S.P.P บทที่ 82: อันตรายที่มาถึง!
“ เขาจำฉันได้งั้นหรอ?”
โรแกนรู้สึดตื่นตระหนกมากเขาได้เดินตามกลุ่มของเขาไปอย่างใกล้ชิดเพื่อมองไปที่เหล่าทหารเรือระดับสูงที่มาพร้อมกับคิซารุ
ใบหน้าของคิซารุนั้นมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมา,ข้างหลังของเขานั้นมีโนอาห์และคนอื่นๆตามเขามาด้วย
เมื่อมองไปทหารเรืออ้วนคนนั้นซึ่งก็คือโรแกน,โนอาห์ได้นิ่งเงียบไป
“โรแกน”
คิซารุได้พูดออกไปเพื่อยืนยันตัวตนของโรแกน
ข้างหลังเขาโนอาห์และคนอื่นๆได้ยินคำพูดของคิซารุนั้นพวกเขาทุกคนนั้นตกใจมากและได้หันไปมองโรแกน
เหล่าทหารเรือที่มากับโรแกนนั้นดูตกตะลึงมากในเวลานี้
พวกเขาได้หันกลับไปมองกลุ่มคนที่พึ่งออกมาจากร้านกาแฟอินทรธนูบนไหล่ของพวกเขามันคืออินทรธนูของระดับพลเรือโทและแม้แต่ชายที่สามแว่นกันแดดคนนี้ก็เป็นถึงพลเรือเอก !!
พลเรือเอกคิซารุ!!!
เหล่าทหารเรือพวกนั้นได้สั่นสะท้านไปทั้งร่าง,เมื่อพวกเขารับรู้ถึงตัวตนของพวกเขา
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจก็คือทำไมพลเรือเอกคิซารุถึงเรียกทหารเรืออ้วนว่า…
“โรแกน!!!”
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เมื่อเขาได้ยินชื่อของเขา,ดวงตาของโรแกนก็ได้หดแคบลงในทันที
เขาไม่รู้ว่าคิซารุจำเขาได้ยังไง,แต่ไม่ได้ต้องเดาเลยว่าคิซารุนั้นต้องมั่นใจในสิ่งที่เขาพูดอย่างแน่นอน
“ ฉันไม่เคยคาดหวังเลยนะว่าพวกเขาจะส่งนายมาที่นี่”
การแสดงออกของทหารเรืออ้วนนั้นได้เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน,เขาไม่ได้ดูขี้ขลาดอีกต่อไป แต่เขากลับสงบและดูกล้าหาญมาก
การเปลี่ยนแปลงนี้มันทำให้เหล่าทหารเรือที่อยู่รอบๆตัวเขารู้สึกอับอาย พวกเขาตามหาตัวโรแกนทั่วทั้งเกาะ แต่พวกเขากลับไม่เคยคิดเลยว่าเขานั้นอยู่ใกล้แค่นี้
“ พวกเรานั้นจำเป็นต้องจัดการกับตัวปัญหาอย่างนายในทันที!”
คิซารุนั้นได้ยิ้มและหัวเราะออกมา,ที่จริงแล้วเขายังมีเวลาว่างพอที่จะพูดคุยกับโรแกน
พลเรือโทโนอาห์ผู้ซึ่งได้ยินการสนทนาระหว่างพลเรือเอกคิซารุกับโรแกนนั้นก็ตกใจในทันที
“ เขาคือโรแกนจริงๆงั้นหรอ?”
เขาไม่อยากจะเชื่อเลย
“ ไม่,ไม่ใช่,เขาไม่ได้มีหน้าตาแบบนี้นิ,นอกจากนี้เขาก็ไม่ได้อ้วนแบบนี้ด้วย!”
โนอาห์ได้ส่ายหัวและยังไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่เห็น
คิซารุนั้นไม่ได้สนใจความคิดของโนอาห์ เขานั้นสนใจแค่ตัวของโรแกนเท่านั้น
“ นายนี่เจ้าเล่ห์จริงนะ,นายพอจะบอกฉันได้มั้ยว่าจุดประสงค์ของการเปิดเผยตัวบนเกาะแห่งนี้ของนายคืออะไร?”
โรแกนได้เงยหน้าขึ้นไปมองคิซารุด้วยแววตาสงบนิ่ง
พลังของคิซารุนั้นเหนือกว่าเขามาก แต่ด้วยวิชามากมายที่เขาฝึกฝนมันทำให้เขามีจิตใจที่แข็งแกร่งและทำให้เขายังสงบอยู่ได้
ในอะนิเมะนั้นกลุ่มหมวกฟางนั้นเป็นกลุ่มที่ใจกล้าบ้าบิ่นมาก แต่หลังจากที่ได้พบกับพลเรือเอกพวกเขาก็ได้ตระหนักว่าความใจกล้าของพวกเขานั้นมันไม่สามารถเอาชนะพลเรือเอกได้
พลเรือเอกนั้นพวกเขาไม่ได้มีดีแค่ชื่อ,พวกเขานั้นเป็นคนที่แข็งแกร่งจริงๆ
ในบรรดาทหารเรือทั้งหมดในโลกนั้น,พลเรือเอกทั้งสามนั้นทรงพลังที่สุด! แต่ถึงยังงั้นพวกเขาก็ยังคงเทียบไม่ได้กับพวกสี่จักรพรรดิ
แต่มันก็คงจะมีแค่พวกเขาทั้งสี่เท่านั้นหละ,โจรสลัดทั่วไปนั้นเมื่อไหร่ที่พวกเขาเห็นทหารเรือพวกเขาก็หนีไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่าโรแกนนั้นไม่ยอมตอบ,คิซารุก็ได้เลิกคิ้วขึ้น
“ผู้หญิงคนนั้น? เธอคือตัวจริงงั้นสินะ?”
ครู่หนึ่งดวงตาของโรแกนนั้นก็ได้กลายเป็นดุร้าย
กองทัพเรือนั้นไม่ได้ตระหนักรู้ถึงการดำรงอยู่ของรูจ,แต่ในตอนนี้คิซารุนั้นได้เห็นความจริงบางอย่างจากสายตาของโรแกน
“ ฉันไม่เคยคาดหวังเลยว่าจะมีใครบางคนมาช่วยเหลือเลือดเนื้อเชื้อไขของโรเจอร์,อ่า,น่าทึ่งจริงๆ!”
คิซารุได้ถอนหายใจออกมาด้วยความชื่นชมพร้อมกับสายตาที่เย็นชา
“ บอกฉันมาว่าเธออยู่ที่ไหน,ฉันกลัวว่าเธอจะออกจากเกาะนี้ไปแล้วด้วยความช่วยเหลือของนาย!”
“ นายเปิดเผยตัวเพียงเพื่อช่วยเธอ”
“ นายจะถามอะไรให้มากความ?”
ในที่สุดโรแกนก็พูดออกมา
คิซารุยิ่งเย็นชาเข้าไปอีก,แต่เขายังคงสนใจในตัวของโรแกน
“นั่นเพราะนายเป็นน้องชายของโกล ดี โรเจอร์,เป็นสปิริตที่น่าชื่นชมจริงๆ!”
“ แต่นายคิดหรอนายจะสามารถหนีไปได้!”
“ รวมถึงผู้หญิงคนนั้นด้วย!”
คิซารุได้ยิ้มออกมา
“ พื้นที่ทะเลแถบนี้นะถูกเราควบคุมไว้หมดแล้ว,มันจะไม่มีเรือหรือใครที่สามารถหนีไปจากเราได้!”
“ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงถ้ายังไม่ได้ลองดู!”
“ พลเรือเอกคิซารุ!”
ทันใดนั้นน้ำเสียงของโรแกนก็ได้กลายเป็นเย็นชาพร้อมกับร่างกายของเขาที่กำลังสั่นไปมาร่างของเขาก็เริ่มสูงขึ้น ในพริบตาจากทหารเรืออ้วนก็ได้กลายเป็นชายร่างสูงผอมคนหนึ่งแทน
“มันเป็นความสามารถของผลไม้ปีศาจงั้นหรอ?”
คิซารุได้อุทานออกมาอีกครั้ง,เขาไม่รู้ว่าในวันนี้ชายหนุ่มจะทำให้เขาประหลาดใจอีกซักกี่ครั้ง
ในเวลาเดียวกันที่โรแกนได้เปิดเผยตัวตนของเขา,มัยทำให้ทหารเรือที่อยู่รอบๆตัวเขานั้นโกรธมาก
“มันคือเขา!”
“ เรื่องจริงงั้นหรอเนี่ย!”
“ โรแกนมันซ่อนตัวอยู่กับพวกเรามาตลอด”
พลเรือโทโนอาห์รู้สึกอับอายมาก ถ้าหากว่าคิซารุไม่ได้อยู่ที่นี้พวกเขาก็คงจะไม่หาโรแกนไม่พบ หรือแย่ที่สุดพวกเขาอาจถูกสังหารได้
“ โรแกนฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้งบอกฉันมาว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน,และนายก็กลับไปกับฉันที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ”
คิซารุได้พูดออกมาเบาๆ
“ แล้วถ้าฉันปฏิเสธหละ?”
โรแกนได้ยิ้มออกมา
“ นายคงจะต้องเสียใจที่ตัดสินใจแบบนั้น!”
คิซารุได้ถอนหายใจออกมาและกางแขนของเขา
“ ในระยะใกล้แบบนี้,มันแทบจะไม่มีใครสามารถหลบหนีจากการโจมตีของฉันไปได้เลย!”
คิซารุได้พูดออกมาอย่างสงบ,และเท้าขวาของเขาก็ระเบิดเป็นแสงสีทองออกมา
ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดแคบลงพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงและร่างกายของเขาที่กำลังตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา
“ นายเคยถูกเตะด้วยความเร็วแสงไหม?”
เสียงแผ่วเบานั้นได้ดังเข้ามาในหูของโรแกน,เขาได้เกร็งกล้ามเนื้อของเขาพร้อมจับตวัดดาบในมือของเขาออกไปเพื่อตอบโต้การโจมตีที่กำลังจะมาถึง
“ปัง!”
ในพริบตาโรแกนก็ได้ถูกส่งลอยออกไป
ดาบของเขานั้นได้ปะทะเข้ากับเท้าขวาของคิซารุ แต่มันไม่สามารถต้านทานพละกำลังอันมหาศาลของพลเรือเอกได้
การโจมตีในครั้งนี้ของเขานั้นได้ทำลายอาคารไปกว่า 5 หลังในตอนนี้ได้มีเลือดจางๆไหลออกมาจากปากของโรแกน
เพียงพริบตาเดียวเท่านั้นโรแกนก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส
ในตอนนี้เขาตกใจและเข้าใจในพลังของพลเรือเอกอย่างถ่องแท้
“แข็งแรงมาก!”
ในตอนนั้นเขาไม่สามารถตอบสนองได้เลยแม้แต่น้อย เขาอาศัยแค่สัญชาตญาณและได้ดึงดาบออกมาด้วยความเร็วสูงสุดของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ใช่เป็นคู่ต่อสู้ของคิซารุอยู่ดี
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว
“ ระบบฉันต้องการอัญเชิญวิญญาณ!”
เมื่อมองไปที่คิซารุที่กำลังเดินมาทางเขาอย่างช้าๆ,โรแกนนั้นรู้สึกได้ถึงภัยคุกคามที่รุนแรงต่อชีวิตของเขา
พลเรือเอกคนนี้นั้นดูเหมือนจะขี้เกียจและเฉยชาอยู่ตลอด แต่เมื่อไหร่ที่เขาโจมตีออกไปนั้นศัตรูของเขานั้นจะไม่มีวันตอบสนองการโจมตีของเขาได้ทัน
“ น่าเสียดายจริงๆ,ที่ฉันต้องจัดการนายในนามของกองทัพเรือและความยุติธรรม!”
แสงสว่างได้เปล่งประกายขึ้นมาพร้อมกับคิซารุที่กำลังพุ่งมาทางเขา
สัญชาตญาณของเขาได้ร้องเตือนถึงอันตรายที่กำลังจะมาถึงอย่างรวดเร็วพร้อมกับกับร่างกายของเขาที่กำลังสั่นสะท้าน
มันเป็นความกลัว,ความกังวล,ความสับสน!
“ระบบ! อัญเชิญวิญญาณระดับ 500 ล้านเบรี!”
ภายในจิตใจของเขา,โรแกนได้เปล่งเสียงคำรามออกมา
