ITW:บทที่ 310 อันตรายมาก
ในโซนของทดลองนี้มีเครื่องมือซับซ้อนต่างๆอยู่ภายในมีโต๊ะและตู้กระจกสะดุดตา ด้านหน้าของ หลิวกํา เป็นตู้กระจกขนาดใหญ่ที่ยื่นออกมา ภายในนั้นมีผู้หญิงเปลือยกายอยู่หลายสิบคน ดวงตาของพวกเธอปิดอยู่และมีฟองอากาศขนาดเล็กไหลออกมาจากผิวของพวกเธอ พวกเธอบางส่วนนั้นอยู่ในท่าที่เหมือนกับทารกที่อยู่ในครรภ์ แต่พวกเธอทั้งหมดหลับตาและอยู่ในของเหลวภายในตู้กระจกขนาดใหญ่ ฟองสบู่เล็กๆที่ออกมาจะไหลไปรวมกันตามหลอดเพื่อนําไปยังตําแหน่งอื่น สิ่งที่น่าตกใจสําหรับ หลิวกํา มากที่สุดไม่ใช่ตู้กระจกขนาดใหญ่หรือผู้หญิงที่เปลือยกาย แต่สิ่งที่ หลิวกํา ตกใจมากที่สุดคือมีนาฬิกาอยู่บนแขนของผู้หญิงพวกนี้ รูปแบบของนาฬิกาเหมือนกับนาฬิกาข้อมือของผู้เล่น
นี่หมายถึงอะไร?คนพวกนี้เป็นผู้เล่นอย่างนั้นหรอ?
หลิวกํา คาดการณ์ถึงความเป็นไปได้ 2 อย่าง ผู้หญิงเหล่านี้เป็นผู้เล่นทั้งหมดและถูกย้ายเข้ามาในโลกใบนี้พวกเธอถูกจับโดยนักวิจัย จากนั้นพวกเธออาจจะถูกบังคับหรือสะกดจิตเพื่อนํามาใช้เป็นหนูทดลองและอยู่ในตู้กระจกนี้ มีความเป็นไปได้ว่า เหว่ยเหลียง กําลังโกหก ห้องปฏิบัติการใต้น้ำนี้ไม่ได้สูญเสียการติดต่อจากโลกภายนอก ฐานนี้สามารถได้รับการสนับสนุนตลอดเวลาผู้เล่นหญิงคนนี้อาจถูกจับด้วยนักรบหุ้มเกราะจากโลกภายนอกและถูกส่งมาเป็นตัวอย่างในห้องปฏิบัติการ
ไม่ว่าผลมันจะเป็นยังไงสิ่งที่ หลิวกํา ได้เห็นนั้นมันเกินความคาดหมายของเขา ในห้องปฏิบัติการอื่นเขาได้เห็นมนุษย์ถูกปฏิบัติเหมือนกับหนูทดลอง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นผู้หญิงจํานวนมากโดนทดลองแบบนี้ นี่เป็นโครงการลับที่ห้องทดลองกําลังดําเนินการอยู่ เหว่ยเหลียง ไม่ต้องการให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารหรือสํานักงานใหญ่รู้เรื่องนี้ดังนั้นเขาจึงโกหกเรื่องน้ำที่ท่วมอยู่ภายในห้องนี้
หากความคิดนี้เป็นความจริงดูเหมือนว่าพวกเขาประมาทมาก ที่ปฏิบัติต่อ หลิวกํา แบบนี้ ถ้า หลิวกํา เป็นตัวแทนจากสํานักงานใหญ่จริงๆ เหว่ยเหลียง คงไม่มีทางเก็บรักษาความลับไว้ได้
หลิวกํา ยังไม่สามารถหาบทสรุปได้เขารู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในโลกแห่งความฝันในฝันอาจกําลังดึงข้อมูลที่เก็บไว้ในสมอง แต่ หลิวกํา ไม่เคยเห็นสถานที่แบบนี้มาก่อนเป็นไปไม่ได้ที่จะดึงมาจากความคิดของเขา แล้วจะอธิบายสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไร?
มีความเป็นไปได้ 2 ทาง!
ความเป็นไปได้แล้วคือความฝันนั้นคล้ายคลึงกับ The Trembling World มันเป็นอีกมิติหนึ่งในดินแดนมหัศจรรย์เขาสามารถสํารวจพื้นที่ที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ใน The Trembling World และทําให้เกิดสถานการณ์แบบนี้
ส่วนความเป็นไปได้อย่างหนึ่งคือโลกแห่งความฝันที่ถูกสร้างโดยแมงกะพรุนฝันร้ายนี้ เป็นความทรงจําจากแมงกะพรุนฝันร้ายเอง
คําตอบนี้ยังคงคลุมเครือ หลิวกํา ตัดสินใจที่จะตรวจสอบเพิ่มเติมก่อน การผจญภัยในห้องปฏิบัติการนี้แน่นอนว่าเขาจะได้เบาะแสเพิ่มเติม หลิวกํา เดินไปที่สุดทางของห้อง ตลอดเส้นทางมีตู้กระจกขนาดใหญ่มากขึ้น เรื่อยๆมีบางพื้นที่ที่ยังคงเหมือนก่อนหน้านี้และเริ่มมีเหตุการณ์ใหม่ๆ เริ่มมีร่างกายมนุษย์ผู้ชายและมีบางส่วนของอวัยวะต่างๆ
เช่นสมองของมนุษย์ ดูเหมือนว่าจะมีการทดลองเกี่ยวกับสมองนี้ เมื่อเทียบกับสมองปกติสมองที่ดัดแปลงนี้มีขนาดใหญ่กว่ามาก รูปร่างค่อนข้างแตกต่างกันออกไป มีบางแห่งบวมเป็นผลเนื้องอกในสมอง เป็นภาพที่น่าสังเวชมาก
หากคนธรรมดามาอยู่ที่นี่ในช่วงเวลากลางคืนพวกเขาคงเต็มไปด้วยความกลัว อย่างไรก็ตาม หลิวกํา รู้สึกสงสารพวกเขาเพียงเท่านั้น
ห้องสีแดงนี้ได้รับการส่องสว่างโดยเซ็นเซอร์ไฟตรวจจับ ไม่ว่า หลิวกํา จะเดินไปที่ไหนพื้นที่ใกล้เคียงจะสว่างขึ้นในขณะที่เขาเดินออกจากพื้นที่นั้นแสนก็จะสลัวและมืดลง เขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าได้มากกว่า 2-3 เมตร ความรู้สึกที่น่าขนลุกนี้หากไม่ใช่ผู้กล้าหาญคงไม่มีใครสามารถเดินหน้าต่อไปได้ อย่างไรก็ตาม หลิวกํา ยังคงเคลื่อนไหวไปข้างหน้าต่อ เขาเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ เขาไม่แน่ใจว่าเขาเข้ามาลึกขนาดไหนเขามาถึงประตูห้องที่ปิดสนิทอีกห้องหนึ่ง
สีบนประตูห้องนั้นเป็นสีดําและมีคําเขียนบนประตูว่า “อันตรายมาก”
หากเป็นช่วงที่ หลิวกํา ตื่นอยู่เขาคงรู้สึกลังเลและพิจารณาว่าควรที่จะเปิดประตูห้องสีดํานี้หรือไม่ แต่เนื่องจากตอนนี้เขาอยู่ในโลกแห่งความฝันและทั้งหมดเป็นเพียงแค่เรื่องเสมือนจริงเท่านั้น บางทีที่นี่อาจมาจากความทรงจําของแมงกะพรุนฝันร้าย อันตรายที่แฝงอยู่ในความทรงจําของแมงกะพรุนนั้นมันไม่น่าจะเป็นภัยคุกคามต่อ หลิวกํา นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะค้นหาความจริงในเรื่องนี้และเสี่ยงน้อยที่สุด หลิวกํา ใช้โอกาสนี้ในการตรวจสอบ โดยไม่ต้องใช้กุญแจ หลิวกํา เตรียมที่จะเปิดประตูอย่างโหดร้าย แต่ในขณะที่เขากําลังลังเลว่าจะโจมตีประตูหรือไม่ก็มีเสียงดังขึ้น
“มันอันตรายมากข้างในคุณไม่ควรที่จะเข้าไป” มีเสียงมาจากด้านหลังของ หลิวกํา เขารีบตอบสนองทันทีและหันกลับมา เขาเห็นนักวิจัยหญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากความมืดและเดินเข้ามาใกล้ เธออยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไหร่นัก เธอสวมชุดนอนค่อนข้างบาง หากมีแสงสว่างเพียงพอทุกคนสามารถเห็นรายละเอียดเกี่ยวกับบนร่างกายของเธอที่พวกเขาอยากเห็นได้มากที่สุดเท่าที่จะมอง
ผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงคนเดียวกันที่ยืนอยู่ข้าง เหว่ยเหลียง นั่นคือ ซูนีน่า เหว่ยเหลียง ได้จัดให้เธอบริการ หลิวกํา แต่เธอกลับถูก หลิวกํา ปฏิเสธ
“โอ้? ผมคิดว่าผมเป็นคนเดียวที่อยู่ที่นี่ ดูเหมือนว่ามีคนอื่นที่อยู่ที่นี่ ผมคิดว่าสิ่งที่ผมเห็นตลอดจนมาถึงตอนนี้มาจากความทรงจําในอดีตของคุณใช่หรือเปล่า?เพราะผมจําได้ว่าไม่เคยเห็นพวกนี้มาก่อน” หลิวกํา ตอบ ซูนีน่า
“ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น…ฉันหลับไปแล้วพบว่าตัวเองอยู่ที่นี่ ฉันได้ยินเสียงดัง ดังนั้นฉันจึงมาตรวจสอบ ฉันไม่ได้คาดคิดว่าจะได้พบคุณที่นี่ คนอื่นไปไหน?ทําไมฉันจึงเป็นคนเดียวที่อยู่ที่นี่?” ซูนีน่า แสดงท่าทีหวาดกลัว
“แม้ว่าคุณจะเป็นคนสวยมากๆแต่ทักษะการแสดงของคุณนั้นแย่มาก ทําไมคุณถึงมาที่นี่คุณรู้ดีกว่าใคร นี่ไม่ใช่ผลงานการวิจัยของคุณนั้นหรอ?ตั้งแต่ที่ผมถูกขังอยู่ในโลกแห่งความฝัน ของพวกนี้ควรเป็นผลงานของคุณไม่ใช่เหรอ?” หลิวกํา ถามอย่างเยือกเย็น
