TW:บทที่ 315 การยืนยัน
คําพูดของ ซูนีน่านั้นอาจทําให้เธอ ลําบากดังนั้นเธอจึงไม่พยายามอธิบายตัวเองและยังคงเดินตาม หลิวกํา หลิวกํา ไม่สามารถหาอะไรได้ในห้องนี้ดังนั้นเขาจึงกลับไปยังเส้นทางเดิมเขาเดิน ผ่านห้องสีดําและออกจากประตูห้องสีแดงในที่สุดเขาก็มาถึงจุดที่อยู่อาศัย ครั้งนี้เขาตรวจสอบทุกห้องเพื่อยืนยันว่า ฮันกวงมิน, เชาเหมิง และ เหว่ยเหลียงหรือคนอื่นๆไม่ได้อยู่ที่นี่
ดูเหมือนว่าแมงกะพรุนฝันร้ายจะจับแค่ หลิวกํา และ ซูนีน่า ดูเหมือนว่ามันแตกต่างจากที่สมาชิกทีมของพวกเขาฝันรวมกัน
หลิวกํา เดินตรงไปยังห้องแยกเขาต้องการทดสอบแม้มันจะอยู่ในความฝัน [Mist Armor] จะสามารถทนรับแรงกดดันในความลึก 3000 เมตรได้หรือไม่?แม้ว่านี่จะเป็นเพียงความฝันแต่ไม่มีใครรู้ว่ามันจะมีความสัมพันธ์เช่นเดียวกับความจริงหรือไม่นี่เป็นโอกาสที่จะทดสอบทฤษฎีของเขา
“ถึงแม้ว่าคุณจะอยู่ในความฝันคุณก็ไม่กลัวเลยหรอ?” ซูนีน่า ถาม หลิวกํา อย่างไม่สนใจ
“มีอะไรต้องกลัว?” หลิวกํา พูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าเขาเปิดประตูห้องแยกออก
“คุณกําลังจะทําอะไร?” ซูนีน่า ได้ตาม หลิวกํา เข้าไปในห้องแยก
“ไปดูโลกภายนอก คุณไม่คิดว่าเราควรจะออกไปท่องเที่ยวโลกใต้น้ํามันสวยงามอย่าง นั้นหรอ” หลิวกําตอบในขณะที่เขาปิดประตูข้างหลังและพร้อมที่จะเปิดประตูสู่โลกภายนอก
“ถ้าคุณทําอย่างนั้นเราจะตาย คุณไม่รู้ไหมว่าแรงดันน้ําคืออะไร?” ซุนีน่า จับ หลิวกํา ไว้
“ตายในความฝัน?มันก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่ ผมอยากจะลองทํา” หลิวกํา ดึงมือเธอออก
“อย่าทําอย่างนั้นเลยคุณจะเจ็บตัวเปล่าๆ” ซูนีน่า รู้สึกโกรธที่เธอถูกผลักออกแต่เธอยังคงเดินกลับไปหาเขาอีกค่ะ
“คุณกลัวอย่างนั้นหรอ?อะไรคือสิ่งที่คุณกลัว ถ้าคุณกลัวคุณควรออกจากห้องนี้จะมาเดินตามผมทําไม?” หลิวกํา ขมวดคิ้ว
“ฉันไม่มีความคิดอื่น ฉันรู้เพียงแต่ว่าฉันชอบที่จะอยู่ใกล้คุณ คุณอาจคิดว่าฉันมีแรง จูงใจอื่นซ่อนเร้นแต่ฉันกําลังตามหาหัวใจของฉัน ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหนฉันก็อยากจะตามคุณไป” ซูนีน่า ตอบ หลิวกํา
หลิวกํา ไม่ได้กังวลเรื่อง ซูนีน่า ต่อไปเขายังคงวางแผนที่จะเยือนโลกภายนอกในขณะที่เขากํ ลังพยายามเปิดประตูแยกออกจากกันนั้น ภายใต้เงื่อนไขปกติเมื่อมีเรือดําน้ํามาเชื่อมต่อข้อต่อปร ตูภายนอกนี้จะเปิด กลไกด้านความปลอดภัยที่ติดตั้งไว้กับประตูทําให้ไม่สามารถเปิดได้ในตอนนี้ เมื่อ หลิวกํา พยายามที่จะเปิดประตูแยกเขาจําเป็นต้องใช้แรงของตัวเองเพื่อพยายามเปิดประตู
ภายใต้แรงดันน้ํามหาศาลภายนอกน้ําทะลักเข้ามาเกี่ยวข้องแยก หลิวกํา ถูกผลักเข้าไปในห้องอีกครั้งโดยน้ําที่ท่วมเข้ามา เขากระแทกบนผนังด้านหลังเขา การที่ศีรษะของเขากระแทกทําให้ เขารู้สึกสับสนเป็นเวลา 2-3 วินาที จากนั้นเขายังคงใช้ [Mist Armor] อยู่ตลอดทําให้ความเสีย หายส่วนใหญ่ถูกลบล้างออกไป ภายในไม่กี่วินาทีห้องแยกก็ถูกเต็มไปด้วยน้ําแรงดันจากห้องแยก ทะลักเข้ามาจากทะเลด้านนอก
หลิวกํา เปิดไฟฉายกันน้ําของเขาและพยายามที่จะขยับเขยื้อน เขารู้สึกว่าเหมือนกําลังแบกน้ําหนักหลายพันตันอยู่จนแทบไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ ไฟสถานะข้อมือเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีดําในหัวข้อของ [Mist Armour] พยายามเดินอยู่ใต้น้ําดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้
ซูนีน่า ปรากฏตัวขึ้นแล้วปิดประตู แรงกดดันต่อร่างกายของ หลิวกํา หายไป จากนั้น ซูนีน่าเดินมาด้านหน้าของ หลิวกํา ชุดนอนของเธอดูเหมือนมีน้ําหนักเบากว่าเดิมมันกระพือตามสายน้ําที่นุ่มนวล
หลิวกํา สามารถบอกได้ทันทีว่าเธอนั้นไม่ได้ลําบากเลย ฟองสบู่เล็กๆไหลออกมาจากผิวของ เธอไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอโกหกเขาเธอมีความสามารถในการหายใจใต้น้ํา
หลิวกํา เห็นว่า ซูนีน่า ไม่ได้พูดต่อเขาเริ่มเข้าใจความหมายในฝันนี้มากขึ้น
ซูนีน่า มองไปที่ หลิวกํา ในขณะที่เธอพยายามที่จะคล้องแขนที่รอบคอของ หลิวกํา เธอปิดตาลงและพยายามย่นริมฝีปากในการที่จะจูบเขา
หลิวกํา ไม่ได้กังวลเรื่องที่จะหลบจูบจากเธอ ในเวลานั้นเองเขาดึงมีดออกมาทันที เมื่อ ซูนีน่า เข้ามาใกล้เขาแทงเข้าไปในหัวใจของเธอและบิดไปมา
ซูนีน่า เปิดตาด้วยความตกใจเธอไม่คิดว่า หลิวกํา จะไม่มีเหตุผลขนาดที่จะฆ่าเธอแบบนี้ น้ําตาของเธอร่วงหล่น ภาพรอบร่างกายของ หลิวกํา กลายเป็นภาพเบลอดูเหมือนโลกแห่งความฝันกําลังจะพังลง
หลิวกํา ได้ยินเสียงชิ้นส่วนของชุดเกราะกระแทกเข้ากับโลหะในขณะที่เขาตื่นขึ้นมา ยินฮียังคงนั่งอยู่ข้างเขาและเธอได้สวมเกราะหนักเอาไว้
“ฝันอย่างนั้นหรอ?” ยินฮี ถามด้วยเสียงที่ไม่คุ้นเคย
“อ่า…ดูเหมือนว่าฉันยังไม่ตื่นจากความฝัน” หลิวกํา หยิบมีดขึ้นมาและแทงไปที่หัวใจของ ยินฮี
“ คุณ…ทําไมถึงฆ่าฉัน?” ยินฮี ถามด้วยคําพูดแปลกๆและไม่คุ้นเคย
“ถ้าคุณเป็นเธอจริงๆการโจมตีที่อ่อนแอแบบนี้ไม่สามารถจะทําร้ายเธอได้เลย เหตุผลเดียวที่สามารถทําแบบนี้ได้เนื่องจากคุณ ไม่ใช่เธอ คุณเป็น ซูนีน่า ดังนั้นมีดของผมจึงสามารถเจาะผ่านเกราะเข้าไปในหัวใจของคุณได้ นี่คือการตายถึงสองครั้งของคุณในโลกแห่งความฝัน” หลิวกํา ตอบอย่างมั่นใจ
“คุณมีความเข้มแข็งมากเช่นเดียวกับแต่ก่อน คุณไม่เคยรู้สึกเห็นอกเห็นใจใดๆต่อเพศอื่นๆ ๆฉันไม่สามารถที่จะหาจุดอ่อนของคุณได้ แต่คุณคิดผิด ฉันไม่ได้สร้างฝันนี้ขึ้นมาเพื่อทําร้ายคุณมันเป็น…ฉันแค่อยากจะให้ฝันนี้…” ซูนีน่า ในร่างของ ยินฮี ถอนหายใจจากนั้นภาพบริเวณของ หลิวกํา ก็เบลอ หูของ หลิวกํา ได้ยินเสียงโลหะกระทบกันอีกครั้ง
หลิวกํา ตื่นขึ้นมาในครั้งนี้มันยังคงเป็น ยินฮี ที่นั่งอยู่ข้างเขา ยกเว้นเธอไม่ได้สวมชุดเกราะ หลิวกํา ไม่ลังเลที่จะแทงหัวใจของ ยินฮี อีกครั้งโดยไม่ลังเล ยินฮี ไม่ได้หลบจึงทําให้ หลิวกํา สามารถแทงร่างของเธอได้
“มีคนเลียนแบบเป็นตัวคุณดังนั้นผมจึงทดสอบว่าเป็นคุณจริงหรือเปล่า” หลิวกํา อธิบายในขณะที่เขาดึงมีดออกจากหน้าอกของยินสีหลังจากยืนยันว่าเธอเป็นใคร
“สิ่งนั้นปรากฏตัวอีกแล้วอย่างนั้นหรอ?มันโจมตีคุณในโลกแห่งความฝันหรอ?” ยินฮี ถามด้วยความรู้สึกโกรธเธอพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะปกป้อง หลิวกํา แต่เธอกลับไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลย
