ITW:บทที่ 309 ประตูห้องสีแดง
“ คุณพูดถูกผมไม่ควรสงสัยในความคิดของพี่ใหญ่หลิว” เชาเหมิง พยักหน้า
“คุณต้องเข้าใจนะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ใหญ่ทําเขาย่อมมีเหตุผลเสมอ เขาไม่จําเป็นต้องอธิบายรายละเอียดให้กับเรา เขาไม่จําเป็นต้องขออนุญาตจากเรา สิ่งที่เขากังวลและคิดออกนั้นมากกว่าสิ่งที่เราสามารถทําได้ มีบางอย่างที่คุณอาจไม่เคยคิดถึง แต่เขาอาจจะขบคิดมันมาเป็นเวลานานแล้วก็ได้ บางอย่างคุณยังไม่ทันคิดพี่ใหญ่หลิวอาจจะคิดเรื่องนี้จบไปแล้วก็ได้” ฮันกวงมิน ยังคงล้างสมองด้วยวิธีเดียวกับจางเฉียงหลี่ ใช้กับ ฮันกวงมิน
“ครับ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว” เชาเหมิง พยักหน้า
“พี่ใหญ่หลิวมีเหตุผลของตัวเองดังนั้นถ้าคุณรู้สึกว่ามันแปลกหรือไม่เหมาะสมนั่นหมายความว่าคุณยังไม่เข้าใจ ไม่ได้หมายความว่าพี่ใหญ่หลิวนั้นทําอะไรผิดพลาด ตราบเท่าที่คุณจําไว้ว่าหากคุณสงสัยให้คิดเกี่ยวกับมันอย่างรอบคอบก่อน ด้วยตัวแปรอื่น ๆแล้วคุณจะเข้าใจพี่ใหญ่หลิว และแม้ว่าคุณจะไม่สามารถเข้าถึงสถานะของพี่ใหญ่หลิวได้แต่มันก็ยังคงดีกว่าที่คุณเป็นอยู่” ฮันกวงมิน ยังคงพูดอย่างเชื่อมั่นกับ เชาเหมิง
“ ครับ ครับ!” เชาเหมิง รู้สึกละอายใจ ในขณะนี้เขารู้ว่าเขาทําผิดพลาด เขาตัดสินใจที่จะไม่พูดโดยไม่คิดในครั้งต่อไป
“นอนได้แล้ว มันดึกมาก สิ่งที่ผมได้พูดกับคุณไป ตัวผมเองก็ต้องพยายามมากขึ้นกว่าเดิมด้วย” ฮันกวงมิน พูดจบเขาพลิกตัวลงบนที่นอน
หลิวกํา คิดว่าเขาได้ยินเสียงพูดคุยในห้ออื่นๆเช่นห้องของ ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง แต่เมื่อเขาดันประตูเข้าไปปรากฏว่าในห้องพักนั้นว่างเปล่า ดูเหมือนว่าสิ่งนี้ความจริงและความฝันจะแตกต่างกันมาก แมงกะพรุนฝันร้ายดึงเฉพาะเขาเข้ามาในดินแดนแห่งความฝันอย่างนั้นหรอ?มันอาจคิดว่าเขาแตกต่างจากคนอื่น?นั้นมันจึงดึงเขาเพียงแค่คนเดียว? หรือว่า ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง นั้นยังไม่นอนหลับ?
มีความเป็นไปได้ทั้งสองทาง
หลังจากที่ออกจากห้องของ ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง หลิวกํา เดินไปในห้องน้ำ เขาเปิดก๊อกน้ำออกเพื่อล้างหน้า จากนั้นจ้องมองในกระจกเพื่อยืนยันว่าไม่มีจุดดําบนใบหน้าของเขาเหมือนกับที่เทรดมิลได้อธิบายเอาไว้
สิ่งที่แมงกะพรุนฝันร้ายต้องการจะทํานั้นคืออะไร?มันสร้างกับดักเพื่อรอให้เขาตกลงไปในกับดักนั้นอย่างนั้นหรอ?จากคําอธิบายของสมาชิกคนอื่นๆมันพยายามทําให้พวกเขาหวาดกลัวและทําให้จิตใจของพวกเขาอ่อนแอลงเพื่อที่แมงกะพรุนฝันร้ายจะกลืนกินพวกเขา
เอาล่ะขอดูวิธีที่แมงกะพรุนฝันร้ายจะทําให้ หลิวกํา รู้สึกหวาดกลัวสักหน่อย
ในความทรงจําของ หลิวกํา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาไม่มีประสบการณ์หวาดกลัวมากนักถึงแม้ว่าแขนขาของเขาจะถูกตัดออกไปแต่เขาก็เพียงรู้สึกโกรธและสิ้นหวังเท่านั้น ไม่มีอะไรที่เขาหวาดกลัว
ถ้าแมงกะพรุนฝันร้ายนี้มีความสามารถในการสร้างความกลัว หลิวกํา อยากจะรู้ว่ามันคืออะไร
หลิวกํา เดินออกจากห้องพักและเดินเล่นผ่านอาคาร เขาไม่เจอใครเลยไม่ว่าเขาจะมองทางไหน นักวิจัยเองก็หายไปเช่น ฮันกวงมิน, เชาเหมิง และ ยินฮี ก็ไม่อยู่ที่นี่ พวกเขาทั้งหมดหายไปอย่างไม่มีร่องรอย ดูเหมือนว่านี่จะเป็นโลกแห่งความฝันแค่เขาคนเดียว บางทีแมงกะพรุนฝันร้ายอาจตัดสินใจมุ่งความสนใจมาที่เพียงเขาคนเดียวเพื่อที่จะสามารถกลืนกินพลังวิญญาณมหาศาลของเขา
เรื่องนี้ทําให้ หลิวกํา รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆนี่เหมือนกับความท้าทาย ตลอดเวลาที่เขาถูกขังอยู่ในเกมเขากําลังต่อสู้กับมนุษย์และสัตว์ประหลาดด้วยกําปั้นของเขาเท่านั้น ปัญหาทั้งหมดถูกแก้ไขด้วยการสู้และการฆ่าฟัน แต่เวลานี้แตกต่างกันมากเขาต้องสู้กับจิตใจ!
หลิวกํา เชื่ออย่างแท้จริงว่าถ้าเขาสามารถชนะการต่อสู้ในครั้งนี้ความสามารถทางจิตใจของเขาก็จะยกระดับขึ้น ส่วนการต่อสู้นั้นจะเริ่มต้นอย่างไรนั้น หลิวกํา ยังไม่รู้ แต่ประสบการณ์ในครั้งนี้น่าจะเพียงพอในการต่อสู้ในครั้งต่อไป
หลิวกํา เดินไปยังห้องสุดท้ายเขายืนยันได้ว่าไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้ หลิวกํา ผ่านห้องที่มีสัญลักษณ์สีแดงโดยไม่รู้ตัว ในตอนนั้น เหว่ยเหลียง ไม่อนุญาตให้ หลิวกําเนิด แต่ตอนนี้เมื่อ หลิวกํา มองไปที่ประตูเขารู้สึกว่าถ้าเขาเปิดประตูนี้ออกภายในดินแดนแห่งความฝันนี้เขาจะเห็นสิ่งที่อยู่ภายในเป็นอย่างไรและมันจะเป็นแค่จินตนาการของเขาหรือไม่?หรือมันจะคล้ายกับความจริง?
นี่เป็นสถานการณ์ที่น่าตื่นเต้นมาก ถ้าคุณคิดเรื่องใดมากในระหว่างวันในตอนกลางคืนคุณจะฝันเกี่ยวกับมัน อย่างไรก็ตาม หลิวกํา ไม่เคยเข้าไปในห้องสีแดงนี้มาก่อนดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น ถ้าเขาเข้าประตูนี้ไปและเห็นฉากที่ไม่เคยเห็นมาก่อน บางทีฉากเหล่านี้เกิดขึ้นจากอะไร มันเกิดขึ้นจากใจของเขาหรือว่ามันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริง?
เนื่องจากไม่มีใครอยู่ในห้องทดลอง หลิวกํา จึงสามารถทําทุกอย่างที่เขาต้องการได้ เพื่อที่จะหาคําตอบ หลิวกํา เปิดประตูห้องสีแดงนี้ ถ้ามันเป็นอย่างที่ เหว่ยเหลียง เคยพูดไว้ในห้องนี้ควรมีน้ำทะเลอยู่เบื้องหลังประตู คงจะทะลักประตูเข้ามายังห้องนั่งเล่น หลิวกำ สามารถหายใจในน้ำได้ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกลัวว่าจะจมน้ำตาย
หลิวกํา เดินไปที่ด้านหน้าประตูห้องสีแดง หลังจากตรวจสอบเล็กน้อย เขาพบว่าประตูนี้มีการตรวจสอบสิทธิ์และ หลิวกํา ไม่ผ่านการตรวจสอบสิทธิ์นั้น ดูเหมือนว่าเขาคงต้องทําลายประตูด้วยวิธีปกติ
หลิวกํา ถอยออกไป 2-3 ก้าวก่อนที่จะพุ่งมายังประตูสีแดงและเตะอย่างแรง ด้วยพลังระดับ 9 แขนขาของเขามีพลังค่อนข้างสูง อีกทั้งแขนขาของเขายังเป็นโลหะผสมทําให้พลังเริ่มต้นของเขามีมากกว่าผู้อื่น ด้วยความแรงและความเร่งทําให้แรงของเขามากกว่าคนปกติถึง 12 เท่า ลูกเตะของเขาทําให้ห้องประตูสีแดงทุ่มลงไป
ประตูสีแดงรอยนุ่มหลายแห่งหลังจากโดนลูกเตะของ หลิวกํา หลายครั้ง และสุดท้ายมันก็ไม่สามารถทนต่อแรงของ หลิวกํา ได้อีกต่อไป
ปัง! ประตูได้เปิดออก
หลังจากผลักดันประตูออกไป หลิวกํา เดินเข้ามาและมองไปรอบๆเขาสามารถยืนยันได้ว่าเขาไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน ฉากที่ไม่คุ้นเคยปรากฏอยู่ต่อหน้า หลิวกํา แต่เขารู้สึกว่ามันเหมือนของจริง
หลังห้องสีแดงนั้นเป็นห้องทดลองขนาดใหญ่ หลิวกํามองด้วยแววตาคาดหวังเป็นที่แน่ชัดว่าห้องนี้เป็นห้องทดลองที่ซ่อนความลับบางอย่างโดย เหว่ยเหลียง ที่ไม่ยอมบอกเขา
