S.P.P บทที่ 23: ไอ้เวรนี้มันมาจากที่ไหน?
“หัวหน้า!”
ภายใต้หน้ากากใบหน้าของโรแกนค่อนข้างเย็นชาและได้พยักหน้าอย่างเฉยชา
ในความคิดของทหารเรือนั้น นักล่าโจรสลัดผู้ลึกลับนี้นั้นเป็นนักดาบที่ไม่แยแสต่อสิ่งใด ดังนั้นรอสเลยไม่ได้ใส่ใจในท่าทีของโรแกน เขายิ้มแล้วเชิญให้โรแกนนั่งลง
“ ฉันอยากที่จะทำความรู้จักกับคุณมาตลอดดังนั้นในตอนนี้ฉันเลยต้องการพบคุณและฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ”
โรแกนพยักหน้าเล็กน้อยเขานั่งหยาบคายต่อหน้าเขาและไม่พูดอะไรเลย
รอสรอมานานแล้วเขาไม่ต้องการรออีกต่อไปเขาต้องการให้โรแกนพูดอะไรซักอย่าง เขารู้สึกอายเล็กน้อยเขายิ้มแล้วพูดว่า
“เก๋อ เนี่ยได้โปรดพูดอะไรซักหน่อยได้ไหม?”
“พูดอะไร?”โรแกนถามด้วยท่าทางแปลก ๆ
“ เช่นบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับชีวิตคุณ,บ้านเกิดของคุณ,คุณแข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง?”
ดวงตาของรอสเปล่งประกายและถามเบา ๆ
ที่จริงแล้วทหารเรือเรือต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนักล่าโจรสลัดที่ทรงพลังผู้นี้ พวกเขาต้องการ นักสู้จำนวนมากเพื่อนำพวกเขาไปใช้ในทะเลอีสต์บลูนักล่าโจรสลัดเหล่านี้เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทหารเรือเพื่อรับสมัครมาเข้ากองทัพ พวกเขาคัดเลือกนักล่าโจรสลัดจำนวนมากให้ไปเป็นทหารเรือไม่ว่าจะด้วยเงินหรือการหว่านล้อมต่างๆ
ในระหว่างนี้หลายหน่วยงานต่างสงสัยมากเกี่ยวกับนักดาบที่ทรงพลังและลึกลับผู้นี้ พวกเขาได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับตัวของเขา สิ่งที่น่าแปลกใจสำหรับพวกเขาคือตัวของเก๋อ เนี่ยนั้นราวกับว่าเขาปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันก่อนหน้านั้นมันไม่เคยมีข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขาอยู่เลย
คนผู้นี้นั้นราวกับว่าเขาตกลงมาจากท้องฟ้ามันเป็นสิ่งที่ผิดปกติมาก
“ชีวิตของฉัน?บ้านเกิดของฉันเหรอ?”
โรแกนกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและได้มีร่องลอยของความโกรธปรากฏอยู่ในนั้น
“ หือ,รอสคุณเชิญฉันมาเพียงแค่จะมาถามว่าฉันมาจากไหนเนี่ยนะ?”
หลังจากได้ยินอย่างนั้นรอสก็ได้ยิ้มและพูดว่า“ ฉันอยากรู้จริงๆ”
จากนั้นเขาก็จ้องไปที่หน้ากากของโรแกน
“ คุณเป็นหุ้นส่วนที่ยอดเยี่ยมของเราและเราก็ต้องการคนที่ไว้ใจได้ แต่พื้นหลังของคุณมันไม่ชัดเจน”
“ คุณเป็นใครกันแน่ภายใต้หน้ากากนั้น?”
“ หรือว่าคุณเป็นโจรสลัดล่ะ? นั่นคงจะตลกน่าดู!”
“ ไม่ใช่หรือ?”
จากนั้นรอสก็ได้มองที่โรแกนและพูดว่า
“ โจรสลัด!”
“ ฮ่าฮ่า,คุณนี้รู้จักสร้างเรื่องตลกจริงๆนะ ทุกคนรู้ว่าฉันเก๋อ เนี่ยไม่เคยแสดงความเมตตาต่อ โจรสลัดแม้แต่ครั้งเดียว”โรแกนรู้สึกโกรธเล็กน้อย “คุณต้องการทราบตัวตนของฉัน,ได้งั้นฉันจะบอกคุณ”
“ บ้านเกิดของฉันไม่ได้อยู่ในอีสต์บลู แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้มาถึงที่นี่โดยบังเอิญ”
“ ฉันเรียนดาบมาจากที่บ้านเกิดของฉันเซี่ยงไฮ้ อาจารย์ของฉันมีชื่อว่ากุ๋ยกุและเขาสอนเทคนิคการฟาดดาบและวาดดาบให้กับฉัน”
“ นี้คือทั้งหมดที่ฉันสามารถบอกคุณได้ ไปตรวจสอบดูได้เลยถ้าคุณต้องการ”
โรแกนเต็มไปด้วยความมั่นใจและเขาก็ได้แสดงความไม่พอใจอย่างมากกับสิ่งที่รอสถามถึงตัวตนของเขา
“ ฮ่าฮ่า,อย่าโกรธไปเลย ทหารเรือต้องการที่จะรู้เรื่องนี้ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจ!”
รอสที่ได้ยินโรแกนที่อธิบายตัวตนของเขา และเขาก็จำได้เพียงไม่กี่คำจากประโยคที่โรแกนพูดจากนั้นดวงตาของเขาก็ส่องประกายและหัวเราะออกมาเสียงดัง
“คุณไม่ได้มาจากอีสต์บลู!ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเราถึงไม่พบข้อมูลอะไรเลย เซี่ยงไฮ้กุ๋ยกุดาบแนวตั้งและแนวนอน?”
รอสสามารถจดจำคำหลักๆเหล่านี้ได้ รอสจะรายงานเรื่องนี้ไปให้กับหัวหน้าของเขาในภายหลัง กองทัพเรือมีสาขาทั่วทุกมุมโลก มันง่ายมากที่จะตรวจสอบว่าข้อมูลที่ได้มาเป็นจริงหรือเท็จ
“มีอะไรอีกไหม?คุณทำให้ฉันเสียเวลา!” โรแกนโกรธมาก
“เป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆที่ทำให้คุณเสียเวลาเก๋อ เนี่ยแต่…”
ทันใดนั้นน้ำเสียงของรอสก็เคร่งขรึมขึ้น
“ช่วยถอดหน้ากากออกจากหน้าของคุณได้ไหม!?”
เสียงที่เคร่งขรึมและกดดันของเขานั้นทำให้โรแกนสับสนมาก
“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสงสัยฉันจริงๆ”
หัวใจของโรแกนในตอนนี้นั้นรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
“นั่นเป็นไปไม่ได้!”
“รอสฉันไม่ใช่ทหารเรือโปรดอย่าล้ำเส้นมากเกินไป!”
น้ำเสียงของโรแกนนั้นแข็งกร้าวเป็นอย่างมาก และจากนั้นเขาก็เอามือจับไปที่ด้ามดาบของเขา ดาบที่ดุร้ายในปลอกดาบของเขานั้นทำให้ใบหน้าของรอสปรากฏความสนใจขึ้นมา
“ได้ยินว่าคุณเป็นนักบุญดาบในตำนาน ผู้คนต่างต้องการทราบตัวตนที่แท้จริงของคุณ และด้วยดาบนั้นทุกคนต่างก็นับถือคุณ”
“วันนี้,ฉันต้องเห็นหน้าคุณให้ได้!”
น้ำเสียงของรอสนั้นหนักแน่นและเขาก็ได้ยืนขึ้น
เพียงครู่เดียวรอสก็ได้หยิบดาบตะวันตกที่อยู่ข้างเก้าอี้ขึ้นมาแล้วทันใดนั้นเองเขาก็ฟันมันออกไป
โรแกนรู้สึกได้ถึงอากาศที่ปั่นป่วนและกระแสอากาศที่ถูกตัดผ่าน เขาได้สกัดกั้นการโจมตีของรอสในทันทีมันเป็นการโจมตีที่รุนแรงเป็นอย่างมาก
“นายต้องการอย่างนี้ใช่ไหม?”
“ใช่!”
ดาบหยวนหงส่งเสียงแหลมออกมาเมื่อมันได้ออกมาจากฝักในเวลาเดียวกันดาบตะวันตกนั้นก็ได้ถูกชักออกมาเช่นกัน โรแกนได้ก้าวถอยหลังไปสามก้าวที่มือขวาของเขานั้นดาบหยวนหงนั้น งดงามมากเมื่อมันได้ถูกชักออกมา
“ไปเลย!”
ปลายดาบทั้งสองได้ปะทะกันซึ่งมันได้ทำให้เกิดเสียงของโลหะปะทะกันขึ้นมาและมีสะเก็ดไฟที่เกดจากการปะทะกันของดาบปรากฏขึ้น
ดวงตาของรอสได้หดแคบลงเขารู้สึกตกใจมากและมือขวาของเขาก็สั่นไม่หยุด
เขาโจมตีก่อน แต่โรแกนก็สามารถบล็อกไว้ได้ราวกับว่าเขากำลังรออยู่แล้ว ในขณะนั้นหลังจากการโต้ตอบของโรแกนพลังอันยิ่งใหญ่จากหยวนหงนั้นทำให้รอสรู้สึกว่าดาบของเขามันชั่งไร้ค่า
ด้วยพลังอันแข็งแกร่งวิธีการจับดาบที่ยอดเยี่ยมนั้น ทำให้รอสอดยอมรับไม่ได้ว่าเขานั้นไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของโรแกน
“นักดาบชั้นยอด!”
“ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว!”
โรแกนมองไปที่ดวงตาของรอสจากนั้นเขาก็ค่อยๆเอาดาบของเขาเก็บเข้าไปในฝักดาบ
รอสมองไปที่โรแกนในขณะที่เขากำลังจากไป และได้เอาดาบตะวันตกของเขาเก็บกลับเข้าไปในฝักมือของเขายังคงสั่นอยู่จากนั้นเขาก็ได้ทรุดตังลงบนเก้าอี้เขายังคงรู้สึกตกใจกับการบล็อกที่แข็งแกร่งนั้น
“การควบคุมที่สมบูรณ์แบบ,ดาบที่น่าอัศจรรย์,ชายคนนี้เขามาจากไหนกันแน่?”
หลังจากคิดและลังเลเขาได้มองไปที่หอยทากสื่อสารที่อยู่ถัดจากเขาไป ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้สั่งให้ใครไปขัดขวางโรแกน
เขาไม่มั่นใจว่านั้นคือความแข็งแกร่งทั้งหมดของโรแกนแล้วหรือยัง?
ต่อให้รอสรู้ใบหน้าที่แท้จริงของเขา,หรือทหารเรือต้องการจะจับกุมโรแกน,แต่ความมั่นใจและความเฉยเมยของเขาทำให้เขารู้สึกสงสัย มันราวกับว่าถึงแม้เขาจะต้องเผชิญหน้ากับทหารเรือทั้งกองทัพเขาก็สามารถที่จะหนีไปได้อย่างปลอดภัย
“เซี่ยงไฮ้?พวกแกลองไปตรวจสอบดูสิ!”
“แต่ฉันก็คิดว่ามันเป็นข้อมูลปลอม!”
“ตัวตนของชายคนนี้เป็นปัญหาจริงๆ!”
ดวงตาของรอสหดแคบลง
“เราต้องจับตาดูเขา!”
