TTW:บทที่ 285
หลังจากเดินลงไปถึงส่วนท้ายของทางเดินพวกเขาเลี้ยวซ้ายก็มาถึงประตูห้องโดยสาร เทรดมิล ผลักเข้าไป เขาได้ยินเสียงกระซิบออกมาจากห้องโดยสารอีกห้องหนึ่ง
เทรดมิล เดินเข้าไปอย่างเงียบๆกลุ่มของเขาค่อยๆใกล้เข้าไปในแหล่งกำเนิดเสียง พวกเขาพบว่ามันมาจากห้องเล็กๆที่คล้ายกับห้องติดต่อสื่อสาร มีการใช้พลังงานสำรองที่นี่ดังนั้นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์จึงทำงานอยู่ เสียงกระซิบมาจากอุปกรณ์สื่อสาร
“สวัสดี? Hello?” เทรดมิล ตะโกนใส่ไมโครโฟน
ไม่มีการตอบสนองมีแต่เสียงกระซิบกระซาบดังต่อเท่านั้น มันฟังดูเหมือนมีคนกำลังมีอาการหอบหืด บางทีเครื่องมือสื่อสารอันนี้อาจชำรุดหรือเปล่า?
“เฮ้ เฮ้! ที่นี่คือเซเรนิตี้ คุณเป็นใคร?กำลังทำอะไร” เทรดมิล เริ่มตะโกนใส่ในไมโครโฟนอีกครั้ง
“อย่าบอกพวกเขาว่าเราอยู่ในเซเรนิตี้…” ฮูจุนเตือน เทรดมิล นิดหน่อย
“ช่วย….ช่วยฉันด้วย…..”เสียงที่ตอบกลับมาคล้ายกับเสียงคำพูดของผู้หญิง
“คุณคือใคร?คุณอยู่ที่ไหน” เทรดมิล มองกลับไปที่ฮูจุน อย่างโกรธเคืองจากนั้นยังคงตะโกนคำพูดใส่ในไมโครโฟน
เป็นอีกครั้งที่ไม่มีการตอบรับ แต่เสียงที่ส่งออกมาเป็นเสียงแหลมสูงแทน มันเพียงพอที่จะทำลายแก้วหูของพวกเขา หวงเหว่ยเถา รีบปิดอุปกรณ์ทันที
“ทำไม?” เทรดมิล วางไมโครโฟนไว้บนโต๊ะ
“คุณไม่ควรพูดว่าเราอยู่ในเซเรนิตี้มันเป็นการเปิดเผยตำแหน่งของเรา”ฮูจุนบ่น เทรดมิล
“ OK ผมรู้ ..ผมรู้” เทรดมิล ตอบฮูจุนด้วยความอาย
เรือเหาะนี้ไม่ได้ใหญ่เกินไปห้องสื่อสารอยู่ทางด้านหลังของเรือ การค้นหาของ เทรดมิล กำลังสิ้นสุดลงอย่างน้อยก็สำหรับพื้นที่นั้น ถ้าการค้นหายังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆพวกเขาต้องขึ้นหรือลงบันได นี่คือสิ่งที่เทรดมิลไม่เต็มใจที่จะทำดังนั้น เทรดมิล จึงรายงานกลับไปที่ ฮันกวงมิน เกี่ยวกับสถานการณ์และขอคำแนะนำเพิ่มเติม
“ตอนนี้พี่ใหญ่หลิวขึ้นมาบนเรือแล้ว เขาอยู่ที่แผนกต้อนรับส่วนหน้ามาพบกันที่นั่นเถอะ คุณกลับมาที่แผนกต้อนรับส่วนหน้าก่อนแล้วกัน” ฮันกวงมิน ตอบ เทรดมิล แม้ว่าเซเรนิตี้จะเป็นเรือเหาะแต่มันก็ตั้งอยู่บนน้ำดังนั้นสมาชิกทีมส่วนใหญ่จึงเรียกมันว่าเรือ
“พี่ใหญ่หลิวขึ้นมาบนเรืองั้นหรอ?ผมจะกลับไปที่แผนกต้อนรับส่วนหน้าทันที” เทรดมิล ตอบจากนั้น เทรดมิล ก็ชี้แจงให้หวงเหว่ยเถาและฮูจุนฟังในขณะที่เขาเดินกลับไปตามเส้นทางเดิม
ในขณะที่พวกเขากำลังดำเนินการหลิวกำและ ยินฮี ใช้เวลาตรวจสอบเรือทั้งหมด พวกเขารู้สึกพอใจที่ไม่มีการซุ่มโจมตีในบริเวณโดยรอบ ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆและในเวลานี้ใกล้เป็นช่วงเวลากลางคืนฝนอาจตกลงมาแล้วจึงตัดสินใจที่จะขึ้นมาบนเรือเหาะ
เมื่ออยู่ในเซเรนิตี้ หลิวกำ มียานพาหนะสองคนที่อยู่ใกล้กับประตูโดยสารหลัก เขาทิ้งสมาชิกไว้หลายคนเพื่อป้องกันยานพาหนะในขณะที่สมาชิกทีมคนอื่นๆเริ่มขยับขยาย พวกเขานำอาหารและอุปกรณ์ออกมาจากยานพาหนะเพื่อเข้าไปยังห้องรับแขก
***********
“ผมมองไปรอบๆฝั่งด้านหน้าของเรือแต่ผมไม่สามารถหาผู้รอดชีวิตหรือซอมบี้ได้ และยังไม่มีซากศพอีกด้วย แต่มีหลักฐานว่าคนเคยอาศัยอยู่บนเรือนี้” ฮันกวงมิน รายงาน หลิวกำ
“ แล้วทางด้านของคุณล่ะ?” หลิวกำ ถาม เทรดมิล
“ เราก็ไม่พบใครในทางของเราเช่นกัน แต่ทางด้านหลังเรือเราได้พบอุปกรณ์สื่อสาร เราได้ตอบกลับอุปกรณ์นั้นแต่ไม่มีคำตอบกลับมา มีเฉพาะเสียงแหลมสูงที่ดังออกมา” เทรดมิล รายงานกับ หลิวกำ
“ ในขณะที่ เทรดมิล กำลังสื่อสารผ่านไมโครโฟนเขาพูดว่าเรากำลังอยู่ที่เรือเหาะนี้ นั่นก็เหมือนกันเปิดเผยตำแหน่งของเรา”ฮูจุน พูดอย่างรวดเร็ว
“เฮ้! พี่ชาย ผมยอมรับความผิดพลาดของผมแล้ว” เทรดมิล พูดด้วยความอาย
แม้ว่า หลิวกำ ไม่ได้เปิดปากของเขาแต่เขากำลังคิดเกี่ยวกับปัญหานี้
“พี่ใหญ่หลิวตามข้อสันนิษฐานของผมผู้โดยสารทุกคนในเรือลำนี้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยและไม่มีร่องรอยการสู้รบอีกด้วยมันแปลกมาก” เทรดมิล แสดงความคิดของเขาเขาพยายามหันเหความสนใจจากข้อกล่าวหาล่าสุดจากฮูจุน
“ยังมีชั้นบนกับชั้นล่าง!เรายังไม่ได้สำรวจมันอย่างสมบูรณ์ พวกเขาอาจซ่อนตัวอยู่ในชั้นอื่นๆ ตามใดอยู่ที่เราสามารถหาคนที่มีชีวิตเพียงคนเดียวได้เราจะรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นที่นี่” ฮันกวงมิน กล่าวกับ หลิวกำ
“ ดำเนินการค้นหาต่อ ตรวจสอบห้องโดยสารทุกห้องและใส่ใจทุกรายละเอียด มองหาที่เก็บอาวุธปืนและทรัพยากร ถ้ามีอะไรผิดปกติให้ทำสัญลักษณ์บอกทางไว้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีหลักฐาน” หลิวกำ กล่าวกับสมาชิกทุกคน
ตอนนี้ทุกคนชุมนุมกันอยู่ในห้องโถงต้อนรับ 12 คนถูกแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มทุกกลุ่มมี 3 คนแต่ละกลุ่มมีหน้าที่รับผิดชอบพื้นที่ หลิวกำ และ ยินฮี เข้าไปยังห้องสื่อสาร สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือเปิดเครื่องแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีเสียงอะไรดังออกมาอย่างที่ลูกน้องของเขารายงาน
เซเรนิตี้มี 3 ชั้น ในระดับแรกพวกเขาต้องตรวจสอบอย่างละเอียดชั้นล่างเป็นห้องโดยสารหลักของเรือเหาะ ชั้นนี้มีศูนย์ควบคุมส่วนกลางและบรรทุกสินค้า นอกจากสินค้าที่เก็บไว้ทั้งหมดยังมีเรือดำน้ำขนาดเล็ก โดยมีสัญลักษณ์บอกไว้ว่ามันสามารถดำลึกลงไปในน้ำถึง 4000 เมตร
ส่วนที่ 2 ของเรือเหาะนี้คือห้องพัก ส่วนชั้น 3 บนสุดเป็นถังเชื้อเพลิงและห้องควบคุมการบินนอกจากนี้คำอาวุธยังตั้งอยู่บนชั้น 3
หลังจากการค้นหาอย่างละเอียดก็ได้ข้อสรุปว่า เซเรนิตี้นี้ถูกทิ้ง ไม่มีร่องรอยของศัตรูหรือพบศพ มีซากอาหารเหลืออยู่เพียงไม่กี่ชิ้นในที่เก็บสินค้า อาหารที่เก็บไว้เป็นพวกอาหารแห้งทั้งหมดมีข้าวโพดและผักแห้งที่ทิ้งเอาไว้ ดูเหมือนว่าอดีตผู้ที่เคยอยู่ในเรือลำนี้เลือกแต่อาหารสดไปเท่านั้น
ที่ คลังอาวุธชั้น 3 ว่างเปล่า อย่างไรก็ตามในห้องพักชั้น 2 มีกระสุนจำนวนมากในแต่ละห้องดูเหมือนว่าพวกเขาจะพกอาวุธไปทุกที่ อย่างน้อยจนกระทั่งเจ้าของอาวุธเหล่านั้นหายตัวไปกระสุนปืนยังคงทิ้งไว้ในห้อง
ฮันกวงมิน สามารถหาเครื่องกำเนิดไฟฟ้าขนาดเล็กในช่องเก็บสัมภาระได้มันมีน้ำมันเชื้อเพลิงอยู่ในถัง หลังจากได้รับอนุญาตจาก หลิวกำ ฮันกวงมินก็เริ่มต้นเครื่องกำเนิดไฟฟ้าแล้วเสียบปลั๊กไฟทำให้ามารถใช้ไฟในห้องนั้นได้
หลังจากที่กลุ่มทั้งหลายกลับมาจากการค้นหาท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ฝนเริ่มตกอีกครั้งและมีพายุฝนฟ้าคะนองเกิดขึ้นเป็นระยะ เป็นผลให้ หลิวกำ และลูกทีมของเขาต้องอาศัยอยู่ในเซเรนิตี้ในคืนนี้
————————————–
