S.P.P บทที่ 73: ดวงตาแห่งวิญญาณ!
พายุฝนฟ้าคะนอง,ฟ้าผ่าและฟ้าร้องฟ้าบนท้องฟ้าและลมแรงที่ได้พัดผ่านสายฝน
ชายคนนั้นที่สวมชุดคลุมสีดำ,เขาได้ยืนอยู่บนเรือรบเสื้อคลุมของเขานั้นพลิ้วไหวไปมา เสียงของเขานั้นได้ดังเข้าไปในหูของทหารเรือทุกคนอย่างชัดเจน
ในขณะนี้ทหารเรือทุกคนต่างก็ตกตะลึง
“เขาเองงั้นหรอที่เป็นคนลึกลับในชุดคลุมสีดำนั้น!”
“ เขาเองสินะที่ไล่ทำร้ายพวกเรา,เขากล้ามากที่กล้าเปิดเผยตัวตน “
“ เป็นคนที่อวดดีจริงๆ!”
หลังจากที่หายจากอาการตกตะลึงพวกเขาก็กลายเป็นโกรธจัดในทันที พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าชายคนนี้จะกล้าและอวดดีถึงขนาดกล้าที่จะมาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา และสิ่งที่ทำให้พวกเขาโกรธนั้นก็คือสิ่งที่เขาทำลงไป
ฝ่ามือนั้นได้ทำลายท่าเรือของเกาะบราเทอริลล่า ซึ่งเป็นท่าเรือที่พวกทหารเรือสร้างมาใช้งานเพียงชั่วคราว มีเรือรบหลายลำที่ไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไปและมีอีกหลายสิบลำที่เสียหาย
แต่ในตอนนี้ไม่มีทหารเรือคนใดที่กล้าทำอะไรผลีผลามออกมาเพราะความแข็งแกร่งของเขาที่ได้แสดงออกมาในการจัดการกับทหารเรือเป็นจำนวนมากและเขาก็ยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ นี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของเขาได้แล้ว
“ เดี๋ยวก่อน! ลองมองดูหน้าของเขาดีๆสิ!”
ทันใดนั้นทหารเรือหนุ่มก็ได้ช็อคไปในทันที,เมื่อเขามองไปที่ใบหน้าของโรแกนเขารู้สึกคุ้นหน้าเขามาก
ปากของเขาค่อยๆอ้ากว้างขึ้น,และในที่สุดร่างกายของเขาก็ได้สั่นสะท้าน
“ ฉันจำได้,ฉันจำได้แล้ว!”
“ เขา,เขาคือ!”
จากนั้นเสียงของเขาก็ขาดช่วงไป,มันทำให้ทหารเรือรอบๆตัวเขาได้หันมามองเขา
“เขาคือใคร?”
ทหารเรือคนหนึ่งได้ถามเขาออกมาด้วยเสียงที่ดัง
“ เขาคือโรแกนนน!”
“ฮะ! โรแกน!”
เสียงของทหารเรือหนุ่มคนนั้นดังมาก,พร้อมกับทหารเรือรอบๆตัวเขาที่ต่างก็ตกตะลึงไปตามๆกัน
โรแกน? เขาคือใคร?
ทหารเรือบางคนนั้นยังคงสับสน,แต่หลังจากนั้นไม่นานใบหน้าของพวกเขาก็ได้กลายเป็นตกตะลึงในทันที
“เป็นเขาเองงั้นหรอ!”
ในขณะนี้ข้อมูลนับไม่ถ้วนก็ได้ปรากฏขึ้นมาในจิตใจของทหารเรือหลายๆคน
โรแกนน้องชายของโรเจอร์,เขาเป็นคนที่ลึกลับและแข็งแกร่งเขาได้ต่อสู้กับพลเรือตรีดราก้อนที่เมืองโลคทาวน์,เขานั้นแข็งแกร่งมากจนแม้แต่ดราก้อนก็ยังบาดเจ็บสาหัส
ปัจจุบันค่าหัวของเขาคือ 110 ล้านเบรี
แน่นอนว่าข้อมูลนี้เป็นข้อมูลระดับสูงของกองทัพเรือและทหารเรือหลายๆคนนั้นก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร
แต่ชายคนนี้นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขานั้นเป็นที่ต้องการตัวของกองทัพเรือมาก!
“ ล้อมเขาไว้,อย่าปล่อยให้เขาหนีไปได้ !!!”
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา
“ ไม่ว่าจะต้องสูญเสียเท่าไหร่ก็ต้องจับเขาให้ได้!”
พวกเขาได้ส่งเสียงตะโกนดังออกมาอีกครั้งและภายในสายฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนักนั้นดูเหมือนว่ามันจะยิ่งตกหนักมากยิ่งขึ้นไปอีก
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง,พลเรือโทโมยะก็ได้มาที่นี้แล้ว,ท่าทางของเขาดูสงบนิ่งมาก
พลเรือโทโมยะนั้นมาพร้อมกับห้าพลเรือจัตวา,ใบหน้าของพวกเขาดูสง่างามากพวกเขาได้มองไปที่ร่างที่ยืนอยู่บนเรือรบ
“ เขาคือโรแกนงั้นสินะ?”
“ น้องชายของราชาโจรสลัดในตำนาน,ดราก้อนไม่สามารถจับกุมเขาเอาไว้ได้,เขาได้หนีไปอย่างง่ายดาย”
โมยะได้พึมพำออกมา
“ เขาคือเป้าหมายของพลเรือเอกคิซารุในการเดินทางมาในครั้งนี้งั้นสินะ,พลเรือโทโมยะคุณต้องการรายงานให้เขาทราบหรือไม่?”
พลเรือจัตวาที่อยู่ข้างหลังของเขาได้พูดขึ้นมา
“ การรายงานมันคือสิ่งที่พวกเราต้องทำอยู่แล้ว”
โมยะได้มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา เขาได้หยุดพูดไปชั่วขณะและพูดออกมาอีกครั้งว่า
“ หลังจากที่ฉันได้เห็นความแข็งแกร่งของเขาแล้ว,มันก็ยังไม่สายเกินไปที่เราจะรายงานไป”
เหล่าพลเรือจัตวาได้หันมามองหน้ากันและยิ้มออกมา,พวกเขาเข้าใจความหมายของโมยะ ทหารเรือระดับสูงของกองทัพเรือนั้นนอกเหนือจากงานเอกสารแล้วนั้นก็ยังต้องอาศัยความแข็งแกร่งในการต่อสู้เป็นอย่างมาก กว่าพวกเขาจะมาถึงจุดนี้นั้นไม่รู้ว่ามีโจรสลัดมากมายขนาดไหนที่ได้ถูกพวกเขาจัดการไป
นอกเหนือจากการเป็นผู้ที่คอยตัดสินใจในเรื่องต่างๆแล้วนั้น,พวกเขาก็ยังเป็นคนที่แข็งแกร่งอีกด้วย
และพวกเขาก็มักจะสนใจในความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ของพวกเขา
เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของโรแกนนั้นได้ไปดึงดูดความสนใจของพลเรือโทคนนี้เข้า
“ มาดูกันว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน,น้องชายของราชาโจรสลัด”
พลเรือโทโมยะได้พูดออกมาเสียงดังและได้ก้าวไปข้างหน้า
ด้วยการมาถึงของพลเรือโทโมยะและกลุ่มของเขา,ทหารเรือทุดคนต่างก็เปิดทางให้พวกเขา ในตอนนี้บรรยากาศได้เปลี่ยนไปในทันทีจากบรรยากาศที่กำลังร้อนแรงได้กลายเป็นบรรยากาศที่สงบลงอย่างกะทันหัน
“พลเรือโท!”
ในเวลาเดียวกัน,โรแกนก็ได้เห็นเหล่าทหารเรือระดับสูงที่ประจำการอยู่บนเกาะบราเทอริลล่าเช้นกัน
เขาเห็นว่าหนึ่งในนั้นเป็นพลเรือโทคนหนึ่ง,แต่ละคนนั้นต่างก็พกดาบเอาไว้กับตัว,ร่างกายที่แข็งแกร่ง,ใบหน้าที่ดูสง่าผ่าเผย,ระหว่างที่พวกเขาเดินมานั้นเสื้อคลุมแห่งความยุติธรรมของพวกเขาก็ได้พลิ้วไหวไปมาพร้อมกับแรงกดดันที่พวกเขาได้แผ่ออกมา
ใบหน้าของโรแกนนั้นก็ได้กลายเป็นจริงจังในทันที
เขาได้ต่อสู้และเอาชนะดราก้อนมาได้ แต่นี้เป็นพลเรือโท,เขาแข็งแกร่งขนาดไหน?
เขาจะมาเป็นคู่ต่อสู้ในตรั้งนี้งั้นหรอ?
พลเรือโทโมยะได้เดินไปข้างหน้าผ่านเหล่าทหารเรือไปอย่างสงบแล้วมาหยุดยืนอยู่ข้างหน้าเรือรบที่โรแกนอยู่
เมื่อมองที่ซากปรักหักพัง,ดวงตาของพลเรือโทโมยะก็ได้แสดงให้เห็นถึงร่องรอยของความประหลาดใจ
“ นายจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง? โรแกน! ”
ดวงตาของโรแกนได้เปล่งประกายขึ้นมา,เขายังคงนิ่งเงียบเขามองไปที่พลเรือโทโมยะอย่างเงียบๆ
โมยะก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน เขาได้ก้าวขึ้นไปบนเรือรบแล้วเดินไปที่ด้านหน้าของโรแกน,พวกเขานั้นห่างกันแค่สี่ถึงห้าก้าว
เสื้อคลุมแห่งความยุติธรรมได้พลิ้วไหวอยู่บนหลังของเขา,ด้วยการก่อตัวของลมทะเล,ฝนนั้นได้ตกลงมาอย่างหนักและฟ้าผ่าก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ บอกฉันมาว่านายกำลังพยายามทำอะไรอยู่,โรแกน”
“ อยู่ๆนายก็มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่,และโจมตีเราที่ฐานทัพของเราแถมนายยังเปิดเผยตัวตนของนายและพาตัวเองมาอยู่ตรงหน้าของพวกเรากองทัพเรือ!”
คำถามของเขานั้น,มันทำให้โรแกนอดชื่นชมเขาไม่ได้
ช่างเป็นคนที่ฉลาดจริงๆ !
“ นายต้องการทำอะไรกับโลกนี้กันแน่?”
ในประโยคหลังเสียงของโมยะก็ได้รุนแรงขึ้นมาในทันที
มันทำให้หัวใจของโรแกนรู้สึกตกตะลึง ในตอนนี้เขารู้สึกว่าดวงตาของโมยะเหมือนน้ำวนที่กำลังดึงดูดเขาและบังคับให้เขาพูดความจริงออกมา
“บูม!”
สภาพจิตใจของเขาที่มีทั้ง, พ่อมดศิลปะการต่อสู้, หุบเขาวิญญาณ, เพลงดาบล่องนภา,และวิธีการฝึกฝนทางจิตวิญญาณต่างๆ ในเวลานี้พวกมันทั้งหมดได้พุ่งออกมาพวกมันได้ดึงสติของเขากลับมาในทันที
“ ความสามารถของผลไม้ปีศาจ!”
เมื่อมองไปที่พลเรือโทโมยะดวงตาของโรแกนก็ได้หนักแน่นขึ้นมาในทันที
“ น่าสนใจมากที่นายสามารถตื่นขึ้นมาจากความสามารถของฉันได้”
โมยะได้ยิ้มออกมา เขาได้กินผลไม้ปีศาจที่เรียกว่าดวงตาแห่งวิญญาณเข้าไป!
ความสามารถของผลไม้ปีศาจนี้อาจจะไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่สำหรับใครก็ตามที่อ่อนแอกว่าเขาเขาสามารถปลดปล่อยแรงกดดันไปที่วิญญาณของพวกเขาได้ผ่านสายตาของเขา เขาสามารถบังคับให้พวกเขาบอกความจริงและทำให้พวกเขาเชื่อฟังคำสั่งของเขาได้
สำหรับแข็งแกร่งของความสามารถนี้อาจจะไม่ได้ยอดเยี่ยมมากนัก แต่สำหรับผู้ที่อ่อนแอนั้นมันเพียงพอที่จะฆ่าพวกเขาในเวลาแค่ไม่กี่วินาที
“ นายซ่อนเธอเอาไว้ที่ไหน”
ทันใดนั้นเสียงของแรกนก็ได้ดังขึ้นมา,โมยะก็ได้มองเขาอีกครั้ง
“ ดังนั้นเป้าหมายของนายคือเธอ?”
ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความคิด,โมยะได้ฉีกยิ้มกว้างออกมา
“ เอาชนะฉันให้ได้,แล้วฉันจะบอกนาย!”
