TTW: บทที่ 233 ความเหน็บหนาว
เมื่อคนทั้ง 40 คนได้ยินคำว่า “จะไม่ฆ่าคนที่ยอมจำนน” คนส่วนใหญ่ของพวกเขารีบคุกเข่าลงกับพื้นอย่างทันที บางคนพยายามซ่อนตัวอยู่ที่มุมโรงงาน แต่ด้วยดวงตาอินฟราเรดของ ยินฮี พวกเขาถูกค้นพบอย่างง่ายดาย และเมื่อพวกเขาถูกพบพวกเขาถูกทำร้ายอย่างไร้ความปราณีก่อนจะโยนออกมา เพื่อให้ หลิวกำ ฟันคอทิ้งเป็นครั้งสุดท้าย
“คนที่ซ่อนตัวออกมาได้แล้ว!ผมสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกคุณอยู่ที่ไหน ถ้าไม่รีบออกมาผมจะฆ่าพวกคุณทีละคน!”
ความหวาดกลัวครอบงำจิตใจของพวกที่หลบซ่อนอยู่อย่างสมบูรณ์ พวกเขาค่อยๆเดินออกมาจากที่ซ่อนและคุกเข่าลงด้านหน้าของ หลิวกำ
เมื่อพิจารณาเรื่องนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคุกเข่า ผู้นำของเขาคือชายที่สวมเสื้อกันลมและเป็นผู้เล่นระดับ 6 พวกเขาได้ต่อสู้กันอย่างไรก็ตามผู้นำของเขาได้โดน หลิวกำ ฆ่าอย่างโหดเหี้ยม อาจเป็นไปได้ว่า หลิวกำ นั้นเป็นผู้เล่นอันดับ 7 เพราะความเหลื่อมล้ำความแข็งแกร่งระหว่างพวกเขานั้นห่างไกลกันเกินไป
นอกจากนี้ยังมีผู้เล่น 3 คนที่อยู่ในระดับ 5 พวกเขาคุกเข่าลงต่อหน้า หลิวกำ ทั้งหมด ดังนั้นคนที่ระดับต่ำกว่าลงไปพวกเขาจึงไม่ต้องการที่จะขัดขืน เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับ หลิวกำ และ ยินฮี พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะหลบหนี
ยินฮี ใช้เชือกผูกมือคนทั้ง 40 คนไว้ด้วยกัน หลังจากนั้นเขาก็ถูกยัดลงไปในรถบรรทุกของพวกเขา หลังจากนั้น หลิวกำ และ ยินฮี ก็ขับรถบรรทุกนั้นกลับไปยังเรือนจำ
เมื่อทั้งสองมาถึงเรือนจำแล้ว จางเฉียงหลี่ และคนอื่นๆก็เสร็จสิ้นการกวาดล้างซอมบี้ที่อยู่ภายนอกกำแพง พวกเขาเปิดประตูเพื่อต้อนรับรถบรรทุกเข้ามา ในขณะที่ หลิวกำ กับ ยินฮี นั้นบุกเข้าไปยังค่ายของศัตรู ผู้ขี่ ATV ทั้ง 3 คนมีความหวังในใจว่า หัวหน้าของเขาจะสามารถเอาชนะ หลิวกำ ได้และมาช่วยเหลือพวกเขา
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาเห็นในขณะนี้ มันผิดกับสิ่งที่เขาคาดหวัง เจ้านายของเขาถูกฆ่าตายและทุกคนที่เหลือถูกนำกลับมาเป็นทาส พวกเขาสอบถามพวกที่มาใหม่และรู้ว่าหัวหน้าของพวกเขาถูกฆ่าโดย หลิวกำ อย่างง่ายดาย ความหวังของพวกเขาดับลง และพวกเขากำลังคิดถึงชีวิตหลังจากนี้ อย่างไรก็ตามพวกเขามีความคิดที่จะพยายามทำตัวอย่างดีเพื่อที่จะมีโอกาสเป็นสมาชิกเท่าเทียมกับคนอื่น
***
การต่อสู้ที่ปกป้องเรือนจำนั้นทำให้กระสุนทั้งหมดที่มีและถังน้ำมันเบนซินที่อยู่ในเรือนจำนั้นถูกนำมาใช้ นอกจากนี้ยังมีสมาชิกในทีมหลายคนได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่มีทาส 40 คนเข้ามาเติมเต็มจำนวนของบุคลากร
ในอีกไม่กี่วันต่อมาพวกเขาปฏิรูปทาสพวกนี้จากนั้นค่อยๆปรับเปลี่ยน ผู้เล่นระดับ 5 ที่เป็นทาสทั้งหมดยกเว้นผู้ที่มีพลังในการรักษา ถูกมัดและขังไว้ในห้องขัง และให้อาหารเพียงเล็กน้อย ขั้นตอนต่อไปคือให้ วังเฉิง และบุคคลที่รับผิดชอบในการเจรจาไกล่เกลี่ยตัวต่อตัวกับผู้เล่นระดับ 5 ด้วยตัวเอง
หลังจากที่ผู้นำของเขาถูกสังหาร ผู้เล่นและชาวเมืองที่ถูกจับมานั้นปฏิบัติตัวอย่างดี ไม่มีใครปฏิเสธการปฏิรูปและบางคนริเริ่มที่จะเข้าหาสมาชิกในทีม
ความคิดแบบนี้เป็นสัญญาณที่ดีเพราะมันเป็นวิธีเดียวในการมีชีวิตรอดอยู่ในโลกใบนี้ อย่างไรก็ตามทุกคนต้องประสบกับการปฏิรูปทางแรงงานเพื่อแสดงถึงความทุ่มเทของพวกเขา พวกเขาต้องทำงานหนักเพื่อให้ผ่านการประเมินของ หลิวกำ และกลายเป็นสมาชิกที่มีฐานะเท่าเทียมกันกับคนอื่น
ผลจากการปฏิรูปนี้ค่อนข้างดี หลังจากที่ทาสและสมาชิกใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันสักพักทำให้พวกเขาลดความเกลียดชังลงได้บ้าง เนื่องจากพวกเขาทั้งสองทีมนั้นติดอยู่ในเกมและชาวเมืองก็ต้องพบกับภัยพิบัติทำให้พวกเขาเริ่มพูดคุยกัน และเริ่มสนิทกันมากขึ้น
เป้าหมายเดิมของค่ายชายฝั่งนั้นคือยึดเรือนจำนี้ เพื่ออาหาร ดังนั้นตอนนี้เมื่อพวกเขาได้เข้ามายังเรือนจำเขาได้กินอาหารตามที่เขาต้องการ ถึงแม้ว่าสถานะของพวกเขาจะไม่เท่าเทียมกับสมาชิกคนอื่นๆ แต่พวกเขาก็พยายามปฏิบัติหน้าที่ในขอบเขตความสามารถของตัวเอง หลังจากที่พวกเขาเริ่มคุ้นเคยกับสมาชิกในทีมความกังวลและความหวาดกลัวในจิตใจของเขาค่อยๆหายไป
สำหรับการเปลี่ยนผู้นำนั้น พวกเขาไม่มีความขัดข้อง ตราบใดที่พวกเขายังสามารถมีอาหารกินและที่ปลอดภัยพวกเขายินดีที่จะต้อนรับผู้นำคนใหม่ พี่ใหญ่หลิวนั้นแข็งแกร่งกว่าหัวหน้าเดิมของพวกเขาดังนั้นเพื่อความอยู่รอดพวกเขายินดีที่จะติดตามพี่ใหญ่หลิว
ผู้นำเก่าของพวกเขาถูกฆ่า คนที่เหลือไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้นำเดิมเท่าไหร่นัก พวกเขาทั้งหมดพยายามปรับตัวให้เข้ากับสมาชิกเดิมของ หลิวกำ เพื่อรักษาสิทธิ์ของตัวเอง หัวหน้ากลุ่มปฏิรูปคือ วังเฉิง หลังจากที่เขาปฏิรูปกลุ่มทาสเหล่านี้ เขาได้แนะนำบางคนกับ หลิวกำ และหลังจากผ่านการตรวจสอบจาก หลิวกำ แล้วฐานะทาสของพวกเขาจะถูกลบออกและกลายเป็นสมาชิกทีมอย่างเท่าเทียม
และเมื่อเห็นการจะทำแบบนี้ พวกทาสยิ่งเพิ่มความขยันขันแข็งมากยิ่งขึ้น ดังนั้นความรวดเร็วในการก่อสร้างแนวป้องกันของเรือนจำจึงเพิ่มอย่างรวดเร็ว
ในช่วงเวลานั้น หลิวกำ นำผู้ขี่ ATV จำนวนไม่กี่คนเพื่อที่จะล่อลวงให้ซอมบี้หมื่นกว่าตัวก่อนหน้านี้ ที่อยู่ในทุ่งกว้างกลับเข้าไปในเมือง เพื่อลดจำนวนซอมบี้ที่อยู่ใกล้เคียงกับเรือนจำ
***
ระบบสภาพอากาศของ [Trembling World] แปลกๆอยู่เสมอหลังจากผ่านไปหลายวัน ไม่มีแดดส่องออกมาเลย นั่นเป็นสัญญาณว่าฤดูหนาวกำลังมา เพียงไม่กี่วันสภาพอากาศค่อยๆเปลี่ยนไป คืนหนึ่งมีพายุฝนฟ้าคะนองเกิดขึ้นแต่แทนที่จะเป็นเม็ดฝนกลับกลายเป็นลูกเห็บที่ตกลงมา
หลายคนที่นอนในตอนกลางคืนต้องเผชิญกับปัญหาใหม่คือฤดูหนาวใน [Trembling World] นอกจากพวกเขาที่ต้องเผชิญกับฝูงซอมบี้แล้วเขายังต้องเผชิญกับฤดูหนาวที่เหน็บหนาว
เมื่อเทียบกับผู้เล่นและชาวเมืองที่ยังหลงเหลืออยู่นอกเรือนจำนั้น คนในเรือนจำถือว่าโชคดีในนี้มีอาหารที่เพียงพอและเขาสามารถเติมเต็มทรัพยากรของเขาได้จากโกดังสินค้า นอกจากนี้ยังมีเสื้อผ้าและผ้าห่มจำนวนมากเก็บไว้ที่โกดังสินค้าลับ หลังจากมีการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ หลิวกำ ส่งให้คนไปยังโกดังสินค้าลับและขนส่งเสื้อผ้าและผ้าห่มจำนวนมากมา ดังนั้นปัญหาในคืนที่หนาวเย็นได้รับการแก้ไขแล้ว
