The Soul Purchasing Pirate – บทที่90:พลังอันน่าสะพรึงกลัว!

S.P.P บทที่ 90: พลังอันน่าสะพรึงกลัว!

เสียงที่ดังมาจากหอยทากสื่อสารนั้นค่อนข้างชัดเจนว่าเขากำลังสงสัยและไม่สามารถช่วยได้แต่ถามออกไป

“ เรืออะไร?”

“ เรือไม้ครับ!”

ทหารเรือคนนั้นให้คำตอบออกไปอย่างรวดเร็ว

การที่เขาต้องมาพูดคุยกับพลเรือโทจากศูนย์ใหญ่นั้นมันกดดันมาก,หน้าผากของเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อนอกจากนี้เขายังรู้สึกเกร็งมาก

เสียงจากหอยทากสื่อสารได้หยุดลงและดูเหมือนจะเงียบไปเลย

แกรนท์นั้นดูเหมือนจะไม่กล้าวางสาย

“ นายชื่ออะไร?”

“ แกรนท์ครับ!”

แกรนท์ได้ตอบออกมาเสียงดัง

“ เยี่ยมมาก,แกรนท์ตอนนี้บอกฉันถึงสถานการณ์ของเรือไม้นั้นให้ฉันฟังหน่อยสิ!”

ในตอนนี้น้ำเสียงของเขานั้นไม่หลงเหลือความโกรธอีกแล้ว

แกรนท์นั้นได้อธิบายเกี่ยวกับกับเรือลำนั้นออกมาในทันที

“ มันเป็นเรือไม้ขนาดกลาง,และมีชายร่างใหญ่,หญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์แล้วก็มีแมวตัวหนึ่งอยู่บนเรือด้วยครับ!”

เขาสั่นเล็กน้อยแต่ก็ยังตอบออกไป

“….”

หอยทากสื่อสารได้ถูกวางสายไปแล้ว

เขาได้หันไปหาเพื่อนของเขาแล้วยิ้มออกมา

“ ที่ฉันพูดไปมันไม่มีอะไรผิดพลาดใข่ไหม?!”

“ ถ้านายโชคดีมันก็จะไม่มีอะไรที่ผิดพลาด”

เขาได้เอามือตบไปที่หน้าผากอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ พลเรือโทเขาถามชื่อของฉันด้วย,เขาจะทำอะไรฉันไหมเนี่ย?”

ใบหน้าของแกรนท์นั้นดูขมขื่นและได้มีน้ำตาคลออยู่ในดวงตาของเขา

“ นายคิดว่าเขาจะจำชื่อนายเพื่อไปชื่นชมหรือไง?”

“ปัง”

ประโยคนี้ทำให้แกรนท์นั้นถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาและทิ้งตัวลงมาเบาๆบนพื้น

มันไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะปีนขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้ได้และมีความสุขไปกับมัน!

“ ฉันไม่เข้าใจกองทัพเรือเลยว่าทำไมเขาถึงปล่อยให้มีพันตรีที่โง่ขนาดนี้ได้ยังไง!”

“ เฮ้,พวกนายรีบๆหน่อยเราต้องแล่นเรือไปทางเหนือเพื่อไล่ตามเรือไม้ลำนั้นอีก!”

บนท้องทะเลไม่ไกลจากเกาะบราเทอริลล่า,พลเรือโทได้คำรามออกมาเสียงดัง

“ชายที่ชื่อแกรนท์เขาอยู่ในกองกำลังของนายสินะ,เอาเขาออกไปซะ!”

พลเรือได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

เรือรบได้เคลื่อนตัวไปทางเหนืออย่างรวดเร็ว

“ เรือไม้อะไรงี่เง่า? ฮึ!”

ความโกรธบนใบหน้าของเขานั้นยังไม่ได้จางหายไปเลยแม้แต่น้อย

ทางเหนือ

บนเรือไม้,มือของเจสันได้จับไปที่หางเสือทำด้วยไม้

เขาได้หันหน้ากลับมาอย่างช้าๆ

“เหมียว!”

เจ้านายตัวน้อยได้กระโดดขึ้นมาบนไหล่ของเจสัน,และส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับดวงตาของเธอที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด

“ แท่บ,แท่บ,แท่บ!”

เสียงฝีเท้าเบาๆได้ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่งที่ได้ปรากฎตัวขึ้นมาตรงหน้าของเจสัน

ส่วนสูงของชายคนนี้นั้นต่างกับเจสันเพียงเล็กน้อย

ใบหน้าของเขานั้นค่อนข้างเฉื่อยชาและดูคล้ำนิดหน่อย,เขาสวมเสื้อสีขาวที่ติดกระดุมพร้อมกับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินที่อยู่ข้างในเสื้อสีขาวอีกที่จับคู่กับกางเกงสีขาวและรองเท้าสีดำ

มันเป็นชุดของกองทัพเรือ

“ ทหารเรือ!”

เจสันได้กำแน่นและก้าวไปข้างหน้า,เขาดูจริงจังมาก

“ไม่ได้อยู่ที่นี่งั้นหรอ?”

ทหารเรือคนนั้นได้บิดคอของเขาแล้วมองไปรอบๆ,เขาค่อนข้างแปลกใจ

“นายกำลังมองหาอะไร? ทหารเรือ!”

ดวงตาของเจสันนั้นดูเย็นชามาก,เขานั้นพร้อมที่จะบวกอยู่ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตามทหารเรือคนนี้นั้นดูชิลล์มากราวกับว่าเขานั้นไม่ได้เห็นชายตรงหน้าอยู่ในสายตาของเขาเลย

“ ฉันกำลังมองหาผูหญิงที่ตั้งครรภ์อยู่น่ะ”

ทหารเรือคนนั้นได้พูดพร้อมกับยิ้มออกมา

“ ถ้านานยังไม่เข้าใจงั้น…!”

“ ฉันกำลังมองหาภรรยาของโรเจอร์”

เมื่อจบประโยคนั้น,บรรยากาศบนเรือก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

“ ถ้านายกระโดดลงไปจากเรือในตอนนี้,ฉันจะปล่อยนายไป”

เจสันได้พูดออกมาอย่างเย็นชา

เจ้านายตัวน้อยที่อยู่บนไหล่ของเจสันนั้นก็ดูโกรธเหมือนกัน

“ โอ้,ฉันลืมแนะนำตัวไป,ฉันชื่อคูซันฉันเป็นพลเรือตรี!”

คุซันได้หัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างผ่อนคลาย

“ ในฐานะทหารเรือฉันไม่สามารถหยาบคายได้!”

ใบหน้าของเจสันนั้นได้จริงจังขึ้นมาในทันที,เขาไม่สามารถทำอะไรได้ได้แต่ถอยกลับไป

อธิบายไม่ถูก,แต่เขารู้สึกว่าชายคนนี้อันตราย!

“ ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย!”

เจสันได้กำกำปั้นของเขาแน่นจนเส้นเลือดปูดบวมออกมาพร้อมกับจ้องมองออกไปอย่างเย็นชา

” ฉันไม่สามารถยกเธอให้นายได้!”

“ตอนนี้! ออกไปจากที่นี่ซะ!”

“ หือ,เป็นปัญหาซะแล้วสิ!”

เมื่อเห็นว่าการขอดีๆไม่ได้ผล,คุซันก็ได้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแผ่ออร่าคุกคามไปที่เจสันอย่างไร้เหตุผลในทันที

ใช่ว่าเจสันจะยอมให้ตัวเองโดนคุกคามอยู่ฝ่ายเดียว

พลังอันมหาศาลได้ระเบิดออกมาในทันทีและแผ่กระจายไปทั่วเรือในทันที เรือทั้งลำนั้นได้ถูกกดลงไปหนึ่งนิ้วและน้ำทะเลรอบๆเรือก็ได้ระเบิดขึ้นมา

“บูม!”

น้ำทะเลนั้นพุ่งขึ้นมาราวกับน้ำพุ

ด้วยการระเบิดพลังในตอนนี้เจสันนั้นเร็วเกินกว่าที่จะจินตนาการได้

เพียงพริบตาเดียวเขาก็ได้มาอยู่ตรงหน้าของคุซันแล้ว

“ ถ้าอย่างนั้น,นายก็ตายไปซะ!”

ใบหน้าที่ดุร้ายพร้อมกับเสียงคำรามของเจสันมันทำให้เขาดูเหมือนกับปีศาจร้ายในร่างของมนุษย์

“บูม!”

หมัดของเขาได้กระแทกไปที่ใบหน้าของคุซันอย่างแรง,คุซันนั้นดูประหลาดใจอยู่เล็กน้อย

จากนั้นหัวของคุซันก็ได้ระเบิดออกกลายเป็นน้ำแข็ง

“เพล้ง!”

ตั้งแต่หัวจรดเท้า,คุซันนั้นได้ถูกบดขยี้และกลายเป็นกองน้ำแข็งอยู่บนดาดฟ้าเรือ

“นี่มันคืออะไรกัน!?”

ดวงตาของเจสันได้หดแคบลงพร้อมกับเจ้านายตัวน้อยที่ได้ร้องออกมาด้วยความตกใจ

ในวินาทีต่อมา,ภายใต้สายตาที่ดูตกใจของชายและแมวนั้นกองน้ำแข็งเหล่านั้นก็ได้รวมตัวกันอีกครั้ง,และกลายเป็นร่างของมนุษย์และในที่สุดมันก็ได้กลับคืนสู่รูปร่างเดิม

“ ฉันเสียใจด้วยนะ,แต่การโจมตีของนายมันใช้ไม่ได้ผลกับฉัน!”

หลังจากพูดเสร็จ,คุซันก็ได้ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง

และในทันทีที่เขาก็ได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเจสัน

ใบหน้าของเจสันนั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,เขาได้ต่อยออกไปอีกครั้ง

“บูม!”

คราวนี้คุซันได้ยกกำปั้นของเขาขึ้นมาเพื่อป้องกันหมัดของเจสัน

อย่างไรก็ตาม,คุซันก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง

แขนของเขานั้นกำลังแตกสลาย

“ เป็นพลังที่น่ากลัวจริงๆ!”

ดวงตาของเขาได้หดแคบลงและคุซันก็ได้ตระหนักถึงความยากลำบากในการสู้กับชายร่างใหญ่ตรงหน้าเขาคนนี้

ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขานั้นนับว่าเป็นหนึ่งในคนที่ดีที่สุดในเหล่าทหารเรือทั้งหมดเลยกว่าได้ อย่างไรก็ตามชายนิรนามที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นกับสามารถทำลายแขนของเขาได้ในการโจมตีเดียว

“ ฉันไม่สนใจว่านายเป็นใคร,ออกไปจากเรือลำนี้แล้วไปให้พ้นจากสายตาของฉันซะ!”

เจสันได้คำรามออกมพร้อมกับกำกำปั้นของเขาแล้วพุ่งออกไปอีกครั้ง

ดวงตาของคุซันได้หดลงและเขาก็ได้เคลื่อนไหวในทันที

“โซล!”

“ยูซ!”

หมัดของเจสันที่เต็มไปด้วยพลังอันมหาศาจนั้นได้พุ่งเข้ามาหาเขา

“เท้าวายุ!”

ในขณะนั้นเองเสียงที่ไม่แยแสก็ได้ดังขึ้นมาพร้อมกับคลื่นพลังอันดุร้ายที่ได้พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง

“ย้า!”

เจสันนั้นได้หันกลับไปแล้วชกออกไปพร้อมกับส่งเสียงคำรามดังออกมา

“ เสริมพลังสิบเท่า!”

“บูม!”

หมัดนี้ได้ปะทะเขากับคลื่นพลังของเท้าวายุ

มันได้ถูกทำลายลงในทันที

ห่างออกไป,ดวงตาของคุซันก็ต้องหดแคบลงอีกครั้ง

เขาไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง,แต่ยังน่าหวาดกลัวอีกด้วย!