TTW: บทที่ 237 ค่ายชายทะเล
หลิวกำ รู้ดีว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้มีกำลังเกินกว่าความสามารถในปัจจุบันของเขา อย่างไรก็ตามนี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก เขาต้องการที่จะไปเห็นด้วยตาของตัวเองว่ามันเป็นอย่างไร ด้วยเหตุนี้เขาจึงอยากไปดูและทดสอบความแตกต่างของตัวเองกับสัตว์ประหลาดตัวนี้
“พี่ใหญ่หลิว อย่าไปเลย ! การไปหาเจ้าปูยักษ์นี้เปรียบเหมือนเอาชีวิตไปทิ้ง!” ผู้เล่นทั้ง 6 คนรู้สึกถึงลางสังหรณ์เมื่อ หลิวกำ บอกว่าต้องการเห็นสัตว์ประหลาดตัวนี้หมายความว่าพวกเขาจะต้องเป็นคนนำทำให้กับ หลิวกำ
“ทุกคนจงมากับผม ถ้าคุณทำงานได้ดีคุณจะได้รับโอกาสในการเป็นหัวหน้าทีมเล็กๆกลับมา คุณสามารถได้รับสิทธิ์เช่นเดียวกับสมาชิกระดับ 5 คนอื่น แน่นอนว่าถ้าคุณปฏิเสธที่จะพาผมไปผมอาจสงสัยว่าคุณคิดไม่ซื่อกับผม ดังนั้นผมจะตัดขาของคุณซะ” หลิวกำ ทำสีหน้าโหดร้าย เพื่อปลูกฝังความกลัวให้กับเหล่าสมาชิกระดับ 5 ทั้ง 6 คน
เนื่องจากมีเพียง 2 ทางเลือกเท่านั้น และไม่มีทางเลือกใดให้กับผู้เล่นทั้ง 6 คนดังนั้นเขาจึงจำต้องยอมรับข้อเสนอของ หลิวกำ
ค่ายชายฝั่งทะเลนั้นอยู่คนละทิศทางกับอ่าวกรีนเปา ค่ายชายทะเลนั้นอยู่ทางทิศตะวันออกขณะที่อ่าวกรีนเปาอยู่ทางทิศตะวันตก แต่ดูเหมือนว่าค่ายชายฝั่งของพวกเขาจะไม่ได้อยู่ไกลจากเรือนจำนักมันอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่สิบกิโลเมตร
รถยนต์ที่ปิดกั้นทางถนนระหว่างไปค่ายชายฝั่งนั้นได้ถูกกวาดล้างออกไปแล้ว นอกจากนั้นซอมบี้ส่วนใหญ่ก็ถูกล่อลวงไปยังเมืองหมดแล้ว ดังนั้นการเดินทางไปที่นั่นจึงเป็นเรื่องง่ายมาก
คราวนี้พวกเขาเตรียมตัวกันไปล่าปูยักษ์ แม้ว่า หลิวกำ จะไม่คาดหวังว่ามันจะประสบความสำเร็จแต่เขาก็เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ เขานำปืนไรเฟิลมาด้วยในขณะที่ ยินฮี มีปืน 2 กระบอกพร้อมกับบรรจุกระสุนจนเต็ม โชคยังดีที่ยังพอมีกระสุนเหลือไว้ให้พวกเขาหลังจากการต่อสู้ครั้งล่าสุด นอกจากนี้เขายังมีระเบิดอีกหลายสิบลูกติดตัวมาด้วย และเขายังนำถังน้ำมันเบนซินมาพร้อมเขาด้วยอีก 2 ถัง
แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินสมาชิกทีมคนใหม่บอกว่า ปูยักษ์ไม่สามารถที่จะยั่วยุและไม่กลัวระเบิดหรือไฟ แต่ หลิวกำ ก็ไม่ยอมแพ้และก็พร้อมที่จะลองทำดู
ในสมาชิกทีมเดิม หลิวกำ ให้ ชางฮัว ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญในการโจมตีระยะไกล และเนื่องจากเขาสามารถปลุกทักษะเกี่ยวกับการโจมตีระยะไกลดังนั้นเขาจึงได้โอกาสแสดงฝีมือในครั้งนี้
สมาชิกทีมในคนอื่นๆยังคงอยู่ในเรือนจำเพื่อทำงานก่อสร้างที่ป้องกันต่อไป
“พี่ใหญ่หลิว ทำไมคุณไม่ให้ผมไปด้วย?” จางเฉียงหลี่ ถาม หลิวกำ เขาค่อนข้างรู้สึกกังวลหลังจากที่ หลิวกำ นำผู้เล่นทั้ง 6 คนไปทั้งๆที่เป็นศัตรูกันมาก่อน ในขณะที่ฝ่ายของเขามีเพียง ยินฮี และ ชางฮัว เท่านั้นที่ไปกับเขา จางเฉียงหลี่ กลัวว่าคนพวกนี้จะวางแผนสังหารเขาระหว่างทาง
ค่ายชายทะเลนั้นเป็นค่ายแรกที่พวกคนเหล่านี้อยู่ดังนั้นพวกเขาอาจคุ้นเคยกับภูมิประเทศมากกว่า หลิวกำ อีกอย่าง หลิวกำ ยังต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดตัวนั้น อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาจะใช้ประโยชน์ในเรื่องนี้วางกับดักกับ หลิวกำ
“ เมื่อผมเดินทางผมจะรู้สึกสบายใจมากถ้าให้คุณดูแลค่ายนี้! คุณคิดว่าผมจะไม่สามารถควบคุมพวกเขาได้งั้นหรอ” หลิวกำ ยิ้มให้กับ จางเฉียงหลี่
จากมุมมองของเขาไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้เล่นระดับ 5 และผู้เล่นระดับ 4 แม้กระทั่งผู้นำเดิมของพวกเขาจะเป็นผู้เล่นระดับ6 ก็ไม่สามารถรับการโจมตีของ หลิวกำ ได้เป็นครั้งที่ 2 ดังนั้น หลิวกำ จึงไม่ใส่ใจพวกเขานัก
หลิวกำ มีเหตุผลที่นำคนพวกนี้ไปกับเขา เขาต้องการตรวจสอบความสามารถที่แท้จริงของพวกนี้ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ การให้พวกเขายอมจำนนและให้คำมั่นสัญญาว่าจงรักภักดีกับ หลิวกำ การที่ หลิวกำ นำผู้เล่นระดับ 5 ทั้งหมดมากับเขาทำให้สถานการณ์ในเรือนจำ ที่ จางเฉียงหลี่ ดูแลอยู่นั้น สามารถควบคุมได้ง่าย
“พี่ใหญ่หลิว คุณพาผู้เล่นระดับ 5 ไปจำนวนมาก คุณต้องระวังตัวให้ดี” จางเฉียงหลี่ ยังคงเตือน หลิวกำ อีกครั้ง
“ OK ผมจะระวังตัว” หลิวกำ ตบหน้าอกของ จางเฉียงหลี่ อย่างอ่อนโยน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพและความเป็นลูกผู้ชายจากนั้นเขาเริ่มออกเดินทาง
การเดินทางออกจากเรือนจำนั้นมีรถ 3 คัน รถขนส่งนักโทษถูก ขับด้วย ยินฮี ส่วนอีกคันหนึ่งถูกขับโดย ชางฮัว เทรดมิล ขี่รถ ATV และ หลิวกำ ซ้อนอยู่ด้านหลัง ตลอดการเดินทาง เทรดมิลพยายามชี้แจงถึงภูมิประเทศโดยรอบของค่ายชายฝั่ง
แม้หลิวกำ ไม่ชอบคนพูดมากแต่ในเวลานี้เขาต้องการรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมทั้งหมด บางครั้งเขาก็ล้อเลียนเทรดมิล ที่กำลังพูดอยู่ ก่อนที่ หลิวกำ จะถึงค่ายชายฝั่งงั้นเขาต้องเข้าใจให้มากที่สุด
ในขณะที่ หลิวกำ นั่งอยู่ข้างหลังเทรดมิล บนรถ ATV เทรดมิล รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับตำแหน่งสำคัญเช่นนี้มันทำให้เขารู้สึกดีกับกลุ่มปัจจุบันนี้เพิ่มขึ้น
ในระหว่างการเดินทางอุปสรรคทั้งหมดถูกกวาดล้างออกไป พวกเขาเดินทางอย่างราบรื่นและไม่หยุดพัก เส้นทางยาวหลาย กิโลเมตรใช้เวลาเดินทางเพียงครึ่งชั่วโมงก็ถึงปลายทาง
ค่ายชายฝั่งเดิมทีเป็นหมู่บ้าน หมู่บ้านนี้ถือว่าเป็นหมู่บ้านที่ร่ำรวยในเมืองนินจิง ทุกอาคารในหมู่บ้านถูกสร้างขึ้นเพื่อมีความยืดหยุ่นกับพายุเฮอริเคนที่สามารถเกิดขึ้นบนชายฝั่งได้ตลอดเวลา
จากคำพูดของเทรดมิล ประชากรดั้งเดิมที่อยู่ที่นี่มีหลายร้อยคน พวกเขาเป็นชาวประมง ก่อนหน้านี้พวกเขาสู้กับซอมบี้หลายร้อยตัวในหมู่บ้าน อย่างไรก็ตามเขาไม่เจอซอมบี้กลายพันธุ์ในที่แห่งนี้ แต่คนเหล่านี้สามารถขึ้นเป็นระดับ 5 ได้เพราะมีสัตว์ประหลาดในทะเลหลากหลายชนิด
ผู้เล่นค่ายริมฝั่งนี้คล้ายกับผู้เล่นที่เริ่มในเมือง สัตว์ประหลาดในทะเลมีความคล้ายคลึงกับซอมบี้กลายพันธุ์ดังนั้นเมื่อพวกเขาฆ่ามัน เขาสามารถยกระดับเป็นระดับ 5 อย่างไรก็ตามพวกสัตว์ประหลาดในทะเลนี้เมื่อถูกลากขึ้นมาบนบกมันกลับไร้พิษสง ดังนั้นผู้เล่นสามารถที่จัดการกับพวกมันได้อย่างง่ายดาย และมีผู้เล่นถึง 2 คนที่สามารถเลื่อนเป็นระดับ 6 ได้
แต่มันก็ไม่มีความง่ายดายเกินไปในโลกใบนี้ เมื่อเกมปรับความสมดุล มันได้ส่งสัตว์ประหลาดระดับสูงมาให้พวกเขา ทำให้พวกเขาต้องละทิ้งค่ายชายฝั่งนี้ไป
พื้นที่ส่วนที่เหลือของหมู่บ้านนี้ถูกล้อมรอบด้วยหน้าผาสูงชัน 1 ถึง 2 กิโลเมตร มันไม่เหมาะสมที่จะจัดตั้งค่ายใดๆที่นี่ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องย้ายไปยังเรือนจำ
