S.P.Pบทที่55:สตีเฟ่น โจว(โจว ซิงฉือ)
หลังจากลองทำตามวิธีที่คิดแล้วนั้นโรแกนก็ได้พบบางสิ่งที่ทำให้เขาพูดไม่ออก
นั่นคือเขาเข้าควบคุมนักดาบที่อัญเชิญมาได้ช้ามากผ่านมากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วแต่เขาก็ยังไม่สามารถเรียนรู้วิธีการใช้ดาบของเขาได้เลย
“ ทำยังไงดีเนี่ย?”
เขาไม่ได้มีสมบัติมากมายนักและเขาก็คิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเรียกตัวตนที่ทรงพลังมาและเรียนรู้ทักษะของพวกเขา
แต่ทักษะดาบพื้นฐานเหล่านี้นั้นมันทักษะดาบระดับต่ำสุดที่ต้องเรียนรู้
อาคารสูงนั้นเริ่มสร้างมาจากบนพื้นดินและวิชาดาบที่ทรงพลังนั้นก็ต้องการพื้นฐานที่ดี
โรแกนหยุดอยู่อย่างนั้นและเขาก็ตระหนักได้ถึงเหตุผลว่าทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น
“ พรสวรรค์ของฉันมันยังคงแย่เกินไป!”
เขาส่ายหัวไปมาพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่น เขาทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
ในตอนที่เขาได้รับระบบครอบครองวิญญาณมาเขาคิดว่าพรสวรรค์ของเขาจะดีขึ้น แต่ใครจะรู้ว่าระบบนั้นไม่ได้ให้ในสิ่งที่เขาต้องการระบบทำให้เขากลายเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษก็จริงแต่พรสวรรค์ของเขานั้นแม้แต่ทักษะร่างกายหรือวิชาดาบง่ายๆเขายังต้องฝึกฝนมันอย่างยากลำบาก
และทักษะทั้งหมดที่เขามีนั้นก็ถูกซื้อด้วยเหรียญครอบครองไม่ใช่ทักษะที่ตัวของเขาเองเป็นคนเรียนรู้จนได้รับมันมา
“ฉันจะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้บ้างนะ?”
ก่อนหน้านี้เขายังมีความทะเยอทะยานและสาบานว่าจะเรียนรู้ทักษะดาบพื้นฐานทั้งหมดในโลกเขาคิดว่าเขาต้องเข้าใจวิชาดาบขั้นสูงสุดอย่างแน่นอน
แต่ในตอนนี้เขาพบว่าเขายังไม่มีความสามารถแม้แต่จะเรียนรู้ทักษะง่ายๆเลยด้วยซ้ำ
โรแกนนั่งอยู่เงียบๆ และเริ่มคิดหาวิธีอื่น
ครึ่งชั่วโมงต่อมา,สายลมทะเลได้พัดผมสีดำของโรแกน และเจ้านายตัวน้อยที่อยู่ข้างศีรษะของเขาก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นราวกับสงสัยว่าเขากำลังสับสนเรื่องอะไรอยู่
ทันใดนั้นดวงตาของโรแกนก็ได้ส่องสว่างขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาและเขาก็ได้หัวเราะออกมา
“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ทำไมฉันถึงโง่ขนาดนี้นะ?ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย”
“ ฉันไม่มีพรสวรรค์ที่คนอื่นมี แต่ฉันมีวิญญาณมากมายในระบบดังนั้นฉันไม่เชื่อหรอกว่ามันจะไม่มีวิญญาณที่ไม่มีพรสวรรค์!”
ดวงตาของเขาได้ส่องประกายสดใสออกมาอีกครั้ง
ในพริบตาเขาก็ได้พูดกับระบบ
“ระบบ! อัญเชิญวิญญาณระดับสีเหลืองมาให้ฉัน,หมวดหมู่ที่กำหนดคือพรสวรรค์ทางด้านศิลปะการต่อสู้ “
“ เข้าใจแล้ว,อัญเชิญหมวดหมู่พรสวรรค์ทางด้านศิลปะการต่อสู้ระดับสีเหลือง,ระบุหมวดหมู่ค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของการสุ่มปกติ!”
หลังจากผ่านไปสามวินาที,ดวงตาของโรแกนก็ได้มีร่างๆหนึ่งก้าวมาข้างหน้าและรวมเข้ากับร่างของเขา
“ อัญเชิญวิญญาณระดับสีเหลือง,สตีเฟ่น โจว(โจว ซิงฉือ),พ่อมดศิลปะการต่อสู้”
“ความสามารถ,ฝ่ามือยูไล!”
ใบหน้าของโรแกนได้แสดงรอยยิ้มออกมา เขาไม่ได้คาดหวังว่าระบบจะเลือกตัวตนดังกล่าวออกมา
ตัวเอกของภาพยนตร์เรื่อง“คนเล็กหมัดเทวดา”สตีเฟ่น โจวเขาเป็นคนที่ดูโง่นิดหน่อยและไม่มีอะไรทำ ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขาคือการเข้าร่วม“แก๊งขวานซิ่ง”และเป็นคนเลว อย่างไรก็ตามธรรมชาติของเขานั้นเขาเป็นคนใจดีภายใต้สถานการณ์ที่ผิดปกติทำให้เขาถูกเทพเมฆาอัคคีและหัวหน้าก๊งคนใหม่โจมตีจนปางตายแต่ในที่สุดเขาก็ได้กลายเป็นพ่อมดศิลปะการต่อสู้
“ ทักษะ,พ่อมดศิลปะการต่อสู้”
สิ่งนี้ทำให้โรแกนชื่นชอบระบบนี้มากยิ่งขึ้นไปอีกพ่อมดศิลปะการต่อสู้สามารถกลายเป็นทักษะได้ซึ่งมันได้สร้างความสะดวกให้กับเขาเป็นอย่างมาก
“ ระบบ,เอาทักษะ:พ่อมดศิลปะการต่อสู้มาให้ฉัน”
“ พ่อมดศิลปะการต่อสู้,ต้องใช้เหรียญทั้งหมด 55,000 เหรียญเรียบร้อยแล้ว,ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ด้วย”
ก่อนที่เขาจะได้เห็นจำนวนของเหรียญครอบครองที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนเอาทักษะพ่อมดศิลปะการต่อสู้นั้นทันใดนั้นโรแกนก็รู้สึกสับสนในทันที หลังจากนั้นเขาก็มองดูที่ไปยอดเงินของตัวเองและในทันใดใบหน้าของเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นสีเขียว
“ เชี่ยไรวะเนี่ย!ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ?มันแพงมากเกินไปแล้ว! “
เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกขุดออกมา พ่อมดศิลปะการต่อสู้ได้จัดการเหรียญที่เขาครอบครองไว้จนเกือบหมด เขานั้นคิดที่จะสะสมเหรียญครอบครองเอาไว้จำนวนมากเพื่อเรียนรู้ทักษะต่างๆและวิชาดาบอื่นๆเพิ่มเติม
แต่เดี๋ยวก่อนนะโรแกนได้ปิดปากของเขาลง
ดวงตาของเขาได้ปิดลงอย่างช้าๆและสภาวะบางอย่างที่มองไม่เห็นก็ได้ออกมาจากตัวของเขา
นี่คือการเคลื่อนไหวของศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลานาน การเคลื่อนไหวทุกครั้งนั้นสอดคล้องกับหลักการแห่งสวรรค์เขายืนอยู่ที่นั่นอย่างไร้ที่ติ
ห้านาทีต่อมาปากของโรแกนก็ได้แสดงรอยยิ้มออกมา
“ การแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ไม่ใช่การขาดทุน”
เขาได้พูดออกมาเบาๆ
ใช่มันไม่ใช่การสูญเสีย
คุณต้องได้เรียนรู้ทักษะของพ่อมดศิลปะการต่อสู้ด้วยตัวคุณเองเท่านั้นคุณถึงจะเข้าใจว่าความสามารถนี้มันน่ากลัวขนาดไหน?ศิลปะการต่อสู้ใดๆก็ตามตราบใดที่เขาเห็นหรือเคยเห็นมาก่อนเขาสามารถใช้มันออกมาได้ตามความต้องการของเขาในทันที และเมื่อพ่อมดศิลปะการต่อสู้ได้รวมเข้ากับเขาเขาก็ได้เป็นหนึ่งเดียวกัน สมรรถภาพทางกายของเขานั้นเพิ่มขึ้นในทันทีพลังของเขากลายเป็นเรื่องที่ไม่มีใครสามารถเทียบเคียงได้ความเร็ว,ปฏิกิริยาตอบสนองต่างๆในตอนนี้มันได้เหนือกว่าในอดีตไปแล้ว
เมื่อเทียบกับช่วงเวลาก่อนหน้านี้นั้นในตอนนี้โรแกนได้เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์
เนื่องจากทักษะของพ่อมดศิลปะการต่อสู้หนึ่งในคุณลักษณะที่มาพร้อมกับมันคือปกครองและความเข้าใจ (ปกครองและความเข้าใจนั้นเป็นแม่น้ำสายหลักของพลังงานหยินและหยางของร่างกายพวกมันเป็นลักษณะของร่างกายเสริมสมบูรณ์ยกตัวอย่างแบบเที่ยงคืนกับเที่ยงวัน)
หลอดเลือดสองเส้นได้เปิดขึ้นและการไหลของอากาศตามธรรมชาติหรือ “ชี่” ในร่างกายของเขานั้นก็ได้ไม่ไหลเวียนอย่างไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งตอนนี้กระแสเหล่านั้นก็ยังไม่สิ้นสุดลง
แต่…
“ น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เรียนรู้กำลังภายใน”
โรแกนได้แต่ส่ายหัว แต่โรแกนนั้นไม่ได้เสียใจเลยเขายังคงยิ้มแย้มและในเวลานี้เขาสามารถมองเข้าไปในร่างกายของตัวเองได้อย่างน่าอัศจรรย์ เขาเห็นชี่อยู่เล็กน้อยในตันเถียนของเขา (ตันเถียนแปลง่ายๆเลยก็คือ “สระน้ำทิพย์”, “ทะเลแห่งชี่”หรือ “แหล่งพลังงาน”) ทั่วเส้นเลือดและเหนือแขนขาของเขานั้นได้มีจุดสีดำและสีน้ำเงินอยู่บางจุด
เขารู้ว่าจุดดำเหล่านั้นเป็นสิ่งสกปรกที่เกิดจากอาหารที่ยังตกค้างอยู่,นอนดึกหรือการสูดมลพิษในอากาศเข้าไป
“ ด้วยทักษะนี้ความสามารถของฉันจะสมบูรณ์แบบฉันเพียงต้องการทักษะกำลังภายในที่ทรงพลังและฉันก็จะสามารถฝึกฝนมันให้สมบูรณ์แบบได้ในพริบตา”
บางทีกำลังภายในในโลกของโจรสลัดอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่โต แต่มันก็เพื่อเสริมกำลังร่างกายของเขาและความสามารถในการต่อสู้ของเขาในตอนนี้
“ และฉันก็อยู่ที่นี้แล้ว”
โรแกนได้หลับตาลงอย่างช้าๆ
“ แต่ฉันมีสิ่งสำคัญมากกว่าที่ต้องทำให้สำเร็จ”
ภายใต้ความเงียบนั้นร่างกายของโรแกนนั้นดูราวกับว่าได้ตายไปแล้ว
เขาตระหนักว่าฝ่ามือยูไลอันทรงพลังนั้นมาจากภาพยนตร์เรื่อง “คนเล็กหมัดเทวดา”และทุกคนก็สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนถึงความแข็งแกร่งของมัน
“ คุณเคยได้ยินถึงความสามารถของฝ่ามือยูไลที่ตกลงมาจากท้องฟ้าไหม?”
ใช่ตอนนี้เขารู้แจ้งเทคนิคนั้นแล้ว
ถ้าเป็นตัวเขาในอดีตหละก็เขานั้นไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเรียนรู้ทักษะนี้ได้เลยแม้แต่น้อยคุณสมบัติของเขานั้นแย่มากแย่จนระบบรำคาญที่จะคุยกับเขา,แย่มากจนโรเจอร์ยอมแพ้ในการช่วยชีวิตเขา
แต่ในเวลานี้เขาเป็นพ่อมดศิลปะการต่อสู้แล้ว
เมื่อเวลาใกล้จะมาถึงจุดสิ้นสุด,โรแกนได้ลืมตาของเขาขึ้นมามันเปล่งประกายออกมาและฝ่ามือขวาของเขาก็กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในอากาศ
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหน้า
“ กัปตันโชคไม่ดีเลยเราเจอโจรสลัดอีกแล้ว”
“ พวกเขาคิดจะมาปล้นเรา”
เจสันได้กล่าวออกมา
โรแกนได้เปิดตาของเขาขึ้นมาพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ประดับบนใบหน้าของเขา
“ ได้เวลาลองของแล้วสินะ”
