หลังจากเหอฉานถามถึงสถานการณ์ในวีแชทแล้ว สุดท้ายเธอก็ถามอย่างอ้อมๆว่า นิตยสารของพวกเธอสามารถเขียน บทความและประชาสัมพันธ์ให้โลกภายนอกทราบเกี่ยวกับแรงบันดาลใจของการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าได้หรือไม่?
หลี่หานบอกว่าทําได้
หลังจากนั้น ผ่านข้อความในวีแชท ก็สามารถรู้สึกถึงความตื่นเต้นของเหอฉานได้
ช่างเป็นสาวน้อยที่น่ารัก
หลี่หานไม่สนใจเรื่องนี้เลยถ้าเธอต้องการนําไปเขียนบทความและโฆษณาชวนเชื่อ
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะทําอะไร เขาก็เป็นเหมือนเดิม
หลังจากจบการสนทนากับเหอฉาน ก็มีสายโทรศัพท์เข้มา
เป็นซูอวีฉิง
“เป็นนายที่เขียน การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ขึ้นมาใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันเอง”
“เป็นนายจริงๆ ด้วย ฉันไม่เคยคิดว่านายจะเก่งในการเขียนเรื่องราวด้วย นายไม่ได้ขายผักอยู่ที่บ้านเกิดเหรอ? ทําไมต้องเขียนนิทานล่ะ?”
“ฉันรักเด็กและเห็นว่าเด็กๆในปัจจุบันไม่มีอะไรให้อ่านเลย เขียนนิทานให้พวกเขาอ่าน เธอจะเชื่อไหม? ”
“ไม่เชื่อ อืม… เฮ้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วนายจะเขียนเพลงต่อไหม? ”
“อาจจะ แต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจนัก”
“นอกจากการเขียนเพลงและนิทานแล้ว นายมีความสามารถอื่นอีกรึเปล่า?”
“เก่งเรื่องการปลูกผักนับไหมล่ะ? ผักที่ฉันปลูกไม่เพียงแต่ดูดี แต่รสชาติยังอร่อยมากอีกด้วย ตอนนี้ฉันมีชื่อเสียงเล็กน้อยในตลาดแล้ว ตอนนี้มีคนหลงรักผักของฉันมาก ฉันจึงตั้งตารอที่จะขายผักทุกวัน ”
” ทําไมพอพูดถึงการปลูกผักและขายผัก นายก็พูดเหมือนนายกําลังโม้อยู่ล่ะ?
“โม้? โอ้ ใช่ ฉันจะส่งผักไปให้เธอชิมดีไหม? มันฟรีนะ ”
“หม? โอ้ โอเค โอเค! งั้นฉันจะส่งที่อยู่ให้นายทีหลัง มีผักอะไรบ้าง? ”
“เยอะแยะเลย แตงกวา มะระ ถั่วสีฤดู มะเขือเทศ ฯลฯ เดี๋ยวฉันจะส่งไป”
“ได้ ขอบคุณ”
“สุภาพเกินไปแล้ว อย่าลืมส่งที่อยู่มาล่ะ”
“อืม เดี๋ยวฉันส่งไป”
หลังจากวางสาย ซูอขวีฉิงก็ส่งข้อความหาหลีหานอย่างรวด
ซูอรี่ลิ้งอยู่ที่เซี่ยงไฮ้
ไม่แปลกใจเลยที่มักจะไปที่เหิงเตี้ยน
เซี่ยงไฮ้
หลังจากที่ซูอวีฉิงส่งที่อยู่ให้หลี่หาน เธอก็รู้สึกแปลกๆในใจ
โชคดีที่ความรู้สึกแปลกๆนั้นหายไปหลังจากผ่านไปไม่นานนัก
หลังจากนั้น เธอก็ตั้งตารอผักของหลี่หาน
นิตยสารความสนุกของเด็ก
เหอฉานเคาะประตูห้องทํางานของหัวหน้าบรรณาธิการห่าวเจี้ยนเฟิงด้วยความยินดี
” หัวหน้าบรรณาธิการ ฉันจัดการเสร็จแล้ว”
“เสร็จแล้วเหรอ? เสี่ยวฉาน รีบพูดมา ”
ห่าวเจี้ยนเฟิงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งและรู้สึกกังวลเล็กน้อย
เหอฉานอธิบายสถานการณ์อย่างละเอียด ห่าวเจี้ยนเฟิงเองก็ประหลาดใจและไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน เขายืนยันกับเหอฉานหลายครั้งว่าเข้าใจผิดหรือไม่?
เหอฉานกล่าวในตอนท้ายว่า ” หลี่หานอนุญาตให้เรารายงานและประชาสัมพันธ์ได้ ”
“นี่ เสี่ยวฉาน ในที่สุดฉันจะยืนยันกับคุณอีกครั้งว่าคุณไม่ได้เข้าใจผิดจริงๆ? ถ้าเข้าใจผิด การประชาสัมพันธ์ของพวกเราคงยากที่จะอธิบายให้หลี่หานฟัง”
เหอฉานกล่าว ” หัวหน้าบรรณาธิการวางใจได้ ข้อมูลนี้ไม่ผิดแน่ แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยเชื่อเหมือนกันแต่ก็เป็นความจริงอย่างแน่นอน นอกจากนี้ยิ่งฉันพูดคุยกับหลี่หานมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมที่แท้จริง คราวนี้เราต้องรีบรายงานและโฆษณา เขาดูเหมือนจะไม่สนใจราวกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา ”
“นี่ เขาอายุเท่าไหร่กันเชียว? เขาอายุน้อยกว่าเธอนิดหน่อยเอง ” ห่าวเจี้ยนเฟิงกล่าว
เหอฉานพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เขาเด็กกว่าฉันนิดหน่อยอาจจะ… บางทีเขาอาจจะไม่เหมือนเรา”
ห่าวเจี้ยนเฟิงทําได้เพียงพยักหน้าช้าๆ แม้ว่ามันจะยากที่จะเข้าใจ แต่ก็เป็นความจริง
หลังจากนั้น ห่าวเจี้ยนเฟิงก็ตื่นเต้นขึ้นมา แรงบันดาลใจของ การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” นั้นแปลกและน่าสนใจ
หากรายงานออกไปจะต้องทําให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นและอาจจะเพิ่มอิทธิพลของการแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าขึ้นมาก
ผลงาน “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ที่โด่งดัง ในตอนนี้มีแรงบันดาลใจจากเหตุการณ์ที่น่าสนใจ..หากทั้งสองรวมกัน
ยิ่งห่าวเจี้ยนเฟิงคิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น เขาหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “เสี่ยวฉาน เรื่องนี้พวกเรา ต้องเริ่มโปรโมทกันเดี๋ยวนี้เลย เธอไปร่างเอกสารประชาสัมพันธ์ให้ฉันเดี๋ยวนี้ ”
“ได้ค่ะ หัวหน้าบรรณาธิการ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”
เหอฉานรับคําแล้วจากไป
ส่วนห่าวเจี้ยนเฟิงก็ยังคงตื่นเต้นอยู่
ในคอมมูนิตี้
หลิวเซี่ยงเจี้ยรู้สึกเจ็บปวดและจนปัญญา
ผลงานที่เขาแต่งขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน “ปลาไหลย้อนกลับถูก “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” แย่งความนิยมไป
และมันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือเมื่อเปรียบเทียบ การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า เหล่าผู้ปกครองเกือบทั้งหมดต่างเมิน “ปลาไหลย้อนกลับ” ของเขา
เหล่าผู้ปกครองต่างพากันพูดว่าก็ดีนะ แต่ก็ธรรมดา แม้ว่ามันจะเทียบไม่ได้กับ “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” แต่ก็ดีกว่าเรื่องอื่นๆ
หากไม่มี การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ความคิดเห็นของผู้ปกครองจะไม่เป็นแบบนี้อย่างแน่นอน
“พี่หลิว ผลงานของนายในครั้งนี้ถูกคนแย่งแสงไปจนหมดสิ้นแล้ว!”
ในกลุ่มแชทมีคนพูดแบบนี้ขึ้น
กลุ่มแลกเปลี่ยนนี้เต็มไปด้วยนักเขียนวรรณกรรมเด็กที่มีชื่อเสียง
“พี่จาง หยุดพูดได้แล้ว ฉันกําลังโมโหอยู่เลย”
” การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่าเป็นผลงานที่ดีจริงๆ แต่เหตุผลที่มันดังขนาดนี้ก็เพราะกิจกรรมจากความสนุกของเด็ก มันเป็นกิจกรรมที่ยากสําหรับผู้ปกครองและเด็กที่จะไม่เข้าร่วมได้”
“นี่เป็นเพราะ “การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ทําให้ความสนุกของเด็ก” สามารถจัดกิจกรรมดังกล่าวได้ต่างหาก”
“มีใครรู้อะไรบ้าง? ทําไมจู่ๆก็มี การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” โผล่มา? หลี่หานมาจากไหนกัน? ”
“ฉันไม่แน่ใจ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหน้าใหม่”
“ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมพี่หลิวถึงโกรธ เพราะถูกเด็กใหม่ฉกฉวยโอกาสไปแน่ๆ”
“โชคไม่ดี หากไม่มี การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า ทุกคนจะประเมินผลงานของพี่หลิวดีกว่านี้แน่”
“ดูเหมือนว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของคนในกลุ่มของเรามักจะเผยแพร่ผลงานใน “ความสนุกของเด็ก” ทุกคนต้องระวังหลี่หานให้ดีในอนาคต อย่าถูกเขาแย่งแสงไป ”
” กลัวเขาทําไม? คราวนี้เขาเขียนเรื่อง การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ขึ้นมาได้คราวหน้าจะเขียนเรื่องดีๆ แบบนี้ได้อีกเหรอ? เป็นแค่หน้าใหม่ ผลงานต่อไปอาจจะธรรมดามาก นอกจากนี้พี่หวังยังพูดถูก เหตุผลที่ ‘การแข่งขันระหว่างกระต่ายกับเต่า” ครั้งนี้โดดเด่นขนาดนี้ ก็เพราะกิจกรรมสร้างสรรค์นั่น”
“ใช่ พี่หลิว ครั้งหน้าเลือกเวลาลงเดียวกับเขาอีกครั้ง จากนั้นก็บดขยี้เขาเพื่อเอาหน้ากลับคืนมา ”
“ใช่พี่หลิว มันเป็นแค่หน้าใหม่จะกลัวเขาทําไม? ”
หลิวเซียงเจี้ยมองทุกคนแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
แน่นอนว่าเขาต้องการเอาคืน
เขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียง ตอนนี้ถูกเด็กใหม่แย่งแสงไป เสียหน้าอย่างมาก
ถ้าไม่กู้ชื่อเสียงกลับมา แล้วต่อไปจะอยู่ยังไง?
ประเด็นคือ หน้าใหม่คนนี้จะลงผลงานใหม่หรือไม่?
หลิวเซี่ยงเจี้ยขมวดคิ้ว
