S.P.Pบทที่9:ค่าหัว
ในวันต่อมาโรแกนก็ได้รู้ว่าเป้าหมายของทุกคนบนเรือคือการเดินทางไปยังเกาะที่เรียกว่านานซีที่อยู่อีสบลูครอบครัวของฮินะกำลังทำการค้าอยู่ที่นั้น แถมเธอยังเป็นลูกสาวคนโตของครอบครัวด้วยอายุเพียง16 ปีแต่เธอก็สามารถรับผิดชอบธุรกิจของครอบครัวเธอได้เป็นอย่างดี
คนบนเรือลำนี้เชื่อมั่นในพลังของฮินะมากแถมเธอก็ยังเป็นชนชั้นสูงที่ใจดีมากอีกด้วย
เรือได้แล่นอยู่บนทะเลนานกว่าหนึ่งเดือนและพวกเขาก็ได้หยุดเรือเพื่อเติมเสบียงอยู่สามครั้ง
โรแกนนั้นได้สร้างสัมพันธ์อันดีกับลูกเรือทุกคนโดยเฉพาะกับฮินะ
ชายหนุ่มนั้นดูดีเป็นอย่างมากส่วนหญิงสาวก็สวยมากการมีอยู่ของพวกเขานับเป็นเรื่องมหัศจรรย์นี่คือจุดเริ่มต้นของความรักอันยิ่งใหญ่และไม่มีใครรู้ว่าพวกเขานั้นได้พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไปถึงขั้นไหนแล้ว
ในวันนี้การเติมเสบียงของเรือได้เสร็จสิ้นแล้วจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ค่อย ๆ ออกจากท่าเรือ
เหล่าลูกเรือกำลังนั่งอยู่ใต้ดวงอาทิตย์พวกกำลังนั่งกินข้าวกลางวันกันอยู่
ตอนนี้ได้มีนกนางนวลหลายตัวบินอยู่บนท้องฟ้า พวกมันมีห่อแปลก ๆ อยู่ที่คอในนั้นมีหนังสือพิมพ์จำนวนมากอยู่ ในช่วงที่เรือแล่นผ่านไปก็ได้มีกระดาษหลากสีหล่นลงมา
หนึ่งในกระดาษที่ได้ตกลงมานั้นมันได้ไปอยู่ตรงหน้าของใครบางคนที่กำลังหลับและมันก็ได้ทำให้เขาตื่นขึ้นมา เขาลืมตาขึ้นแล้วได้หยิบกระดาษนั้นขึ้นมาดู
“นี่คืออะไร!?”
“โกล ดี โรแกนค่าหัว110 ล้าน!”
“ฟังทางนี้!บุคคลนี้เป็นอันตรายอย่างยิ่งหากคุณพบเห็นเขาให้แจ้งทหารเรือทันทีหรือจัดการกับเขาด้วยตัวเองไม่ว่าจะเป็นหรือตาย!”
หลังจากอ่านประโยคที่อยู่บนกระดาษแล้วชายคนนั้นก็กำลังมองไปที่กระดาษ แต่วินาทีต่อมาเมื่อเขาสังเกตเห็นคนที่อยู่บนกระดาษนั้นมันคือเพื่อนใหม่ของพวกเขา
“โรแกน!! ??”
“หมอนั่นหรอ !!”
ความกลัวได้ปรากฏบนใบหน้าของเขาในเวลาเดียวกันหลายคนที่กำลังพักอยู่และมีกระดาษนี้อยู่บนมือของพวกเขาพวกเขาตกใจและได้ปรากฏความหวาดกลัวอย่างชัดเจนในสายตาของพวกเขา
สำหรับคนทั่วไปเงินจำนวนมหาศาลนี้มีให้สำหรับโจรสลัดในตำนานเท่านั้น
พวกเขานั้นได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับโรแกนผู้ซึ่งมีบุคลิกที่อบอุ่นและร่าเริงไม่มีใครคิดว่าเขาจะกลายเป็นคนที่อันตรายได้มากขนาดนี้ !!
ในตอนแรกพวกเขาไม่เชื่อ แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วพวกเขาไม่สามารถหยุดกลัวได้
ใครก็ตามที่ถูกตั้งรางวัลนำจับในท้ายที่สุดแล้วพวกเขาต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน
“นี้พวกเราควรทำยังไงดีเนี่ย อยู่ๆโรแกนก็กลายเป็นอาชญากรที่น่ากลัว”
“เราต้องบอกกับกัปตันโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เราต้องบอกความจริงของโรแกนให้เธอได้รู้”
“แต่ลักษณะของโรแกนในตอนนี้ไม่เหมือนคนเลวเลย!”
บางคนรูสึกลังเลที่จะพูดพวกเขาไม่เชื่อว่า โรแกนที่อยู่กับพวกเขามาตลอดจะกลายเป็นคนเลว
“เรารู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง เขาไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับชีวิตของเขาเลย!”
“และตอนที่เขาตกลงมาบนเรือดูเหมือนว่าเขาน่าจะพึ่งสู้กับทหารเรือมา และเขาได้รับบาดเจ็บแล้วก็หนีมาบนเรือของเรา”
เหล่าลูกเรือได้พูดด้วยเสียงเบา ๆ หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็ได้ตัดสินใจไปบอกเรื่องนี้กับฮินะอย่างลับ ๆ
“ฮินะ!!”
เมื่อเธอได้ยินเสียงเรียกจากลูกเรือของเธอ ฮินะที่กำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสอบเอกสารในห้องของเธอซึ่งมีรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวเธอที่ต้องตรวจสอบและต้องตรวจสอบทุกครั้งอย่างละเอียด
“มีอะไรผิดปกติ” ฮินะวางเอกสารของเธอแล้วมองไปยังลูกเรืออย่างสงสัย
‘ฮันท์!เกิดอะไรขึ้นกับคุณ !?”
เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของฮันท์นั้นดูเครียดมาก
“กัปตันฮินะฉันต้องบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้มันเป็นเรื่องสำคัญ” ฮันท์หายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินมาที่ด้านข้างของฮินะแล้วพูดออกมาเบาๆ
ฮินะมองไปที่ใบหน้าของเขาและพูดอย่างจริงจัง“ มาเถอะฉันกำลังฟังอยู่”
“คุณช่วยโรแกนเอาไว้แต่เขาถูกตั้งรางวัลนำจับ”
ฮันท์เดินมาพร้อมกับกระดาษในมือและได้แสดงให้เธอเห็น“ เขาหลอกเรามาตลอด!”
“ค่าหัวของเขาสูงมาก 110 ล้านและเขาก็เป็นคนที่น่ากลัวมาก!”
หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดของฮันต์ ฮินะก็ไม่ได้แสดงอะไรออกมาเพราะเธอรู้ว่ามีข่าวลือมากมายที่ไม่น่าเชื่อถือ แต่เมื่อตาของเธอได้เห็นใบค่าหัวใบหน้าของเธอก็ได้เปลี่ยนไป
“นี่เป็นคำสั่งล่าสุดที่ออกโดยทหารมันมีเครื่องหมายของกองทัพเรืออยู่บนนี้ไม่มีใครกล้าปลอมแปลงเครื่องหมายนี้!”
“โรแกนเขาเป็นอาชญากรที่เลวทรามบแกตามตรงเขาเป็นคนปลิ้นปล้อนและเป็นไอสารเลว!”
“เขาหลอกคุณและหลอกเรา”
“ฮินะเขาหลอกคุณ!”
ฮินะได้กำมือของเธอและใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปในตอนที่เธอกำลังฟังฮันท์พูดอยู่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจาก …
“ออกไป!”
“ฮินะคุณอย่าถูกเขาหลอกซิเราต้องออกทะเลอย่างรวดเร็ว ไม่อย่างนั้นผู้ชายคนนี้อาจะทำอะไรบางอย่างกับพวกเราก็ได้” ฮันท์เป็นกังวลมาก
“ฉันพูดว่าออกไป!” ฮินะจ้องไปที่ฮันท์“ออกไป!”
ฮันท์ดูตกใจและเขาต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่หลังจากลังเลอยู่นานเขาก็ได้ถอนหายใจแล้วก็ได้เดินออกไป
เธอรอจนกระทั่งฮันท์ออกไปข้างนอกใบหน้าของฮินะเริ่มหงุดหงิดและเธอก็ได้มองไปที่โรแกนที่กำลังยืนยิ้มอยู่ข้างนอก และเธอทำได้แค่ถอนหายใจ
“เฮ่อโรแกนนายเป็นปีศาจงั้นหรอ!”
ในตอนนี้ฮินะกำลังลังเลอยู่เธอรู้ว่าการตัดสินใจของเธอในครั้งนี้จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโรแกนและมันก็ส่งผลกระทบต่อชีวิตลูกเรือทั้งหมดของเธอด้วย
โรแกนนายเป็นคนแบบไหนกันแน่!?
ในตอนนี้ฮินะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ร่าเริงและมองโลกในแง่ดีมาก เขาแสดงรอยยิ้มที่แจ่มชัด ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนโรแกนก็ไม่น่าใช่คนเลวได้
“ถ้าเขามีค่าหัวสูงถึง 110 ล้านเบรีทำไมเขาไม่สามารถเอาชนะฉันได้ ทำไมเขาถึงได้มีค่าหัวมากกว่า100 ล้าน?”
“ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่เชื่อว่าเขาเป็นคนเลว!”
ในท้ายที่สุดฮินะก็ทุบมือลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง และได้ก้าวออกจากห้องมุ่งหน้าไปหาโรแกน
เมื่อเห็นเธอทำอย่างนั้นฮันท์ก็ได้เรียกรวมตัวลูกเรือให้มาหาเขา
“ฉันเพิ่งไปหากัปตันและเธอไม่เห็นด้วยกับความคิดของเรา”
“เธอยังเด็กเกินไปที่จะเผชิญหน้ากับคนรักของเธอ และเธอก็จะถูกเขาหลอก”
“เราต้องจัดการกับเขาด้วยตัวของพวกเราเอง””
“ฉันว่าเราแจ้งทหารเรือดีกว่าเราต้องบอกให้พวกเขามาจัดการกับโรแกน”
ลูกเรือได้ตอบรับข้อเสนอนี้ แน่นอนถ้ายังมีคนที่อันตรายนี้อยู่บนเรือพวกเขาคงจะหลับไม่ลง
“คุ้มค่าอย่างยิ่งที่จะได้รับรางวัลค่าหัวของเขา”
ใบหน้าของฮันท์เผยให้เห็นถึงความโลภ
“ 110 ล้านเบรี”
ด้วยรางวัลค่าหัวนี้ทำให้ทุกสายตาต่างมองไปที่โรแกน
110 ล้าน?
