TTW:บทที่ 319 ยอมแพ้
“สาวสวยคุณจะถอดตอนนี้ไหม? ถ้าคุณไม่ทําผมจะฆ่าเพื่อนร่วมงานของคุณทีละคนจนกว่าคุณจะยอมถอด?และจนกว่าเราสองคนจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ผมไม่ต้องการให้พื้นเต็มไปด้วยเลือดมันจะทําลายอารมณ์!” เบียงเคอเถา ขี่ ซูนีน่า
ในขณะนั้น เหว่ยเหลียง กลับมาจากที่พักอาศัยพร้อมกับ หลิวกํา และกลุ่มของเขาพวกเขามาถึงแผนกต้อนรับส่วนหน้า
“ ฉันจะทํา” ซูนีน่า กล่าวยังไม่เต็มใจ อันดับแรกเธอถอดเสื้อโค้ทสีขาวออกและเริ่มที่จะถอดส่วนที่เหลือ ในขณะที่ เบียงเคอเถา กําลังจ้องมองการเคลื่อนไหวของ ซูนีน่า เขากําลังสนุกกับการแสดงของเธอจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากประตู เขาเหลือบมองไปที่ หลิวกํา และเห็นยินฮี ที่ยืนอยู่ข้างๆ ตาของ เบียงเคอเถา เบิกกว้างราวกับเขาเพิ่งเห็นบางอย่างที่น่าฟัง
ฐานใต้น้ํานี่มันคืออะไร?ทําไมถึงมีสาวสวยหลายคน?มันเป็นเรื่องน่าแปลกใจจริงๆ!
“เฮเฮ้ !คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น เมานี่สิเคุณชื่ออะไร” เบียงเคอเถา จ้องไปยัง ยินฮี
ยินฮี ไม่ได้สนใจตอบสนอง เบียงเคอเถา เธอยังคงยืนอยู่ข้าง หลิวกํา ในขณะนี้เธอไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวตนของเธอ หากยานแม่รู้ถึงการปรากฏตัวของพวกเขานั่นอาจหมายถึงปัญหามากมายสําหรับเธอและ หลิวกํา
“ บัดซบ!ผู้หญิงคนนี้ไม่เชื่อฟังผม!คุณกําลังวางแผนที่จะก่อกบฏใช้ไหม” เบียงเคอเถา ทุบมืออย่างแรงลงบนโต๊ะ เขาโกรธมากแผนเดิมของเบียงเคอเถา คือการได้ร่วมหลับนอนกับเหล่าสาวสวยเหล่านี้
“พวกเขาเป็นเพียงคนจากห้องแลปเท่านั้นพวกเขาไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปฏิบัติแบบนี้ดังนั้นโปรดใจกว้างผมจะขอโทษในนามของพวกเขา!” เหว่ยเหลียง รีบพูดขึ้น
“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?คุณกําลังพยายามสอนผมว่าผมควรทํายังไง” เบียงเคอเถโกรธและเขาเดินไปตบหน้าของ เหว่ยเหลียง 2-3 ครั้ง
เพียะ เพียะ เพียะ!
แก้มของ เหว่ยเหลียง บวมแดง
เบียงเคอเถา เป็นพนักงานระดับต่ําสุดเมื่อเขาเข้าร่วมกับบริษัท ก่อนเกิดภัยพิบัติเบียงเคอเถาทําทุกอย่างเพื่อบริษัทดังนั้นการดําเนินงานประจําวันแม้เขาจะหยิ่งและดูถูกแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะจัดการกับนักวิทยาศาสตร์หญิงคนไหนเพราะกลัวการร้องเรียน ภายใต้เงื่อนไขส่วนใหญ่ฝ่ายตรงข้ามจะเป็นผู้เสนอตัวเอง
อย่างไรก็ตามตอนนี้มันแตกต่างกันมาก
ยานแม่หลุดจากการควบคุมและผู้บริหารส่วนใหญ่บนยานแม่ก็ตายหรือไม่ก็หายสาบสูญเหลือเพียงสมาชิกเช่น เบียงเคอเถา ดังนั้นเขาจึงสามารถทําตามความคิดของตัวเองได้ เมื่อ เบียงเคอเถาเป็นผู้บังคับบัญชาควบคุมและออกคําสั่งเอง ทําให้เปียงเคอเถา ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้
ตั้งแต่ที่ เบียงเคอเถา ไม่สามารถติดต่อยานแม่ได้ แต่เขายังคงปฏิบัติตามคําสั่งภารกิจของยานแม่แต่เมื่อเทียบกับช่วงก่อนเกิดภัยพิบัติ เบียงเคอเถา ยังคงทําภารกิจน้อยลง อย่างไรก็ตามเขายังคงมีสุนัขหุ่นยนต์ที่ทําตามคําสั่งของเขาอยู่ดังนั้นหลังจากเกิดภัยพิบัติเขาเดินทางไปยังห้องปฏิบัติการต่างๆเพื่อทําตัวราวกับจักรพรรดิผู้ที่ไม่เชื่อฟังคําสั่งของเขาเขาจะฆ่าคนนั้นทันที
สําหรับโครงการวิจัยเนื่องจากมันไม่ได้อยู่ในวาระการประชุมของยานแม่ดังนั้น เบียงเคอเถาจึงไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทุกคนที่ถูกทิ้งไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวกับเขา
วันนี้ค่อนข้างโชคดีของเขาที่เขาสามารถพบกับความบันเทิงแบบใหม่ มีผู้หญิงสวยสองคนอยู่ที่นี่เขารู้สึกถึงความบันเทิงในคืนนี้ที่จะเกิดขึ้น นอกจากนั้นเขายังสนุกเพลิดเพลินกับการเฝ้าดูเพื่อนร่วมทีมผู้ชายเฝ้ามองการกระทําของเขา
มุมปากของ เหว่ยเหลียง มีเลือดไหลออกมาเขาพยายามร้องขอการอภัยจาก เบียงเคอเถาหลังจากนั้นมองไปที่ซากศพของเพื่อนร่วมงานของเขาพร้อมกับมองไปที่ หลิวกํา คล้ายกับแสดงคําอ้อนวอน
“นายเป็นแฟนเธออย่างนั้นหรอ?”
เบียงเคอเถา รู้ว่า ยินฮี ทําตัวติดอยู่กับ หลิวกํา เมื่อเขาสั่งให้ ยินฮี ถอดเสื้อผ้าออกเธอยังคงมองไปที่ หลิวกํา ทันใดนั้น เบียงเคอเถา ก็รู้สึกมีบางอย่าง และมองไปที่ หลิวกําด้วยเช่นกัน
“ใช่แล้ว” หลิวกําตอบ สถานการณ์ตอนนี้ดูเหมือนจะเริ่มลําบากเนื่องจาก หลิวกํา ต้องการหลบซ่อนตัวเขาไม่ต้องการดึงดูดความสนใจโดยไม่จําเป็น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าชายคนนี้กําลังทําให้เขาพบกับปัญหา
“บอกแฟนของนายให้ถอดเสื้อผ้าออก อย่าชักช้าเถ้าเธอต่อต้านผมผมจะสั่งให้สุนัขของผมหวังหวังจัดการตัดแขนของคุณ หลังจากที่แขนของคุณหายไปแล้วมันจะเอาขาของคุณจนกว่าคุณไม่เหลืออะไรสักส่วนเดียว!”เบียงเคอเขู่หลิวกํา
การทําให้ผู้หญิงสวยๆต้องแสดงความอับอายต่อหน้าแฟนของตัวเองและการที่ได้เห็นพฤติกรรมด้านมืดของฝ่ายชายนั้นคือการฆ่านก 2 ตัวด้วยหินก้อนเดียว นี่ช่างเป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม!
“ แกกับสุนัขของแกจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ แต่แกกล้าที่จะล่วงละเมิดคนอื่นได้ยังไง?” หลิวกําตอบอย่างโกรธ
“เชี่ยเม็งรู้ไหมว่ากูเป็นใคร? ถึงกล้าพูดกับกูแบบนี้หรอ คงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ?” เบียงเคอเถาจ้องมองไปที่ หลิวกํา ห้องปฏิบัติการทั้งห้องเงียบอย่างแปลกๆ
“มึงคือใครอย่างนั้นหรอ?ถึงคือคนอ้วนเตี้ย สมองหมาปัญญาควาย กูสามารถจัดการถึงได้ตามที่ต้องการ!” หลิวกําไม่ค่อยเคยใช้คําพูดที่หยาบคายมาก่อน หลังจากพูด หลิวกําเล็งกําปั้นไปที่หัวของเบียงเคอเถา แต่ เบียงเคอเถา ไม่ได้รับอันตรายใดๆเนื่องจากเกาะอวกาศป้องกันเขาอยู่อย่างไรก็ตามด้วยพลังของ หลิวกํา ทําให้ร่างอ้วนของ เบียงเคอเถาล้มลง
สุนัขหุ่นยนต์เห็นเจ้าของบาดเจ็บมันรีบๆไปกัดแขนของ หลิวกํา โชคดีที่ ยินฮี เตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว ชุดเกราะของเธอสวมขึ้นป้องกันในทันทีและเข้าไปป้องกัน หลิวกํา เธอจับหัวของสุนัขเอาไว้แล้วทุ่มมันกับพื้น
เหว่ยเหลียง และส่วนที่เหลือพยายามวิ่งออกจากที่เกิดเหตุ การต่อสู้ระหว่างกลุ่มคนของสํานักงานใหญ่พวกเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ แม้ว่าพวกเขาต้องการให้ หลิวกํา ชนะเพราะการกระทําชั่วร้ายของ เบียงเคอเถา ทําให้ทุกคนรังเกียจเขา เขาต้องการให้ หลิวกํา แก้แค้นให้กับเพื่อนร่วมงานของเขา
ในขณะเดียวกัน หลิวกํา ชกไปยัง เบียงเคอเถา อย่างต่อเนื่อง การป้องกันของเขายังไม่ถูกทําลายในเร็วๆนี้แต่ยังน้อยกว่าของเขาก็ได้รับความเสียหายบางอย่าง
ในตอนแรก หลิวกํา ไม่ต้องการกระตุ้นคนเหล่านี้และหลีกเลี่ยงปัญหา แต่ เปียงเคอเถากับสั่งให้ ยินฮี ถอดเสื้อผ้ามันทําให้เขาโกรธมาก ถ้า หลิวกํา ไม่สามารถเอาชนะขยะเปียกนี้ได้มันคงทําให้เขาหงุดหงิดไปตลอด
