S.P.Pบทที่4:นกฟีนิกซ์เพลิงขาว
ผ่านมาซักพักโรแกนก็ยังไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าเขาจะเลือกอะไรหลังจากวนเวียนอยู่รอบๆเมืองโลคทาน์ซักพักเรือก็ได้แล่นไปในทิศทางบนท้องทะเลแบบสุ่มๆ
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงดวงตาของ โรแกนก็ได้จ้องมองลงไปที่ท้องทะเล
ที่ทะเลข้างหลัง,เขาไม่ได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของเรือรบสองลำพวกเขามาอย่างรวดเร็วพวกเขาติดตามเรือของเขาและไล่ล่าเขาอย่างแข็งขันซึ่งทำให้หัวใจของเขารู้สึกตื่นตระหนก
จนแล้วจนรอดเขาก็เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มอายุ 16 ปีและชีวิตก่อนหน้าของเขาก็เป็นแค่นักศึกษาวิทยาลัยที่ไม่เคยเห็นสงครามหรือแม้แต่มีข้อพิพาทเล็กน้อยๆกับคนอื่น
ในตอนนี้เมื่อเขามองไปเห็นเรือรบขนาดใหญ่สองลำนี้ในระยะไกลในตอนนี้พวกเขาแล่นเรือฝ่าคลื่นทะเลมาอย่างรวดเร็ว
“เชี่ย! ฉันควรทำอย่างไงดีเนี่ย?”โรแกนรู้สึกประหม่าเล็กน้อยหน้าผากของเขาปรากฏเม็ดเหงื่อออกมา
เรือไม้ที่ไอซาว่าเตรียมไว้ให้เขาเป็นหนึ่งในเรือที่ครอบครัวของเขาใช้ในการเดินทางผ่านทะเลและขนส่งสินค้า มันไม่สามารถยืนหยัดต่อสู้กับเรือรบเหล่านี้ได้ทหารเรือนั้นสามารถใช้กระสุนเพียงนัดเดียวในการยุติการต่อสู้
ระยะห่างระหว่างเขากับเรือรบใกล้เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆโรแกนกัดริมฝีปากของเขาและพูดออกมาว่า “สภาพของฉันในตอนนี้ยังไม่พร้อม!”
“เราจะไม่แพ้การต่อสู้ครั้งนี้!”
“พระเจ้าช่วย”โรแกนได้ยินเสียงดังผ่านหูของเขาดวงตาของเขาส่องประกายก่อนที่ความหวาดกลัวจะหายไปและถูกแทนที่ด้วยความสงบ
หลังจากอารมณ์คงที่แล้วนั้น โรแกนมองไปที่เรือรบของพวกเขาที่อยู่ห่างออกไปประมาณสามกิโลเมตรเขามีความสุขมากหลังจากที่เห็นอย่างนั้น
“ทำไมฉันถึงต้องกังวลใจ?”
“เงินในกระเป๋าของฉันตอนนี้เหลืออยู่ประมาณ 35,000 เบรีในกระเป๋าของฉัน”
เขามีระบบที่ถูกผูกติดกับเขาอยู่เขาต้องการเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและเขาก็จะสามารถครอบครองวิญญาณที่แข็งแกร่งเพื่อที่จะมีโอกาสรอดชีวิตจากวิกฤตในครั้งนี้
“การ์ปภารกิจนี้มีความสำคัญต่อศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ดฉันขอขอบคุณมากสำหรับความร่วมมือ”
“อาคาอินุปิดเครื่องและไม่ต้องพูดอะไรฉันหวังว่าแกจะออกจากที่ของฉันโดยเร็วที่สุดหลังจากที่แกทำงานเสร็จแล้ว” มังกี้ ดี การ์ปพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉันไม่ต้องการที่จะยืดเยื้อน้องชายของโรเจอร์เป็นคนฉลาดฉันเพียงต้องใช้มาตรการเล็กน้อย” อาคาอินุตอบและยิ้ม
“หากแกลักพาตัวพลเรือนและขู่ถ้าผู้คนรับรู้ในเรื่องนี้ที่มันจะกลายเป็นสิ่งที่ผิดและหลังจากนั้นฉันคิดว่าความยุติธรรมของทะเลก็จะถูกทำลายด้วยฝีมือของแกไม่ช้าก็เร็ว!”
การ์ปแสดงออกถึงความเย้ยหยันแล้วจึงหยุด และหันไปหาอาคาอินุพวกเขาเพียงแค่มองดูเรือไม้ลำเล็กข้างหน้าเขา
โลคทาวน์ไม่ได้ใหญ่มาก ยิ่งไปกว่านั้นมันไม่ยากที่จะหาคนที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายของโรแกนในทะเลการที่มีกองกำลังขนาดใหญ่ที่ไว้ใช้ในการคุกคามเป็นหนึ่งในวิธีการที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย
อาคาอินุมาจากศูนย์ใหญ่และเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการจับกุม โรแกนเขาต้องใช้มาตรการที่ดุร้าย เขาได้ลักพาตัวโลลิต้าและครอบครัวของไอซาว่าและได้ถามทุกสิ่งที่เขาต้องการจะรู้
“สะดวกและรวดเร็วใช่มั้ย”
อย่างไรก็ตามสำหรับการ์ปมันมีความหมายมากดังนั้นเขาจึงค่อนข้างดูถูกอาคาอินุมาก
ห้านาทีต่อมาทั้งสองเรือรบได้เข้าล้อมเรือไม้ลำเล็กของโรแกนเอาไว้ทั้งซ้ายและขวา
“ไอ้หนูหยุดเรือทุกอย่างมันจบแล้ว!”อาคาอินุยิ้มและดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น
มังกี้ ดี การ์ปไม่มีคำพูดใด ๆ เขาเพียงแค่เฝ้าดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ
ทุกสิ่งที่เห็นนั้นเกินความคาดหมายของเขา จริง ๆ เขาพบชายหนุ่มบนเรือไม้ลำน้อยของเขาเป้าหมายนั้นดูสงบมากมันได้ปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา การแสดงออกแบบนี้นั้นเขาเคยเห็นมันมาก่อนหน้านี้กับโจรสลัดที่พึ่งถูกปะหารไป
เขาเป็นน้องชายของราชาโจรสลัด โกล ดี โรเจอร์เขามีสิทธิ์ที่กลายเป็นราชาโจรสลัดคนต่อไปไม่ว่ายังไงทหารเรือก็ต้องจับกุมตัวเขาไว้ให้ได้
ดี นับว่าไม่เลว
ทหารเรือเพิ่งจะจัดการกับโรเจอร์ชายซึ่งเป็นโจรสลัดที่ทรงพลังที่สุดมันนับเป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับพวกเขา
โรแกนนั่งเงียบ ๆ บนเก้าอี้ไม้และเขาก็ลุกขึ้นและเขาก็แสดงท่าทีบางอย่างบนใบหน้าของเขาทหารเรือนับร้อยตัวนายพลกองทัพเรือสองคนและสองยักษ์ใหญ่ เขายืนอยู่อย่างนั้นและเขาก็สงบมากมันเป็นช่วงเวลาที่ไม่สามรถจินตนาการได้
“ใช่เขาเป็นน้องชายของโรเจอร์” เมื่อมองไปทางหนึ่งการ์ปได้แสดงความเคารพต่อเด็กหนุ่มเขาได้ยินมาว่าเด็กคนนี้นั้นไร้ความสามารถในวัยเด็กและไม่ได้รับความแข็งแกร่งเหมือนอย่างพี่ชายของเขา
แต่ในตอนนี้ทุกผู้คนได้สัมผัสกับลมที่เงียบสงบได้พัดผ่านและแรงกดดันของผู้ยิ่งใหญ่
โรแกนที่อยู่บนเรือไม้ของเขาไม่ได้ทำตามคำสั่งของอาคาอินุและยังคงก้าวต่อไปเรื่อยๆ
แววตาและใบหน้าของเขาเริ่มปรากฏความไม่สบอารมณ์และอาคานุได้พูดออกมาอย่างโกรธเคืองออกมา “โรแกนฉันพูดว่าให้หยุดเรือไม่อย่างนั้นวินาทีต่อไปฉันจะฆ่าแกซะ!”
“โอ้”โรแกนที่อยู่บนเรือไม้ได้หัวเราะออกมาและพูดว่า”ทหารเรือเหรอ?”
“นายพลสองคนเหรอ”
“ดูเหมือนว่ากองทัพเรือจะให้ความสำคัญกับฉันจริงๆนายพลทั้งสองนี้สามรถจัดการโจรสลัดที่มีค่าหัว 30 ล้านเบรีได้อย่างสบายๆ แต่พวกเขาต้องมาหาฉันเป็นการส่วนตัวเพื่อจับฉันที่เป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง”
ทันใดนั้นอาคาอินุก็โกรธมากเขาได้โบกมือออกคำสั่ง“จมเรือเขาซะ!”
ในเวลาเดียวกันบนใบหน้าของการ์ปก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมากและเขาก็ตะโกนออกมา “อย่า!”
เขาเห็นท่าทางแปลก ๆ จากใบหน้าที่ดูสงบของโรแกน
โรแกนสงบเกินไปเขาไม่สนใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทั้งหมดอย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตามทหารของเรืออาคาอินุไม่ฟังคำสั่งของการ์ป
“ปัง” พวกเขายิงกระสุนปืนใหญ่สีดำออกไปมันได้พุ่งไปทางเรือไม้ของโรแกน
“จมน้ำตายไปซะ!”
ลูกกระสุนปืนใหญ่พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วและกระแทกอย่างแรงบนเรือไม้ของโรแกนมันทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ หลังจากที่ได้เห็นฉากที่น่าตกใจนี้ได้ปรากฏแก่สายตาของพวกเขาทุกคนในที่นี้
“ รวมจิตวิญญาณระดับสีส้ม”
หากพวกเขาตั้งใจฟังพวกเขาจะได้ยินเสียงของโรแกน
ในเวลาเดียวกันแสงสีส้มในระบบจะเบ่งบานขึ้นวังวนสีส้มได้ปรากฏร่างกายสีขาวที่เต็มไปด้วยความหาวเหน็บได้โผล่ขึ้นมาและรวมเข้ากับโรแกน
“ วิญญาณระดับสีส้ม,นกฟีนิกซ์เพลิงขาว,ราคา 23,000 เบรี!”
การเรียกในครั้งนี้เป็นการเรียกแบบสุ่ม จิตวิญญาณที่สุ่มมานั้นใช้เหรียญเบรีในการสุ่มและมีความเสี่ยงมากแต่โรแกนก็ยังคงสงบมาก
จากนั้นครู่ต่อมาเขารู้สึกว่าเขาได้รวมเข้ากับนกฟีนิกซ์เพลิงขาวและพวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งเดียวกันในตอนนี้เขาได้รับทักษะของนกฟีนิกซ์เพลิงขาวทั้งหมดรวมถึงทักษะของเขาเขาได้รับกำลังภายในของร่างกายนกฟีนิกซ์เพลิงขาวแถมยังสามารถรักษาตัวเองได้
ในมือของเขาได้ปรากฏอาวุธของนกฟีนิกซ์เพลิงขาวออกมา
ในตอนนี้ระบบได้ให้พลังทั้งหมดของนกฟีนิกซ์เพลิงขาวแก่เขาแล้ว
