TTW:บทที่ 223 ถนนทางทิศตะวันตก
นักโทษไม่ได้ย้ายทรัพยากรทั้งหมดมาจากโกดังสินค้านั้น ยังมีห้องใต้ดินซึ่งเป็นความลับและยังไม่ได้ถูกค้นพบ เป็นไปได้ว่าพวกนักโทษยังหาทางเข้าไปในห้องเก็บของใต้ดินนั้นไม่ได้ พวกเขาจึงไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของมัน
กับกลุ่มของ หลิวกำ นี้ได้ฆ่าพวกชั่วไปจนหมดสิ้นและให้อาหารกับพวกเธอและปฏิบัติต่อพวกเธออย่างมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่ง ด้วยความรู้สึกที่ต้องการตอบแทนความเมตตานี้กับ หลิวกำ พวกผู้หญิงจึงตัดสินใจที่จะเปิดเผยที่ตั้งของห้องลับ
ตอนนี้เมื่อ หลิวกำ รู้ถึงห้องลับ เขาสามารถส่งกลุ่มเล็กๆเพื่อไปตรวจสอบได้ แต่ในท้ายสุด หลิวกำ ก็ตัดสินใจที่จะเดินทางไปด้วยตัวเอง เขามีเหตุผลที่ต้องทำอย่างนั้น เนื่องจากโกดังสินค้านั้นตั้งอยู่บริเวณใกล้เคียงกับเชิงภูเขากรีนสเตชั่น (ภูเขาสีสีเขียว) หลิวกำ ต้องการไปสำรวจแถวนั้น ด้วยวิธีนี้ หลิวกำ และ ยินฮี จะสามารถขึ้นไปบนภูเขาเพื่อตามหาห้องปฏิบัติการลับ
“พี่ใหญ่หลิว เรือนจำนี้เป็นที่มั่นของเราระยะยาวดังนั้นผมจึงมีข้อเสนอ” จางเฉียงหลี่ หยุด หลิวกำ ที่กำลังจะเดินออกไป
“ข้อเสนออะไร?” หลิวกำ หันไปถาม จางเฉียงหลี่
“ เรารับสมัครผู้คนมากขึ้น แล้วให้คนเหล่านั้นขุดร่องภายนอกกำแพง เช่นเดียวกับวิธีที่พวกเขาทำกับเมืองสมัยโบราณ จากนั้นการเข้าออกให้เราลดกำแพงลง ด้วยวิธีนี้จะทำให้การป้องกันของเราแน่นหนามากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นศัตรูหรือซอมบี้ก็ยากที่จะโจมตีพวกเรา” จางเฉียงหลี่ อธิบายแผน
“เป็นความคิดที่ไม่เลว เพียงแต่ว่ามันเหมือนการก่อสร้างขนาดใหญ่ วัสดุสำหรับทำสะพานแล้วจะเอามาจากไหน?” หลิวกำ ตอบ จางเฉียงหลี่ หลังจากคิดสักครู่
“ใช่แล้ว…นั่นเป็นปัญหา ผมยังต้องคิดให้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้” จางเฉียงหลี่ หัวเราะออกมา นั่นคือตอนที่ จางเฉียงหลี่ ตระหนักว่าเขาไม่ได้คิดถึงรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
“ถ้าเราเปลี่ยนเรือนจำแห่งนี้เป็นที่มั่นของเราในระยะยาว สิ่งที่คุณแนะนำมาอาจเป็นสิ่งดี แต่มีปัญหาทางด้านเทคนิคมากมายเราจำเป็นต้องหาคนที่เข้าใจเรื่องนี้มาวางแผน” หลิวกำ ให้คำแนะนำแก่ จางเฉียงหลี่
ถ้าเป็นช่างกลศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญอย่าง โจวหมิงเหลียง ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่เขาคงได้แสดงออกถึงความสามารถในสถานการณ์นี้ แต่โชคร้ายที่เขาทำผิดพลาดเดินตามแนวทางเดียวกับ ซูชางฮุย ทำให้เขาต้องเสียชีวิต
“ครับ ผมจะตั้งกลุ่มพัฒนาที่มั่นด้วยวิธีนี้เราสามารถเปลี่ยนแนวคิดเหล่านี้ให้เป็นความจริงได้” จางเฉียงหลี่ รู้สึกยินดีที่ข้อเสนอของเขาได้รับการพิจารณา
หากพวกเขาต้องการที่จะอยู่ใน [The Trembling World] สิ่งที่สำคัญที่สุดของพวกเขาคือความต้องการพื้นฐานเช่นอาหารและการพักผ่อนได้ทุกคืน นี่คือความปรารถนาพื้นฐานของทุกคน ไม่มีใครอยากเดินทางไปถิ่นทุรกันดารและกังวลเกี่ยวกับอาหารมื้อต่อไป เกือบทุกคนต้องการที่จะอยู่ที่นี่ และเปลี่ยนสถานที่แห่งนี้นี้ให้กลายเป็นสถานที่ในฝันของพวกเขา
ช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่บนเกาะในทะเลสาบ หลายคนในทีมไม่อยากที่จะออกมาจากเกาะ และตอนนี้เมื่อพวกเขาพบฐานที่มั่นยิ่งกว่าที่เคยเจอมาก่อนยิ่งไม่มีใครอยากที่จะจากเรือนจำนี้ไป อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่สอดคล้องกับความต้องการของ หลิวกำ หลิวกำ ต้องการออกไปหาเรือเหาะ จากนั้นเดินทางไปทางทิศเหนือของเมืองนินจิง หรือไม่ก็ไปยังเมืองหลัก ยังมีอนาคตอีกมากมายที่พวกเขาจะต้องเผชิญ ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะสามารถอยู่ที่นี่ได้อีกนานเท่าไหร่
“ผมจะไปตรวจสอบพื้นที่รอบๆ ความปลอดภัยของฐานนี้อยู่ในความรับผิดชอบของคุณ หากมีสถานะการณ์ใดเกิดขึ้นคุณสามารถตัดสินใจด้วยตัวคุณเอง ผมเชื่อมั่นในความสามารถของคุณ อย่าปล่อยให้ตัวเองตื่นตระหนกเกินไป” หลิวกำ ตบไหล จางเฉียงหลี่ จากนั้น หลิวกำ และ ยินฮี ก็ออกเดินทาง
“พี่ใหญ่หลิว! ถ้าผมยังอยู่ฐานของเราก็ยังคงอยู่เช่นกัน!” จางเฉียงหลี่ ตะโกนออกมาดังๆ
หลิวกำ หัวเราะ จางเฉียงหลี่ และยกนิ้วโป้งให้ เมื่อรถทยอยออกจากเรือนจำ ชางฮัว มุ่งหน้าไปยังตามคำแนะนำของแฟนสาวคนใหม่ของเขา เพื่อไปยังโกดังสินค้าของเมืองนินจิง
จางเฉียงหลี่ วังเฉิง และ ฮันกวงมิน ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังเพื่อดูแลฐานที่มั่น พร้อมกับลีเหมาที่คอยดูแลผู้ได้รับบาดเจ็บ พวกเขายังมีปืนที่เพิ่มระดับการป้องกันของพวกเขา ดังนั้น หลิวกำ จึงไม่กังวลมากนัก
คราวนี้ หลิวกำ เดินทางพร้อมกับรถ 3 คันไปกับเขา ชางฮัว และแฟนสาวคนใหม่ของเขากับผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในโกดังสินค้านั้นอยู่ในรถคันแรก ในรถคันกลางเป็นสมาชิกทีมที่รับผิดชอบในการเคลื่อนย้ายสินค้า และคันสุดท้ายเป็น หลิวกำ และ ยินฮี รถของ หลิวกำ เป็นรถซีดานขนาดเล็กเพราะเขาไม่ได้มีหน้าที่ในการรับผิดชอบขนย้ายสินค้าดังนั้นจึงพอเพียงสำหรับเขา
รถออกเดินทางไปทางทิศตะวันตกจากบริเวณเรือนจำ บนถนนชานเมืองนินจิง ไม่ได้ทรุดโทรมจนเกินไป แม้หลังจะเกิดภัยพิบัติถนนก็ไม่ได้รับความเสียหายมากนัก ดูเหมือนว่านักโทษเหล่านั้นได้กวาดล้างซอมบี้และได้ย้ายรถที่กีดขวางทางออก พวกเขาพบเพียงซอมบี้ที่กระจัดกระจายอยู่ไม่กี่ตัว ด้วยรถยนต์ที่พวกเขาปรับแต่งทำให้ไม่มีซอมบี้ตัวไหนสามารถขัดขวางรถของพวกเขาได้
ระยะทางระหว่างโกดังสินค้ากับเรือนจำห่างออกไปประมาณ 7-8 กม. แต่เนื่องจากพวกเขาเดินทางตามถนนที่ค่อนข้างราบรื่นจึงใช้เวลาไม่นาน จนไปถึงจุดหมายปลายทาง พวกเขากังวลว่าอาจมีกลุ่มนักโทษที่อยู่เฝ้าโกดังสินค้านี้ หลิวกำ จึงสั่งให้รถทุกคันหยุดก่อนถึงครึ่งกิโลเมตร จากนั้น หลิวกำ และ ยินฮี ก็ออกไปสอดแนม
โกดังสินค้าได้รับการเก็บเกี่ยวทรัพยากรไปยังเรือนจำจนหมด ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อไป เมื่อได้รับการยืนยันว่าปลอดภัยแล้ว หลิวกำ ก็กลับมาที่รถและสั่งให้รถเคลื่อนที่ไปยังโกดังสินค้า
ด้านหลังของโกดังสินค้าเป็นภูเขากรีนสเตชั่น จากที่ผู้สนับสนุนชุดขาวเคยพูดไว้ ว่า มีห้องปฏิบัติการลับบนภูเขานี้ หลิวกำ ก็เตรียมพร้อมที่จะออกสำรวจพื้นที่ทั้งหมดเพื่อหาห้องปฏิบัติการลับ เทือกเขากรีนสเตชั่นนี้ไม่สูงเกินไปมีพื้นที่ทอดยาว
ผู้หญิง 2 คนที่เคยทำงานในโกดังสินค้านี้ยืนยันทฤษฎีของ หลิวกำ ว่า บนภูเขากรีนสเตชั่นนี้มีพื้นที่ครอบคลุมกว้างขวาง เริ่มจากตรงที่พวกเขาอยู่ยาวออกไปหลายสิบกิโลเมตรไปทางทิศตะวันตก อย่างไรก็ตามผู้หญิงทั้งสองคนบอกว่าพวกเธอไม่เคยเห็น รถของบริษัทซานชินทำงานอยู่ในพื้นที่นี้เลย
