TTW:บทที่ 219 การยึด
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงยานพาหนะค่อยๆเข้าใกล้บริเวณเรือนจำ เมื่อ หลิวกำ มาถึงเรือนจำภายในระยะ 70-80 เมตรเขาก็ได้ยินเสียงปืนดังมาจากด้านบนของเรือนจำ และกระสุนหลายนัดบินผ่านเหนือร่างของเขา
หลิวกำ พุ่งไปด้านหลังของอาคารที่ใกล้และที่สุดและส่งสัญญาณให้ ยินฮี ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามตลอดเพื่อให้ยานพาหนะด้านหลังหยุดลงชั่วคราว
“พวกแกเป็นใคร?นี่คือค่ายของพวกเรารีบออกไปเดี๋ยวนี้!ไม่อย่างนั้น ร่างของแกจะเต็มไปด้วยกระสุน!” เสียงผู้หญิงใช้ลำโพงเตือนจากทิศทางของเรือนจำ
“เราแค่ต้องการผ่านไปเพื่อเติมน้ำมัน คนของคุณเอาเปรียบพวกเรา คนของคุณขว้างระเบิดมือไปที่ปั๊มน้ำมันและสังหาสมาชิกในทีมของเรามากกว่า 10 คน! ส่งตัวคนที่ขว้างระเบิดมาไม่อย่างนั้นผมจะเข้าไปในเรือนจำและฆ่าทุกคนที่นั่น” หลิวกำ ใช้ลำโพงจากผู้นำหน้าบากเพื่อตอบกลับคำไม่กี่คำไปยังเรือนจำจากนั้นถอยเข้าไปในป่าอย่างเงียบๆ เขาปีนต้นไม้ขนาดใหญ่และใช้สายตาของเขาเพื่อสังเกตสภาพแวดล้อมของเรือนจำ
“ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดถึงอะไร แต่เราจะไม่ส่งเขาไปให้แก ถ้าแกกล้าที่จะเข้ามาอีกอย่าโทษพวกเราแล้วกัน!” เสียงของผู้หญิงตอบกลับมาหลังจากคำพูดเขาได้ยินเสียงปืนอีกครั้ง มีความหมายชัดเจนในการเตือน
“ดี! งั้นนี่ก็เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกคุณ เพราะมันจะทำให้พวกคุณตายกันหมด!” หลิวกำ วางลำโพงหลังจากตอบกลับไปสองสามคำ เข้าพบสถานที่ที่เหมาะสมในการสังเกตการณ์ในทิศทางของเรือนจำ
เรือนจำมีขนาดใหญ่มากและมีขนาดไม่น้อยกว่า 2 สนามฟุตบอล มีกำแพงสูงและหนาทึบล้อมรอบ นอกจากนี้ยังมีหอคอยอยู่ที่มุมทั้งสี่ของกำแพง ขณะที่ด้านหน้าแต่ละมุมมียามเฝ้าดูพร้อมกับปืนไรเฟิล ยามคนที่เฝ้าด้านมุมใกล้ที่สุดกับ หลิวกำ คือคนที่เขาพูดด้วย เธอเป็นผู้หญิงและมีลำโพงแขวนอยู่ที่เอวของเธอ
ในตอนนี้เธอกำลังใช้ปืนไรเฟิลสังเกตถนนอย่างไม่หยุดหย่อนดูเหมือนว่ากำลังมองหาที่หลบซ่อนตัวของ หลิวกำ เพื่อที่เธอจะสามารถยิงเขาได้
“พี่ใหญ่หลิว! คุณสามารถให้ผมจัดการกับยามคนนี้ได้” ชางฮัว ไม่ได้อยู่ในรถเขาใช้โอกาส ในตอนที่ผู้หญิงกำลังคุยกับ หลิวกำ เขาออกมาจากรถและหาสถานที่เหมาะสมในการสังเกตยาม
ตอนนี้เขาทำหอกหลายอันเรียบร้อยแล้ว เขาตัดต้นไม้เล็กๆจากป่าและใช้ขวานของเขาทำเป็นหอกที่สามารถโยนได้ในระยะไกลด้วยมือ
“ผมจะดึงความสนใจของเธอ จากนั้นจากการเธอซะ” หลิวกำ พยักหน้าและกระโดดลงจากต้นไม้
“ขอบคุณพี่ใหญ่หลิว!” หลังจากที่ ชางฮัว ตอบเขาเดินตาม หลิวกำ ไปอย่างใกล้ชิดเพื่อหาสถานที่เหมาะสมที่จะขว้างหอกของเขา
เมื่อ หลิวกำ อยู่ในสถานที่ที่ ชางฮัว เลือกไว้ หลิวกำ ก็ถือโล่กระดอง และปืนพกจากนั้นวิ่งไปยังถนนใกล้ๆเล็งไปยังทิศทางของเรือนจำก่อนจะยิง 2 นัด หลังจากที่ผู้หญิงที่เฝ้าอยู่ด้านด้านบนพบเห็นเธอรีบเล็งปืนไปยังทิศทางของ หลิวกำ และยิงสวนกลับ
ชางฮัว ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ที่ผู้หญิงคนนี้กำลังสนใจ หลิวกำ เขาจับหอกและวิ่งไป 2-3ก้าวใช้พลังงานทั้งหมดจากร่างกายผักดันให้หอกไม้ที่อยู่ในมือของเขาพุ่งไปยังผู้หญิงที่อยู่บนหอคอย
หอกไม้ตัดผ่านอากาศไปอย่างรวดเร็วและเสียบไปที่ผู้หญิงที่อยู่บนหอคอย แม้ว่าเธอจะใส่เสื้อเกราะกันกระสุนแต่เธอก็ถูกแทงด้วยหอกที่ ชางฮัว โยนมา ตาของเธอเบิกกว้างและกำลังงงๆกับทิศทางของหอก เธอไม่สามารถเห็นได้ชัดเจนว่าใครเป็นคนที่ปาหอกใส่เธอ ร่างของเธอล้มลงจมกองเลือด
หลิวกำ ยกหัวแม่มือให้กับ ชางฮัว จางเฉียงหลี่ และคนอื่นๆตามมา หลังจากที่พวกเขาจัดการด่านหน้าเรือนจำได้แล้ว คนในเรือนจำรีบดึงสัญญาณเตือนไปยังคนอื่นๆ หลิวกำ, ยินฮี, จางเฉียงหลี่ และคนอื่นๆรีบวิ่งเข้าไปในอาคารข้างถนนเรือนจำ
นอกจากนี้ยังมีมือปืน 4 คนซ่อนตัวอยู่ในอาคารนี้ เมื่อพวกเขาเห็น หลิวกำ และคนอื่นวิ่งเข้ามาพวกเขายิงตอบโต้ทันที หลิวกำ ชี้ไปยัง จางเฉียงหลี่ และคนอื่นๆให้หยุดลงและถือโล่คอยป้องกันรวมทั้ง ยินฮี พวกเขาวิ่งไปอย่างรวดเร็วจากนั้น หลิวกำ ใช้ [กระทบจิตใจ] กับมือปืนทั้ง 4 คนทำให้เสียงปืนที่วุ่นวายอยู่หยุดลงในทันที ในขณะที่มือปืนทั้ง 4 คนเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งพวกเขาก็ถูกของมีดของ ยินฮี บาดลึกบนลำคอทุกคนแล้ว
ระยะห่างจากที่นี่ไปจนถึงกำแพงของเรือนจำประมาณ 30 เมตร หลังจากที่พวกเขาจัดการกับมือปืนทั้ง 4 คนในอาคารริมถนน เสียงระเบิดกระสุนก็เกิดขึ้นอย่างฉับพลันมันมาจากด้านบนของกำแพง โดยกระสุน2- 3 นัดยิงที่ ด้านข้างของ หลิวกำ และร่างกายของ ยินฮี
ยามด้านหน้ากำลังปกป้องจากระยะไกลพวกเขากำลังถือปืนอยู่ที่บนกำแพง พวกเขาซ่อนตัวอยู่ภายในกำแพง แม้ว่า หลิวกำ และคนอื่นๆจะได้รับปืนบางกระบอกก่อนหน้านี้แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวกเขาจะปรากฏตัวเพราะพวกเขาถูกต้อนโดยอาวุธของศัตรูอยู่ในขณะนี้
หลิวกำ และ ยินฮี เรียก จางเฉียงหลี่ และคนอื่นๆให้ถอยกลับไปด้านหลังของอาคาร
ก่อนหน้าที่จะเกิดภัยพิบัติ ที่นี่เป็นเรือนจำขนาดใหญ่และมีการเฝ้าระวังอย่างเข้มงวด ถึงแม้เมืองนินจิง จะควบคุมเรื่องอาวุธปืนอย่างเข้มงวดแม้กระทั่งตำรวจก็ไม่มีอาวุธปืนในสถานี อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้เป็นสิ่งยกเว้น เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบันดูเหมือนว่ามีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเรือนจำนี้เป็นจำนวนมากและพวกเขาเต็มไปด้วยอาวุธและกระสุนปืน
พวกนักโทษเป็นคนโหดเหี้ยมพวกเขาไม่สนใจว่าคนที่เข้าใกล้เรือนจำจะเป็นคนดีหรือไม่ดีพวกเขาจัดการทุกคน แต่เดิมเมื่อตอนที่บอสเฉิงเดินทางผ่านที่นี่มันเป็นเวลากลางคืนแต่ว่าเขาก็ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้สถานที่นี้ได้ นอกจากนี้เป็นไปได้ว่าเขาอาจถูกขับไล่โดยอาวุธปืนที่ยิงออกมา แต่เขาไม่ได้ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่
ตามข้อสันนิษฐานของ หลิวกำ เรือนจำควรมีทรัพยากรอย่างพอเพียง เมื่อทีมเล็กๆของพวกเขาเห็นรถ 3 คันที่กำลังเติมน้ำมันอยู่ในขณะที่ลาดตระเวนพวกเขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับอาหารและอุปกรณ์ในรถ พวกเขายังพบว่ามีกลุ่มคนมากมายในกลุ่ม หลิวกำ ซึ่งอาจเป็นภัยคุกคามต่อค่ายของพวกเขา ในช่วงเวลาที่ทีมของ หลิวกำ เติมน้ำมัน พวกมันสังหารพวกเขาโดยระเบิดมืออย่างโหดเหี้ยมและมันทำให้คนที่เหลือได้รับบาดเจ็บหนัก…
