TW:บทที่ 303
“ ผ่อนคลายเถอะคุณเป็นทรัพย์สินของบริษัทดังนั้นบริษัทจะไม่ยอมสูญเสียคุณไป” หลิวกํา พยักหน้า
“ผมรู้สึกขอบคุณมากสิ่งที่สําคัญกว่าเราคือโครงการของเรา โครงการของเราเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด โครงการนี้ไม่สามารถดําเนินต่อไปได้ถ้ายังคงใช้เวลานานโอกาสอาจจะล้มเหลวมากขึ้น ดังนั้น เมื่อคุณกลับมาคุณต้องรับประกันว่าสามารถจัดหาตัวอย่างทดลองให้กับเราได้อย่างพอเพียง” เหว่ยเหลียง กล่าวต่อ
“ตัวอย่างทดลอง…คุณกําลังหมายถึงสายพันธุ์มนุษย์ที่ไม่ติดเชื้อใช่ไหม?” หลิวกํา ถาม เหว่ยเหลียง
“ ใช่แล้วนะตอนนี้เราต้องการอย่างน้อย 50 คนพวกเขาเป็นตัวอย่างในห้องปฏิบัติการ ที่จะสามารถยึดการทดลองออกไปได้ครึ่งเดือน แล้วเราจําเป็นต้องเพิ่มจํานวนดังกล่าวภายหลัง” เหว่ยเหลียง พยักหน้า
“เอาล่ะคุณไม่จําเป็นต้องอยู่ที่นี่คุณไปช่วยเพื่อนของคุณรวบรวมข้อมูลทั้งหมดมาเถอะ ผมจะรออยู่ที่นี่เพื่อฟังการบรรยายสรุปของคุณ” หลิวกํา โบกมือให้กับเหว่ยเหลียง ออกไป
“ตกลงผมจะกลับมาที่นี่พร้อมกับข้อมูล” เหว่ยเหลียง กล่าวขณะที่ออกจากห้องประชุม เหว่ยเหลียง ไปพบเพื่อนร่วมงานของเขาและรวบรวมข้อมูลทั้งหมดก่อนที่จะกลับมายังห้องประชุม
สิบนาทีต่อมานักวิทยาศาสตร์วิจัยทุกคนได้มารวมกันอยู่ที่ห้องประชุม มีนักวิทยาศาสตร์ 18 คน นักวิทยาศาสตร์ยังคงน้อยกว่าที่ หลิวกํา คาดคิดไว้
ใน 18 คนมีผู้ชาย 13 คนและผู้หญิง 5 คน
คนที่ยืนติดกับ เหว่ยเหลียง เป็นหญิงสาวที่มาใหม่ในขณะที่เธอปรากฏตัวในห้องประชุม ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง ก็รู้สึกตื่นเต้นพวกเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าสวยๆของเธอสักครู่หนึ่งก่อนที่จะพยายามหันมองทางอื่น
“นี่คือผู้ช่วยของผมชื่อของเธอคือ ซูนีน่า เธอเป็นนักวิจัยที่มีพรสวรรค์มาก” เหว่ยเหลียง อธิบายในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง
“ ยินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ” ซูนีน่าทักทาย หลิวกํา และคนอื่น เสียงของเธอหวานเห มือนใบหน้าของเธอมันทําให้เธอสามารถดึงดูดความสนใจ ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง เพิ่มมากขึ้น สําหรับ หลิวกํา นั้นไม่มีผลใดๆ
หลังจากการแนะนําอย่างง่ายของนักวิทยาศาสตร์การประชุมก็เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในฐานะที่เป็นนักวิจัยรายงานผลการวิจัยของเขาเป็นรูปแบบของมืออาชีพ หลิวกํา ไม่สามารถเข้าใจพวกเขา แต่ยังดีที่ ยินฮี สามารถเข้าใจบางส่วนหลังจากรวบรวมข้อมูลไว้ในหน่วยความจําของเธอเธอ สามารถวิเคราะห์และพลิกโฉมมันให้กลายเป็นคําศัพท์เฉพาะของ หลิวกํา ที่เข้าใจได้ง่าย ด้วยคําพูดที่อ่อนโยนของเธอติดต่อสื่อสารข้อมูลกับ หลิวกํา โดยหูฟังด้วยวิธีนี้ถ้า หลิวกํา ต้องการหารือเกี่ยวกับข้อมูลที่เกี่ยวข้องเขาสามารถทําได้เช่นเดียวกับมืออาชีพ
ลักษณะภายนอกของ ยินฮี คือนักรบสวมเกราะเธอมีอุปกรณ์ครบตั้งแต่หมวกจนถึงชุดเกราะ ดังนั้นเมื่อเธอใช้เสียงต่ํามีเพียง หลิวกํา เท่านั้นที่ได้ยินในสายตาของคนอื่นเธอนั่งนิ่งๆเหมือนรูปปั้นโลหะ
หลังจากรู้ว่า หลิวกํา นั้นเป็นเพื่อนร่วมอาชีพ เหว่ยเหลียง และนักวิทยาศาสตร์คนอื่นๆก็อธิบายโครงการของพวกเขาอย่างรอบคอบ
หลิวกํา ได้รู้ถึงวัตถุประสงค์ของห้องปฏิบัติการลับนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่างานวิจัยของพวกเขามีความซับซ้อน และประเด็นที่เกิดขึ้นบ่อยๆคือการจัดการกับรูปแบบของชีวิตในมหาสมุทร
การทดลองเช่นการสกัดยาต้านมะเร็งจากสมองของสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรเป็นเรื่องง่าย สําหรับพวกเขาวัตถุประสงค์ของการวิจัยของพวกเขาคือการพยายามแยกแยะคุณสมบัติพิเศษจากสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรและพาพวกมันเข้าไปในสายพันธุ์มนุษย์ทําให้มนุษย์นั้นสามารถหายใจใต้น้ําได้หรือสามารถทนต่อแรงกดดันของความลึกหลายพันเมตรได้น้ําได้ ความสามารถอื่นจะเป็นมนุษย์ที่สามารถปล่อยไฟฟ้าเช่นปลาไหลไฟฟ้า พวกเขาได้พูดถึงขอบเขตของการผสม DNA ของมนุษย์กับปลาบางชนิดเพื่อให้เกิดนางเงือก
หลายข้อของการวิจัยเหล่านี้ทําให้ หลิวกํา ผิดหวังมากขึ้นเขาเริ่มสัปหงก เพียง 2 หัวข้อการวิจัยความสนใจของเขาก็หมดลง
หัวข้อแรกคือวิธีที่มนุษย์สามารถอยู่รอดใต้น้ําและหายใจใต้น้ําเช่นเดียวกับปลา เพื่อประโยชน์ในการวิจัยพวกเขาจับสิ่งมีชีวิตในทะเลจํานวนมาก ทําให้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้สา มารถปรับเปลี่ยนยืนและได้รับสารแปลกๆจํานวนมากมาย หลังจากนั้นเมื่อพวกมันได้รับสารแปลกๆเข้าไปทําให้สมองของพวกมันเริ่มสร้างสารพิเศษ จากนั้นสารพวกนั้นจะถูกฉีดเข้าไปในสมองของตัวอย่างที่เป็นมนุษย์เพื่อสังเกตผล
มนุษย์สูญเสียเหงือกไปหลายล้านปีแห่งการวิวัฒนาการ โดยการใช้สารเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา ทําให้ตัวอย่างทดลองสามารถใช้เหงือกได้ แตกงานวิจัยนี้ถูกตัดโดยสํานักงานใหญ่ สํานักงานใหญ่ต้องการเปลี่ยนและมุ่งเน้นไปยังพื้นที่ใหม่ๆของการวิจัยเพื่อพัฒนาศักยภาพที่ซ่อนอยู่ของมนุษย์ สิ่งที่พวกเขาต้องการคือการเห็นมนุษย์สามารถหายใจใต้น้ําโดยใช้แต่ไฟฟ้า เพื่อแยกออกซิเจนออกจากน้ําและให้ร่างกายนําไปใช้
แนวคิดนี้เริ่มศึกษาจากปลาไหล เนื้อเยื่อผิวของปลาไหลนั้นสามารถสร้างกระแสไฟฟ้าในน้ําได้จากนั้นผิวหนังก็จะสามารถดูดซึม หลังจากดูดซึมโมเลกุลของน้ําจะถูกแยกออกเป็นอะตอมออกซิเจนกับอะตอมไฮโดรเจน ออกซิเจนได้รับการดูดซึมเข้าสู่ระบบไหลเวียนโลหิตอย่า รวดเร็วเพื่อใช้ในการเผาผลาญ โมเลกุลของออกซิเจนและโมเลกุลของไฮโดรเจนที่เกิดจากไอออนไนส์จะถูกขับออกจากผิวของร่างกาย
เมื่อสังเกตเห็นว่า หลิวกํา มีความสนใจในโครงการนี้ผู้ช่วยสุดสวย ซูนีน่า ได้ดําเนินการอธิบายอย่างรวดเร็ว ห้องปฏิบัติการสามารถผลิตยานี้ได้หลายขวดหลังจากฉีดเข้าไปแล้วผิวหนังบางส่วนจะเปลี่ยนไป หากประสบความสําเร็จพวกเขาจะสามารถพัฒนาความสามารถในการหายใจใต้น้ําได้ แต่อัตราความสําเร็จมีเพียง 5 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น
การฉีดยาเพิ่มจะช่วยเพิ่มอัตราความสําเร็จและมีความเสี่ยงสูง แม้ว่าจะมีการฉีดยา 2 ครั้งจะไม่ได้ทําให้ตายแต่จะทําให้เกิดความวิกลจริตเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์
เพื่อเพิ่มอัตราความสําเร็จพวกเขาต้องการตัวอย่างเพิ่มขึ้นในการวิจัยของเขา ความสา มารถในการบรรลุอัตราความสําเร็จได้ 50 เปอร์เซ็นต์ขึ้นไปจะเป็นไปตามข้อกําหนดของบริษัทเกี่ยวกับการผลิตนี้
“คุณหมายถึง ถ้าผมฉีดยาตัวนี้ผมจะไม่ได้พัฒนาเหงือก แต่ผมจะเปลี่ยนคุณสมบัติของผิวหนังให้มีความสามารถในการเปลี่ยนแปลงน้ําในการหายใจโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพอย่างนั้นหรอ?” หลิวกํา ยืนยันกับ ซูนีน่า
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเขาเต็มใจที่จะทดลองใช้ถ้ามันทํางานได้แม้ว่าเขาจะตกลงไปในน้ําเขาก็ไม่ต้องกลัวการจมน้ํา ตอนนี้ขาโลหะของ หลิวกํา ค่อนข้างหนักถ้าเขาตกลงไปในน้ํามันยากที่เขาจะว่ายน้ําขึ้นมา เขาอาจจะจมลงไปในน้ําเสมอ ความสามารถในการหายใจใต้น้ําจะลดข้อบกพร่องของเขา
