S.P.P บทที่ 90: พลังอันน่าสะพรึงกลัว!
เสียงที่ดังมาจากหอยทากสื่อสารนั้นค่อนข้างชัดเจนว่าเขากำลังสงสัยและไม่สามารถช่วยได้แต่ถามออกไป
“ เรืออะไร?”
“ เรือไม้ครับ!”
ทหารเรือคนนั้นให้คำตอบออกไปอย่างรวดเร็ว
การที่เขาต้องมาพูดคุยกับพลเรือโทจากศูนย์ใหญ่นั้นมันกดดันมาก,หน้าผากของเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อนอกจากนี้เขายังรู้สึกเกร็งมาก
เสียงจากหอยทากสื่อสารได้หยุดลงและดูเหมือนจะเงียบไปเลย
แกรนท์นั้นดูเหมือนจะไม่กล้าวางสาย
“ นายชื่ออะไร?”
“ แกรนท์ครับ!”
แกรนท์ได้ตอบออกมาเสียงดัง
“ เยี่ยมมาก,แกรนท์ตอนนี้บอกฉันถึงสถานการณ์ของเรือไม้นั้นให้ฉันฟังหน่อยสิ!”
ในตอนนี้น้ำเสียงของเขานั้นไม่หลงเหลือความโกรธอีกแล้ว
แกรนท์นั้นได้อธิบายเกี่ยวกับกับเรือลำนั้นออกมาในทันที
“ มันเป็นเรือไม้ขนาดกลาง,และมีชายร่างใหญ่,หญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์แล้วก็มีแมวตัวหนึ่งอยู่บนเรือด้วยครับ!”
เขาสั่นเล็กน้อยแต่ก็ยังตอบออกไป
“….”
หอยทากสื่อสารได้ถูกวางสายไปแล้ว
เขาได้หันไปหาเพื่อนของเขาแล้วยิ้มออกมา
“ ที่ฉันพูดไปมันไม่มีอะไรผิดพลาดใข่ไหม?!”
“ ถ้านายโชคดีมันก็จะไม่มีอะไรที่ผิดพลาด”
เขาได้เอามือตบไปที่หน้าผากอย่างทำอะไรไม่ถูก
“ พลเรือโทเขาถามชื่อของฉันด้วย,เขาจะทำอะไรฉันไหมเนี่ย?”
ใบหน้าของแกรนท์นั้นดูขมขื่นและได้มีน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของเขา
“ นายคิดว่าเขาจะจำชื่อนายเพื่อไปชื่นชมหรือไง?”
“ปัง”
ประโยคนี้ทำให้แกรนท์นั้นถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาและทิ้งตัวลงมาเบาๆบนพื้น
มันไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะปีนขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้ได้และมีความสุขไปกับมัน!
“ ฉันไม่เข้าใจกองทัพเรือเลยว่าทำไมเขาถึงปล่อยให้มีพันตรีที่โง่ขนาดนี้ได้ยังไง!”
“ เฮ้,พวกนายรีบๆหน่อยเราต้องแล่นเรือไปทางเหนือเพื่อไล่ตามเรือไม้ลำนั้นอีก!”
บนท้องทะเลไม่ไกลจากเกาะบราเทอริลล่า,พลเรือโทได้คำรามออกมาเสียงดัง
“ชายที่ชื่อแกรนท์เขาอยู่ในกองกำลังของนายสินะ,เอาเขาออกไปซะ!”
พลเรือได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
เรือรบได้เคลื่อนตัวไปทางเหนืออย่างรวดเร็ว
“ เรือไม้อะไรงี่เง่า? ฮึ!”
ความโกรธบนใบหน้าของเขานั้นยังไม่ได้จางหายไปเลยแม้แต่น้อย
ทางเหนือ
บนเรือไม้,มือของเจสันได้จับไปที่หางเสือทำด้วยไม้
เขาได้หันหน้ากลับมาอย่างช้าๆ
“เหมียว!”
เจ้านายตัวน้อยได้กระโดดขึ้นมาบนไหล่ของเจสัน,และส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับดวงตาของเธอที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด
“ แท่บ,แท่บ,แท่บ!”
เสียงฝีเท้าเบาๆได้ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่งที่ได้ปรากฎตัวขึ้นมาตรงหน้าของเจสัน
ส่วนสูงของชายคนนี้นั้นต่างกับเจสันเพียงเล็กน้อย
ใบหน้าของเขานั้นค่อนข้างเฉื่อยชาและดูคล้ำนิดหน่อย,เขาสวมเสื้อสีขาวที่ติดกระดุมพร้อมกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินที่อยู่ข้างในเสื้อสีขาวอีกที่จับคู่กับกางเกงสีขาวและรองเท้าสีดำ
มันเป็นชุดของกองทัพเรือ
“ ทหารเรือ!”
เจสันได้กำแน่นและก้าวไปข้างหน้า,เขาดูจริงจังมาก
“ไม่ได้อยู่ที่นี่งั้นหรอ?”
ทหารเรือคนนั้นได้บิดคอของเขาแล้วมองไปรอบๆ,เขาค่อนข้างแปลกใจ
“นายกำลังมองหาอะไร? ทหารเรือ!”
ดวงตาของเจสันนั้นดูเย็นชามาก,เขานั้นพร้อมที่จะบวกอยู่ตลอดเวลา
อย่างไรก็ตามทหารเรือคนนี้นั้นดูชิลล์มากราวกับว่าเขานั้นไม่ได้เห็นชายตรงหน้าอยู่ในสายตาของเขาเลย
“ ฉันกำลังมองหาผูหญิงที่ตั้งครรภ์อยู่น่ะ”
ทหารเรือคนนั้นได้พูดพร้อมกับยิ้มออกมา
“ ถ้านานยังไม่เข้าใจงั้น…!”
“ ฉันกำลังมองหาภรรยาของโรเจอร์”
เมื่อจบประโยคนั้น,บรรยากาศบนเรือก็ได้เปลี่ยนไปในทันที
“ ถ้านายกระโดดลงไปจากเรือในตอนนี้,ฉันจะปล่อยนายไป”
เจสันได้พูดออกมาอย่างเย็นชา
เจ้านายตัวน้อยที่อยู่บนไหล่ของเจสันนั้นก็ดูโกรธเหมือนกัน
“ โอ้,ฉันลืมแนะนำตัวไป,ฉันชื่อคูซันฉันเป็นพลเรือตรี!”
คุซันได้หัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างผ่อนคลาย
“ ในฐานะทหารเรือฉันไม่สามารถหยาบคายได้!”
ใบหน้าของเจสันนั้นได้จริงจังขึ้นมาในทันที,เขาไม่สามารถทำอะไรได้ได้แต่ถอยกลับไป
อธิบายไม่ถูก,แต่เขารู้สึกว่าชายคนนี้อันตราย!
“ ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย!”
เจสันได้กำกำปั้นของเขาแน่นจนเส้นเลือดปูดบวมออกมาพร้อมกับจ้องมองออกไปอย่างเย็นชา
” ฉันไม่สามารถยกเธอให้นายได้!”
“ตอนนี้! ออกไปจากที่นี่ซะ!”
“ หือ,เป็นปัญหาซะแล้วสิ!”
เมื่อเห็นว่าการขอดีๆไม่ได้ผล,คุซันก็ได้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแผ่ออร่าคุกคามไปที่เจสันอย่างไร้เหตุผลในทันที
ใช่ว่าเจสันจะยอมให้ตัวเองโดนคุกคามอยู่ฝ่ายเดียว
พลังอันมหาศาลได้ระเบิดออกมาในทันทีและแผ่กระจายไปทั่วเรือในทันที เรือทั้งลำนั้นได้ถูกกดลงไปหนึ่งนิ้วและน้ำทะเลรอบๆเรือก็ได้ระเบิดขึ้นมา
“บูม!”
น้ำทะเลนั้นพุ่งขึ้นมาราวกับน้ำพุ
ด้วยการระเบิดพลังในตอนนี้เจสันนั้นเร็วเกินกว่าที่จะจินตนาการได้
เพียงพริบตาเดียวเขาก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของคุซันแล้ว
“ ถ้าอย่างนั้น,นายก็ตายไปซะ!”
ใบหน้าที่ดุร้ายพร้อมกับเสียงคำรามของเจสันมันทำให้เขาดูเหมือนกับปีศาจร้ายในร่างของมนุษย์
“บูม!”
หมัดของเขาได้กระแทกไปที่ใบหน้าของคุซันอย่างแรง,คุซันนั้นดูประหลาดใจอยู่เล็กน้อย
จากนั้นหัวของคุซันก็ได้ระเบิดออกกลายเป็นน้ำแข็ง
“เพล้ง!”
ตั้งแต่หัวจรดเท้า,คุซันนั้นได้ถูกบดขยี้และกลายเป็นกองน้ำแข็งอยู่บนดาดฟ้าเรือ
“นี่มันคืออะไรกัน!?”
ดวงตาของเจสันได้หดแคบลงพร้อมกับเจ้านายตัวน้อยที่ได้ร้องออกมาด้วยความตกใจ
ในวินาทีต่อมา,ภายใต้สายตาที่ดูตกใจของชายและแมวนั้นกองน้ำแข็งเหล่านั้นก็ได้รวมตัวกันอีกครั้ง,และกลายเป็นร่างของมนุษย์และในที่สุดมันก็ได้กลับคืนสู่รูปร่างเดิม
“ ฉันเสียใจด้วยนะ,แต่การโจมตีของนายมันใช้ไม่ได้ผลกับฉัน!”
หลังจากพูดเสร็จ,คุซันก็ได้ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง
และในทันทีที่เขาก็ได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเจสัน
ใบหน้าของเจสันนั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,เขาได้ต่อยออกไปอีกครั้ง
“บูม!”
คราวนี้คุซันได้ยกกำปั้นของเขาขึ้นมาเพื่อป้องกันหมัดของเจสัน
อย่างไรก็ตาม,คุซันก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง
แขนของเขานั้นกำลังแตกสลาย
“ เป็นพลังที่น่ากลัวจริงๆ!”
ดวงตาของเขาได้หดแคบลงและคุซันก็ได้ตระหนักถึงความยากลำบากในการสู้กับชายร่างใหญ่ตรงหน้าเขาคนนี้
ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขานั้นนับว่าเป็นหนึ่งในคนที่ดีที่สุดในเหล่าทหารเรือทั้งหมดเลยกว่าได้ อย่างไรก็ตามชายนิรนามที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นกับสามารถทำลายแขนของเขาได้ในการโจมตีเดียว
“ ฉันไม่สนใจว่านายเป็นใคร,ออกไปจากเรือลำนี้แล้วไปให้พ้นจากสายตาของฉันซะ!”
เจสันได้คำรามออกมพร้อมกับกำกำปั้นของเขาแล้วพุ่งออกไปอีกครั้ง
ดวงตาของคุซันได้หดลงและเขาก็ได้เคลื่อนไหวในทันที
“โซล!”
“ยูซ!”
หมัดของเจสันที่เต็มไปด้วยพลังอันมหาศาจนั้นได้พุ่งเข้ามาหาเขา
“เท้าวายุ!”
ในขณะนั้นเองเสียงที่ไม่แยแสก็ได้ดังขึ้นมาพร้อมกับคลื่นพลังอันดุร้ายที่ได้พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง
“ย้า!”
เจสันนั้นได้หันกลับไปแล้วชกออกไปพร้อมกับส่งเสียงคำรามดังออกมา
“ เสริมพลังสิบเท่า!”
“บูม!”
หมัดนี้ได้ปะทะเขากับคลื่นพลังของเท้าวายุ
มันได้ถูกทำลายลงในทันที
ห่างออกไป,ดวงตาของคุซันก็ต้องหดแคบลงอีกครั้ง
เขาไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง,แต่ยังน่าหวาดกลัวอีกด้วย!
