หมู่บ้านหยวนซี
“ความสนุกของเด็ก” ?
หลี่หาน กล่าวหลังจากรับโทรศัพท์จากเติ้งชุย
“ใช่ เธอน่าจะรู้จักนิตยสารเล่มนี้อยู่นะ ปัจจุบันเป็นนิตยสารเด็กที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ นิทานของหลี่หานนั้นดีมาก ถ้ามีคนเห็นมันมากขึ้น มันจะเป็นเรื่องดีอย่างมาก”
“ตกลง ไม่มีปัญหา ฉันจะส่งเอกสารให้พวกเขา”
“ขอบคุณนะ หลี่หาน”
ให้คนอื่นเห็นเรื่องนี้มากขึ้น หลี่หานก็เห็นด้วยอย่างมาก
เมื่อเขาส่งเรื่องให้เติ้งชุย เขาก็คิดว่าควรส่งไปยังนิตยสารเพื่อตีพิมพ์ดีไหม?
ในเชื่อเติ้งชุยแนะนํา “ความสนุกของเด็ก” งั้นก็ส่งไปยัง “ความสนุกของเด็ก” นั่นแหละ
เมื่อลงชื่อเข้าใช้เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ “ความสนุกของเด็ก” แล้วเขาก็เจอที่ส่งบทความอย่างง่ายดาย
……..
สํานักงานใหญ่นิตยสารความสนุกของเด็ก
เหอฉานเป็นบรรณาธิการที่นี่ งานสําคัญที่เขาทําทุกวันคือการเลือกต้นฉบับคุณภาพสูงจากผลงานจํานวนมาก
จากนั้นก็ติดต่อผู้เขียนเพื่อยืนยันการตีพิมพ์ต้นฉบับ
นี่เป็นงานที่ยากมาก
ทุกครั้งที่เธอทบทวนต้นฉบับหลายๆเล่ม เหอฉานก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
สาเหตุหลักมาจากต้นฉบับส่วนใหญ่มีคุณภาพปานกลาง และสามารถเห็นได้ทั่วไป
ต้นฉบับพวกนี้ต้องดูแล้วดูอีก เหนื่อยชะมัด
นิทานสําหรับเด็กดูเหมือนจะมีเกณฑ์ที่ต่ํา และดูเหมือนว่าทุกคนสามารถเขียนได้
แต่มันก็ยากมากก่นกันที่จะเขียนออกมาได้ดี
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เหนื่อยล้าแล้ว เขาก็ยังคาดหวังอยู่เสมอ
เหอฉานหวังว่าต้นฉบับอันต่อไปที่จะทําให้เขาประหลาดใจได้
เหอฉานยังสนุกกับความรู้สึกประหลาดใจนี้ได้ทุกเมื่อ
แค่โชคของเธอในวันนี้ดูเหมือนจะไม่ดีนัก เธออ่านต้นฉบับหลายสิบฉบับติดต่อกัน ไม่มีแม้แต่ต้นฉบับที่ผ่านเกณฑ์ นับประสาอะไรกับเรื่องเซอร์ไพรส์
มันใกล้จะเที่ยงแล้ว ซึ่งเป็นเวลาเลิกงานของเธอ
“เลิกงานสักที ที่เหลือค่อยดูตอนบ่ายแล้วกัน” เหอฉานพูดกับตัวเอง
ก่อนที่จะปิดกล่องจดหมาย เธอรีเฟรชกล่องจดหมายอีกครั้งซึ่งเป็นกิจวัตรประจําวันของเธอ
ไม่น่าแปลกใจที่เธอได้รับอีเมลใหม่อีกหลายฉบับ
ในฐานะที่เป็นนิตยสารเด็กที่มีการเผยแพร่มากที่สุดในประเทศ, มีอีเมลต้นฉบับส่งมาทางนิตยสารจํานวนมากในทุกๆ วัน
เธอกวาดสายตามองอีเมลใหม่พวกนั้น
เดิมที เหอฉานตั้งใจจะปิดอีเมลแล้วหยุดเคลื่อนไหว แต่ชื่อผลงานหนึ่งดึงดูดความสนใจเธอ
“การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”
ชื่อของผลงานเป็นสิ่งสําคัญมากอย่างไม่ต้องสงสัย ชื่อที่สามารถทําให้บรรณาธิการและผู้อ่านสนใจได้มักจะประสบความสําเร็จ
เช่นเดียวกับตอนนี้ เหอฉานที่วางแผนจะเลิกงานแต่กลับเปิดอ่านการแข่งขัน ระหว่างกระต่ายกับเต่าขึ้น
กระต่ายกับเต่าแข่งกัน? คําตอบมันชัดเจนอยู่แล้วว่ากระต่ายชนะ
ในใจของเหอฉานคิดเช่นนี้
แต่หลังจากอ่านไปเรื่อยๆ เธอพบว่าเต่าสามารถชนะได้ตราบใดที่เธอสร้างสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น
นอกจากนี้ มันอาจดูเหมือนเป็นไปไม่ได้แต่ก็สมเหตุสมผล
นี่แหละคือเซอร์ไพรส์
ความเหนื่อยล้าของเหอฉานหายไปในพริบตา นี่เป็นความรู้สึกที่เธอเพลิดเพลินกับมันมากที่สุด
การแข่งขันระหว่างบรรณาธิการมีขนาดใหญ่มากในขณะที่บรรณาธิการทุกคนมีความกระตือรือร้นที่จะค้นหางานต้นฉบับที่ดี
ต้องติดต่อผู้เขียนทันที
ไม่สําคัญอีกต่อไปแล้วว่านี่เป็นเวลาเลิกงาน
ไม่มีเบอร์โทรศัพท์อยู่ในอีเมล? ไม่ได้ระบุไอดีวีแชทไว้ด้วย?
นักเขียนแบบไหน? เบอร์โทรกับไอดีวีแชทก็ไม่มี!
เหอฉานรู้สึกร้อนใจมาก แต่ทําได้เพียงตอบกลับอีเมลไปให้อีกฝ่าย “สวัสดีผู้ เขียน ฉันชื่อเหอฉาน บรรณาธิการฝ่ายดูแลของนิตยสารความสนุกของเด็ก…”
หลังจากตอบกลับอีเมลแล้ว
เธอรออย่างใจจดใจจ่อ
เธอหวังว่าอีกฝ่ายจะเห็นอีเมลอย่างรวดเร็ว
รอสักพักอีเมลก็ยังไม่ถูกตอบกลับ เหอฉานลุกขึ้นและเคาะประตูห้องทํางานของหัวหน้าบรรณาธิการ
เธอจะต้องอธิบายให้หัวหน้าบรรณาธิการฟังก่อนว่างานชิ้นนี้เป็นงานชิ้นแรกที่เธอค้นพบและได้ติดต่อผู้เขียนแล้วและกําลังรอการตอบกลับจากผู้เขียน
“ดี มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เสี่ยวฉาน คุณต้องรีบติดต่อผู้เขียน”
หลังจากได้ประโยคนี้ของหัวหน้าบรรณาธิการ ในที่สุดเหอฉานก็ไม่ได้ รีบร้อนอีกต่อไป
…..
ไม่มีเบอร์โทรศัพท์และไอดีวีแชทในอีเมล เรื่องนี้ไม่สามารถตําหนิหลี่หานได้
ในชีวิตก่อนและชีวิตนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ส่งผลงาน จึงไม่รู้ว่าต้องระบุไปด้วย
เพียงแค่คิดว่าหากกองบรรณาธิการต้องการที่จะติดต่อเขาคงจะตอบกลับทางอีเมลโดยตรง
โดยทั่วไป บรรณาธิการจะติดต่อผู้เขียนและตอบกลับอีเมลโดยตรง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะโทรหาผู้เขียน และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมาขอไอดีวีแชทผู้เขียน
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว หลี่หานก็เดินเล่นในหมู่บ้าน
วันนี้เป็นวันที่อากาศดี พระอาทิตย์หลบอยู่หลังเมฆ ลมเย็นพัดโชยมา ไม่รู้สึกถึงความร้อนแม้แต่น้อย
ในหมู่บ้านมีลําธารใส ยาว และคดเคี้ยว
ถัดจากลําธารเป็นทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่
หลี่หานนอนอยู่บนพื้นหญ้าที่ลาดเอียง ลมเย็นพัดโชยมาความชื้นของลําธาร และกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ป่าทําให้รู้สึกผ่อนคลาย
กลุ่มเด็กโข่งด้านหน้ากําลังเล่นจับปูในลําธารหรือไม่ก็วิ่งไล่ผีเสื้อในดงดอกไม้ป่า
มันเป็นภาพที่สวยงาม
ถ้าเป็นไปได้ หลี่หานอยากจะวาดภาพตรงหน้าเขาจริงๆ
น่าเสียดายที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการวาดภาพ
ในเวลานี้ เขาคิดถึงระบบอีกครั้ง
หากระบบเริ่มต้นประสบความสําเร็จก็ควรจะช่วยให้เขาเรียนรู้วิธีการวาดรูป
ไม่มีอะไรอื่นเพียงเพื่อถือแปรงไว้ในมือ เปลี่ยนภาพตรงหน้าให้กลายเป็นรูปวาดอันงดงาม
แล้วทําไมไม่ถ่ายรูปล่ะ?
ก็ใช่ แต่ภาพที่ถ่ายออกมาจะมีความหมายอะไร
จริงสิ ไม่รู้ว่าทาง ”ความสนุกของเด็ก” จะตอบกลับอีเมลมาหรือยัง?
หลี่หานหยิบโทรศัพท์ออกมาและล็อกอินเข้าอีเมล
หืม? ตอบกลับมาแล้วเหรอ?
น่าจะนานแล้วนะ
ดูเวลาของอีเมลที่ตอบ ใช้เวลาเพียงห้านาทีหลังจากที่หลี่หานส่งไปคราแรก
มันเร็วมาก
หลี่หานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
มันคงจะเป็นบรรณาธิการกําลังตรวจสอบกล่องอีเมลอยู่พอดี
มิฉะนั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะตอบกลับเร็วขนาดนี้
เปิดอีเมลขึ้นมาดู
อีกฝ่ายดูกระตือรือร้นมาก!
หลี่หานเข้าใจได้ เพราะนั่นเป็นนิทานคลาสสิกในชาติที่แล้ว การที่อีกฝ่ายจะกระตือรือร้นก็ไม่น่าแปลกใจเลย
อีกฝ่ายหวังว่าหลี่หานจะส่งเบอร์โทรศัพท์หรือวีแชทไปให้อีกฝ่าย
หลี่หานคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะส่งเลขวีแชทไป
…..
นิตยสารความสนุกของเด็ก
อีกฝ่ายยังไม่ตอบอีเมล เหอฉานรู้สึกร้อนใจมาก
ไม่เพียง แต่เพราะงานชิ้นนี้ แต่ยังเป็นเพราะตัวเธอเอง
เนื่องจากอีกฝ่ายสามารถเขียน ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ ได้ ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะสามารถเขียนผลงานที่ยอดเยี่ยมได้มากกว่านี้
ถ้าเธอสามารถมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอีกฝ่ายได้ และในอนาคตก็จะมีผลงานดีๆ มาส่งให้เธอโดยตรง ผลงานของนางจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมาก
กล่องจดหมายถูกรีเฟรชซ้ําแล้วซ้ําเล่า
เหอฉานไม่ค่อยมีช่วงเวลาที่ต้องรออีเมลเช่นนี้
ในที่สุด อีเมลที่รอคอยก็มาถึงหลังจากรีเฟรชกล่องจดหมายหลายครั้ง
เธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะเปิดมัน
อีกฝ่ายให้ไอดีวีแชทมา
เหอฉานรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเข้าแอพวีแชท จากนั้นก็เพิ่มอีกฝ่ายเป็นเพื่อน
จากนั้น เธอรอการยืนยันเป็นเพื่อนอย่างใจจดใจจ่อ
คราวนี้อีกฝ่ายยืนยันการเป็นเพื่อนอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดเธอก็ติดต่อผู้เขียนได้แล้ว เหอฉานดีใจมาก
