The Strongest Hokage – ตอนที่ 172

ไนโตะ เดินเขาไปในโรงแรมเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง แต่ทุกคนในนั้นก็ไม่ได้สนใจเขา เพราะตอนนี้เขาก็เป็นเหมือนคนธรรมาปกติ รูปร่างของเขาดูไม่เหมือนเด็กอีกต่อไป และดูเหมือนว่าเขาจะอายุประมาณ 17 ปีแล้ว

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ไปนั่งที่เคาเตอร์และสั่งน้ำชามาถ้วยหนึ่ง

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ไนโตะ ก็บังเอิญได้ยินคนกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะด้านหลังของเขา กำลังพูคุยกันเกี่ยวกับเรื่องของสงคราม

“ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้ โคโนฮะ กำลังพยายามบุกเข้ามาในแคว้นของเรา พวกมันคงจะพยายามเข้ายึดครองแคว้นของเราแน่นอน”

“ฉันก็ว่าอย่างงั้น แต่โชคดีที่พวกมันไม่คุ้นเคยกับการต่อสู้ในสภาพแวดล้อมของเรา กองทัพของเราเลยป้องกันพวกมันเอาไว้ได้หลายต่อหลายครั้ง”

“นายคิดว่าพวกเราจะป้องกันพวกมันได้ตลอดไปไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ดวงตาของ ไนโตะ ก็เปล่งประกาย และเมื่อเขาดื่มชาเสร็จ เขาก็หันหลังกลับแล้วเดินออกไป

จากคำพูดของคนเหล่านั้น ทำให้ ไนโตะ มั่นใจว่าสถานการณ์ของ โคโนฮะ น่าจะยังได้เปรียบอยู่ในขณะนี้

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพื้นที่ส่วนใหญ่เกือบทั้งหมดของ แคว้นแห่งลม เป็นทะเลทราย หมู่บ้านซึนะ จึงใช้ประโยชน์จากสภาพแวดล้อมของพวกเขาในการป้องกัน โคโนฮะ

แต่ โคโนฮะ ก็สามารถรุกคืบหน้าได้ในทุก ๆ ครั้งที่บุก

แน่นอนว่ามีเพียงไม่กี่คนที่พูดถึงเรื่องสงคราม และข่าวเหล่านั้นก็มาจากชาวบ้านธรรมา ซึ่งมันอาจเป็นข่าวที่ไม่ถูกต้องเท่าไร ดังนั้น ไนโตะ จึงต้องมองหาข่าวเพิ่มเติมต่อไป

หลังจากที่ ไนโตะ เดินไปรอบ ๆ เมือง เขาก็ได้รับข้อมูลที่เขาต้องการ

โคโนฮะ กำลังพยายามบุกเข้าสู่ แคว้นแห่งลม อยู่จริง ๆ ซึ่งกองทัพนี้มีผู้บัญชาการคือ ซาคุโมะ , จิไรยะ และ ซึนาเดะ ส่วน โอโรจิมารุ เขาถูกเรียกตัวกลับไปที่ โคโนฮะ

แต่ถึงแม้ว่า ซึนาเดะ จะเป็น 1 ในผู้บัญชาการกองทัพนี้ แต่เธอก็เป็นนินจาแพทย์ ดังนั้นเธอจึงต้องตั้งค่ายพยาบาล เพื่อรักษานินจาที่ได้รับบาดเจ็บในสนามรบ

นั่นทำให้ ไนโตะ ไม่กังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอ

สำหรับ ซาคุโมะ ไนโตะ เชื่อว่า แม้ว่า ซาคุโมะ จะต้องเผชิญหน้ากับ คาเสะคาเงะ เขาก็จะสามารถต่อสู้และหลบหนีมาได้

ในด้านของ โอโรจิมารุ พลังของเขามาถึงระดับ คาเงะ เมื่อปีที่แล้ว

และสำหรับ จิไรยะ แม้ว่าพลังของเขาจะพัฒนาช้ากว่า โอโรจิมารุ แต่ในตอนนี้พลังของทั้งคู่ก็คงจะอยู่ในระดับเดียวกันแล้ว

เมื่อพูดถึงพัฒนาการของ ซึนาเดะ เธอน่าจะสำเร็จวิชา เบียคุโก เรียบร้อยแล้ว และ ไนโตะ ก็จะไปหาเธอถ้าเขามีโอกาส

ตอนนี้ ไนโตะ รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการต่อสู้ได้พอสมควรแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้จะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้ แต่เขาหาข้อมูลเพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ เพื่อให้เขาตรงไปยัง หมู่บ้านซึนะ ให้เร็วที่สุด

แต่ก่อนหน้านั้น ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่เขาต้องทำ

การที่ ไนโตะ เริ่มหาข้อมูลเรื่องสงคราม ทำให้มีนินจาคนหนึ่งจับตาดูเขา

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ออกจากเมืองในทันที แต่นินจาคนนั้นก็เรียกกำลังเสริมมาเพิ่มอีก 1 คนและเริ่มสะกดรอยตาม ไนโตะ ไป

พวกเขาคิดว่า ไนโตะ เป็นหน่วยสอดแนมของ โคโนฮะ

อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่าการที่ ไนโตะ ออกจากหมู่บ้านนี้ ไม่ใช่แค่เพราะเขาจะจัดการกับนินจาเหล่านั้นเท่านั้น…แต่เพราะเขาอยากปลอมตัวเป็นตัวตนใหม่

ด้วยสัมผัสพิเศษของ ไนโตะ ทำให้เขามองเห็นการเคลื่อนไหวของนินจาทั้ง 2 คนอย่างชัดเจน แม้ว่าเขาจะไม่ได้มองด้วยตาของเขาก็ตาม

หลังจากที่พวกเขาเดินไปไกลจากเมืองและเดินไกลออกไปในทะเลทราย ไนโตะ ก็หันหลังกลับมาหา นินจาทั้ง 2 อย่างใจเย็น

ชายทั้ง 2 ได้รับการฝึกฝนอย่างนินจา และพวกเขาทั้ง 2 ก็ซ่อนตัวอย่างดีตลอดทางที่ผ่านมา ซึ่งทำให้ทั้งคู่ตกใจมากเมื่อ ไนโตะ หันมาหาพวกเขา

เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาทั้ง 2 ก็ยกมือขึ้นมาประสานอินและเตรียมหลบหนีอย่างไม่ลังเล แต่ ไนโตะ ก็ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาทำได้สำเร็จ

ฟึ๊บ!!

ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็มาอยู่ต่อหน้าพวกเขาแล้ว

ตู้ม!!

พวกเขาทั้ง 2 ถูกฆ่าด้วยหมัดเดียว

การโจมตีนั้นรุนแรงมากเกินกว่าที่ทั้งคู่จะรับได้

ตู้ม!!

ด้วยพลังหมัดของเขา ทำให้พื้นดินถูกทำลาย

ไนโตะ ประสานอินขึ้นมา ขณะที่มองดูร่างของ นินจาซึนะ ทั้ง 2 คนบนพื้น

“คาถาแปลงร่าง!”

ฟึ๊ม!

ไนโตะ เดินออกมาจากควัน ในขณะที่รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปเป็นหนึ่งในนินจาที่เขาเพิ่งฆ่าไป

แน่นอนว่าคาถาแปลงร่างธรรมดา ๆ ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการปลอมตัว เพราะมันจะถูกตรวจจับได้ง่าย แต่ ไนโตะ ก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวเป็นเวลานานมากนัก เขาแค่ต้องการปลอมตัวเพื่อแอบเข้าไปใน หมู่บ้านซึนะ และหา ดาบคุซานางิ เท่านั้น

เพราะเมื่อ ไนโตะ ได้ ดาบคุซานางิ มาแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปลอมตัวอีกต่อไป และแม้แต่กองทัพก็ไม่สามารถหยุดเขาได้!

ปัญหาอย่างเดียวของคาถานี้ก็คือ ระยะเวลาในการใช้คาถา เขาจะต้องไปถึง หมู่บ้านซึนะ ให้เร็วที่สุด

ครั้งนี้ ไนโตะ ใช้ความเร็วสูงสุดของเขา ตลอดทางเขาไม่ได้หยุดวิ่งเลยแม้ว่าเขาจะวิ่งผ่านเมืองก็ตาม และหลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ไนโตะ ก็วิ่งมาจนมองเห็น หมู่บ้านซึนะ

……

หมู่บ้านซึนะ

ทั้งหมู่บ้านถูกล้อมรอบด้วยกำแพงสูง

แม้ว่าพวกเขาจะเรียกมันว่ากำแพง แต่หมู่บ้านแห่งนี้ก็ถูกสร้างขึ้นกลางภูเขาขนาดใหญ่ในทะเลทรายแห่งนี้!

นินจาซึนะ ต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากในการสร้างกำแพงสูงเพื่อป้องกันหมู่บ้านจากการถูกพายุทำลาย

มันน่าทึ่งมาก!

ดูเหมือนว่ากำแพงนี้จะไม่มีที่สิ้นสุด มันล้อมรอบทั้งหมู่บ้านเอาไว้

ตรงกลางของช่องกำแพงมีประตูไม้ขนาดใหญ่ปิดอยู่ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นประตูหลักของหมู่บ้าน

กำแพงนั้นสูงมากราวกับว่ามันจะสูงไปถึงท้องฟ้า และมีนินจาจำนวนมากเฝ้าเวนอยู่บนกำแพง

แน่นอนว่าทุกสิ่งที่ ไนโตะ ต้องทำคือผ่านเข้าประตูนั้นไป

การป้องกันของพวกเขาแน่นหนามาก และไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากการตรวจจับของพวกเขาไปได้

ความเงียบ

มีนินจาจำนวนมากสอดส่องอยู่ตามท้องถนนในหมู่บ้าน และไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตอนนี้ ไนโตะ ได้ลอบเข้ามาเรียบร้อยแล้ว

เดินไปตามถนนเหล่านั้น ไนโตะ รู้สึกถึงบรรยากาศที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงกับ หมู่บ้านโคโนฮะ

ถนนของ โคโนฮะ มีชีวิตชีวามากกว่าที่นี่ เพราะชาวบ้านใน หมู่บ้านซึนะ มักจะหลีกเลี่ยงการออกมาเดินตามท้องถนน

ดั้งนั้นผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ตามท้องถนนก็คือ นินจา

อย่างไรก็ตาม ด้วยการใช้สัมผัสพิเศษก็ทำให้ ไนโตะ สามารถรับรู้ได้ถึงทุกสิ่งรอบตัวเขา และเขาก็พยายามหลีกเลี่ยงนินจาเหล่านั้นทั้งหมด

“ความแตกต่างระหว่าง 2 หมู่บ้านนั้นชัดเจนมาก ผู้คนที่นี่คงจะรู้สึกเหมือนถูกขัง”

หลังจากเดินไปซักพัก ไนโตะ ก็เหลียวกลับไปมองดูกำแพงที่อยู่ด้านหลังของเขา แล้วก็พึมพำออกมาเบา ๆ

ไนโตะ ยังคงเดินลึกเข้าไปในหมู่บ้านต่อไป ในขณะที่เขากระจายสัมผัสพิเศษออกไปทั่วทั้งสถานที่

“จำนวนนินจาของที่นี่มีน้อยกว่า โคโนฮะ จริง ๆ ด้วย”

“การป้องกันจากด้านนอกดูเหมือนจะแน่นหนามาก แต่เมื่อผ่านเข้ามาได้แล้ว ด้านในหมู่บ้านกลับไม่มีการป้องกันเลย”

ด้วยความสามารถจากสัมผัสพิเศษ ทำให้เขาเห็นทุกอย่าง

ไนโตะ เดินลึกเข้าไปในหมู่บ้าน และเขาก็สัมผัสได้ถึง ดาบคุซานางิ!

“ข้อมูลเป็นเรื่องจริง ดาบคุซานางิ อยู่ที่นี่จริง ๆ!”