ตอนที่1
One talk.
***ฝากดาวบนฟ้าไปบอกเธอได้ไหม
ว่าผู้ชายคนนี้มันคิดถึงแทบไม่ไหว
นอนไม่หลับเลย
ก็คนมันอยากเจอ I missing you girl***
***ฝากดาวบนฟ้าไปบอกเธอได้ไหม
ว่าผู้ชายคนนี้มันคิดถึงแทบไม่ไหว
นอนไม่หลับเลย
ก็คนมันอยากเจอ I missing you girl***
เสียงเพลงเศร้าๆที่ถูกเปิดภายในห้องทำงานของผู้หมวดสุดหล่อประจำสน.ดังขึ้นไม่หยุดจนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาต้องสงสัยว่า ผู้หมวดที่แสนอารมณ์ดีวันนี้อยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่ ถึงเปิดอยู่เพลงเดียวตั้งแต่กลับเข้ามาที่สน.หลังจากจับแก็งค้ายาเมื่อคืน
ครืดดด ครืดดด…
“มีไรวะ”ผมคว้ามือถือที่สั่นอยู่ข้างๆมากดรับสาย ทั้งที่ไม่ได้ดูว่าใครโทรเข้ามา ขัดจังหวะฟังเพลงกูชิบหาย ผมกำลังเปิดเพลง ฝากดาว เพลงโปรดของผม เพราะอะไรน่ะหรอครับ ก็ผมกำลังคิดถึงคนที่หนีผมไปเรียนต่างประเทศ นี่ก็ผ่านไปสามปีแล้วไม่เห็นมีวี่แววว่าสายฟ้า มันจะกลับมาสักที
/ไอ้หมวด มึงลืมเหี้ยไรรึป่าววะ/เสียงไอ้จิวโวยวายดังออกมาจากปลายสาย
“ลืมห่าไร”
/วันนี้วันเกิดกูไอ้เหี้ย มึงไม่มารึไง/
“ไม่ได้ลืม เดี๋ยวแวะเข้าไป มึงรีบ”ผมไม่เคยลืมวันสำคัญของพวกมันหรอกครับ ก็มีกันอยู่แค่นี้คบกันอยู่แค่นี้ จะลืมได้ไงวะไอ้สัส แล้วดูมันโทรมาตามผมเพิ่งบ่ายสามเองมันจะรีบแดกเหล้าไปไหนวะแม้ง
/ของขวัญด้วยนะหมวด/นั่นไงครับเหตุผลที่มันโทรมาเพื่อทวงของขวัญจากผมนี่เอง
“เออไอ้เหี้ยเดี๋ยวกูเข้าไปสักหกโมง”
/เค หมวด/ ไอ้จิวมันว่าก่อนจะวางสายไป ผมเลยเคลียร์งานต่อพร้อมๆกับฟังเพลงไปด้วย
เดี๋ยวนี้พวกเพื่อนๆผมมันชอบเรียกผมว่าหมวดแทนชื่อผมไปแล้ว จนผมแทบจะลืมชื่อเล่นของตัวเองไปเลยว่าผมชื่อหนึ่ง เอกลักษณ์ก็พวกมันพากันเรียกผมว่าเอกตั้งแต่รู้จักกันวันแรก แต่หลังๆมาพวกมันก็พากันเรียกผมว่าหมวดแบบที่เห็นเนี่ยแหละครับ จะว่าเด็กเส้นก็ไม่ผิด ป๊าผมเป็นผู้กำกับอยู่ที่นี้ แต่ที่ได้ยศได้ตำแหน่งเร็วขนาดนี้เป็นเพราะฝีมือผมล้วนๆนะครับ เมื่อคืนก็เพิ่งไปรวบจับแก็งค้ายาได้ ผมเลยมานั่งสรุปรายงานตั้งแต่กลับมาจนถึงตอนนี้
“กลับแล้วหรอครับหมวด”
“ครับจ่า เอกสารบนโต๊ะผมฝากด้วยนะจ่า”ผมบอกจ่าหอยที่นั่งอยู่หน้าห้องเพราะพรุ่งนี้ผมคงมาทำงานไม่ไหวแน่ๆ เจอกันทีไรแดกกันยันสว่างทุกที ผมออกจากสน.ไปที่ดูคาติสีดำที่จอดอยู่ด้านหน้าเพื่อขี่กลับคอนโด พอไปถึงผมก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วกลับลงมาพร้อมของขวัญวันเกิดไอ้จิว ผมกำลังจะเดินไปที่แลมโบสีดำ สายตาดันเหลือบไปเห็นน้องชายตัวเองกำลังตั้งวงกินเหล้ากับเพื่อนๆอยู่ที่โต๊ะม้าหินใต้คอนโด แต่ละคนแม้งไม่คิดจะไปเปลี่ยนชุดกันเลยรึไง คิดจะแดกเหล้าทั้งที่อยู่ในชุดนักศึกษาแบบนี้มันสมควรไม่เนี่ย
“อ้าวเฮียจะไปไหนวะ มากินกับพวกผมก่อนดิ”เสียงไอ้สองทักผมทันทีที่เห็นผมเดินเข้าไปหามัน
“เฮียว่า มึงน่าจะไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ”ผมพูดเสียงนิ่งๆใส่ไอ้สอง มันมองหน้าผมนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้ารับ
“เดี๋ยวผมขึ้นไปเปลี่ยน ว่าแต่เฮียแต่งตัวซะหล่อแบบนี้จะไปไหนครับ หรือมีนัดกับสาว” ไอ้สองมันไม่เคยรู้ว่าผมไม่ชอบผู้หญิง แล้วผมก็มีคนของใจอยู่แล้ว เพราะผมไม่เคยเล่าให้มันฟัง
“มีนัดนิดหน่อย เฮียไปล่ะ”ผมบอกมันแค่นั่น ก่อนจะเดินไปที่แลมโบคู่ใจเพื่อขับไปผับไอ้อาร์ม ส่วนมากเวลาไปทำงานผมจะขี่ดูคาติไปมากกว่าสะดวกกว่าเยอะ ที่จริงๆผมกลัวรถผมจะเป็นรอยถ้าเกิดโดนลูกหลงขึ้นมา แต่ยังไม่ทันที่ผมจะขึ้นรถเสียงแซวของน้องชายตัวดีก็ดังตามหลังมาติดๆ
“ถ้าเมาก็อย่าขับรถนะเฮีย อย่าลืมตัวเองเป็นผู้รักษากฏหมาย อย่าทำผิดซะเองนะครับผู้หมวด”ไอ้สองมันตะโกนไล่หลังผมมา แม้งกวนตีนผมได้ตลอดเวลาจริงๆไอ้น้องเวร เมื่อก่อนผมเมาแค่ไหนผมก็จะขับรถกลับมานอนที่คอนโด แล้วดูเดี๋ยวนี้สิครับ กินเหล้ายังไม่ทันเมาก็ต้องขอเพื่อนนอนที่นั่นแล้ว คิดแล้วก็โคตรเซ็ง
ไอ้สองมันรู้ครับว่าผมไม่อยากเป็นตำรวจ เหมือนตัวมันนั่นแหละครับ แต่ที่ผมยอมเป็นเพราะมีเหตุผล ป๊าอยากให้ลูกชายเป็นตำรวจเหมือนป๊าแต่ไม่มีใครอยากเป็นสักคน ไอ้สองมันเรียนอยู่คณะวิศวะปีสาม ส่วนไอ้สามเพิ่งเรียนอยู่ม.ปลาย ความซวยมันเลยตกมาอยู่ที่ผมซึ่งเป็นลูกชายคนโต
ตอนแรกผมก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด ไปสอบตำรวจแต่ล่ะทีหนังสือก็ไม่เคยแตะ ส่งแต่กระดาษเปล่า จนป๊ารู้ว่าผมแอบรักสายฟ้าที่เป็นผู้ชาย ป๊าเลยพยายามจะจับคู่ให้ผมกับลูกสาวของเพื่อนป๊า แต่ผมรักใครไม่ได้แล้วไงครับ ในใจผมมีแค่สายฟ้าคนเดียว ผมเลยบอกป๊าว่าถ้าผมยอมเข้ารับราชการตำรวจ ป๊าต้องอนุญาตให้ผมรักกับสายฟ้า ป๊าเลยยอม จากวันนั่นผมเลยต้องมาเป็นตำรวจซึ่งมันโคตรจะตรงข้ามกับนิสัยของผม แต่ทำเพื่อที่ผมจะได้รักกับมันผมยอม
“กว่าจะมาได้”ทันทีที่ผมเดินเข้าไปในผับเสียงเจ้าของผับก็ดังมาแต่ไกล พวกมันนั่งกันอยู่โต๊ะประจำชั้นสอง แม้งอยู่กันครบเลย คงขาดแค่ผมคนเดียวนั่นแหละครับ
“กูเพิ่งออกเวรไอ้สัส ไม่ได้ว่างเหมือนมึง”ผมตอบกลับไอ้อาร์มไปแบบนั่นแหละครับ เพื่อนผมมันไม่ได้ว่างเหมือนที่ผมพูดหรอก งานมันล้นหน้าล้นหลังแต่มันแบ่งเวลาเป็น เลยดูโคตรว่าง ส่วนผมน่ะหรอ เฮ้อ!!!เวลานอนยังแทบจะไม่มี ทำภารกิจตลอด
“หรอกูก็นึงว่ามึงเอาเวลาไปคิดถึงใครจนลืมเวลาซะอีก”
“รู้ดี”ผมตอบกลับไอ้อาร์มก่อนจะนั่งลงข้างๆสายน้ำ
“คิดถึงมากก็ไปรับมันสิวะ”สายน้ำมันพูดขึ้นทั้งๆที่ไม่ได้หันมามองหน้าผม
“…”ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลยเลือกที่จะเงียบ ก็ใครจะกล้าไปรับมันล่ะครับ เกิดสายฟ้ามันถามผม ว่ามาทำไม แล้วผมจะตอบมันว่ายังไง
