TW:บทที่ 296 ไม่ต้องหลบหนี
หลังจากที่ เทรดมิล มองไปที่กระจก เขาต้องกลั้นหายใจในกระจกสะท้อนภาพน่ากลัวกว่าซอมบี้จุดดํา จากการสะท้อนทําให้เทรดมิลเห็นว่าเขาเป็นคนเดียวที่อยู่ในห้องส่วน หลิวกํานั้นไม่มีเงาอยู่ในกระจกเลย ถึงอย่างนั้น หลิวกํา ก็เดินเข้ามาหา เทรดมิล อย่างช้าๆ
เขาไม่ได้เป็นซอมบี้จุดดํา เขาไม่ใช่พี่ใหญ่หลิว ดังนั้นเขาเป็นอะไร? เขาไม่มีเงาในกระจกทําให้ เอไอเอรู้สึกสับสน
ขนาดนั้น เทรดมิล ก็ยืนยันได้ว่าทําไม หวงเหว่ยเถา ถึงได้ดึงเขาออกมา ก่อนหน้านี้ หวงเหว่ยเถาต้องเห็นบางอย่างในกระจกซึ่งมันน่ากลัวยิ่งกว่าซอมบี้จุดด่างดํา หวงเหว่ยเถา ต้องเห็นว่า ฮันกวงมินนั้นกําลังคุยกับอากาศในกระจก
เทรดมิล รู้สึกได้รับแรงกระตุ้นเขารีบหยิบกระสุนปืนขึ้นมาแล้วยิงไปที่หลิวกํา ไฟของปืนกระพริบขึ้นในห้องสื่อสารแต่ เทรดมิลไม่สามารถทําร้าย หลิวกําได้
เทรดมิล ขว้างปืนไรเฟิลที่หมดกระสุนแล้วดึงปืนไรเฟิลอีกตัวที่อยู่ด้านหลังของเขาออกมาคราวนี้เขายิงไปที่กระจกด้านหลังเพื่อสร้างเป็นช่องให้เขาหลบหนีออกจากห้องสื่อสารนี้ เทรดมิลวิ่งออกไปที่บันไดด้านบนของเรือ
ชั้น 2 ของเรือตอนนี้เต็มไปด้วยความมืดแต่ เทรดมิลไม่กล้าที่จะก้าวออกไปโดยประมาทเขา มองไปที่บันไดและไม่เห็นหลิวกํา ตัวปลอมอีกต่อไป หลังจากนั้นช่วงเวลาสั้นๆเขารอคอยอยู่ในค วามมืดและไม่มีใครเดินขึ้นมาจากบันได
เป็นไปได้ไหมว่าพี่ใหญ่หลิวเป็นวิญญาณ?
นั่นคือเหตุผลว่าทําไมถึงไม่เห็นเงาของพี่ใหญ่หลิวในกระจก?
หรือมันอาจเป็นร่างกายของเขาที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างใดอย่างหนึ่ง?
แล้วทําไมเขาไม่ไล่ตาม เทรดมิล ขึ้นมาบนบันได?
หรือเขาจะกลับเข้าไปที่ห้องรับแขกเพื่อดูสถานการณ์หรือเปล่า?
ถ้าพี่ใหญ่หลิวเห็นว่า ฮันกวงมิน ถูกสังหารเขาจะโกรธมาก และไม่คิดว่า หลิวกํา จะปล่อยเขาให้รอดออกไป การติดอยู่บนเรืออยู่กลางทะเลที่ไร้จุดหมาย ถ้าพี่ใหญ่หลิวจับตัวเขาได้มันจะเป็นจุดจบของเขา
ตอนนี้ เทรดมิล ทําได้แต่รอ
ตอนนี้ เทรดมิล พยายามคิดมากขึ้นเขาตระหนักได้ว่าเขาไม่ควรที่จะยิงพี่ใหญ่หลิวจนหมดแม็กเขาควรที่จะพยายามพูดคุยก่อน
แต่นั่นคือพี่ใหญ่หลิวจริงๆหรอ?หรือว่าเป็นตัวปลอม?ทําไมถึงไม่มีเงาในกระจก?เขาเป็นฝ่าย เดียวกันหรือว่าเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ระดับสูงมากกว่าซอมบี้จุดดํา?ถึงอธิบายได้ว่าไม่มีเงาในกระทึก!
เกิดอะไรขึ้นกับเรือลํานี้?
ในขณะที่ เทรดมิล มองไปที่บันไดเขาก็เห็นแสงไฟที่จุดจุดหนึ่ง
มันเป็นไปได้ยังไง?ไม่มีไฟในตอนที่เขาผ่านมา
เทรดมิล จําได้ว่าระบบไฟฟ้าของเรือเหาะนี้ถูกจัดสรรโดยจํากัดชั้น 2 เองก็เช่นกันยกเว้นมีเพียงแต่ห้องโดยสารชั้น 1 ของเรือเท่านั้นที่มีแสง ถ้าอย่างนั้นสิ่งนี้หมายความว่ายังไง?
ด้วยความกลัวที่อยู่ในหัวใจของ เทรดมิล เขาขยับเข้าไปในห้องที่มีแสงสว่างออกมาเขา มองไปรอบๆและได้ยินเสียงออกมาจากห้องเมื่อเขาเข้าไปใกล้ห้องนั้นเสียงก็หยุดลง
ในที่สุด เทรดมิล ก็มาถึงขอบของห้องนั้น
“มีใครอยู่ไหม?” เทรดมิล ถามอย่างรอบคอบ
แต่ไม่มีคําตอบกลับมา
เทรดมิล เอากระจกเล็กของเขาสะท้อนภายในห้อง เนื่องจากประตูห้องเปิดกว้างกระจกขนาดเล็กจึงสามารถมองเห็นภายในห้องได้อย่างชัดเจน
การสะท้อนในกระจกไม่มีความผิดปกติใดๆมันเป็นห้องโดยสารทั่วไปในเรือ มีห้องน้ําและห้อง นี้มี 2 เตียง ใกล้กับหน้าต่างมีโต๊ะทํางาน ที่นี่เป็นที่ที่ลูกเรือใช้หลับนอนก่อนที่จะเกิดภัยพิบัติ หลัง จากที่ชายสวมชุดกันฝนและคนของเขามาที่เซเรนิตี้ที่นี่จึงเป็นค่ายสําหรับพวกเขา
เทรดมิล เข้าไปในห้องเล็กๆและนั่งลงบนเตียง ความเครียดและความเหนื่อยล้ากําลังทรมานเขา
เดิมที่เทรดมิลนั้นเหนื่อยมากและเครียดยิ่งขึ้น ความกังวลใจทําให้เขาเดินไปที่เตียง ในปัจจุบันนี้เขาอยากจะนอนหลับลงไป แต่เขาไม่กล้านอน เขาพยายามที่จะฝืนตัวเองใน การลุกขึ้นแล้ววางปืนไรเฟิลไว้ด้านหลัง เทรดมิลเดินไปที่ห้องน้ําเพื่อล้างหน้า เขามองขึ้นไปในกระจกด้านขวาเหนืออ่างล้างหน้า
เข้าเห็นใบหน้าของตัวเองเต็มไปด้วยจุดดํา เทรดมิล กรีดร้องและชกไปยังกระจกห้องน้ำก่อนจะวิ่งหนีออกมา
เขาเดินเข้าไปในห้อง เทรดมิล นั่งอยู่บนเตียงอีกครั้งและจับใบหน้าตัวเองซ้ำๆ เขาไม่กล้าที่จะมองกระจกอีก มีบางอย่างผิดพลาด เมื่อเขามองกระจกก่อนหน้านี้กับหวงเหว่ยเถา ใบหน้าของเขายังคงปกติอยู่ ทําไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนแปลง?ทําไมถึงมีจุดสีดํา มันหมายถึงอะไร?เขาติดเชื้องั้นหรอ? เขากําลังจะกลายเป็นซอมบี้ใช่ไหม?
ทําไมถึงเป็นเขา….
เทรดมิล ยกนาฬิกาขึ้นเพื่อตรวจสอบสถานะตัวเอง เพื่อดูว่าสถานการณ์ติดเชื้อของเขาเป็นสี แดงหรือไม่แต่สิ่งที่เขาเห็นมันคือหน้าจอสีดําและไม่มีคําใดๆขึ้น
หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังจากหน้าต่างมันเป็นเสียงเนื้อที่กระแทกกับหน้าต่างของเรือเหาะ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เทรดมิล จึงส่องไฟไปยังแหล่งกําเนิดเสียง บนหน้าต่างของเรือเหาะ มีเนื้อสีขาวซีดปกคลุมบานหน้าต่าง
มันคืออะไร? เทรดมิล มองไปที่หน้าต่างแต่เขาตระหนักได้ว่าดูเหมือนว่าหน้าต่างจะป้องกันไม่ ให้ก้อนเนื้อสีขาวนี้เข้ามา มันไม่สามารถเข้ามาด้านในของเรือได้ และถ้าเขาทําลายอุปสรรคนั้นเขาจะเป็นคนทําให้สัตว์ประหลาดตัวนี้เข้ามาด้านใน
ในขณะนั้นเองไฟของห้องก็เริ่มสั่นไหวและเสียงหลอดไฟกระพริบ
ไฟเริ่มผ่อนลง เทรดมิล เริ่มสั่นสะท้านเขารีบวิ่งออกจากห้องและแสงก็ดับลงด้านหลังของเขา หลังจากแสงดับลง เทรดมิลไม่สามารถมองเห็นมือของตัวเองได้
ทั้งสองข้างทางเดินไม่มีไฟ ดูเหมือนว่าแหล่งกําเนิดแสงสว่างทั้งหมดของเรือหายไปพร้อมๆกัน
เทรดมิล เริ่มหอบเหมือนกับมีใครบีบคอของเขาเขาไม่สามารถหายใจได้และเขายังคงวิ่งต่อไปข้างหน้า เขาวิ่งลงไปตรงทางเดินพื้นด้านล่าง เขากลัวที่จะถูกสิ่งมีชีวิตประหลาดนั้นจับได้ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปเรื่อยๆ
ปัญหาก็คือในขณะที่เขาวิ่งอยู่ มันไม่ถึงจุดหมายปลายทางเสียที เขาเริ่มรู้สึกสงสัย แต่เขายังไม่ต้องการหยุดในตอนนี้ หลังจากที่เขาวิ่งไปเรื่อยๆเทรดมิลรู้สึกว่าเขากําลังเดินอยู่บนสิ่งที่นุ่มเช่น กับเตียง แน่นอนว่ามันไม่เหมือนพื้นปกติในเรือเหาะอีกต่อไป
