TTW:บทที่ 213 วิถีชีวิต
“เยี่ยม!” จางเฉียงหลี่ ต้องการฆ่าคนเหล่านี้ เขารอคำสั่งอย่างเป็นทางการมานานเมื่อเขาได้ยินคำสั่งของ หลิวกำ จางเฉียงหลี่ กระโดดไปข้างหน้าและทุบให้ ดงเหยียนซือ หมดสติ จากนั้น ดงเหยียนซือ ก็ถูกลากคอมาที่ด้านหน้าของซอมบี้กลายพันธุ์ตัวแม่
ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวแม่เลือบมอง จางเฉียงหลี่ และมองไปที่ ดงเหยียนซือ หลังจากนั้นมันก็เปิดปากและแลบลิ้นออกมา ลิ้นของมันเปลี่ยนรูปร่างเป็นแหลมคม
“ไม่!” ดงเหยียนซือ ฟื้นสติของเขาขึ้นมาทันเวลาเพื่อเป็นพยานในการตายของตัวเอง แม้ว่าเขาจะติดเชื้อและไม่มีโอกาสที่จะเป็นมนุษย์แต่ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะตาย!
“คุณไม่ได้บอกเราว่าคุณสงสารแม่คนนี้?อย่าบอกผมนะว่าคุณกำลังโกหก!ผมคิดว่าคุณอาจต้องการประสบการณ์จากซอมบี้กลายพันธุ์ตัวนี้จริงๆ” จางเฉียงหลี่ กล่าวในขณะที่ดัน ดงเหยียนซือ เข้าใกล้ซอมบี้กลายพันธุ์มากขึ้น
ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวแม่ใช้ลิ้นแทงเข้าไปในผิวหนังบริเวณหลอดเลือดแดงของ ดงเหยียนซือ ที่ลำคอและดื่มเลือดอย่างรุนแรง เสียงการดูดของซอมบี้กลายพันธุ์ตัวแม่ดังขึ้นในขณะที่ร่างกายของ ดงเหยียนซือ อ่อนลง ริ้วรอยบนผิวหนังของเขาแห้งกร้านเหมือนลูกเกด เพียงไม่นานร่างกายของเขาก็แปรสภาพ
“ตอนนี้มีใครสงสัยเกี่ยวกับซอมบี้กลายพันธุ์อีกไหม” จางเฉียงหลี่ ถามทุกคนรอบตัวเขา
ไม่มีใครพูดขึ้นพวกเขาไม่ต้องการกลายเป็นอาหารของซอมบี้กลายพันธุ์ตอนนี้และการตายเช่นนี้มันไร้มนุษยธรรมมาก
“แล้วใครเป็นคนบอกผมว่าผมจัดระเบียบกลุ่มเหมือนลัทธิ?มาเถอะพูดอีกครั้ง ผมได้ยินไม่ค่อยชัด ผมจับใจความครั้งแรกไม่ได้ว่ามีคนพูดว่าอะไรนัก” หลิวกำ ถือขวานเดินไปด้านหน้าของ หยุ่เหล่ย
“โอ้ บอสหลิว เป็นผู้นำคุณไม่ควรใจร้อน เพียงเพราะความคิดเห็นแตกต่างกันเล็กน้อยไม่ได้หมายความว่าคุณควรลงโทษเรา คุณถูกรายล้อมไปด้วยพวกที่โดนล้างสมอง มันจึงทำให้คุณบริหารงานกลุ่มไม่ถูกต้อง” หยู่เหล่ยตะโกนกลับไปที่ หลิวกำ
บอสเฉิง มีลูกน้องสนิทสองคนก่อนหน้านี้ และคนหนึ่งก็คือหยู่เหล่ย ในตอนที่หยู่เหล่ยเข้าร่วมกับกลุ่มบอสเฉิงเขาก็พูดเช่นเดียวกับที่เขาบอก หลิวกำ หลังจากนั้นถึงแม้บอสเฉิงไม่ค่อยพอใจในเรื่องนี้ แต่ในที่สุดบอสเฉิงก็ยอมรับความแตกต่างในมุมมองของแต่ละคนและจากนั้นเขายังขอความคิดเห็นในการบริหารจัดการจากหยู่เหล่ยเป็นประจำ
เมื่อ หลิวกำ ได้รับฟังความคิดเห็นเช่นเดียวกัน แต่หลิวกำละเลยมันจึงสร้างความไม่พอใจในหัวใจของหยู่เหลยและดังนั้นเขาจึงหาโอกาสแสดงความไม่พอใจของเขาโดยหวังว่า หลิวกำ จะเริ่มหันมาสนใจ
“ใช่แล้ว ผมต้องการเฉพาะคนที่ถูกล้างสมองให้อยู่ใต้บังคับบัญชาเท่านั้น ทำไมงั้นหรอ?คุณประสาทงั้นหรอ?ตอนนี้คุณก็สามารถตายไปได้แล้ว!” หลิวกำ ไม่ต้องการพูดอีกต่อไปเขายกขวานในมือของเขาและสับหัวของ หยู่เหล่ย กระเด็นออกไปจากนั้น หลิวกำ เตะร่างของหยู่เหล่ยล้มลงไม่ให้เลือดกระเด็นโดนเสื้อผ้าของเขา
“เอาล่ะ ใครอีกนะ ที่ไม่พอใจที่ผมเป็นผู้นำ?คุณสามารถแสดงตัวได้ในตอนนี้! ผมมีให้คุณ 2 ทางเลือก เลือกแรกคุณจะเป็นอิสระและออกไปจากกลุ่มผม และไปตามทางที่คุณต้องการ จะไม่มีใครขัดขวางทางของคุณ!ทางเลือกที่ 2 คือคุณยังคงอยู่ในกลุ่มของผมแต่ถ้าคุณยังพูดจาเหลวไหลอีก และถ้าเรื่องนั้นเข้าหูของผมก็อย่าตำหนิผมที่ผมจะฆ่าคุณ!” หลิวกำ เตือนขณะที่เขาใช้ขวานสับลงบนโต๊ะใกล้เคียง
ไม่มีใครเดินออกมาและไม่มีใครพูดอะไร ทุกอย่างเงียบสงบ กลุ่มคนที่ไม่พอใจก่อนหน้านี้สงบเสงี่ยมไม่มีทางที่พวกเขาจะแสดงตัว
กลุ่มผู้เล่นที่ไม่พอใจเหล่านี้เข้าร่วมกับบอสเฉิงเพียงเพราะพวกเขาต้องการกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงโดยการเดินทางผ่านใจกลางเมืองและยังไปประตูมิติ ทุกคนรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึงตำแหน่งนั้นโดยคนเดียวดังนั้นบอสเฉิงจึงทำงานอย่างหนักเพื่อรับสมัครผู้เล่นร่วมอุดมการ อย่างไรก็ตามผู้เล่นที่ร่วมมือกับบอสเฉิงมีหลายวิธีที่จะเป็นแกนนำของฝูงชน เมื่อใดก็ตามที่ผู้เล่นเกิดความโกรธมันสามารถเปลี่ยนมุมมองและการตัดสินใจของบอสเฉิงได้แต่มันไม่สามารถใช้ได้กับ หลิวกำ
เหตุผลเดียวคือ หลิวกำ ไม่เคยคิดที่จะบริหารกลุ่ม แม้ว่าจะมีผู้เล่นมากขึ้นเป็นสิ่งที่ดีเพราะพวกเขาสามารถทำสิ่งต่างๆได้อย่างสะดวก แต่เขาสามารถอยู่รอดได้แม้ไม่มีกลุ่ม เขาสามารถเดินทางไปทั่วโลกได้อย่างเสรีโดยมีเพียง ยินฮี เท่านั้น
ดังนั้นเมื่อมีสมาชิกทีมท้าทายอำนาจของเขา หลิวกำ ไม่ได้คิดจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดอย่างน้อยเขายังมีผู้ใต้บังคับบัญชาที่ปฏิบัติตามเขาอย่างซื่อสัตย์ นี่คือวิถีชีวิตใน The Trembling World สำหรับ หลิวกำ เขาไม่ใช่คนของประชาชนหรือคนใจบุญ ถ้าเขาต้องการเป็นผู้นำกลุ่มเขาก็ต้องเป็นผู้นําที่ทรงพลัง ความต้องการของเขาคือความต้องการของกลุ่ม เมื่อเขาตัดสินใจแล้วจะไม่มีใครสามารถพูดคำว่า”ไม่”กับเขาได้
ดังนั้นผู้เล่นที่ไม่สามารถยอมรับวิธีการนี้ได้มีเพียง 2 ทางเลือกเท่านั้นคือไปให้ห่างจากสายตาของ หลิวกำ หรือทางเลือกที่ 2 คือตาย เช่นเดียวกับ ดงเหยียนซือ และหยู่เหล่ย ผู้ที่ท้าทาย หลิวกำ ต่อสาธารณชน
ดังนั้นในการเดินทางของ หลิวกำ รอบ The Trembling World มีเพียงคนสองประเภทเท่านั้นที่สามารถอยู่กับเขาได้ คนประเภทที่ 1 คือคนที่ไร้ยางอายที่สามารถทิ้งทุกอย่าง และประเภทที่ 2 คือบุคคลที่ภักดีต่อเขา
หลังจาก ดงเหยียนซือกลายเป็นอาหารของซอมบี้กลายพันธุ์ และหยู่เหล่ย ถูกตัดหัวออกไป อย่างน้อยในตอนนี้ก็ไม่มีใครเข้ามาทำหน้าที่คัดค้าน หลิวกำ อีก สมาชิกในกลุ่มไม่พอใจมอง หลิวกำ อย่างหวาดกลัวเพราะพวกเขากลัวว่าคอของพวกเขาอาจเป็นเป้าหมายต่อไปของ ขวานในมือของ หลิวกำ
“หิมะโบยบิน มาที่นี่และฆ่ามันซะ” หลิวกำ เรียกหาซูเหจียน
“ตกลง..”ซูเหจียนมองไปที่ซอมบี้กลายพันธุ์ตัวแม่บนพื้น เมื่อเห็นสายตาเอื้ออาทรของแม่ที่มีต่อลูกซูเหจียนลังเลใจ
“ถ้าคุณไม่ต้องการโอกาสนี้ ผมสามารถให้มันกับคนอื่นได้” หลิวกำ ขมวดคิ้ว
“ไม่ต้อง” ซูเหจียนตอบอย่างอับอาย เขาสูดลมหายใจลึกๆและยกขวานขึ้นสับลงไปบนคอของซอมบี้กลายพันธุ์ตัวแม่จนหัวของมันกระเด็นออกไป….
