TTW:บทที่ 301 ยกเลิกการเชื่อมต่อ
หลังจากที่เรือดําน้ํามาถึงระดับความลึก 3,000 เมตรความเข้มข้นของสัญญาณก็เพิ่มมากขึ้น เรือดําน้ํากําลังเข้าใกล้ก้นทะเลแล้วส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลอยู่ในระดับความสูงไม่ถึง 3,000 เมตรที่ก้นทะเลมีแสงจางๆอาจเห็นได้ในระยะไกล ด้วยสายตาของพวกเขาพวกเขาสามารถมองเห็นได้
ด้วยเหตุนี้เรือดําน้ําขนาดเล็กจึงมาถึงที่ตั้งของห้องปฏิบัติการลับบนพื้นทะเลอย่างปลอดภัย
สถานที่แห่งนี้มีอาคารมากมายดั่งเช่นเมืองใต้ทะเล แสงเรืองส่องสว่างเป็นส่วนเล็กๆของพื้นที่แสงลอดออกจากหน้าต่างกระจกจากตัวอาคาร กระจกที่ใช้เป็นหน้าต่างทําจากกระจกพิเศษที่สามารถรองรับแรงกดดันจากใต้ทะเลลึก 3,000 เมตรได้
ที่ขอบของสถานที่มีโครงสร้างคล้ายกับท่าจอดเรือ มันคล้ายกับเทียบของเรือดําน้ําขนาดใหญ่ ดังนั้นเรือดําน้ําขนาดเล็กของ หลิวกํา จึงสามารถใช้ได้อย่างง่ายดาย
ขณะที่เรือดําน้ําของ หลิวกํา เตรียมที่จะจอดท่าเรือก็มีเสียงสัญญาณวิทยุไร้สายมาจากอาคารใกล้เคียงดังมาที่วิทยุของพวกเขา
“ฉันขอถามว่าคุณเป็นใคร?”มีเสียงดังผ่านระบบสื่อสารเข้ามายังเรือดําน้ํา เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ไม่เคยเห็นเรือดําน้ําแบบนี้มาก่อน เพื่อความระมัดระวังพวกเขาจึงสอบถามก่อนที่จะปล่อยให้เรือดําน้ําเข้ามา
“เราถูกส่งมาจากยานแม่เป็นเรือสํารวจ ขณะที่เราผ่านพื้นที่นี้เราได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือ ดังนั้นเราจึงได้รับมอบหมายให้ตรวจสอบเรื่องนี้” หลิวกํา ตอบคําถาม
“โอเคหลังจากเชื่อมต่ออุโมงค์แล้วโปรดระบุตัวตนของคุณ เราจะเปิดให้คุณเข้ามาหลังจากที่คุณยืนยันตัวตนของคุณแล้ว” อีกด้านของสัญญาณพูดออกมา ขณะที่พวกเขาอนุญาตให้เรือดําน้ํา เข้าเทียบท่าได้ หลังจากที่ติดตั้งเรือดําน้ํา ยินฮี สวมชุดเกราะ จากนั้นเธอเปลี่ยนกําปั้นของเธอเป็นของแหลมที่ยื่นออกมาจากนั้นแทงลงไปในอุปกรณ์ตรวจจับของห้องที่เชื่อมต่อเรือดําน้ํา
ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของ หลิวกํา พวกเขารู้สึกตกใจ แต่ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากพวกเขา
“สุดยอด!” ฮันกวงมิน ไม่สามารถคิดถึงคําอธิบายอื่นเพื่ออธิบายอารมณ์ปัจจุบันของเขาในตอนนี้ได้
“เจ๋งสุดๆ!” เชาเหมิง กล่าวเสริม
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องน่าประหลาดใจแต่มันก็ไม่เกินไปสําหรับการคาดเดาของพวกเขา มีข้อสงสัยอยู่แล้วว่า ยินฮี นั้นไม่ใช่มนุษย์มีข่าวลือลับๆทุกอย่างแพร่กระจายในเรือนจําแต่ไม่มีใครกล้าที่จะพูดเพราะกลัวข้อความนั้นถึงหูของ หลิวกํา
“ ตอนนี้เราเป็นสมาชิก สืบสวนดังนั้นคุณทั้งสองคนเมื่ออยู่ภายในห้ามพูดอะไรทั้งสิ้น ทําในสิ่งที่ผมทําเป็นตัวอย่าง” หลิวกํา สั่ง ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง
“ เข้าใจแล้ว!”ทั้งสองคนพยักหน้า
เข็มทิศของ ยินฮี ถูกใช้เป็นบัตรประจําตัว อุปกรณ์การตรวจจับเกิดเสียงกลไกในขณะที่มีการตรวจสอบ จากนั้นไม่กี่วินาทีไฟสีแดงก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว สามารถปลดล็อคประตูได้ จากนั้นประตูก็เปิดออกฐานของห้องปฏิบัติการใต้ทะเลนี้แยกออกมาจากภัยพิบัติทําให้สูญเสียรูปแบบระบบการสื่อสารทั้งหมดทําให้ข้อมูลในฐานข้อมูลของพวกเขาไม่ได้รับการปรับปรุง แม้ว่ายานแม่จะระบุว่าตัวตนของ ยินฮี นั้นสูญหาย เนื่องจากข้อมูลที่ผิดพลาดทําให้ ยินฮี นั้นสามารถเข้าระบบได้สําเร็จ
ร่างกายของ ยินฮี ได้รับอนุญาตให้เข้าห้องปฏิบัติการรับเกือบทุกห้องเนื่องจากนักรบสวมเกราะที่ถูกส่งออกมาเพื่อไปยังสถานที่ต่างๆในการทําภารกิจ โปรโตคอล “สูญหาย” จะทําให้ ยินฮี ไม่สามารถเข้าห้องปฏิบัติการลับทุกที่ได้แต่เนื่องจากเกิดภัยพิบัติฐานข้อมูลจึงไม่ได้อัพเดท
หลังจากที่ประตูห้องโดยสารเปิด หลิวกํา และทั้งสามคนก็เดินเข้าไปในตึก มีนักวิทยาศาสตร์ ชายหญิงจํานวน 1 โหลที่ใส่เสื้อโค้ทสีขาวอยู่ในห้องโดยสาร ช่วงเวลาที่ ยินฮี สวมชุดเกราะของเธอลงจากเรือดําน้ําเธอได้รับการต้อนรับอย่างดีจากนักวิทยาศาสตร์ และ หลิวกํา ก็ยืนเคียงข้างเธอ
การที่นักรบสวมเกราะเดินทางบ่อยๆเพื่อไปยังสถานที่ต่างๆเพื่อปฏิบัติภารกิจ นักรบเหล่านี้ แทบจะไม่ติดต่อกับนักวิจัยที่เป็นมนุษย์เลย
บางครั้งที่มีมนุษย์เดินทางมาพร้อมกับนักรบสวมเกราะมนุษย์เหล่านี้ถือเป็นทหารระดับสูง นักวิจัยเหล่านี้ถูกส่งมาตามคําร้องของคณะกรรมการบริหารหรือนักลงทุน เมื่อนักวิจัยพบ หลิวกํา ยืนอยู่ข้างๆ ยินฮี เขาคิดว่า หลิวกํา นั้นเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงจากบริษัท การที่นักรบสวมเกราะมากับเขาจึงไม่มีใครสอบถาม หลิวกํา ปัจจุบันแม้จะมีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะปลอมตัวเป็นนักรบสวมเกราะ
“สวัสดีคุณเป็นอย่างไรบ้าง?ผมเหว่ยเหลียง ฉันเป็นหัวหน้าของห้องปฏิบัติการรับนี้ ฉันมีความสุขมากที่คุณสามารถมาที่ตั้งของเราได้ เรารอคอยมาหลายวันแล้วมีบางอย่างเกิดขึ้นที่โลกภายนอกหรือเปล่า?ทําไมไม่มีใครติดต่อเรามาเป็นเวลานาน?เหตุใดสินค้าจริงยังไม่มาถึง?” นักวิจัยอายุประมาณ 30 ปีเขากระตือรือร้นที่จะเข้ามาทักทาย หลิวกํา
“ เราเพิ่งผ่านมา และเมื่อได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากคุณ เราเลยเข้ามาตรวจสอบคุณตัดการเชื่อมต่ออย่างสมบูรณ์กับเครือข่ายหรือเปล่า?ทําไมคุณไม่พยายามใช้วิธีอื่นในการขึ้นไปยังข้างบน?” หลิวกํา พยายามรวบรวมข้อมูลจากคนเหล่านี้
หากคนเหล่านี้ตัดการเชื่อมต่อจากภายนอกอย่างแท้จริงมันจะเป็นเรื่องง่ายที่เขาจะจัดการกับคนพวกนี้
“เราติดอยู่ที่นี่โดยไม่มีการขนส่งใดๆที่จะขึ้นไปบนพื้นน้ําได้ เมื่อเราตกลงที่จะทํางานที่นี่เราได้ลงนามในข้อตกลงการรักษาความลับดังนั้นพวกเขาจึงไม่อนุญาตให้เราออกไป” เหว่ยเหลียง มอง หลิวกํา อย่างแปลกๆแต่ยังคงอธิบายสถานการณ์ต่อไป
“นั่นหมายความว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นกับกับบริษัทคุณไม่รู้หรอ” หลิวกํา แกล้งทําเป็นตกใจและตอบอย่างรวดเร็ว
“สิ่งที่เกิดขึ้นกับบริษัท อย่างนั้นหรอ?”เหว่ยเหลียงถาม หลิวกํา
“มีการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับสมาชิกคณะกรรมการบริหารของบริษัท มีพวกเขาบางคนได้ออกจากตําแหน่ง และมีนายทหารบางส่วนได้ฆ่าตัวตายก่อนที่งานจะเสร็จสิ้น นั่นคือเหตุผลที่ห้องปฏิบัติการลับบางส่วนถูกลืม ดูเหมือนว่าคุณเป็นหนึ่งในห้องทดลองที่เคราะห์ร้าย” หลิวกํา ตอบ
“มันเป็นแบบนั้นนี่เอง…” เหว่ยเหลียง รู้สึกแย่มากๆเขาไม่คิดว่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงจะเปิดเผยความลับเกี่ยวกับคณะกรรมการให้เขาฟัง
“แล้วกําลังอยู่ระหว่างการควบคุมการสูญเสียทรัพย์สินของบริษัท ห้องปฏิบัติการรับส่วนใหญ่อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา คราวนี้พวกเรากําลังออกตระเวนเป็นประจําเมื่อเราได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากคุณโดยบังเอิญ เราจึงตัดสินใจมาที่นี่” หลิวกํา มองไปที่การแสดงออกฆของ เหว่ยเหลียง อย่างรอบคอบ
