ITW:บทที่ 297 เพิ่ม
เทรดมิล สะดุดล้มเพียงไม่กี่ก้าวเขาวางมืออยู่บนกําแพง มือของเขาจมลงไปในกําแพงราวกับ ว่าเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าอะไรอยู่ในความมืด
“ช่วยฉันด้วย!” เทรดมิล เริ่มตะโกนเพราะความกลัวของเขาใช้
“พวกเขายังไม่มีใครตื่นงั้นหรอ?” หลิวกํา ถาม ยินฮี จากนั้นโยนร่างซอมบี้กลายพันธุ์จุดดําตัว สุดท้ายออกจากหน้าต่างเรือ
มีเรือเหาะยังคงอยู่ที่ท่าเรือเช่นเดิมด้วยความยาวโช่ 10 กว่าเส้นยังคงรั้งเรือเหาะเอาไว้มันไม่ได้ล่องลอยออกไปในทะเล
“ ยัง” ยินฮีสายหัว ขณะที่เธอจ้องมองไปที่กลุ่มสมาชิกที่อยู่ในอาการโคม่าภายในถุงนอนของพวกเขาไม่ว่าวิธีใดสมาชิกเหล่านี้ก็ไม่ตื่นขึ้นมา
“มันน่าแปลกมาก ซอมบี้กลายพันธุ์เหล่านี้ถูกสังหารหมดแล้วและถูกโยนทิ้งลงไปในน้ําทําไมพวกเขายังไม่ตื่น?” หลิวกําถามขณะคิด
“ฉันคิดว่าผู้ร้ายตัวการที่อยู่เบื้องหลังในการโจมตีครั้งนี้ไม่ใช่ซอมบี้กลายพันธุ์เหล่านี้ มัน ค่อนข้างเป็นสิ่งที่มีพลังสูงอยู่ใต้เรือลํานี้ อย่างน้อยมันควรเป็นซอมบี้ขั้นสูง มันต้องอยู่ใกล้ๆฉันรู้สึกว่ามันอยู่ใต้น้ำและมันอาจจะเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงแก่เรา” ยินฮีคาดเดาเหตุการณ์
“ผมสงสัยว่า ซอมบี้กลายพันธุ์ระดับสูงที่อยู่ใต้น้ำมันสามารถกําหนดจิตใจของเป้าหมายได้ นอกจากนี้ซอมบี้กลายพันธุ์จุดดําที่ซ่อนตัวอยู่ทําตามคําสั่ง ของซอมบี้ระดับสูงนี้” หลิวกําเห็นด้วย
“เราควรที่จะทําอะไรตอนนี้?” ยินฮีถาม
“ตอนนี้ฝนยังคงตกอยู่ผมคิดจะหาวิธีช่วยให้พวกเขาขึ้นฝั่งและออกห่างจากเรือเหาะนี้ ด้วยวิธีนี้เราสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีในระยะไกลได้” หลิวกํา เดินไปตรวจสอบสถานะสมาชิกทุกคนอีกครั้ง
ในขณะนี้สมาชิกทุกคนหายใจอย่างรวดเร็วอัตราการเต้นหัวใจของพวกเขาสูงมาก หน้าตาของพวกเขาซีดเซียวทําให้รูปลักษณ์ของพวกเขาดูน่าสะพรึงกลัว บางส่วนของสมาชิกมีการเคลื่อนไหวของดวงตาอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกเขากําลังอยู่ในฝันร้ายและไม่สามารถเกิดขึ้นได้ ไม่ว่า หลิวกําจะตะโกนแค่ไหนหรือพยายามเขย่าร่างของเขาพวกเขาก็ไม่ตอบสนอง
ยินฮี เป็นคนแรกที่ค้นพบสิ่งผิดปกติหลังจากที่เรือสั่น แม้แต่เจ้าหน้าที่ผู้รักษาความปลอดภัยอ ย่างฮันกวงมิน ก็ยังอยู่ในอาการหลับลึกและไม่สนใจการสั่นของเรือแต่อย่างใด ยินฮีค้นพบว่าเธอสามารถปลูกได้เพียงหลิวกําเท่านั้น หลังจากนั้นไม่ว่าพวกเขาจะทํายังไงก็ไม่สามารถปลุกคนอื่นตื่นจากการนอนหลับได้
ดูเหมือนว่าทุกคนได้รับผลกระทบจากการโจมตีทางจิตใจหรือการโจมตีทางจิตวิทยาจากซอม ระดับสูง เรื่องนี้ทําให้พวกเขาตกอยู่ในความมืดมิด
สมมติฐานของ หลิวกํา และ ยินฮี นั้นไม่ผิด ในระหว่างวันซอมบี้จุดดําซ่อนตัวอยู่ในช่องระบายอากาศในขณะที่ซอมบี้ระดับสูงกําลังรอคอย ซอมบี้ระดับสูงนี้เป็นแมงกะพรุน มีความสามารถในการซ่อนตัว และสั่งให้ซอมบี้กลายพันธุ์นั้นซ่อนตัวอยู่ในที่ต่างๆ เมื่อผู้คนตกอยู่ในห้วงของความฝันพวกมันก็จะลักพาตัวผู้คนไป
มันเป็นวิธีเดียวกันกับที่ทําให้พวกทีมของชายสวมเสื้อกันฝนเสียชีวิต ในขณะที่พวกเขากําลังหลับลึกพวกเขาถูกลักพาตัวและโยนลงไปในน้ํา เพื่อเป็นอาหารให้กับแมงกะพรุนฝันร้ายกว่านี้ วิญญาณของคนเหล่านั้นกลายเป็นอาหารสําหรับแมงกะพรุนส่วนร่างกายของพวกเขากลายเป็นลูกน้องของแมงกะพรุนนั่นคือซอมบี้กลายพันธุ์จุดดํานั่นเอง
ความแตกต่างครั้งใหญ่ระหว่างครั้งนี้กับครั้งก่อน นั่นคือ ยินฮี ยืนเฝ้าอยู่ เธอไม่ได้รับผลกระทบจากรังสีของมันดังนั้นแผนของแมงกะพรุนฝันร้ายจึงไม่ง่ายนะ ซอมบี้กลายพันธุ์จุดดําทั้งหมดที่ซ่อนตัวอยู่ถูกฆ่าโดย ยินฮี และ หลิวกํา หากไม่ได้รับการช่วยเหลือจากซอมบี้จุดดําแมงกะพรุนฝันร้ายก็ไม่สามารถจับวิญญาณของมนุษย์ได้เพียงแต่หลอกหลอนอยู่ในฝันเท่านั้น แมงกะพรุนฝันร้ายไม่สามารถไต่ขึ้นเรือนี้มาได้ดังนั้นมันจึงสั่งให้ซอมบี้กลายพันธุ์จุดดําทํางานจากระยะไกล แมงกะพรุนฝันร้ายสามารถใช้จิตวิญญาณของมันเชื่อมต่อกับมนุษย์ได้เท่านั้น
ยินฮี ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเธอจึงรู้สึกตัวตลอดเวลา เนื่องจากองค์ประกอบพิเศษร่างกายของเธอจึงไม่ได้รับผลการโจมตีทางจิตวิทยาและมีภูมิคุ้มกันในการเข้าสู่ฝัน หลิวกํา ถูกลากเข้าไปในความฝันเพียงชั่วคราวเนื่องจากระดับของเขาสูงกว่าคนในกลุ่มดังนั้นเขาจึงตื่นขึ้นมาด้วยการช่วยเหลือของยินฮี
สมาชิกทุกคนได้รับผลกระทบจากแมงกะพรุนฝันร้ายและทุกคนยังคงติดอยู่ในโลกแห่งความฝันเช่นเดียวกัน เนื่องจากร่างกายของหลิวกํานั้นแข็งแรงเขาจึงสามารถตื่นขึ้นได้เพียงการเรียกของ ยินฮี ทําให้เขาสามารถหนีออกจากโลกแห่งความฝันได้ แต่รูปลักษณ์ของหลิวกํา ยังคงป รากฏอยู่ในดินแดนความฝันของแต่ละคน
มันเป็นความจริงที่ หวงเหว่ยเถามองไปที่กระจกแล้วไม่พบ หลิวกํา เขาเห็นเพียงฮันกวงมิน พูดคุยอยู่กับอากาศเท่านั้นเนื่องจากหลิวกํา ไม่มีเงาอยู่ในกระจกทําให้ หวงเหว่ยเถา รู้สึกสยอง
การที่ไม่เห็นเงาสะท้อนของใครบางคนยังคงน่ากลัวยิ่งกว่าซอมบี้จุดดําเนื่องจากไม่มีเงาสะท้อนนั้นหมายถึงคนผู้นั้นเป็นผีหรือวิญญาณการต่อสู้ที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทําให้พวกเขาหวาดกลัว ดังนั้น หวงเหว่ยเถา จึงตอบสนองทันทีโดยการดึง เทรดมิล ออกมาดังนั้นความลับของหลิวกํา จึงไม่ถูกเปิดเผย
ต่อมาเทรดมิลได้ค้นพบสิ่งที่ หวงเหว่ยเถา ได้เจอ ด้วยการสะท้อนไม่เห็นเงาของหลิวกํา นั่นเป็นเพราะหลิวกํา ในความฝันนั้นเป็นเพียงกลุ่มของความคิดเท่านั้น
เกือบทุกวันนี้จางเฉียงหลี่ ได้ล้างสมองพวกเขาและเสริมสร้างมันทุกวัน ในหัวใจสมาชิกของ แต่ละคนได้สรรเสริญฐานะของพี่ใหญ่หลิวสูงราวกับสวรรค์ดังนั้นพวกเขาจึงคิดไม่ถึงเรื่องการที่ไม่มี “ หลิวกํา” อยู่ในความฝัน
ยินฮี ยืนอยู่ข้างๆ หลิวกํา เสมอไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เธอไม่พูดอะไรกับใครและไม่เคยตอบโต้ใครก่อนดังนั้นเมื่อเธอไม่อยู่ในโลกแห่งความฝันมันจึงไม่แปลกสําหรับทุกๆคน
ในห้องสื่อสารเมื่อได้ยินเสียงของจางเฉียงหลี่ มันเป็นภาพลวงตา แม้แต่ภาพที่หลิวกํา กําลังพูดคุยกับจางเฉียงหลี่ ผ่านวิทยุสื่อสารก็เป็นภาพลวงตาที่สร้างขึ้นในโลกแห่งความฝันเช่นกัน
แม้แต่ โจวจิงจิง ที่ถูกข่มขืนมันก็เป็นความกลัวของเธอควบคุมตัวเธอเอง บาดแผลทั้งหมดบนใบหน้าและเสื้อผ้าที่ฉีกขาดเป็นภาพลวงตาที่เธอสร้างขึ้นในห้องน้ํา โจวจิงจิง อยู่คนเดียวและฉากอาชญากรรมต่างๆที่เกิดขึ้นก็เป็นภาพลวงตาที่เธอสร้างขึ้นมา
หลังจากสติของพวกเขาไม่มั่นคงหรือมีบุคลิกที่อ่อนแอวิญญาณของพวกเขาจึงอ่อนแอในที่สุดพวกเขาก็ถูกโจมตี นอกจากนี้มันยังง่ายขึ้นเมื่ออยู่ในกับดักความฝัน
โจวจิงจิง ฝังใจเรื่องที่ เทรดมิล เป็นคนข่มขืนเธอในดินแดนแห่งความฝันดังนั้นด้วย บาดแผลเธอจึงรู้สึกกลัวมากช่วงเวลานั้นเธออ่อนแอที่สุดและวิญญาณของเธอก็ง่ายที่จะแทรกซึม ในขณะที่เธอตกอยู่ในความฝันการสูญเสียสติของเธอในความฝันไม่แตกต่างจากการเป็นซอมกลายพันธุ์จุดดําในโลกแห่งความฝัน
