S.P.Pบทที่27:การต่อสู้ที่ดำเนินต่อไป
มันเป็นมือของดราก้อนและด้วยแรงลมโรแกนรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างเขากับฝ่ามือของดราก้อนนั้นได้พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วมันสร้างแรงกดดันต่อโรแกนเป็นอย่างมาก
“วูมม!”
ดวงตาของโรแกนหดแคบในระหว่างการต่อสู้ เขาก็ได้รับรู้แล้วว่าดราก้อนแข็งแกร่งขนาดไหน ในเวลาเดียวกันเขายกมือของเขาขึ้นมาอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการโจมตีของดราก้อน
“บูม!”
ฝ่ามือของทั้งสองได้ชนกันอย่างรุนแรงมันทำให้พื้นดินใต้เท้าของโรแกนได้แตกระเบิดออกและเศษหินก็ได้กระเด็นไปทั่ว
จากนั้นทั้งสองก็ได้กระโดดถอยกลับไปเล็กน้อย โรแกนได้คว้าดาบหยวนหงจากนั้นเขาก็ได้พุ่งเข้าไปหาดราก้อนอีกครั้ง
มาถึงตอนนี้ร่างของดราก้อนก็ได้ถึงพื้นเป็นที่เรียบร้อย ในตอนนี้ดาบได้มาถึงด้านหลังของดราก้อนแล้วและได้ฟันเข้ามาอย่างโหดเหี้ยม
ดราก้อนรู้สึกถึงอันตรายที่อยู่ข้างหลังเขา เขาได้แสดงใบหน้าเย็นชาและได้ตะโกนออกมาว่า
“กายาเหล็ก!”
“ชิ้งงง!”
หยวนหงที่ฟันไปที่หลังของดราก้อนมันได้ทำให้เกิดประกายไฟขึ้น แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้
โรแกนตกตะลึงร่างกายของดราก้อนได้เปลี่ยนเป็นเหล็ก,กายาเหล็กเป็นหนึ่งในวิชาหกรูปแบบของ“โรคุชิกิ”ดราก้อนนั้นนับว่าเป็นอัจฉริยะของกองทัพเรือ,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าการเคลื่อนไหวในครั้งนี้นั้นสมบรูณ์แบบมาก
“เป็นดาบที่แข็งแกร่งจริงๆ!”
ดราก้อนรู้สึกเสียวหลังของเขาดวงตาของเขาก็เริ่มปรากฏอาการหงุดหงิดขึ้นมา
หลังจากการปะทะอันรวดเร็วของพวกเขา ทั้งสองได้กระโดดถอยออกไปด้านหลังและได้แยกตัวออกจากกัน
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายจะแข็งแกร่งขนาดนี้!”
น้ำเสียงที่ค่อนข้างหนักแน่นของดราก้อนนั้นได้แสดงให้เห็นถึงความสนใจในตัวของโรแกนที่เพิ่มมากขึ้น
“พลเรือตรี,สมควรแล้วหละกับยศที่ได้รับมา!”
โรแกนได้ชี้หยวนหงลงบนพื้นและได้แสดงสีหน้าที่เย็นชาและจริงจังออกมา
ทั้งสองยืนอยู่ตรงข้ามกันหลังจากนั้นไม่นานร่างของพวกเขาก็ได้หายไปอีกครั้ง
โรแกนได้ใช้เนตรวงแหวนสามโทโมเอะของเขาและได้หันกลับมาอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้โรแกนสามารถรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของดราก้อน ด้วยเนตรวงแหวนมันทำให้เขามีความสามารถในตอบสนองที่สุดยอดเป็นอย่างมาก เขาสามารถเหวี่ยงดาบไปที่ดราก้อนและปิดกั้นเขาทุกการเคลื่อนไหว
ดราก้อนสามารถใช้ฮาคิสังเกตุของเขาในการคาดเดาการโจมตีของโรแกนทุกครั้งได้อย่างชัดเจนและหลบได้อย่างง่ายดาย
ใช้เวลาแค่ไม่กี่วินาทีร่างของทั้งสองนั้นได้ปะทะกันอยู่การปะทะกันของพวกเขารวดเร็วเป็นอย่างมาก,การปะทะนี้นั้นไม่มีใครยอมใคร
“ย้า ย้า ย้า ย้า ย้า …!”
พวกเขาได้กระโดดแยกออกจากกัน และได้หอบหายใจออกมาเนื่องจากการปะทะกันที่รุนแรงของพวกเขา,ดราก้อนได้กล่าวออกมาว่า
“นายมีดาบที่แข็งแกร่งดีนี้!”
พวกเขาทั้งสองคนต่างก็ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบใคร
ดราก้อนนั้นมีเทคนิคการต่อสู้ที่ดีที่สุดของกองทัพเรือแถมเขายังมีฮาคิสังเกตุที่ทำให้เขาสามารถรับรู้การเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้อีกด้วย แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเพราะโรแกนก็ดูเหมือนว่าจะสามารถรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเขาได้อย่างชัดเจน
“ตานั่น!”
ตาของดราก้อนได้หดลงเขาเห็นดวงตาสีแดงของโรแกนที่มีโทโมะทั้งสามกำลังหมุนอยู่,มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรุนแรงและดูราวกับเลือด
“ดวงตานั้นมันอะไรกัน?”
“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องใช้ความแข็งแกร่งมากกว่านี้,แต่เด็กนั้นยังคงมีความลับที่ยังไม่เปิดเผยอีกมากแน่”
ดวงตาของดราก้อนได้หดแคบลงจากนั้นเขาก็ได้เริ่มเคลื่อนไหว
ในฐานะชนชั้นนำของกองทัพเรือเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นพลเรือตรีตั้งแต่อายุยังน้อยเขาไม่ค่อยได้พบกับศัตรูที่ทำให้เขาต้องรู้สึกตรึงมือ แต่ในตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าเขาต้องใช้ความพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่เอาชนะในการต่อสู้ในครั้งนี้
ดราก้อนได้ย่อตัวของเขาลงทันใดนั้นร่างของเขาก็ได้หายไป
“โซล!”
เขาเร็วราวกับแสงเขาได้ปรากฏตัวไปอยู่ตรงหน้าโรแกนจากนั้นนิ้วชี้ของเขาก็ได้ยื่นออกมารวมตัวกันเป็นพลังอันเฉียบคมและได้ถูกปล่อยออกไปทันที
“ดัชนีพิฆาต!”
การเคลื่อนไหวอันเร็วรวดนี้มันทำให้หัวใจของโรแกนสั่นเทา แต่ด้วยเนตรวงแหวนของเขา,เขาสามารถเห็นการโจมตีได้อย่างชัดเจนแม้ว่ามันจะเร็วมากก็ตาม
ยังไงก็ตามร่างกายของเขาก็ไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้อย่างสมบูรณ์
โทโมะเอะทั้งสามหมุนเร็วขึ้นและในไม่ช้ามันก็กลายเป็นดาวกระจายสีดำมันคือเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุบผา“พัฟ!”
นิ้วได้แทงลึกเข้าไปในร่างกายของโรแกนมันทำให้ดราก้อนรู้สึกปลอดโปร่ง
“สำเร็จ!”
แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่งดราก้อนก็ต้องรู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง
เขาได้เห็นโรแกนได้ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มแปลกๆ บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็ได้กลายเป็นฝูงอีกาและหายไป
“นี่มันคืออะไร?”
“ผลไม้ปีศาจงั้นเหรอ?”
อีกาดำจำนวนนับไม่ถ้วนส่งเสียงร้องออกมาและได้บินไปทางด้านหลังแล้วรวมตัวกันกลายเป็นร่างของโรแกน
“ ผลไม้ปีศาจ! ถ้านายคิดอย่างนั้นมันก็เป็นอย่างนั้น !!”
โรแกนได้หัวเราะออกมา
“ตาของนาย!?”
ดราก้อนมองไปที่ดวงตาของโรแกนขารู้สึกตกใจมาก มันเหมือนกังหันลมที่กำลังหมุนอย่างช้าๆ ที่ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดราวกับว่าดวงตานี้สามารถที่จะเห็นสิ่งลึกลับได้และทำให้ศัตรูรู้สึกหวาดกลัว
“นายเป็นตัวอะไรกันแน่”
ในเวลานี้ดราก้อนเริ่มรู้สึกสงสัยในตัวตนของโรแกนในความเข้าใจของเขาโรแกนเป็นแค่เด็กที่ไม่มีความสามารถในการต่อสู้ และไม่มีทางที่จะเทียบได้กับพี่ชายของเขาได้ อย่างไรก็ตามอะไรคือสาเหตุที่ทำให้เขาแข็งแกร่งและสามารถที่จะมาเผชิญหน้ากับตัวเขาได้ในเวลาอันสั้น
“อะไรนะ!!?”
“ฮ่าฮ่า,ฉันก็คือฉัน,โกล ดี โรแกน!”
โรแกนหัวเราะออกมาเสียงดัง ทันใดนั้นเสียงหัวเราะของเขาก็ได้หยุดลงแล้วเขาก็ได้เอาดาบของเขากลับเขาไปในฝัก
“ดราก้อนนายแข็งแกร่งมาก!”
“นายมีค่าพอที่จะให้ฉันใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของฉัน!”
เมื่อมองไปที่การแสดงออกของโรแกนหัวใจของดราก้อนก็รู้สึกตื่นตัวขึ้นมาในทันที
“เขาไม่ได้ใช้ดาบของเขา!”
“ตอนนี้เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”
อย่างที่ทุกคนรู้อิทาจิมีชีวิตที่ยากลำบาก แต่เขามีความสามารถและความแข็งแกร่งที่ไม่ใช่เฉพาะแค่คาถาลวงตาที่สุดยอดของเขาเพียงเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึง คาถานินจา,กระบวนท่า และเนตรวงแหวนของเขาซึ่งทำให้เขาเป็นคนที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก
“ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ”(เสียงวิ่ง)
มือของโรแกนได้ห้อยไปที่ด้านหลังและได้วิ่งเข้าไปหาดราก้อนอย่างรวดเร็ว
“คาถาเงาแยกร่าง!”
มือของเขาได้เลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและ “ปัง!” ได้ปรากฏร่างแยกของโรแกนออกมาสามร่างปรากฏขึ้นมาข้างๆเขา พวกเขาทั้งหมดดูเย็นชาและดูจริงจังจากนั้นพวกเขาก็ได้โจมตีดราก้อน
“อะไรกัน!!!?”
ดราก้อนรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก
“เด็กนี้!”
มันเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่เขาเห็นคนที่สามารถเรียกตัวเองออกมาได้สามร่างและต่อสู้ไปพร้อมกับตัวเขาเองเขาไม่เข้าใจว่านี้มันคืออะไร!
ในไม่ช้าทั้งสามร่างก็ได้พุ่งมาตรงหน้าของดราก้อน
พวกเขาได้โยนคุไนออกไป ในเวลาเดียวกันคุไนของพวกเขาทุกคนก็ได้ปรากฏรังสีอันแสงเย็นยะเยือกออกมาและก่อให้เกิดการโจมตีที่กดขี่เป็นอย่างมากออกมา
การโจมตีเหล่านี้รวดเร็วและรุนแรงเป็นอย่างมาก ดราก้อนนั้นรวดเร็วมากดังนั้นเขาจึงหลีกเลี่ยงพวกมันและได้กระโดดขึ้นไปบนฟ้าได้ในทันที
แต่ในขณะนั้นร่างสุดท้ายของโรแกนก็ได้ปรากฏตัวออกมาอย่างเงียบ ๆ ที่หลังของดราก้อน,มือของเขาก็ประสานคาถาออกมาอย่างรวดเร็ว
คำที่เยือกเย็นและไร้ความปราณีได้ถูกพ่นออกมาจากปากของโรแกน
“คาถาไฟ!ลูกบอลเพลิงยักษ์!”
