ฟุ้ม!!!
ทันใดนั้น แสงสีทองก็ปรากฏขึ้นราวกับว่ามีดาวตกลงมาจากท้องฟ้า
ในไม่ช้ามันก็มาถึงหน้า ไนโตะ
ไนโตะ รู้ว่านี่เป็นความสามารถของ ดาบสะบั้นเมรัย (ดาบโทซึกะ) ซึ่งมีอำนาจในการผนึกศัตรูเข้าไปในน้ำเต้า
อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ไม่กลัวพลังของมัน เพราะตัวเขาเองก็มีพลังที่สามารถเขย่าสวรรค์ได้!
และในวินาทีสุดท้ายก่อนที่ลำแสงสีทองจะมาถึงตัวเขา ไนโตะ ก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
ฟึ้ม!!
ทันใดนั้นลำแสงสีทองก็ไหลผ่านร่างของ ไนโตะ
เมื่อมองไปที่ภาพนี้ มือเลือด ก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยออกมา
“นี่นะเหรอคนที่ถูกเรียกว่า เทพเจ้าแห่งนินจา…ที่แท้ก็เป็นเหมือนกับ นินจาโคโนฮะ คนอื่น ๆ น่าอับอายจริง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!”
มือเลือด มีความมั่นใจในความสามารในการผนึกของ ดาบสะบั้นเมรัย ของเขา และเขาก็คิดว่ายังไง ไนโตะ ก็น่าจะพยายามทำอะไรสักอย่างกับมัน
แต่เขาก็ไม่คิดว่า ไนโตะ จะปล่อยให้การโจมตีโดนตัวอย่างจัง โดยที่ ไนโตะ ไม่คิดจะหลบมันเลย!
มือเลือด มองไปที่ ไนโตะ ในขณะที่แสงสีทองทะลุตัว ไนโตะ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
ทันใดนั้นบรรยากาศก็เปลี่ยนไป และเสียงหัวเราะของเขาก็หยุดลง
ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็หยุดนิ่ง จากนั้นเหงื่อก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเขา
“นั่นมันอะไร?!!”
มือเลือด ถือน้ำเต้าไว้ในมือ ซึ่งทำให้เขาสามารถยืดหรือหด ดาบสะบั้นเมรัย ได้ตามต้องการ และสิ่งที่เขาพยายามทำก็คือควบคุมดาบเพื่อผนึก ไนโตะ เข้าไปในน้ำเต้า
แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามกี่ครั้ง ดาบก็ไม่ขยับและเขาก็ไม่สามารถผนึก ไนโตะ เข้าไปในน้ำเต้าได้!
ราวกับว่าร่างของ ไนโตะ เป็นภูเขาลูกใหญ่ที่ถูกตอกติดกับพื้น ซึ่งไม่มีทางที่จะดึงขึ้นมาได้!
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ก็ไม่ควรเกิดขึ้น!
ดาบสะบั้นเมรัย มีความสามารถพิเศษนี้ในการผนึกศัตรูที่โดนใบดาบแทง (ลำแสงสีทอง) มันไม่เคยล้มเหลว ไม่มีทางที่จะมีใครที่สามารถต้านทานการผนึกนี้ได้ แล้ว ไนโตะ ทำได้ยังไง?!
มือเลือดไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“คุณคิดว่า ดาบคุซานางิ จะกล้าผนึกผู้ที่สร้างมันขึ้นมางั้นเหรอ?”
ไนโตะ มองดูอย่างใจเย็นไปที่ มือเลือด ที่น่าสงสารด้วยสายตาเย้ยหยัน
จากนั้น ไนโตะ ก็เอามือแตะใบดาบ (ลำแสงสีทอง) ที่ทะลุอกของเขาอยู่
ทันใดนั้น มือเลือด ก็รู้สึกถึงได้ถึงพลังที่เขาไม่อาจต้านทานได้และเขาก็ไม่สามารถถือน้ำเต้าของ ดาบสะบั้นเมรัย ได้อีกต่อไป และในวินาทีต่อมามันก็ลอยออกจากมือของเขาแล้วพุ่งตรงไปหา ไนโตะ ทันที
อะไรกัน!!
ใบมีดถูกดึงกลับเข้าไปในน้ำเต้า ในขณะที่ร่างของ ไนโตะ ไม่มีรอยบาดแผลจากการถูก ดาบสะบั้นเมรัย แทงเลยแม้แต่น้อย เพราะในขณะที่มันแทงทะลุตัวเขา มันไม่ได้ทำร้ายเขา แต่มันเชื่อมต่อเข้ากับเขา
ดาบสะบั้นเมรัย…เป็นของ ไนโตะ แล้ว!
น้ำเต้าสีทองสั่นไหวเบา ๆ ในมือของ ไนโตะ เห็นได้ชัดว่ามันกำลังมีความสุข
ภาพนี้ทำให้ มือเลือด ยืนตัวแข็งทื่อ
เขาตั้งใจให้ ดาบสะบั้นเมรัย ทะลุตัวเขา เพื่อที่เขาจะได้ชิงดาบไปงั้นเหรอ?!
ล้อเล่นใช่ไหม!!
มือเลือด รู้สึกราวกับว่าเขากำลังฝันไป ถ้า ไนโตะ ป้องกันมันได้หรือหลบมันพ้น เขาก็จะไม่ตกใจขนาดนี้
เขาไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
ทันทีที่ ไนโตะ วางมือลงบน ดาบสะบั้นเมรัย เขาก็รู้สึกได้ว่าดาบอีก 2 เล่มของเขากำลังส่งเสียงร้องบางอย่าง
“ในที่สุด ฉันก็ได้ดาบเล่มสุดท้ายสักที”
เมื่อมองที่น้ำเต้าในมือของเขา เขารู้สึกอารมณ์ดีมากขณะที่เขาพูดแบบนั้นออกมาเบา ๆ แต่เขาก็ไม่ได้เอาดาบ 2 เล่มแรกออกมาทันที เพราะการต่อสู้ยังไม่จบลง
เขาชี้ดาบและมองไปที่ มือเลือด
“ของคุณที่เก็บมันไว้มาอย่างยาวนาน และนำมันมาให้ฉัน”
ไนโตะ อารมณ์ดีมากขณะยิ้มให้ มือเลือด เขาถือ ดาบสะบั้นเมรัย ไว้ในมือแล้วส่งจักระเข้าไปในดาบ
“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!!”
มือเลือด ยังคงไม่สามารถยอมรับความจริงนี้ได้ ใบหน้าของเขายังคงแสดงออกถึงความไม่อยากเชื่อ
เมื่อ มือเลือด เห็น ดาบสะบั้นเมรัย ชี้มาทางเขา หัวใจของเขาก็เริ่มสั่นคลอนด้วยความกลัว และทันใดนั้นเขาก็เหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอ่าง
ดาบสะบั้นเมรัย!
เขาครอบครองดาบเล่มนี้มาอย่างยาวนานและเขาก็รู้ความสามารถของมันเป็นอย่างดี เขาใช้มันมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง และไม่มีใครสามารถต้านทานความสามารถของมันได้!
หัวใจของเขาจมลงสู่ความกลัว เขาไม่ต้องการต่อสู้กับดาบเล่มนี้ ในไม่ช้าเขาก็ประสานอินด้วยมือข้างเดียว จากนั้นร่างของเขาก็กลายเป็นกองเลือดและพยายามไหลลงไปในแม่น้ำ
แต่ในวินาทีต่อมา ลำแสงสีทองก็ไหลผ่านร่างเขาก่อนที่เขาจะไปถึงแม่น้ำ!
“ไม่…ม้ายย!!”
กองเลือดกลับกลายเป็นร่างมนุษย์อีกครั้ง
ใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความสิ้นหวัง เขามักอาศัยพลังของดาบเล่มนี้ในการเอาชนะศัตรูของเขามามากมาย เขาไม่เคยคิดเลยว่า เขาจะมีชะตากรรมเช่นเดียวกับคนที่พ่ายแพ้ให้กับเขา!
เสียงของ มือเลือด หยุดลงอย่างกะทันหันและด้วยความสิ้นหวังบนใบหน้าของเขา ร่างกายทั้งหมดของเขาก็ละลายและถูกดูดเข้าไปในน้ำเต้าในมือของ ไนโตะ
ในที่สุด ลำแสงสีทองก็จางหายไปในน้ำเต้า
จริง ๆ แล้ว ดาบสะบั้นเมรัย ไม่มีใบดาบจริง ๆ แต่มันคือแก่นของพลัง
ฟึ้ม! ฟึ้ม!!
ควันสีขาวปรากฏขึ้นมาและ ดาบคุซานางิ ทั้ง 2 เล่ม ก็ลอยปรากฏอยู่ต่อหน้า ไนโตะ ในอากาศ โดยที่เขายังคงถือน้ำเต้าของ ดาบสะบั้นเมรัย เอาไว้ในมือ
ในที่สุด ดาบคุซานางิ ทั้ง 3 เล่มก็ได้กลับมาอยู่รวมกันอีกครั้ง!
