S.P.Pบทที่41:สมบูรณ์แบบ!
แมวที่โรแกนเจอโดยบังเอิญนั้นมันได้มาอยู่กับเขาบนเรือแล้ว
ในตอนที่เขามองไปที่แมวที่อยู่บนเรือของเขานั้นดวงตาของมันเต็มไปด้วยความกลัวและความสับสนมันทำให้เขารู้สึกเห็นอกเห็นใจมัน แต่พอแมวตัวนี้ได้ขึ้นมาบนเรือนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่แมวธรรมดา
คุณเคยเห็นแมวที่ไม่กินปลาดิบและกินปลาต้มแสนอร่อยหรือไม่?และเมื่อปลาต้มไม่รสชาติแย่มันก็จะแสดงสีหน้าที่น่าเกลียดออกมา?
คุณเคยเห็นแมวที่ปีนขึ้นมาบนใบหน้าของคุณแล้วสร้างรอยขีดข่วนด้วยอุ้งเท้าของมันเพื่อที่จะมาปลุกคุณในทุกๆเช้าในเวลาเดิมได้หรือไม่?
คุณเคยเห็นแมวที่พอมันคุณโกรธมันกลับกลายเป็นว่ามันกลับโกรธคุณยิ่งกว่าและเริ่มตะโกนใส่คุณ“ เหมียว! เหมียว!” ไม่หยุด?
นี่มันไม่ใช่แมว มันเป็นปีศาจ!
“ต้องบอกว่า,หลังจากที่ได้พบแกฉันก็ไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่อย่างสบายๆเลยใช่มั้ย?”
โรแกนลูบผมของเขาแล้วมองไปที่แมวที่ดูเย่อหยิ่งและแสดงออกอย่างเย็นชาแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
และเมื่อเร็วๆ นี้เขาถูกมันดูหมิ่น! ใช่เขาโดนแมวดูถูก!
แมวตัวนี้เกลียดความสามารถในการปรุงอาหารของเขาและแม้แต่ยอมอดมันก็เคยทำมาแล้ว
“เชี่ยไรวะเนี่ย,มันต้องมีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับแมวตัวนี้แน่!”
เขาคิดว่าในเมื่อเขามีแมวมันจะต้องกินในสิ่งที่เขาไม่กิน แต่ปรากฏว่ามันกลับไม่กินในสิ่งที่เขาไม่กิน
ในที่สุดโรแกนก็ไม่สามารถทนต่อความอัปยศที่แมวตัวนี่มอบให้ได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงต้องการใช้เงิน10,000เบรีและอัญเชิญวิญญาณออกมา
“เอาวิญญาณระดับสีแดงมาให้ฉัน!”
“ฉันต้องการทำอาหาร,เอาวิญญาณที่มีทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมมาให้ฉัน!”
เขาเหลือบมองไปที่แมวและกัดฟัน
“เพื่อทำการระบุประเภทของการอัญเชิญวิญญาณ ค่าใช้จ่ายที่ต้องเสียจะเพิ่มเป็นสองเท่าของราคาปกติ,โปรดยืนยัน!”
เสียงเย็นของระบบได้ถามออกมา โรแกนไม่ลังเลใดๆและได้ยอมรับในทันที
“ซู่วววว!”
แสงอันสวยงามได้เปล่งประกายอยู่ภายในดวงตาของเขา ร่างๆหนึ่งได้ก้าวเข้ามาและได้รวมเข้าร่างของโรแกนในทันที
ในทันทีความรู้สึกลึกซึ้งบางอย่างก็ได้เข้ามาในจิตใจของโรแกน และประกายแสงแห่งการตรัสรู้ก็ได้ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา
หนึ่งนาทีต่อมา,ได้มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
“จริงๆแล้วฉันรวยมากพอที่จะซื้อวิญญาณนี้!”
วิญญาณที่ระบบได้อัญเชิญออกมาใช้ในครั้งนี้นั้นน่าทึ่งมาก ทุกคนที่มาจากรุ่นก่อน (หมายถึงคนจีนนะครับ) จะจดจำเขาได้จากการมองเพียงครั้งเดียว
“พระเจ้าแห่งอาหาร,สตีเฟ่น โจว,ทักษะ: ทักษะการทำอาหาร!”
“ทักษะนี้ที่เขามีมันเป็นการดีที่จะมีพวกเขา!”
ข้อมูลทั้งหมดนั้นชัดเจนมากสำหรับโรแกนวิญญาณที่ถูกเรียกคือ“ พระเจ้าแห่งอาหาร”ตัวเอกของภาพยนตร์ที่นำแสดงโดยโจว ซิงฉือ“God of Cookery”
ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับกังฟู มันเกี่ยวกับทักษะการทำอาหารที่พิเศษของสตีเฟ่น
หลังจากได้ดูราคาทักษะการทำอาหารของสตีเฟ่นบนหน้าต่างข้อมูลของระบบแล้ว โรแกนก็ไม่ลังเลเลยที่จะเอามันมาครอบครอง
“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ด้วยที่ได้ใช้เหรียญครอบครอง 300เหรียญในการเรียนรู้ทักษะของพระเจ้าแห่งอาหาร!”
เสียงเย็นของระบบกล่าวขณะที่ร่างของโรแกนได้สั่นไหวจากนั้นเขาก็รับรู้ได้ถึงความเชี่ยวชาญในทักษะการทำอาหารเหล่านั้น ด้วยอุปนิสัยที่ผูกมัดมากับจิตวิญญาณของสตีเฟ่นโรแกนก็ได้มุ่งหน้าไปที่ครัวทันที
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็ได้เสียง“ แด่ง! แด่ง! แด่ง! แด่ง!” ดังขึ้นมาไม่หยุดโรแกนได้สร้างฉากการทำอาหารที่งดงามด้วยตัวของเขาเองออกมา
คราวนี้,ลูกแมวนั้นจะต้องตกตะลึงและไม่เชื่อว่าเขาจะทำได้ และมันจะต้องหยุดเย้ยหยันเขา!
“ รอรับความประหลาดใจจากฉันได้เลย! ไอแมวหัวเน่า!”
ด้วยทักษะมีดชั้นสูงที่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มและความโกรธเกรี้ยวในช่วงเวลาสั้นๆ ปลาต้มสดๆจานหนึ่งก็พร้อมเสิร์ฟเป็นที่เรียบร้อย
ฉันต้องขอบอกเลยว่าทักษะพวกนี้ของพระเจ้าแห่งอาหารมันไม่ธรรมดาจริงๆ
จานง่ายๆ ที่มีส่วนผสมของเครื่องเทศมันทำให้จานปลานี้พร้อมเสิร์ฟแล้ว
กลิ่นสดชื่นที่ออกมาจากจานอาหาร มันได้มุ่งไปที่จมูกของเขาซึ่งเป็นกลิ่นที่ไม่สามารถหักห้ามใจได้
ยกจานขึ้นมาอย่างมีความสุขโรแกนได้เดินไปที่ห้องของแมว
แมวตัวนี้มันแปลกมากจริงๆ มันต้องการห้องนอนที่เป็นอิสระพร้อมห้องน้ำ
ในเวลานี้เสียงดังของน้ำก็ได้ดังออกมาจากห้องของแมว มันกำลังอาบน้ำอยู่
“ เฮ้,คุณแมวผู้สมบูรณ์แบบ! นี่ฉันโรแกนเองแกต้องประหลาดใจแน่ถ้าได้ลิ้มรสอาหารของฉัน!”
โรแกนได้ตะโกนออกมาและผลักประตูเข้าไป
ในทันใดนั้นเองแมวก็ได้ตะโกนออกมาด้วยเสียงตกใจ
“เหมียวว !!”
แมวจ้องมองไปที่โรแกนด้วยความเขินอายและโกรธแค้นมันอยากที่จะฆ่าเขามากจริงๆในตอนนี้
“โอ้,แกเขินงั้นหรอ?,ตลกชะมัด!”
“แกเป็นแค่แมวแกจะมาเขินอายอะไร,ฮ่าฮ่า!”
โรแกนได้หัวเราะออกมาเขาได้ถือจานเข้ามาและได้ก้าวเข้าหาแมว
“เหมียว!”
มันโกรธและได้จ้องไปที่โรแกนจากนั้นมันก็ได้เอาเล็บของมันไปดึงม่านอย่างไม่คาดคิด
หลังจากรออยู่ซักพัก,สีหน้าของแมวก็ได้ปรากฏความเย็นชาออกมาเล็ดน้อยแล้วก็ได้ก้าวออกมา
อย่างไรก็ตามเขาสามารถเห็นความอับอายอยู่ในแววตาของแมวได้อย่างชัดเจน
“ มาเลย,มาลองปลาต้มสูตรใหม่ของฉัน!”
โรแกนได้วางจานลงด้วยใบหน้าที่หยิ่งผยองและยกฝาปิดขึ้น ทันใดนั้นกลิ่นที่น่าอัศจรรย์ก็ได้ฟุ้งกระจายออกมา
น้ำลายของแมวได้ไหลและกรงเล็บก็ได้พุ่งออกมาอย่างเร่งรีบ
“ พัฟ”
โรแกนได้ทุบไปที่กรงเล็บของแมวแล้วพูดออกมาว่า
“ แกต้องใช้ผ้าเช็ดปากและส้อม!”
“เหมียว!”
แมวจ้องไปที่โรแกนจากนั้นก็รีบผูกผ้าเช็ดปากแล้วหยิบส้อมขึ้นมาในทันที และเริ่มกินปลาต้มเหมือนกับผู้ใหญ่ในร่างของแมวตัวน้อย
หลังจากนั้นไม่นานดวงตาของแมวก็ได้เปล่งประกายออกมา
“เหมียว! เหมียว! เหมียว! ”
ดูเหมือนว่ามันจะรับรู้ถึงความอร่อยแล้วโรแกนก็ได้หัวเราะออกมา
“ระบบนี้ไม่เพียงแต่ช่วยเหลือฉันในเรื่องการต่อสู้เท่านั้น อ่า! ดูเหมือนว่าความคิดก่อนหน้าของฉันจะผิดถนัด!”
มีตำนานที่ตายไปแล้วมากมายและพวกเขาทั้งหมดต่างก็มีอยู่ในระบบตราบใดที่เขาใช้มันอย่างถูกวิธีโรแกนนั้นจะต้องกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในทุกๆด้านอย่างแน่นอน
ความรู้ทุกประเภทนั้นเขาสามารถหาได้โดยผ่านวิญญาณจากระบบของเขา
“ มันเป็นระบบที่น่าทึ่งมากมันคือเครื่องจักรสังหารดีๆนี่เอง !”
วิญญาณบางอย่างนั้นมีราคาต่ำ แต่มีประโยชน์มากในชีวิตประจำวันและโรแกนก็ได้ละเลยพวกมันมาตลอดทักษะพิเศษเหล่านี้ไม่ได้มีราคาที่สูง แต่สามารถเพิ่มคุณค่าให้กับตัวของเขาเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ในเวลานี้,แมวนั้นกำลังสร้างความเพลิดเพลินด้วยตัวของมันเองและเล่นสนุกอยู่บนรูทมังกร
ในตอนนี้,เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในพริบตามันก็ผ่านไปแล้วกว่าสองสัปดาห์
ในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมานั้นรูทดราก้อนนั้นได้แล่นไปรอบๆ เซาท์บลูแต่เขาไม่พบเกาะที่รูจอยู่ เขานั้นได้รู้มาจากชีวิตที่แล้วว่าเธอนั้นอาศัยอยู่ที่บราเทอริลล่าในเซาท์บลูในตอนที่เธอตั้งท้องเอสอยู่
แม้ว่าเขาจะมาถึงเซาท์บลูและอยู่ใกล้เธอมาก แต่เขาก็ยังตามหลังอยู่เล็กน้อย
“ ฉันต้องหาเกาะซักเกาะและหาแผนที่ของเกาะทั้งหมดในเซาท์บลู ไม่อย่างนั้นจะไม่สามารถหามันเจอได้อย่างง่ายดาย”
ยืนอยู่บนหัวเรือและได้มองไปที่ท้องทะเลในตอนนี้การแสดงออกของโรแกนนั้นดูลึกลับ
“ แต่ก่อนหน้านั้นฉันต้องรีบส่งเสริมทักษะให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
หนึ่งร้อยล้านนั้นไม่ไม่นับว่าน้อยเกินไปและหนึ่งพันล้านก็ไม่นับว่ามากเกินไป ด้วยเงินเขาสามารถอยู่ยงคงกระพันได้อย่างง่ายดาย
“เหมียว.” ในเวลานี้แมวได้เดินมาอย่างเบาๆ และดูเหมือนว่ามันได้ยินเสียงบ่นของโรแกนแล้วมันก็เลยชี้นิ้วของมันไปยังทิศทางหนึ่งอย่างสุ่มๆ
โรแกนนั้นรู้สึกประหลาดใจ หลังจากนั้นเขาก็ได้ส่ายหัวและได้จมลงไปสู่ความรู้สึกของเขา
แมวตัวนี้นั้นมันวิเศษมาก และสามารถเข้าใจคำพูดของคนได้แม้มันจะไม่ได้มีร่างกายเหมือนกับมนุษย์ แต่ก็กล่าวได้ว่ามันไม่ได้มีความแตกต่างระหว่างมันกับมนุษย์ปกติ
“ แกหมายถึงทิศทางนั้นงั้นหรอ,แกรู้งั้นหรอว่ามีเกาะอยู่ที่ไหน?”
“เหมียว!” แมวพยักหน้าและมองออกไปด้วยความภาคภูมิใจ ดูราวกับว่ามันกำลังจะพูดว่า “สรรเสริญฉัน! สรรเสริญฉัน!”
