกล่องลงบนโต๊ะเพื่อแสดงให้เห็นหัวของสเตลล่า
ดวงตาของหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือหดตัวลง เขาได้ยืนยันตัวตนของเธอแล้วหัวใจของเขาก็ได้เต้นแรงขึ้นในทันที
“ ไม่ต้องสงสัยเลยนี่เป็นสเตลล่าอย่างแน่นอนเราจะให้เงินสามล้านเบรีแก่คุณ! โปรดรอซักครู่!”
หัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือพยักหน้า
“ ฉันต้องการเดียวนี้!”
โรแกนพูดอย่างเย็นชา เขาเตรียมที่จะลุกขึ้น
“ เดี๋ยวก่อนนักบุญ เก๋อ เนี่ย” หัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือได้กล่าวพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ ฉันสงสัยว่าคุณสนใจที่จะเป็นทหารเรือไหม?”
“ ด้วยความแข็งแกร่งของคุณ ถ้าคุณเข้าร่วมกับเราฉันรับประกันกับคุณว่าเมื่อคุณเข้ามาเป็นทหารเรือคุณจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือ และการต่อสู้ก็จะง่ายขึ้นด้วยทักษะของคุณ”
“ ทันทีที่คุณฆ่าโจรสลัดสักสองสามคุณก็จะได้เลื่อนขั้นในทันที ฉันสัญญา!”
ภายใต้หน้ากากนั้นดวงตาของโรแกนเปล่งประกายขึ้นมาและริมฝีปากของเขาก็แสดงความสนใจ แต่เสียงของเขาก็ยังคงเย็นชา
“ไม่สนใจ!”
“ ฉันมาที่นี่ก็เพื่อเงินเท่านั้น!”
หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับและออกไปพร้อมกับหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือและไปยังสถานที่ที่เขาจะได้รับเงินของเขา
แผนกการเงินของฐานทัพเรืออยู่ไม่ไกลนัก เพียงครู่เดียวโรแกนก็ได้รับเงิน 3 ล้านเบรีของเขา ในเวลานี้หัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือก็ยังคงเกลี้ยกล่อมโรแกนด้วยการพูดถึงผลประโยชน์มากมายของการเป็นทหารเรือ
“ ตอนนี้กองทัพกำลังเตรียมการชำระล้างอีสต์บลู เราต้องการคนที่แข็งแกร่งและทรงพลังที่จะมาเข้าร่วมกับเรา มันเป็นเวลาที่ดีสำหรับคุณที่จะมาเข้าร่วมกับเรา”
“ คุณรองคิดดูดีๆ ฉันรับรองกับคุณว่าหลังจากสามปีไม่ไม่ซิสองปีต่อมาคุณจะได้รับตำแหน่งพลเรือโท”
“ แม้แต่ในแถบทะเลอีสต์บลูรองผู้บัญชาการทหารเรือก็นับว่าเป็นตำแหน่งที่สูงมาก”
“ เชื่อฉันซิ เก๋อ เนี่ยคุณต้องไปได้สวยแน่นอน”
แม้ว่าหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือจะตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่โรแกนก็พูดด้วยเสียงเย็นชาของเขาว่า “ ฉันสนใจแค่เงิน!”
เขาต้องการเงินเพื่อซื้อวิญญาณ ตราบใดที่เขามีเงินมากพอเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ในโลกที่วุ่นวายนี้ นี้เป็นความหวังเดียวของเขาที่จะอยู่รอด
เนื่องจากหัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือต้องการโน้มน้าวโรแกนมันจึงทำให้เขาเสียเวลาและมันทำให้เขาออกจากฐานทัพเรือช้ากว่าที่คิดไว้
หัวหน้าผู้ช่วยผู้บังคับการทหารเรือนั้นต้องการที่จะรู้ว่าใครกันที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นซึ่งมันทำให้หัวใจของโรแกนเต้นแรง
เขาหันหน้าของเขาเดินไปข้างหน้าและออกไปจากสถานที่แห่งนนี้
“ มันสายไปแล้วฉันได้ใช้หน้ากากเพื่อปกปิดตัวตนของฉัน และถ้ามันไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของฉันพวกเขาก็คงจะไม่สนใจใบหน้าภายใต้หน้ากากนี้ แต่ถ้าฉันร่วมกับกองทัพเรือฉันจะไม่เป็นอิสระและซักวัน,หนึ่งในพวกระดับสูงก็ต้องสงสัยฉันแน่!”
“ สิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้คือห้ามเข้าใกล้และอย่าออกห่าง!”
“ นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด!”
นี้นับเป็นการทำธุรกิจครั้งแรกของเขากับทหารเรือ และในอีกสามเดือนต่อมาโรแกนก็ได้กลับไปที่โลคทาวน์เขาได้ฆ่าโจรสลัดไปนับสิบซึ่งมันทำให้เขาได้เงินมาเป็นล้านจากค่าหัวของพวกเขา
ในตอนนี้ชื่อของ เก๋อ เนี่ยได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งคนทั่วไปและทหาเรือระดับสูงก็เริ่มที่จะรู้จักเขา
ท้ายที่สุดการที่เขาจัดการกับโจรสลัดค่าหัวสามล้านอาจเป็นโชคช่วย แต่หลังจากที่เขาได้จัดการกับโจรสลัดจำนวนมากที่มีค่าหัวรวมกันกว่าหนึ่งล้าน และไม่ได้รับบาดเจ็บซักนิดเดียวนั่นหมายความว่าชายคนนี้เป็นของจริง
พรสวรรค์นี้,ทางกองทัพต้องการมันมากในช่วงเวลานี้
ในเวลาเดียวกันโจรสลัดก็เริ่มให้ความสนใจกับนักล่าโจรสลัดที่ใส่หน้ากากราชาวานรและพกดาบที่น่ากลัว
นักล่าโจรสลัดที่แข็งแกร่งและเป็นภัยคุกคามต่อโจรสลัด
ในตอนกลางของทะเลอีสต์บลูโรแกนนั่งอยู่คนเดียวบนดาดฟ้าเรือของเขาถือขวดสาเกไว้ในมือแล้วดื่มมันอย่างช้าๆ
หลังจากเอาชนะโจรสลัดไปมากมายเงินของเขาก็ได้เพิ่มขึ้นเป็น 35 ล้านตอนนี้เขาเปลี่ยนจากยากจนไปอยู่ในระดับที่ดีขึ้น
“ด้วยความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้ฉันจะฆ่าโจรสลัดที่น่ารังเกียจทุกตัวที่ฉันเจอ”
“นี่คือวิถีทางแห่งความร่ำรวย”
โรแกนยืนอยู่บนดาดฟ้าและในตอนนี้เขาก็เมามากเขาชี้มือของเขาไปที่ภูเขาราวกับว่าเขากำลังพูดกับมันและพูดคำเหล่านั้นออกมา
ในชีวิตก่อนของเขาเขาเป็นแค่เด็กยากจนผู้ที่ไม่เคยพานพบกับเงินสี่หลักในกระเป๋าของเขา
“ฉันต้องประหยัดเงิน!”
“เงินเยอะมาก!”
“ด้วยเงินนี้ฉันจะมีแต่ความสุข!”
โรแกนตะโกนออกมาและใบหน้าของเขาก็ได้แดงขึ้นเพราะสาเก
