คุชินะ มองไปที่ 9 หาง ด้วยรอยยิ้มในขณะที่ 9 หาง ดูสับสนเล็กน้อย
นี่ไม่เหมือนเธอเลย!
เมื่อใดก็ตามที่เขาเรียกเธอมาสู่มิตินี้ เธอก็จะรู้สึกกลัวและรีบออกไปทันที แต่คราวนี้เธอกลับมาที่นี่ด้วยตัวเองและเยาะเย้ยเขา
สิ่งนี้ไม่ถูกต้อง 9 หาง รู้สึกเหมือนว่าเธอเริ่มจะอวดดีและเขาควรจะสอนบทเรียนให้เธอก่อนที่เธอจะคุ้นเคยกับทัศนคติแบบนี้!
“คร๊ากก!!”
ทันใดนั้น 9 หาง ก็พุ่งตรงมาที่กรงแล้วกระแทกมันด้วยกรงเล็บของเขาและคำรามออกมา
เขาเค้นจักระออกมาเป็นจำนวนมากพร้อมกับจิตสังหารที่น่ากลัวและน่าตกใจ
อย่างไรก็ตาม คุชินะ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ทำให้ 9 หาง สับสนยิ่งกว่าเดิม เพราะแม้ว่าเขาจะทำยังไง เธอก็ยังยืนยิ้มอยู่เหมือนเดิม
การทำให้เธอกลัวไม่ได้ผล ดังนั้น 9 หาง จึงสงบลง จากนั้นเขาก็ตอบเธอกลับไปว่า “ใช่ มันน่าเบื่อ เจ้าลองมาอยู่บ้างไหมล่ะ?”
ด้วยความกล้าหาญที่ไม่เคยมีมาก่อน คุชินะ ก็ยื่นแขนของเธอออกมาและสัมผัสกับจมูกของ 9 หาง และพูดว่า “ถ้าอย่างงั้น ถ้าคุณเชื่อฟังฉัน ฉันจะให้คุณออกมาได้ทุกครั้งที่คุณต้องการ”
“…”
การแสดงออกบนใบหน้าของ 9 หาง นั้นอธิบายไม่ได้ ดูเหมือนว่าเขาจะระเบิดออกได้ตลอดเวลา!
เชื่อฟังงั้นเหรอ?! เธอหมายความว่ายังไง?!! ฉันคือ 9 หาง น่ะ!!
“ถ้างั้น เจ้าก็คลายผนึกออกก่อนสิ”
9 หาง พยายามสงบสติอารมณ์ลง และใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้
คุชินะ มองไปที่ 9 หาง และด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เธอก็แกะผนึกออก!
เธอค่อย ๆ แกะมันออก…ทีละนิด…ทีละนิด…ทีละนิด…
“?!”
9 หาง แสดงสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นเขาก็ผลักประตูออกเบา ๆ ด้วยกรงเล็บของเขา และประตูระหว่างพวกเขาก็เปิดออก
ในที่สุด 9 หาง ก็ตอบสนอง ทันใดนั้นเขาก็กระโจนออกมาด้วยสีหน้าน่าดีใจ
วันนี้ คุชินะ กินยาผิดมารึเปล่า?!
ครั้งนี้ไม่มีใครทำลายผนึก ยิ่งไปกว่านั้นคราวนี้ 9 หาง มีสติและไม่มีใครพยายามควบคุมเขา
ในที่สุดเขาก็เป็นอิสระ!
ในที่สุด คุรามะ ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเสียงดัง เพราะเขาเป็นสุนัขจิ้งจอกเขาจึงหัวเราะได้น่าขนลุกเล็กน้อย และ คุชินะ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา
“เฮ้! อย่าหัวเราะแบบนี้สิ! มันน่าขนลุก!!”
คุชินะ จ้องไปที่ 9 หาง
เสียงหัวเราะของ 9 หาง หยุดลงอย่างฉับพลัน จากนั้นเขาก็โน้มหัวลงมาหา คุชินะ และจ้องมองเธอด้วยสายตาที่น่ากลัว
ต่อมา 9 หาง ก็เอากรงเล็บของเขาแนบกับคาง และเผยให้เห็นการแสดงออกอย่างครุ่นคิด
“อืม…เมื่อเจ้าปล่อยข้าออกมาแล้ว ข้าจะให้เจ้าเลือก…ว่าเจ้าจะให้ข้ากินส่วนไหนของเจ้าก่อนดี…”
จุดประสงค์ของผนึกก็คือเพื่อทำให้ สัตว์หาง อ่อนแรงลง และเมื่อผลึกถูกทำลาย ก็จะไม่มีอะไรมาจำกัดอำนาจของ สัตว์หาง ได้อีกต่อไป หาก พลังสถิตร่าง ไม่แข็งแกร่งพอที่จะควบคุม สัตว์หาง ได้ สัตว์หาง ในตัวเขาก็จะกลืนกินร่างกายและออกไปได้
ถึงแม้ว่า คุชินะ จะไม่กลัว 9 หาง แต่ 9 หาง ก็หยอกล้อเธอด้วยการใช้กรงเล็บขนาดใหญ่ไปแนบที่ตัวของเธอ
“คุณคิดว่าทำให้คนอื่นกลัวมันสนุกงั้นเหรอ?”
คุชินะ ตกใจกับการกระทำของ 9 หาง และเธอก็อดไม่ได้ที่จะถอยออกไป
9 หาง ไม่ได้โง่ เขากำลังเฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวของ คุชินะ และวิธีที่เธอพูด ทำให้เขาเริ่มเข้าใจความตั้งใจของเธอ
“เจ้าคิดว่าเจ้าปล่อยข้าออกมาแล้วข้าจะเชื่อฟังเข้าและมองพลังให้กับเจ้างั้นเหรอ?!”
9 หาง ไม่รอคำตอบของ คุชินะ และเขาก็พยายามจับเธอด้วยกรงเล็บโดยไม่ลังเล
เมื่อเห็นดังนั้น คุชินะ ก็ตั้งท่าและพร้อมที่จะต่อสู้กับ 9 หาง แต่ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาจากทางด้านหลังของเธอ
ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอและผลักกรงเล็บของ 9 หาง กลับไป
ตู้ม!!
9 หาง ถูกผลักกลับไป พร้อมกับสีหน้าตกใจบนใบหน้าของเขา
“ไนโตะ?!”
คุชินะ ก็ตกใจเช่นกัน เธอไม่คิดว่า ไนโตะ จะมาปรากฏตัวในมิตินี้ได้ เธอคิดว่ามีเพียงแค่ พลังสถิตร่าง กับ สัตว์หาง เท่านั้นที่จะเข้ามาที่นี่ได้
ไนโตะ ก็ไม่คิดว่าเขาจะเข้ามาได้ แต่เมื่อเขาจับสัมผัสของผนึกในตัวของเธอ เขาก็ค้นพบทางที่จะเข้าไปโดยใช้พลังวิญญาณของเขาได้
“เจ้าคือ…”
9 หาง หยุดเคลื่อนไหวและมองไปที่ ไนโตะ
แม้ว่า 9 หาง จะไม่แน่ใจ แต่เขาก็รู้สึกคุ้นเคยกับ ไนโตะ เขามีภาพความทรงจำจาง ๆ ในหัวของเขาเกี่ยวกับคนที่เอาชนะเขาได้ในตอนที่ มาดาระ ควบคุมเขาและบังคับให้เขาโจมตีหมู่บ้าน อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาเห็นว่า ไนโตะ สามารถหยุดการโจมตีของเขาได้ เขาก็ไม่สงสัยอีกต่อไป
9 หาง หรี่ตาลง จากนั้นเขาก็เปิดเผยจิตสังหารออกมา
เวลาในการเล่นจบลง และ 9 หาง ก็รู้ว่าเขาต้องเอาจริง
เพราะตอนนี้เขาเข้าใจเหตุผลที่ คุชินะ กล้าคลายผนึก ของเขาออกแล้ว นั่นคือ 2 คนนนี้ต้องการพลังของเขา
“คุณรู้สึกยังไง หลังจากที่คุณถูก มาดาระ ควบคุมอีกครั้ง?”
การปราฏตัวของ ไนโตะ และวิธีที่เขาพูดทำให้ คุชินะ รู้สึกสบายใจและยิ้มได้อีกครั้ง ในขณะที่ 9 หาง ดูโกรธมากเมื่อได้ยินประโยคนี้ของ ไนโตะ
“เจ้ารู้ได้ยังไง…”
“ฉันรู้ทุกอย่าง”
ไนโตะ มองไปที่ 9 หาง อย่างสงบ
แต่สำหรับ คุรามะ แล้ว สายตาที่ ไนโตะ มองเขาเป็นแบบเดียวกับที่ มาดาระ มองเขา!
“ทุกอย่างเหรอ? จะหยิ่งผยองเกินไปแล้ว เจ้ามนุษย์!”
สิ่งที่ ไนโตะ พูดและสายตาที่มอง คุรามะ ทำให้ คุรามะ โกรธมาก
“มีบางอย่างที่มนุษย์อย่างเจ้า ไม่มีทางรู้มาก่อน!”
