บทที่ 19 ถั่วเซียนมหาศาล
“ เยอะมาก!”
เมื่อเห็นคารินหยิบไหที่ใส่ถั่วเซียนไว้ออกมา 5 ไหดวงตาของเซียร์ย่าก็เปล่งประกาย เหมือนขอทานที่จู่ๆก็เห็นบ้านที่เต็มไปด้วยทองคำ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความต้องการอย่างมาก
ต้องมีถั่วเซียนอย่างน้อย 70,000-80,000 ใน 5 ไหนี้!
ในช่วงแรกๆ ของ Dragon Ball ถั่วเซียนไม่ได้แสดงคุณค่ามากนักและถูกใช้อย่างฟุ่มเฟือยเป็นอาหารเพื่อบรรเทาความหิวเท่านั้น
แต่ในช่วงต่อมาพวกมันกลายเป็นสมบัติที่ช่วยชีวิตได้ซึ่งไม่เพียงแต่สามารถฟื้นฟูความแข็งแกร่งทางกายภาพได้อย่างรวดเร็วแต่ยังสามารถรักษาบาดแผลได้ในทันที
เมื่อนึกถึงช่วงต่อจาก Dragon Ball ซุนโกคูและทีมแทบทนไม่ไหวที่จะต้องแบ่งครึ่งถั่วออกเป็น 2 ส่วนเพื่อแบ่งกันกิน 2 คน
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ทำให้เสียใจจริงๆ!
ดังนั้นเมื่อเซียร์ย่าเห็นถั่วเซียนจำนวนมากต่อหน้าเขาก็หวังว่าเขาจะสามารถขโมยพวกมันทั้งหมดและช่วยพวกมันจากการถูกยาจิโรเบะกินไปในอนาคต
“รับ!” คารินคว้าถั่วเซียนแล้วโยนออกไป
เซียร์ย่าจับมันด้วยมือของเขาจากนั้นโยนมันเข้าปากทันก่อนที่จะเคี้ยวด้วยเสียง ‘กรอบแกรบ’ ที่ดังและฟังชัดเจน
คล้ายถั่วทอดไม่มีรสชาติ
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขาเคี้ยวถั่วเซียนพลังเวทย์มนตร์ก็เข้ามาเต็มปากของเขาตามด้วยความรู้สึกอบอุ่นที่กระจายไปทั่วร่างกาย
ความรู้สึกหิวในท้องก็หายไปทันทีในเวลาเดียวกันความเหนื่อยล้าทางจิตใจของเขาก็หายไปทำให้ร่างกายของเขารู้สึกมีพลัง เขาลองใช้แรงดูและพบว่าร่างกายของเขาอยู่ในสภาพสูงสุด
“ พลังนี้… ดูเหมือนว่าถั่วเซียนจะเป็นของวิเศษจริงๆ!” หลังจากได้สัมผัสกับความมหัศจรรย์ของถั่วเซียนแล้ว เซียร์ย่าก็ต้องการกินพวกมันมากขึ้นเขาจึงมองไปที่ไหถั่วเซียนด้วยสายตาที่เร่าร้อน
“ ท่านคารินผู้เป็นอมตะโปรดให้ถั่วเซียนนี้แก่ฉันคนนี้ได้ไหม”
“ โอ้! แน่นอน! ไม่มีปัญหา!”
คารินไม่สนใจและโยนถั่วเซียนออกไปหลายไหทันที สิ่งนี้ทำให้เซียร์ย่าตกตะลึงจริงๆเขาต้องการให้คารินให้ถั่วเซียนแก่เขาสัก 2-3 ไหอย่างน้อยก็น่าจะพอ
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าคารินจะใจกว้างมากถึงขนาดมอบถั่วเซียนให้เขา 5 ไห
“ ดูเหมือนว่าถั่วเซียนพวกนี้กับฉันจะมีโชคชะตาต้องกัน!”
เซียร์ย่ารีบรับถั่วเซียนได้ทันท่วงทีในขณะที่รู้สึกมีความสุขในใจ นิ้วของเขากรีดผ่านความว่างเปล่าเผยให้เห็นรอยแตกสีแดงเข้ม
จากนั้นเซียร์ย่าวางไหทั้ง 5 ไว้ในมิติเก็บของอย่างระมัดระวัง
นี่เป็นเคล็ดลับใหม่ที่เขาพัฒนาขึ้นขณะที่ฝึกในวิหารพระเจ้าแม้ว่าจะไม่มีความสามารถในการโจมตีแต่ก็สามารถใช้เก็บของได้ดีมาก
คารินเห็นรอยแตกในอากาศที่จู่ๆก็โผล่มาโดยไม่คาดคิดทันใดนั้นก็หัวเราะ
“ เฮ้ เจ้ายังมีเคล็ดวิชาอะไรซ่อนอยู่ใต้แขนเสื้อของเจ้าอีกไหม วิธีแบบนี้มันสะดวกสบายมากเกินไปแล้ว! ”
“ ฮ่าฮ่ามันเป็นเพียงทักษะที่ไม่สำคัญไม่มีอะไรมาก! ขอบคุณมากถั่วเซียนเหล่านี้จะช่วยฉันได้มาก “เซียร์ย่าหัวเราะด้วยความขอบคุณ การได้รับถั่วเซียนจำนวนมากในการเดินทางครั้งนี้มันทำให้เขามีความสุขมาก
คารินโบกมืออย่างเฉยเมย:
“ เดิมทีพวกมันถูกใช้โดยผู้ท้าชิงที่ปีนหอคอยคารินขึ้นมาได้เพื่อฟื้นฟูความแข็งแรงทางร่างกายและสนองความหิว แต่หลายปีที่ผ่านมา ไม่มีใครปีนขึ้นมาได้ซึ่งทำให้พวกมันไร้ประโยชน์จะดีกว่าถ้าจะมอบให้กับเจ้า”
“ ถั่วเซียนมีผลผลิตมากเท่าไหร่?” แม้ว่าจะได้ถั่วเซียนมามาก แต่เซียร์ย่าก็เริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรให้ได้มากขึ้นอีก (เกิดความโลภ ๆ 555)
คารินเข้าใจสิ่งที่เขาคิดส่ายหัวและกล่าวว่า:“ ต้นถั่วเซียนต้องการน้ำศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้มันเติบโค ข้ามีที่ดินผืนเล็กๆบนหอคอยคารินและใน 1 ปีมันสามารถออกถั่วได้เพียง 100 เมล็ดเท่านั้น แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาผลผลิตมีน้อยลงเรื่อย ๆ ในมือเจ้าคือของเหลือจากการสะสมของข้ามาหลายร้อยปี”
“ อ๋ออย่างนี้เอง….”
เซียร์ย่าพยักหน้าอย่างเสียใจแต่หลังจากคิดถึงเรื่องที่ได้รับถั่วเซียนจำนวนมากในมิติเก็บของ อารมณ์ของเขาก็กลับมาร่าเริงอีกครั้ง
เมื่อคิดสักนิดเขาก็เตือนอย่างใจดีว่า“ คารินถั่วเซียนเหล่านี้ล้วนเป็นของดี หน้าที่ของมันไม่เพียงแค่ลดความหิวและฟื้นฟูความแข็งแกร่งของร่างกายเท่านั้น ฉันคิดว่าประสิทธิภาพของมันในการรักษานั้นสำคัญที่สุด ฉันว่าท่านควรขยายพื้นที่เพาะปลูกอีกหน่อยบางทีมันอาจจะมีประโยชน์ในอนาคต!”
คารินลูบเคราของเขาและพยักหน้าตาม เซียร์ย่าเตือนสติเขาก่อนเพราะไม่มีศัตรูที่น่ากลัวบนโลกดังนั้นความสำคัญของถั่วเซียนจึงไม่โดดเด่น ในอดีตไม่ได้ใช้ประโยชน์มากนักแต่ในอนาคตนั้นไม่แน่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อโลกสามารถเปิดเผยต่อจักรวาลได้ตลอดเวลาและจะเป็นที่ต้องการของคนที่แข็งแกร่งมากมาย ถั่วเซียนจะกลายเป็นยารักษาที่ขาดไม่ได้อย่างแท้จริง
“ ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะพยายามขยายพื้นที่เพาะปลูกของพวกมันอีกเล็กน้อยแต่มันต้องการน้ำศักดิ์สิทธิ์เพื่อล่อเลี้ยงทำให้มันไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นข้าไม่รู้ว่าผลผลิตของพวกมันจะเพิ่มขึ้นเท่าไร”
“ ท่านต้องลองดู! ” เซียร์ย่าเผยรอยยิ้มสดใสและพูดขึ้นมา
ตราบใดที่คารินเต็มใจที่จะขยายพื้นที่เพาะปลูกถั่วเซียนผลผลิตของมันจะเพิ่มขึ้นไม่ว่าจะมากหรือน้อยยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่คารินตระหนักถึงความสำคัญของมันแล้วในอนาคตแม้ว่ายาจิโรเบะจะอยากกินเขาก็จะไม่มีวันให้ถั่วเซียนนี้อีกแน่นอน
เหตุผลที่เขาสามารถรับถั่วเซียนได้อย่างสบาย ๆในครั้งนี้เพราะคารินไม่รู้ถึงความสำคัญของพวกมัน ถ้าเขารู้ว่ามันเปรียบเสมือนสมบัติแล้วจะมาแจกแบบสบาย ๆแบบนี้ได้ยังไง?
จากนั้นเซียร์ย่าก็ได้อำลาคารินออกจากหอคอยและกลับไปยังวิหารพระเจ้า หลังจากกลับไปที่วิหารพระเจ้าเขาก็ตบหัวตัวเองทันที
เขาจำได้ว่าเขาลืมถามคารินเกี่ยวกับน้ำศักดิ์สิทธิ์
เนื่องจากมันสามารถดึงพลังที่ซ่อนอยู่ในถั่วเซียนออกมาได้จึงน่าเสียดายอย่างยิ่งที่พลาดมัน
แต่เขาส่ายหัวนึกขึ้นได้ว่าน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้ไม่ใช่สิ่งที่ปลอดภัย สำหรับคนธรรมดาน้ำนี้เหมือนยาพิษ! ครั้งก่อนซุนโกคูสามารถรอดตายได้อย่างหวุดหวิดโดยอาศัยเลือดชาวไซย่าของเขา
เซียร์ย่ายังสงสัยว่าเพราะการดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์และภาระจากการใช้ ไคโอเคนซ้ำ ๆในระยะต่อมาทำให้ซุนโกคูเครียดจนกล้ามเนื้อหัวใจตายก่อนวัยอันควรถึงขนาดที่ว่าเขาเป็นโรคหัวใจจากไวรัสด้วยซ้ำ จริงๆแล้วชาวไซย่าเป็นเผ่าพันธุ์นักสู้พลังหลักของร่างกายคือ – หัวใจ
สำหรับผู้ที่มีพลังต่อสู้สูงเสียดฟ้าไวรัสแปลกปลอมทั่วไปจะไม่ส่งผลให้เกิดอันตรายต่อพวกเขามากนักเนื่องจากระบบภูมิคุ้มกันของพวกเขามีมากกว่าปกติ!
ไวรัสที่อยู่ในของเหลวในร่างกายจะถูกเซลล์ภูมิคุ้มกันของเขากลืนเข้าไปและซุนโกคูป่วยเป็นโรคหัวใจโดยไม่คาดคิดน่าจะเป็นเพราะน้ำศักดิ์สิทธิ์สาเหตุหนึ่งที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอแม้ว่าจะเป็นเพียงการคาดเดาแต่เซียร์ย่าก็คิดว่ายังดีกว่าที่จะระวังไว้
หากเพราะโลภเพื่อความสุขเพียงชั่วครู่มันจะทิ้งอันตรายที่ซ่อนไว้ที่หลังอยู่ดี
“ ในจักรวาลมีวิธีดึงศักยภาพที่ซ่อนอยู่ออกมาได้เหมือนกัน เมื่อฉันมีเวลาในอนาคตฉันจะไปที่ดาวนาเม็กและขอให้ผู้เฒ่าอาวุโสของพวกเขาดึงศักยภาพของฉันออกมาโดยที่ไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ ”
“ คารินจะไม่ใช้น้ำศักดิ์สิทธิ์ทดลองถั่วเซียนใช่ไหม?”
เซียร์ย่าเข้าไปในวิหารพระเจ้าในขณะที่ปล่อยให้จินตนาการของเขาโลดแล่น
