S.P.P บทที่ 40: แมว!?
รูทดราก้อนสั่นไหวแล้วหล่นลงไปบนเส้นทางที่ทอดยาวไปสู่เซาท์บลูมันกำลังลอยลงไป
รูทดราก้อนตกลงมาจากภูเขานี้อย่างรวดเร็วและความเร็วกำลังเพิ่มขึ้นเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของโลก
โรแนกได้ยินเสียงกระทบของน้ำเขาจึงจับเสากระโดงเรือและหัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่า! มิน่าละ,ทำไมฉันถึงติดใจการแล่นเรือนัก,เพราะมันสนุกมากนี้เอง,ฉันชอบมันจริง!”
ในชีวิตก่อนหน้านี้เขาเคยดูนิตยสารศิลปะการต่อสู้มากมาย,ดื่มน้ำ,เดินเลียบแม่น้ำและทะเลสาบแต่เขาก็ไม่ได้มีความสุขอะไร แต่ในโลกนี้เขากลายเป็นคนที่สุดยอดเดินทางด้วยเรือของเขาเองแล่นเรือไปในท้องทะเลพร้อมกับความสนุกสนานที่ได้รับมากขึ้น และทำในสิ่งที่เขาต้องการ
เขามีสาเกและดาบ
ทำไมเขาถึงจะไม่มีความสุขละ?
ตลอดทางที่กำลังมุ่งหน้าไปยังเซาท์บลูเขาได้หัวเราะอยู่บนพื้นเรือและสนุกไปกับช่วงเวลานั้น
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงรูทดราก้อนก็ได้ส่งเสียงดังขึ้นไปทั่วทั้งที่แห่งนี้ และในที่สุดมันก็ได้ตกลงมา
ในที่สุดเขาก็มาถึงเซาท์บลู
ได้มีแสงสว่างเปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเขา,เขามาที่เซาท์บลูเพื่อมาทำภารกิจสำคัญ
“ ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างเอง!”
โรแกนได้ส่ายหัวและลึกเข้าไปในดวงตาของเขานั้นได้ปรากฏอาการบางอย่าง
ทะเลนั้นเป็นสถานที่ที่อันตรายเป็นอย่างยิ่งซึ่งมันไม่ต่างอะไรกับการเดินตรงเข้าไปในรังของหมาป่า แต่ถึงยังงั้นเขาก็ต้องไปเผชิญหน้ากับมัน
เมื่อชายผู้ยิ่งใหญ่ได้ก้าวเข้ามาในโลกนี้ และถ้าเขามีสิ่งที่ต้องทำเขาก็จะทำมันแม้ว่ามันจะต้องแลกมาด้วยชีวิตของเขาก็ตามเขาจะไม่ลังเลใดๆ
“ นายไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะทำมันให้สำเร็จ,ดังนั้นให้ฉันได้ช่วยนายเอง!”
“ ถ้ามันไม่ใช่สำหรับนาย? แล้วใครละที่จะทำมัน?”
ดวงตาของเขาได้ปรากฏความเย็นชา,เขาเคยยอมให้กับทุกสิ่งอย่าง แต่ในครั้งนี้เขาจะไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว
ใบเรือของรูทดราก้อนได้แกว่งไปมาแล้วมุ่งหน้าไปยังทิศทางของทะเลเซาท์บลู
ในขณะเดียวกันห่างจากโรแกนไปประมาณยี่สิบไมล์ได้มีเสียงร้องคร่ำครวญดังขึ้น เหล่าโจรสลัดที่ดุร้ายนั้นกำลังตะโกนใส่เรือสินค้า
เมื่อเวลาผ่านไป,มันได้มีกลิ่นเลือดจางๆโชยออกมา มันทำให้พวกปลาดุร้ายโผล่ขึ้นมาบนทะเล ปลาเหล่านี้ได้ว่ายอย่างรวดเร็วแล้ววนไปรอบๆเรือ ดวงตาของพวกมันเต็มไปด้วยความโลภและปากของพวกมันก็ได้มีน้ำลายไหลออกมา
“ เอาสมบัติทั้งหมดของพวกแกมาให้พวกเราเร็วเข้าแล้วแกจะสบาย!”
“ ส่งน้องสาวของแกมาให้ฉันก่อน!”
“ ฉันจะฆ่าแก!”
กัปตันของกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้นั้นมีรูปร่างที่สูงและร่างกายที่บึกบึนเขาถือมีดแมเชเทในมือของเขาและทันใดนั้นเขาก็ได้เฉือนมันลงไปที่หาลูกเรือของเรือสินค้า หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งบนดาดฟ้าของเรือสินค้าก็เต็มไปด้วยเลือด
“กัปตัน! หมอนี้มันตายแล้วครับ!”
ลูกเรือโจรสลัดที่อยู่ข้างๆนั้นได้กระซิบออกมา
ดวงตาของลูกเรือโจรสลัดเต็มไปด้วยความหวั่นเกรงและความหวาดกลัวมือของเขาสั่นเมื่อพูด
ในตอนนี้เขาโกรธมาก
“ หุบปากแกทำให้ฉันโกรธ! ฉันจะทุบแกให้กลายเป็นเนื้อบด จากนั้นฉันจะตัดแกออกเป็นชิ้นๆ,ไอตัวประหลาด!”
“ตาย!”
กัปตันดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ เขาได้จับไปที่ผมข้างหลังบนหัวของเขาราวกับว่าเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ เขาหัวเราะออกมาแล้วก็ควงมีดแมเชเทของเขา
ขณะที่เขาเดินอยู่นั้น,เขาก็ได้ตะโกนออกมา
“พี่น้อง! ฆ่าพวกมัน! และรวบรวมเอาสมบัติทั้งหมดมาและอย่าปล่อยให้ใครมีชีวิตอยู่ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายฆ่าพวกมันให้หมดและโยนพวกมันลงไปในทะเลให้ไปเป็นอาหารปลาซะ!”
น้ำเสียงของเขานุ่มนวล แต่ความโหดร้ายของเขาที่ได้แสดงออกมานั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,เสียงกรีดร้องบนเรือก็ได้หยุดลงมันไม่มีเสียงอื่นนอกจากเสียงหัวเราะของเหล่าโจรสลัด
“กัปตัน! ทุกคนตายแล้ว!”
โจรสลัดที่ดูฉลาดมองออกไปพร้อมกัลยิ้มเย้ยออกมา
“ ดี,ไปขนย้ายสมบัติของพวกมันมาที่เรือของเราแล้วเราก็จะออกไปจากที่นี่!”
“ แล้วร่างพวกนี้เอาไงดีครับ?”
โจรสลัดคนนั้นมองไปที่ศพที่อยู่ถัดไปจากเขาและเขาก็ได้ยิ้มอีกครั้ง
“พี่น้องของเราต่างก็เหนื่อยกันมามากแล้ว”
“เหนื่อยงั้นเหรอ!?”
“ถูกตัอง! ปล่อยให้พวกทหารเรือมันจัดการกับศพพวกนี้!”
เขาได้เอามือแตะไปที่หลังคอของเขา โจรสลัดคนนั้นโบกมือของเขาและสั่งให้คนอื่นขนย้ายสมบัติทั้งหมดไปยังเรือของพวกเขา จากนั้นพวกโจรสลัดก็ได้แล่นเรือออกไป และพวกเขาก็ได้ออกมาจากเรือสินค้าอย่างเงียบๆ
ทันใดนั้นก็ได้มีร่างของอะไรบ้างอย่างกระโดดออกมา
“เหมียว!”
เสียงร้องเบาๆดังออกมาดูเหมือนว่ามันจะเป็นแมว
แมวตัวนั้นผอมแต่มันว่องไวมาก มันกำลังเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังผ่านศพบนเรือเพื่อหลีกเลี่ยงการเปื้อนเลือด ในเวลานั้นเองภายใต้สายตาที่เฉลียวฉลาดนั้นได้ปรากฏความโศกเศร้าและความหวาดกลัวออกมา
มันทำตัวราวกับว่าตัวมันนั้นเป็นมนุษย์
“เหมียว!”
แมวได้จ้องไปที่เรือของพวกโจรสลัดที่อยู่ห่างไกลออกไปด้วยสีหน้าเศร้าโศก
แมวยืนมองทะเลอันไร้ที่สิ้นสุดและได้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อยู่บนหัวเรือ
มันไม่รู้ว่าจะต้องไปที่ไหนหรือต้องทำอะไร?
ทันใดนั้นก็ได้มีเรือปรากฏขึ้นมาตัวต่อหน้าต่อตาของมัน มันได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนแหวกคลื่นออกซึ่งทำให้ดวงตาของแมวนั้นเปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น
“เหมียว! เหมียว!”
ดูเหมือนว่ามันกำลังร้องเรียกเรือลำนั้น แต่เสียงของมันทุ้มต่ำเป็นอย่างมากและคนบนเรือลำนั้นก็คงจะไม่ได้ยินเสียงของมัน
ไม่ว่าเสียงของมันจะสูงแค่ไหนมันก็ไปไม่ถึงเรือลำนั้นซึ่งมันทำให้แมวรู้สึดหมดหวังอีกครั้ง
“เหมียว…”
แมวรู้สึกต้อยต่ำและได้ร้องไห้ออกมา
เรือก็ได้เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นไม่นานแมวก็ได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือที่กำลังใกล้เข้ามา
แมวได้ลืมตาขึ้นมาดูเหมือนว่ามันจะประหลาดใจและสับสนในเวลาเดียวกัน
“ทำไมชายคนนี้แล่นเรือมาคนเดียว?”
แมวไม่เห็นคนอื่นหรือได้ยินเสียงอะไรบนเรือลำใหญ่นั้น
ชายหนุ่มได้ยืนบนดาดฟ้าเรือพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขานั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ร่าเริงแต่มันก็สามารถรู้สึกได้ถึงความเหงาของเขา
ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ได้ทอดสายตาออกไป
เมื่อเขาหันหน้าไปมองรอบๆนั้นเขาก็ได้เห็นแมวเขารู้สึกตะลึงเล็กน้อยแล้วก็ได้ยิ้มออกมา
“อา…นั้นมันแมวนิ!”
จากนั้นชายคนนั้นก็กระโดดขึ้น,ร่างกายของเขาดูไม่ได้แข็งแรงอะไรเลยในทางกลับกันเขากลับดูผอมไปซะด้วยซ้ำ แต่ด้วยการก้าวกระโดดเพียงครั้งเดียวเขาก็สามารถมาถึงตรงที่แมวอยู่ได้แล้ว
ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ได้เห็นความสยองขวัญที่เกิดขึ้นบนเรือลำนั้นผ่านดวงตาของเขา
“ที่นี่เหลือแค่แกงั้นหรอ?”
ชายคนนั้นได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เขาถามคำถามนี้ด้วยความสงสัยแต่ในใจของเขานั้นเขารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่ยังเหลือรอดอยู่ในที่แห่งนี้
หลังจากเลี้ยวไปที่เรือสินค้า เขาได้หยิบคบเพลิงออกมาแล้วถือไว้ในมือของเขา
แมวได้ถอยหลังไปอย่างเงียบๆ และได้ซ่อนตัวอยู่ในมุมๆหนึ่งมันแอบดูสิ่งที่ชายคนนั้นกำลังทำอยู่
เขาได้จุดไฟบนคบเพลิง,เขาต้องการที่จะโยนมันไปที่เรือสินค้า แต่หลังจากคิดถึงแมวตัวนั่นเขาก็ได้หายใจเข้าลึกๆ แล้วเข้าไปพูดกับแมวที่ซ่อนตัวอยู่ตรงมุม
“ คนพวกนี้เขาตายกันไปหมดแล้ว และฉันต้องการเผาพวกเขาเพื่อไม่ให้ร่างของพวกเขาเน่าและส่งกลิ่นเหม็น”
“ ดังนั้นแกต้องมากับฉัน!”
หลังจากนั้นก็ได้เกิดไฟไหม้ขึ้น จากนั้นเขาก็หันกลับไปและเดินไปที่เรือของเขา
เปลวไฟได้ลุกท่วมปิดกั้นทางออกจากที่แห่งนี้ ซึ่งมันทำให้แมวนั้นตกใจกลัวเป็นอย่างมาก
“ แกจะมากับฉันหรือไม่!!”
“เขาพูดมันออกมาแค่ครั้งเดียวแล้วเขาก็เผาเรือของฉันจริงๆ !!”
หลังจากที่คิดอยู่ซักพักและมองไปที่เรือ มันก็ได้ลุกขึ้นมาและมันก็ได้กระโดดลงไปอย่างไร้ทางเลือกไปกับชายคนนั้น
