“เจ้า…เจ้านี่ ฉันใช้ อิซานางิ ไม่ได้อีกแล้ว คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้…”
ในขณะที่เขาหายใจเฮือกสุดท้ายความคิดบ้า ๆ ก็แวบเข้ามาในใจของ ดันโซ
เขาปลูกถ่ายเซลล์ของ ฮาชิรามะ ไว้ที่แขนขวา หากเขาใช้จักระทั้งหมดที่ยังคงอยู่ในร่างกายของเขา เขาจะสามารถใช้ คาถาไม้ ได้
อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาโจมตีด้วย คาถาไม้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะสร้างความเสียหายอย่างมหาศาลให้กับหมู่บ้านที่อยู่ด้านบนอย่างแน่นอน ถ้าเขาใช้มันใต้ดินแบบนี้
อย่างไรก็ตามโดยไม่เสียเวลา ดันโซ ก็ตัดสินใจได้ เขายอมเสียสละ โคโนฮะ!
“ตราบใดที่ฉันฉันยังรักษาชีวิตของฉันเอาไว้ได้ ทุกอย่างก็ย่อมคุ้มค่าที่จะเสียสละ!”
ทันใดนั้น ดันโซ ก็เค้นจักระทั้งหมดเข้าที่แขนขวา!
ครี้น!!!
ทันใดนั้นแขนของเขาก็บิดเบี้ยวอย่างประหลาด และในวินาทีต่อมาแขนของเขาก็กลายเป็นต้นไม้หนาทึบที่พุ่งเข้าหา ไนโตะ และมันก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ !
มองผิวเผินดูเหมือนว่ามันกำลังพุ่งเข้าไป โจมตี ไนโตะ แต่จริง ๆ แล้วมันโจมตีทุกอย่างที่ขวางหน้ามัน มันกระจายไปทุกทิศทางแม้แต่นินจาและชาวบ้านที่อยู่ด้านบนก็ยังสามารถรู้สึกได้ถึงมัน
การต่อสู้ครั้งก่อนระหว่าง ไนโตะ และ ดันโซ ไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับพวกเขามากนัก ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครสังเกตเห็น แต่การโจมตีครั้งนี้ทำให้ทั้งหมู่บ้านสั่นสะเทือน!
“เกิดอะไรขึ้น!”
“เหมือนกับว่า…มีการต่อสู้เกิดขึ้นใต้ดิน!”
นินจาที่อยู่บนพื้นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
ห้องใต้ดินหนาทึบไปด้วยต้นไม้จนทำให้ ดันโซ ไม่สามารถมองเห็น ไนโตะ ได้อีกต่อไป
อย่างไรก็ตามขอบเขตของการโจมตีนี้มีขนาดใหญ่มากจน ดันโซ คิดว่ายังไง ไนโตะ ก็ไม่มีทางหลบหนีไปได้
“นี่คือพลังของ เทพเจ้าแห่งนินจา ที่แท้จริง…แม้ว่าผู้คนจะตั้งฉายาให้เธอแบบนั้น แต่เธอก็เทียบไม่ได้กับเทพเจ้าของจริง!”
เมื่อมองไปที่ต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขาอย่างบ้าคลั่ง แต่หน้าตาของ ดันโซ ก็ดูซีดเซียวเป็นอย่างมาก
ในขณะนั้นความคิดนับไม่ถ้วนก็แวบเข้ามาในหัวของเขา แม้แต่ โคโนฮะ ก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างหนักเพราะเหตุนี้ แต่ ไนโตะ ก็ถูกฆ่าเช่นกัน ดังนั้นมันจึงคุ้มค่า!
ตราบใดที่มันเป็นเส้นทางนำไปสู่การรวมโลกนินจาให้เป็นหนึ่ง แม้แต่หมู่บ้านเองก็สามารถเสียสละได้ นี่คือแนวคิดของ ดันโซ!!
ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นและขัดจังหวะจินตนาการของ ดันโซ
“นี่คือคำพูดสุดท้ายของคุณงั้นเหรอ?”
เสียงอันเยือกเย็นนั้นทำให้แม้แต่ต้นไม้ที่พลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่งก็หยุดนิ่งไปชั่วขณะ!
ทันใดนั้น ไนโตะ ที่ยืนอยู่หน้าต้นไม้เหล่านี้ก็ยืดแขนออกจากนั้นก็ค่อย ๆ ไขว้แขน
ทันใดนั้นแสงรัศมีสีขาวก็ปรากฏขึ้นที่หมัดของเขาทำให้พื้นที่รอบ ๆ ตัวเขาบิดเบี้ยวจากนั้นเขาก็เหวี่ยงหมัดออกไปทั้ง 2 ข้าง!
ตู้ม!
รอยแตกกระจายไปยังต้นไม้ทันที ต้นไม้ต้นแรกแตกสลาย , ต้นที่ 2 , ต้นที่ 3…
ในไม่กี่วินาทีต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านสาขาอย่างบ้าคลั่งก็กระจายไปตรงกลางทันที
ทันใดนั้นมันก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ !
ถ้า ฮาชิรามะ เป็นคนใช้มันออกมา ไนโตะ อาจจะเอาจริง แต่อันนี้มันอ่อนแอมากจนไม่สามารถเรียกว่า คาถาไม้ เลยด้วยซ้ำ!
ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้ ไนโตะ ไม่ได้รู้สึกไม่ชอบ ดันโซ เพราะ ไนโตะ คิดว่าหัวใจของ ดันโซ เต็มไปด้วยความเย็นชาที่ไม่มีที่สิ้นสุด แม้ว่าเขาจะเกลียด ไนโตะ แต่ ไนโตะ ก็เคารพสิ่งหนึ่งที่ ดันโซ มีมาตลอดนั้นก็คือเขาทำทุกอย่างเพื่อ โคโนฮะ
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพียงคำพูดเท่านั้น!
การอ้างถึงหมู่บ้านและโลกนินจาเป็นแค่การปกปิดเจตจำนงอันน่ารังเกียจที่แท้จริงของเขาเท่านั้น ที่จริงแล้วเขาต้องการแสวงหาอำนาจไม่ว่าอะไรจะขวางเขาเขาก็จะทำลายไม่เว้นแต่หมู่บ้านก็ตาม!
แน่นอนว่ามันเหมือนกับในการ์ตูน ดันโซ เฝ้าดู เพน ทำลาย โคโนฮะ ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก แต่เขาก็ไม่ทำอะไร เพราะเขาต้องการเป็น โฮคาเงะ คนต่อไป!
เมื่อเห็นว่าการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขาแตกสลายต่อหน้าต่อตาของเขา ดันโซ ก็รู้สึกหมดหวังทันที
แม้แต่ คาถาไม้ ก็ยังอ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้า ไนโตะ เขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง! เขาไม่เขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?!!!
ด้วยเหตุนี้ ดันโซ จึงหายใจเฮือกสุดท้าย ไนโตะ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเขา เขาใช้จักระไปหมดแล้วตอนที่เขาใช้ คาถาไม้ และในวินาทีต่อมาเขาก็เสียชีวิต
แม้ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ดันโซ ก็ไม่รู้สึกอะไรนอกจากความเสียใจ
ถ้าตอนนั้น ตอนที่ ไนโตะ ยังเด็ก ถ้าเขาบังคับให้ ซารุโทบิ ยก ไนโตะ ให้เขาได้ หากเป็นเช่นนั้นบางทีโลกนี้อาจอยู่ในมือของเขาแล้ว…
ไนโตะ จ้องไปที่ ดันโซ ซึ่งนอนอยู่บนพื้นอย่างเย็นชา ในความคิดของ ไนโตะ ดันโซ ไม่ใช่อะไรเลยนอกจากขยะ ซารุโทบิ มีคุณค่ากว่าเขามาก
ขยะแบบนี้…น่าจะตายไปนานแล้ว!
ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งมาแต่ไกล
ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น นินจาหน่วยลับ 2 – 3 คนก็รีบวิ่งเข้ามาใน อาคารหน่วยราก ตามมาด้วย นินจาโคโนฮะ คนอื่น ๆ และในที่สุด นินจากลุ่มใหญ่ก็อัดแน่นอยู่ที่นี่
ในเวลานั้นอาคารว่างเปล่าทุกอย่างถูกทำลายแม้แต่เสาที่ค้ำยันหมู่บ้านด้านบนก็หายไป และหมู่บ้านก็ดูเหมือนว่ามันจะพังทลายลงมาได้ทุกเมื่อ
มีเพียง ไนโตะ เท่านั้นที่ยืนอยู่ที่นั่นโดยมีร่างของ ดันโซ นอนอยู่ที่พื้น
“นี่…มันเกิดอะไรขึ้น?!”
“นั้น ดันโซ เหรอ? ท่านดันโซ…”
พวกนินจาตกใจมากและเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่า ดันโซ ตายไปแล้วพวกเขาก็ตกใจกลัวทันที
พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ ไนโตะ ด้วยความสงสัย เนื่องจาก ไนโตะ เป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ที่นี่จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคือคนที่ฆ่า ดันโซ แต่พวกเขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
แน่นอนว่า แม้ว่าพวกเขาจะมีความสงสัย แต่พวกเขาก็ยังคงมองไปที่ ไนโตะ ด้วยความกลัว กลิ่นอายของ ไนโตะ อยู่ทั่วทุกที่ซึ่งทำให้พวกเขาไม่กล้าส่งเสียงออกมา พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ และบางคนก็ไม่สามารถหายใจได้อย่างสะดวก เพราะความรู้สึกบีบคั้นที่กำลังออกมาจากร่างกายของ ไนโตะ
พวกเขาทำได้เพียงมองไปที่เขา
หลายคนมีคำตอบอยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครกล้าถามออกมาเพราะราคาในการตอบคำถามนั้นอาจจะเป็นจุดจบของ โคโนฮะ!
