ตอนที่ 92. ขึ้นและลง
ภายในวังวนสีดํา…
เทียน่า กําลังฝึกขณะหลับตาอยู่ พลางมี มีมี่ ที่เพิ่งตื่นขึ้นก็โบกมือเพื่อสร้างหน้าจอเมฆเพื่อดูสถานการณ์ภายนอก
หลังจากดูอยู่ครู่หนึ่ง มีมี่ ก็เบิกตากว้าง ขณะที่เธอตะโกนไปทาง เทียน่า “พี่ใหญ่ ดูสิ พี่สาวที่ เชื่ออเวเลีย ปรากฏตัวที่บ้านต้นไม้ของพี่น่ะ”
เทียน่า ลืมตาและเดินไปที่หน้าจอเมฆด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น
เอธาน ที่เพิ่งได้ยินเกี่ยวกับคําพูดของ อเวเลีย พูดไม่ออก
เขามองดูชุดที่เธอสวมและขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “กลอุบายยั่วยวนเหล่านี้ใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอกนะ”
อเวเลียแค่ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้หลอกนายนะ ฉันแค่แสดงเสน่ห์ของฉันให้นายดู” จากนั้น เธอก็มองไปรอบๆ ก่อนจะพูดว่า “อ้อ นายบอกว่านายมีเมีย แต่ฉันมาอยู่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” และ ฉันยังไม่ได้เห็นเธอเลย ”
เอธาน ส่ายหัวและเพิกเฉยต่อเธอก่อนที่จะจดจ่อที่ปีก
ด้วยความคิด ปีกปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเขา และด้วยความคิดอื่น ปีกก็เปิดใช้งานเมื่อพลังงานอากาศ อวกาศ และสายฟ้าเริ่มระบายออก
*ส๊วยๆๆๆ*
ด้วยปีกข้างหนึ่ง เอธาน บินขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเร็วที่เร็วมาก และอีกปีกหนึ่ง เขาก็ได้ เร่งไปข้างหน้า
อเวเลียที่ถูกเมินเฉย ขณะที่เธอพึมพําอะไรบางอย่าง ก่อนที่เธอจะยิ้มและเดินเข้าไปในบ้านในทันใด
หลังจากเข้าไปในบ้าน เธอเข้าไปในครัวและเริ่มนําส่วนผสมในการทําอาหารและสิ่งของต่างๆ ออกจากพื้นที่จัดเก็บของเธอ
เอธาน กลับมาพร้อมรอยยิ้มกว้างหลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมงในขณะที่เขาคิดว่า ‘ ปีกเหล่านี้ยอดเยี่ยมมาก ฉันสามารถใช้ขั้นตอนการระเบิดได้ดีขึ้นในขณะบิน ฉันคิดว่าความสามารถในการกายกรรมและการหลบหลีกของฉันเพิ่มขึ้นหลายระดับหลังจากได้รับปีกเหล่านี้ แต่การใช้พลังงานของมันก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน’
ขณะคิดถึงปีก เอธานก็ลงจอดบนกิ่งไม้ที่มีบ้านต้นไม้ของเขาอยู่และได้กลิ่นอันหอมหวลออกมาจากห้องครัว
” ให้ตายเถอะ กลิ่นหอมมาก ” ปากของเอธานเริ่มที่จะเติมน้ําแล้วเพียงแค่กลิ่นหอมของอาหารเท่านั้น
แต่เขายึดตัวเองไว้อย่างมากและคืนบีกฝันร้ายสีน้ําเงินของเขากลับคืนสู่อาณาจักรลึกลับ
หลังจากนั้น เขาก็นั่งไขว่ห้างและเริ่มฝึกหลังจากหลับตา
เนื่องจากเขายังคงดมกลิ่นหลังจากผ่านไป 2 นาที เขาจึงคิดว่า ‘ออกจากจมูกของฉันไปให้หมด…ฉันจะปิดกั้นจมูกของฉันเอง’
แต่ก่อนหน้านั้น เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมแรงขึ้นทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้า
เขาพยายามตั้งสมาธิแต่ด้วยความอยากรู้ ในที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นหลังจากผ่านไป 1 นาที และ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือทิวทัศน์อันงดงามของจานที่ดูดีและร่างที่เซ็กซี่ของอเวเลีย ในผ้ากันเปื้อนพร้อมรอยแยกหน้าอกของเธอในมุมมองแบบเต็ม
เอธานกลืนน้ําลายอึกอักเมื่อเห็นและได้กลิ่นอาหารอันเอร็ดอร่อย
แม้แต่ เทียน่า และ มีมี่ ก็กลืนน้ําลายเมื่อเห็นอาหารหน้าตาน่าอร่อย
“ มีมี่ไม่ได้กินอาหารดีๆ มานานแล้ว” มีมีพูดด้วยน้ําเสียงเศร้าๆ ขณะที่น้ําลายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอ
เทียน่าพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว “ฉันเข้าใจความรู้สึกของเอธานเมื่อมองดูจานเหล่านั้น มันต้องอร่อยมากแน่ๆ”
ดูเหมือนมีมจะดิ้นรนเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ในขณะที่การแสดงออกของเธอดูขัดแย้งกันเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที การแสดงออกที่แน่วแน่ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอ โบกมือทันทีและวังวนสีดําขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นข้างหน้าจอเมฆ
ข้างนอก เอธาน และ อเวเลีย มองอย่างตะลึงงันขณะที่จานเริ่มบินไปหา เอธาน ที่ละรายการก่อนที่จะหายไป
อเวเลียมองดูเอธานและพูดด้วยความตกใจว่า “เกิดอะไรขึ้น ทําไมอาหารถึงลอยเข้าไปหานาย และก่อนที่จะโดนตัวนาย อาหารก็หายไป ฉันทํางานไม่หยุดเป็นเวลา 2 ชั่วโมงเพื่อสร้างสรรค์อาหารเหล่านี้”
เอธาน ก็ตกตะลึงกับการพัฒนานี้เช่นกัน เพราะเขาไม่รู้จริงๆ ว่าทําไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
แต่เขายังคงทําหน้าขอโทษและพูดกับอเวเลียว่า “ขอโทษด้วย แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”
เธอทําอาหารนี้แล้วและตอนนี้มันหายไปเพราะเขาเลยทําให้เขาต้องขอโทษ
อเวเลียเช็ดใบหน้าที่ตกใจของเธอออกขณะที่เธอยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันจะทําอาหารเพิ่ม ฉันยังมีส่วนผสมพอที่จะทําอาหาร 4-5 จาน”
เมื่อพูดเช่นนี้ เธอไม่ต้องการให้เอธานพูดอะไรขณะรีบไปที่ห้องครัวและเริ่มทําอาหารอีกครั้ง
เอธานคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าว่า ‘ถ้าครั้งนี้อาหารไม่หายไป ฉันจะกินกับเธอ ถ้าเธอต้องการอย่างนั้น’
จากนั้นเขาก็หลับตาและเริ่มฝึก
ในขณะเดียวกัน เทียน่า ก็ตกตะลึงในวังวนสีดํา
อาหารที่เธอเห็นบนหน้าจอกระป๋องก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ
มีมี่ ผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ยิ้มหวานให้เทียน่าและพูดว่า ”พี่ใหญ่ ไปกินข้าวกันเถอะ อาหารดูน่าอร่อยจริงๆ”
เทียน่า หลุดจากความงุนงงของเธอ ขณะที่เธอพยักหน้าและนั่งลงที่หน้าจานอย่างเงียบ ๆ ก่อนเริ่มกิน
มีมี่คว้าไม้เสียบปลาเสียบไม้แล้วกัดเข้าไปเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตาของเธอจะฉายแวววับพร้อมกับพูดว่า “อร่อยมากเลยพี่สาว”
ผ่านไปกว่า 1 ชั่วโมง อเวเลีย ก็มาที่ เอธาน พร้อมจานพร้อมรอยยิ้ม
“ กินข้าวกัน อย่าปฏิเสธ ฉันจะทําอาหารทุกวัน ถือซะว่าเป็นค่าตอบแทนสําหรับการมาพักที่”
เอธานพยักหน้าและยิ้มอย่างแผ่วเบาก่อนจะพูดว่า “ก็ได้ แต่อย่าพูดถึงเรื่องแต่งงานกับฉันหรืออะไรต่อจากนี้ไป”
เธอยังนั่งลงหลังจากจัดจานและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน เราจะพัฒนาความรักและความไว้วางใจก่อน”
เอธานเกือบทําแท่งบาร์บีคิวหล่นจากมือ เมื่อได้ยินเธอ แต่เขาถอนหายใจภายในและคิดว่า ‘ช่างเถอะ เรามาโฟกัสที่อาหารกันก่อนดีกว่า’
ภายในวังวนสีดํา ใบหน้าของ เทียน่า เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงและรู้สึกร้อนไปทั้งตัว
‘นี่…ดูเหมือนว่าอาหารจะผสมยาชูกําลัง’
แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็รู้สึกเย็นไปทั้งตัวเมื่อผลของยาชูกําลังเริ่มจางลง
เธอมองมีมื่อย่างกังวล แต่เห็นว่าเธอสบายดีและถอนหายใจ
แต่เธอกลับกังวลอีกครั้งเมื่อมองไปที่ม่านเมฆที่เอธานและอเวเลียกําลังทานอาหารอยู่
เอธาน รู้สึกร้อนและเริ่มแข็งขึ้นครู่หนึ่ง แต่เขาเย็นลงเร็วกว่า เทียน่า
เขามองไปที่ดินแดนลึกลับและเห็นว่าพลังงานคริสตัลสีขาวหายไปเล็กน้อย
‘มันเกิดอะไรขึ้น? ทันใดนั้นฉันรู้สึกถูกกระตุ้น แต่ความรู้สึกนั้นก็หายไปในไม่กี่วินาที’
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงหายใจหอบหนักและมองไปที่อเวเลียก่อนที่จะตกตะลึงเมื่อในที่สุดเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
” เธอบ้าหรือเปล่าเนี่ย? ”
*คล๊กกั๊ก*
ขาของอเวเลียเหวี่ยงจานทิ้งไปเมื่อเธอรู้สึกร้อนระอุ
ใบหน้าของเธอแดงก่ํา ในขณะที่เธอหายใจแรงและพูดแทบไม่ทัน “ฉัน..ฉันไม่ได้บ้า ไม่เดี๋ยว…ฉันบ้า ใช่..ฉันคลั่งไคล้นายเหลือเกิน”
ทันใดนั้นเธอก็ฉีกชุดของเธอออกเป็นชิ้นๆ และเริ่มลูบไล้ด้วยหน้าอกสีขาวขนาดใหญ่ที่มีหัวนมสีชมพูตั้งตรงอยู่แล้ว
มืออีกข้างของเธอเดินไปที่บริเวณใต้ของเธอ และเริ่มเอานิ้วชี้ตัวเองลงไปที่นั่น
เธอมองไปยังเอธานและยิ้มด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวก่อนจะพูดว่า “นาย..ยาชูกําลังนี้ไม่ธรรมดา นายต้องช่วยฉันด้วย ไม่งั้น…อ๊าาาก” เธอมองที่เอธานและยิ้มด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวก่อนจะพูดว่า “นาย…ยาชูกําลังนี้ไม่ธรรมดา นายต้องช่วยฉันด้วย ไม่งั้น…อ๊าาาก”
อื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”
เทียน่า และ มีมี่ ตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอก ขณะที่ มีมี่ ถามด้วยท่าทางสับสนแต่ก็สงสัยด้วยว่า ”เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวคนโตคนนั้น”
จู่ๆ เทียน่าก็รีบไปยืนที่หน้าจอเพื่อไม่ให้มีมี่มองเห็นอีกต่อไปแล้วพูดว่า “มีมี่ เธออย่าได้เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนี้ เธอยังตัวเล็กเกินไปสําหรับเรื่องนั้น”
มีมี่ทําหน้าทิ้งแล้วพูดว่า “มีไม่เล็ก มีมีอายุ 12 ขวบแล้ว”
เทียน่า กําลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอได้ยินเสียงที่ไม่แยแสของ เอธาน และรู้สึกประหลาดใจก่อนจะหันไปมองที่หน้าจอเมฆ
เอธานลุกขึ้นยืนก่อนจะก้าวทีละก้าวไปทางอเวเลียที่รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากซึ่งดูเหมือนจะเจ็บปวดเช่นกัน
เขามาถึงตรงหน้าเธอแล้วจับหน้าอกซ้ายของเธอก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าพยายามใช้กลอุบายเหล่านี้ต่อหน้าฉันอีกเลย เธออยากสร้างความไว้วางใจและค่อยๆ รักเหรอ เธอล้มเหลวในวันแรกของเธอแล้ว”
เมื่อพูดเช่นนี้ เขาก็ฉีดพลังงานคริสตัลสีขาวในตัวเธอเพื่อชําระยาชูกําลังที่เป็นพิษออกจากร่างกายของเธอ
อเวเลียที่รู้สึกทั้งเจ็บปวดและตื่นตัวรู้สึกเย็นไปทั้งตัว เมื่อผลทั้งหมดของยาชูกําลังหายไป
จากนั้นเอธานก็เดินไปที่อื่นบนกิ่งไม้ใหญ่ก่อนจะนั่งไขว่ห้างและเริ่มฝึกหลังจากหลับตา
อเวเลียกัดริมฝีปากของเธอขณะที่น้ําตาเริ่มไหลในดวงตาของเธอ แต่เธอกลั่นเอาไว้และหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาก่อนจะสวมมัน
จากนั้นเธอก็มองไปทางเอธานด้วยสีหน้าและความคิดที่ซับซ้อนว่า เอธาน จากนี้ไป ฉันสาบานว่าฉันจะยอมให้นายตกหลุมรักฉันอย่างยุติธรรมและหน้าด้าน…เพราะมีเพียงนายเท่านั้น ฉันสามารถบรรลุเป้าหมายในชีวิตของฉันได้ ซึ่งก็คือเหตุผลที่ฉันยังมีชีวิตอยู่
