เนื่องจากลงข้ามไปตอนนึ่ง จึงขยับตอนมาครับ กดกลับไปอ่านตอนก่อนหน้า ตอน แผงขายผักเป็นที่นิยมมากขึ้น
หลังจากบอกลาเทิ้งชุยแล้ว หลี่หานก็ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้าน
หลังจากวันนี้ แผงขายผักของตัวเองน่าจะจะมีชื่อเสียงขึ้นเล็กน้อย
ลูกค้าประจําจะมีมากขึ้นและจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข
อย่างไรก็ตาม หลี่หานไม่สามารถไปขายผักที่ตลาดในเมืองได้ทุกวัน
อย่างแรกเลย บางครั้งเขาก็ต้องไปขายในตลาดในหมู่บ้าน
อย่างที่สอง ผักไม่ได้เติบโตเร็วขนาดนั้น
ตอนนี้มีผักเพียงไม่กี่แปลงเท่านั้น แม้ว่าผักจะออกผลและเติบโตได้เร็วกว่าเดิมเนื่องจากน้ํารดผัก แต่ก็ไม่สามารถขายได้ทุกวันอยู่ดี
หากขายติดต่อกันอีกสองวัน ต้องรออีกสองสามวันถึงจะขายได้อีกรอบ
แน่นอนว่าหลี่หานยังสามารถขยายพื้นที่เพาะปลูกได้
ในอนาคตคงจําเป็นต้องทําแบบนั้น
แต่ตอนนี้หลี่หานไม่ได้วางแผนไว้แบบนั้น เขารู้สึกว่าตอนนี้มันก็ดีมากอยู่แล้ว
ถึงบ้าน
“วันนี้ขายหมดตั้งแต่เช้าตรู่เลยเหรอ?” แม่ของหลี่หานประหลาดใจเล็กน้อย
หลี่หานกล่าว “ตอนนี้คนอื่นไว้วางใจในผักของเราแล้วพวกเขาทําแม้แต่แย่งกันซื้อ มันจึงขายหมดภายในครึ่งชั่วโมงบางคนไม่ได้ซื้อและบอกว่าพวกเขาจะมาซื้อที่บ้านของเรา เลย”
แม่ฟังแล้วก็ดีใจมาก
หลังจากจอดมอเตอร์ไซค์แล้ว และในวีแชทก็มีข้อความใหม่
เป็นข้อความของเหอฉาน บรรณาธิการความสนุกของเด็ก
ในข้อความ, เหอฉานกล่าวว่า ” การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ได้กําหนดไว้ว่าจะตีพิมพ์ในนิตยสารฉบับที่จะถึง
– Die
และกล่าวว่าหัวหน้าบรรณาธิการให้ความสําคัญอย่างยิ่งกับงานนี้ เขาลงมาจัดเรื่องที่เกี่ยวข้องด้วยตัวเอง
นี่ทําให้หลี่หานประหลาดใจเล็กน้อย ตอนแรกเขาคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ต้องรอจนถึงฉบับช่วงต่อไป
หลี่หานพิมพ์ความขอบคุณต่อเหอฉาน
หลังจากนั้น เขาก็ส่งข้อความไปยังเติ้งชุยและบอกเติ้งชุยว่า”การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” จะตีพิมพ์ในฉบับถัดไปของ “ความสนุกของเด็ก”
เติ้งชุยให้ความสําคัญกับเรื่องนี้มาก ดังนั้นข่าวนี้ควรจะบอกเธอด้วย
เติ้งชุยตอบกลับข้อความอย่างรวดเร็ว ดูจากความรีบร้อนของเธอแล้ว เธอคงคาดหวังไว้สูงสําหรับ “ความสนุกของเด็ก” ในฉบับที่จะถึงนี้
หลี่หานเองก็ตั้งตารอเช่นกัน
ไม่กี่วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในเช้าวันอาทิตย์
หลี่หานขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป เขากําลังจะไปในเมือง
วันนี้เขาไม่ได้ไปขายผัก ผักที่ปลูกอยู่นั้นต้องรออีกวันถึงจะนํามาขายได้
ตอนนี้เขากําลังจะไปซื้อนิตยสาร ” สนุกสําหรับเด็ก
ในชีวิตก่อนและชีวิตนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตีพิมพ์ในนิตย สาร
ที่แผงขายหนังสือพิมพ์ในเมือง
นี่คือแผงขายหนังสือพิมพ์แห่งเดียวในเมือง
“เถ้าแก่มี ความสนุกของเด็ก” ขายไหม?” หลี่หานถาม
“มีสิ ฉบับล่าสุดเพิ่งมาถึงเมื่อคืนนี้นี่เอง”
หลี่หานได้ยินดังนั้นก็ดีใจ ก่อนหน้านี้เขากังวลเล็กน้อยว่าในเมืองอาจไม่มีขาย
ในกรณีนั้น เขาต้องไปซื้อที่เมืองที่ไกลไปอีกหลายสิบกิโลเมตร
ดูเหมือนว่า “ความสนุกของเด็ก” จะขายได้ดีมากแม้แต่เมืองเล็ก ๆ เช่นนี้
“เถ้าแก่ ฉันเอานิตยสารเล่มล่าสุดหนึ่งเล่ม ราคาเท่าไหร่เห
รอ? ”
“11.5หยวน” เจ้าของร้านพูดและยื่นนิตยสารให้หลี่หาน 4
11.5หยวน ราคานี้ไม่แพงนัก
หลี่หานรับนิตยสารมาและจ่ายเงิน
หลังจากนั้นเขาไม่ได้จากไปในทันที แต่เปิดอ่านอยู่ข้างแผงขายหนังสือพิมพ์แทน
สิ่งแรกที่เห็นคือปก
มีภาพประกอบบนปกและไม่น่าแปลกใจเลยที่มันคือพื้นหลังของเรื่อง การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”
เป็นรูปกระต่ายกับเต่าลายเส้นการ์ตูนที่กําลังยืนอยู่บนเส้นเริ่มต้น ด้านหน้าเป็นถนนคดเคี้ยวขยายไปยังป่ายาวสุดสายตา
ท่าทางของกระต่ายดูมั่นใจและหยิ่งยโสเล็กน้อย
สีหน้าของเต่าดูเกินจริงไปมาก
ความหมายของภาพนชัดเจนมาก
แม้แต่คนที่ยังไม่รู้เรื่องราวของ “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ก็สามารถเข้าใจได้ว่ากระต่ายกับเต่ากําลังแข่งวิ่งกัน
ภาพประกอบนี้ทําให้หลี่หานพอใจมาก เขาอดไม่ได้ที่จะให้ คะแนนเต็มสําหรับการออกแบบ
หลี่หานพอใจกับภาพประกอบปก แต่บางคนกลับไม่พอใจ
หลิวเซี่ยงเจี้ย นักเขียนวรรณกรรมเด็กที่มีชื่อเสียง นักเขียนที่ทําสัญญาระยะยาวกับนิตยสาร “ความสนุกของเด็ก” และเป็นหนึ่งในนักเขียนที่สําคัญที่สุดของ “ความสนุกของเด็ก”
ในเวลานี้หลิวเซี่ยงเจี้ยมองไปยังหน้าปกของ “ความสนุกของเด็ก” ฉบับล่าสุด คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน
เพราะภาพประกอบหน้าปกแตกต่างจากที่เขาคิดไว้
ในนิตยสารฉบับนี้ยังมีผลงานของเขาที่ได้ตีพิมพ์ผลงานนี้มีชื่อว่า “ปลาไหลย้อนกลับ” เป็นเทพนิยายสําหรับเด็ก
มันเป็นผลงานที่เขาคิดอย่างรอบคอบและรู้สึกพอใจกับมันมาก
ตามคําบอกเล่าก่อนหน้านี้ “ปลาไหลย้อนกลับ” จะเป็นผลงานหลักในฉบับนี้และภาพประกอบปกจะเป็นพื้นหลังของเรื่องราว
แต่ตอนนี้ ภาพประกอบปกเป็นกระต่ายกับเต่าสองตัวที่ดูเหมือนกําลังจะแข่งวิ่งกัน
หลิวเซี่ยงเจี้ยไม่เข้าใจ จึงส่งข้อความไปหาบรรณาธิการของเขา ”เสี่ยวหมาง หน้าปกของนิตยสารงวดนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ทําไมไม่ใช้ “ปลาไหลย้อนกลับ” ของฉันเป็นปก
ล่ะ? ”
บรรณาธิการของหลิวเซี่ยงเจี๊ยชื่อว่า “ลู่หมาง” นับว่าเป็น บรรณาธิการอาวุโสของนิตยสารความสนุกของเด็ก
“พี่เจี้ย ฉันขอโทษจริงๆ ก่อนหน้านี้หัวหน้าบรรณาธิการได้เลือกงานของพี่ ”ปลาไหลย้อนกลับ” แต่ต่อมาหัวหน้าบรรณาธิการก็ได้เปลี่ยนเป็น “การแข่งขันระหว่างกระ ต่ายกับเต่า”ด้วยตัวเอง”
การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า?? นี่เป็นผลงานของใคร? ”
“หลี่หาน” ผลงานของนักเขียนหน้าใหม่”
” “นักเขียนหน้าใหม่?” เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? ผลงานของหน้าใหม่จะมีคุณสมบัติเป็นพื้นหลังภาพประกอบปกได้อย่างไร? ”
” พี่เจี้ย แม้ว่าการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าจะเป็นผลงานของนักเขียนหน้าใหม่ แต่มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมจริงๆหัวหน้าบรรณาธิการให้ความสําคัญกับมันมาก พี่เจี้ยลองเข้าไปอ่านแล้วจะเข้าใจในภายหลัง ”
“ดีกว่า “ปลาไหลย้อนกลับ” ของฉันอีกเหรอ?”
“อันนี้ พี่เจีย สองอันนี้เทียบกันไม่ได้ นี่เป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมาก ”
หลังจากรู้สถานการณ์แล้ว หลิวเซี่ยงเจี้ยก็ขมวดคิ้ว
ผลงานของนักเขียนหน้าใหม่กลับทําให้หัวหน้าบรรณาธิการให้ความสําคัญ นี่มันเรื่องอะไรกัน?
เส้นสาย?
หลิวเซียงเจี้ยคิดได้แค่คําตอบนี้
งั้นก็ลองอ่านดูก่อนว่ามันจะเป็นผลงานที่ “ยอดเยี่ยม”อะไรนั่นจริงไหม?
หลังจากอ่านแล้ว หลิวเซียงเจี้ยก็ไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยเบื้องลึกเบื้องหลังของหัวหน้าบรรณาธิการ ความสนุกของเด็กผ่านวิธีการลับ
หลิวเซียงเจียรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อถูก “รังแก” โดยนักเขียนหน้าใหม่
หลิวเซียงเจียเปิดนิตยสารและหา “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า”
แล้ว…
“เวรเอ๊ย นี่มันผลงานหน้าใหม่จริงๆ เหรอ? ถ้าหน้าใหม่เป็นแบบนี้กันทุกคน แล้วเราจะอยู่กันต่อได้ยังไง?”
หลี่หาน? ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? หน้าใหม่จริงๆเหรอ?นี่มันเสือซ่อนเล็บไหนกัน?
แต่คําว่า ” หลี่หาน” น่าจะไม่ใช่นามปากกา แต่น่าจะเป็นชื่อจริงมากกว่า
นายเป็นหน้าใหม่จริงๆงั้นเหรอ?
บ้าเอ๊ย!
หลิวเซี่ยงเจี้ยโกรธมาก แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับแต่เขาก็ต้องยอมรับมัน
ในนิตยสารงวดนี้ แสงเปล่งประกายของ “ปลาไหลย้อนกลับ” ของเขาเกรงว่าจะถูก “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” แย่งไปเสียแล้ว
