This Star is a bit Salty – ตอนที่ 19

หมู่บ้านหยวนซี

“ความสนุกของเด็ก” ?

หลี่หาน กล่าวหลังจากรับโทรศัพท์จากเติ้งชุย

“ใช่ เธอน่าจะรู้จักนิตยสารเล่มนี้อยู่นะ ปัจจุบันเป็นนิตยสารเด็กที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ นิทานของหลี่หานนั้นดีมาก ถ้ามีคนเห็นมันมากขึ้น มันจะเป็นเรื่องดีอย่างมาก”

“ตกลง ไม่มีปัญหา ฉันจะส่งเอกสารให้พวกเขา”

“ขอบคุณนะ หลี่หาน”

ให้คนอื่นเห็นเรื่องนี้มากขึ้น หลี่หานก็เห็นด้วยอย่างมาก

เมื่อเขาส่งเรื่องให้เติ้งชุย เขาก็คิดว่าควรส่งไปยังนิตยสารเพื่อตีพิมพ์ดีไหม?

ในเชื่อเติ้งชุยแนะนํา “ความสนุกของเด็ก” งั้นก็ส่งไปยัง “ความสนุกของเด็ก” นั่นแหละ

เมื่อลงชื่อเข้าใช้เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของ “ความสนุกของเด็ก” แล้วเขาก็เจอที่ส่งบทความอย่างง่ายดาย

……..

สํานักงานใหญ่นิตยสารความสนุกของเด็ก

เหอฉานเป็นบรรณาธิการที่นี่ งานสําคัญที่เขาทําทุกวันคือการเลือกต้นฉบับคุณภาพสูงจากผลงานจํานวนมาก

จากนั้นก็ติดต่อผู้เขียนเพื่อยืนยันการตีพิมพ์ต้นฉบับ

นี่เป็นงานที่ยากมาก

ทุกครั้งที่เธอทบทวนต้นฉบับหลายๆเล่ม เหอฉานก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

สาเหตุหลักมาจากต้นฉบับส่วนใหญ่มีคุณภาพปานกลาง และสามารถเห็นได้ทั่วไป

ต้นฉบับพวกนี้ต้องดูแล้วดูอีก เหนื่อยชะมัด

นิทานสําหรับเด็กดูเหมือนจะมีเกณฑ์ที่ต่ํา และดูเหมือนว่าทุกคนสามารถเขียนได้

แต่มันก็ยากมากก่นกันที่จะเขียนออกมาได้ดี

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เหนื่อยล้าแล้ว เขาก็ยังคาดหวังอยู่เสมอ

เหอฉานหวังว่าต้นฉบับอันต่อไปที่จะทําให้เขาประหลาดใจได้

เหอฉานยังสนุกกับความรู้สึกประหลาดใจนี้ได้ทุกเมื่อ

แค่โชคของเธอในวันนี้ดูเหมือนจะไม่ดีนัก เธออ่านต้นฉบับหลายสิบฉบับติดต่อกัน ไม่มีแม้แต่ต้นฉบับที่ผ่านเกณฑ์ นับประสาอะไรกับเรื่องเซอร์ไพรส์

มันใกล้จะเที่ยงแล้ว ซึ่งเป็นเวลาเลิกงานของเธอ

“เลิกงานสักที ที่เหลือค่อยดูตอนบ่ายแล้วกัน” เหอฉานพูดกับตัวเอง

ก่อนที่จะปิดกล่องจดหมาย เธอรีเฟรชกล่องจดหมายอีกครั้งซึ่งเป็นกิจวัตรประจําวันของเธอ

ไม่น่าแปลกใจที่เธอได้รับอีเมลใหม่อีกหลายฉบับ

ในฐานะที่เป็นนิตยสารเด็กที่มีการเผยแพร่มากที่สุดในประเทศ, มีอีเมลต้นฉบับส่งมาทางนิตยสารจํานวนมากในทุกๆ วัน

เธอกวาดสายตามองอีเมลใหม่พวกนั้น

เดิมที เหอฉานตั้งใจจะปิดอีเมลแล้วหยุดเคลื่อนไหว แต่ชื่อผลงานหนึ่งดึงดูดความสนใจเธอ

“การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”

ชื่อของผลงานเป็นสิ่งสําคัญมากอย่างไม่ต้องสงสัย ชื่อที่สามารถทําให้บรรณาธิการและผู้อ่านสนใจได้มักจะประสบความสําเร็จ

เช่นเดียวกับตอนนี้ เหอฉานที่วางแผนจะเลิกงานแต่กลับเปิดอ่านการแข่งขัน ระหว่างกระต่ายกับเต่าขึ้น

กระต่ายกับเต่าแข่งกัน? คําตอบมันชัดเจนอยู่แล้วว่ากระต่ายชนะ

ในใจของเหอฉานคิดเช่นนี้

แต่หลังจากอ่านไปเรื่อยๆ เธอพบว่าเต่าสามารถชนะได้ตราบใดที่เธอสร้างสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น

นอกจากนี้ มันอาจดูเหมือนเป็นไปไม่ได้แต่ก็สมเหตุสมผล

นี่แหละคือเซอร์ไพรส์

ความเหนื่อยล้าของเหอฉานหายไปในพริบตา นี่เป็นความรู้สึกที่เธอเพลิดเพลินกับมันมากที่สุด

การแข่งขันระหว่างบรรณาธิการมีขนาดใหญ่มากในขณะที่บรรณาธิการทุกคนมีความกระตือรือร้นที่จะค้นหางานต้นฉบับที่ดี

ต้องติดต่อผู้เขียนทันที

ไม่สําคัญอีกต่อไปแล้วว่านี่เป็นเวลาเลิกงาน

ไม่มีเบอร์โทรศัพท์อยู่ในอีเมล? ไม่ได้ระบุไอดีวีแชทไว้ด้วย?

นักเขียนแบบไหน? เบอร์โทรกับไอดีวีแชทก็ไม่มี!

เหอฉานรู้สึกร้อนใจมาก แต่ทําได้เพียงตอบกลับอีเมลไปให้อีกฝ่าย “สวัสดีผู้ เขียน ฉันชื่อเหอฉาน บรรณาธิการฝ่ายดูแลของนิตยสารความสนุกของเด็ก…”

หลังจากตอบกลับอีเมลแล้ว

เธอรออย่างใจจดใจจ่อ

เธอหวังว่าอีกฝ่ายจะเห็นอีเมลอย่างรวดเร็ว

รอสักพักอีเมลก็ยังไม่ถูกตอบกลับ เหอฉานลุกขึ้นและเคาะประตูห้องทํางานของหัวหน้าบรรณาธิการ

เธอจะต้องอธิบายให้หัวหน้าบรรณาธิการฟังก่อนว่างานชิ้นนี้เป็นงานชิ้นแรกที่เธอค้นพบและได้ติดต่อผู้เขียนแล้วและกําลังรอการตอบกลับจากผู้เขียน

“ดี มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เสี่ยวฉาน คุณต้องรีบติดต่อผู้เขียน”

หลังจากได้ประโยคนี้ของหัวหน้าบรรณาธิการ ในที่สุดเหอฉานก็ไม่ได้ รีบร้อนอีกต่อไป

…..

ไม่มีเบอร์โทรศัพท์และไอดีวีแชทในอีเมล เรื่องนี้ไม่สามารถตําหนิหลี่หานได้

ในชีวิตก่อนและชีวิตนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ส่งผลงาน จึงไม่รู้ว่าต้องระบุไปด้วย

เพียงแค่คิดว่าหากกองบรรณาธิการต้องการที่จะติดต่อเขาคงจะตอบกลับทางอีเมลโดยตรง

โดยทั่วไป บรรณาธิการจะติดต่อผู้เขียนและตอบกลับอีเมลโดยตรง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะโทรหาผู้เขียน และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมาขอไอดีวีแชทผู้เขียน

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว หลี่หานก็เดินเล่นในหมู่บ้าน

วันนี้เป็นวันที่อากาศดี พระอาทิตย์หลบอยู่หลังเมฆ ลมเย็นพัดโชยมา ไม่รู้สึกถึงความร้อนแม้แต่น้อย

ในหมู่บ้านมีลําธารใส ยาว และคดเคี้ยว

ถัดจากลําธารเป็นทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่

หลี่หานนอนอยู่บนพื้นหญ้าที่ลาดเอียง ลมเย็นพัดโชยมาความชื้นของลําธาร และกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ป่าทําให้รู้สึกผ่อนคลาย

กลุ่มเด็กโข่งด้านหน้ากําลังเล่นจับปูในลําธารหรือไม่ก็วิ่งไล่ผีเสื้อในดงดอกไม้ป่า

มันเป็นภาพที่สวยงาม

ถ้าเป็นไปได้ หลี่หานอยากจะวาดภาพตรงหน้าเขาจริงๆ

น่าเสียดายที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการวาดภาพ

ในเวลานี้ เขาคิดถึงระบบอีกครั้ง

หากระบบเริ่มต้นประสบความสําเร็จก็ควรจะช่วยให้เขาเรียนรู้วิธีการวาดรูป

ไม่มีอะไรอื่นเพียงเพื่อถือแปรงไว้ในมือ เปลี่ยนภาพตรงหน้าให้กลายเป็นรูปวาดอันงดงาม

แล้วทําไมไม่ถ่ายรูปล่ะ?

ก็ใช่ แต่ภาพที่ถ่ายออกมาจะมีความหมายอะไร

จริงสิ ไม่รู้ว่าทาง ”ความสนุกของเด็ก” จะตอบกลับอีเมลมาหรือยัง?

หลี่หานหยิบโทรศัพท์ออกมาและล็อกอินเข้าอีเมล

หืม? ตอบกลับมาแล้วเหรอ?

น่าจะนานแล้วนะ

ดูเวลาของอีเมลที่ตอบ ใช้เวลาเพียงห้านาทีหลังจากที่หลี่หานส่งไปคราแรก

มันเร็วมาก

หลี่หานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

มันคงจะเป็นบรรณาธิการกําลังตรวจสอบกล่องอีเมลอยู่พอดี

มิฉะนั้นมันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะตอบกลับเร็วขนาดนี้

เปิดอีเมลขึ้นมาดู

อีกฝ่ายดูกระตือรือร้นมาก!

หลี่หานเข้าใจได้ เพราะนั่นเป็นนิทานคลาสสิกในชาติที่แล้ว การที่อีกฝ่ายจะกระตือรือร้นก็ไม่น่าแปลกใจเลย

อีกฝ่ายหวังว่าหลี่หานจะส่งเบอร์โทรศัพท์หรือวีแชทไปให้อีกฝ่าย

หลี่หานคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะส่งเลขวีแชทไป

…..

นิตยสารความสนุกของเด็ก

อีกฝ่ายยังไม่ตอบอีเมล เหอฉานรู้สึกร้อนใจมาก

ไม่เพียง แต่เพราะงานชิ้นนี้ แต่ยังเป็นเพราะตัวเธอเอง

เนื่องจากอีกฝ่ายสามารถเขียน ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า’ ได้ ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะสามารถเขียนผลงานที่ยอดเยี่ยมได้มากกว่านี้

ถ้าเธอสามารถมีความสัมพันธ์ที่ดีกับอีกฝ่ายได้ และในอนาคตก็จะมีผลงานดีๆ มาส่งให้เธอโดยตรง ผลงานของนางจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมาก

กล่องจดหมายถูกรีเฟรชซ้ําแล้วซ้ําเล่า

เหอฉานไม่ค่อยมีช่วงเวลาที่ต้องรออีเมลเช่นนี้

ในที่สุด อีเมลที่รอคอยก็มาถึงหลังจากรีเฟรชกล่องจดหมายหลายครั้ง

เธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะเปิดมัน

อีกฝ่ายให้ไอดีวีแชทมา

เหอฉานรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเข้าแอพวีแชท จากนั้นก็เพิ่มอีกฝ่ายเป็นเพื่อน

จากนั้น เธอรอการยืนยันเป็นเพื่อนอย่างใจจดใจจ่อ

คราวนี้อีกฝ่ายยืนยันการเป็นเพื่อนอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดเธอก็ติดต่อผู้เขียนได้แล้ว เหอฉานดีใจมาก