ไพ่ตายของข่านนั่ว!
เหนือพิภพใต้แผ่นฟ้า สรรพสิ่งล้วนจมอยู่กับความเงียบสงัดดุจป่าช้า
มีเพียงสายลมโชยอ่อนที่พัดผ่านส่งเสียงแหลมเป็นระยะ
เหล่านักสู้ที่ยังพอประคองสติได้ ถึงกับสูดไอเย็นเข้าสุดใจ
ภาพฉากเมื่อครู่ทำเอาพวกเขาแทบไม่อยากเชื่อสายตา!
สามารถล้างบางทัพศึกของเผ่าปีศาจจำนวนนับไม่ถ้วนได้ภายในครั้งเดียว!
ช่างน่าเหลือเชื่อเกินไป!
“สายตาของข้ามีปัญหาแล้วกระมัง! สายตาของข้าต้องมีปัญหาแน่ๆ! นี่…นี่ไม่ใช่เรื่องจริง!”
“แข็งแกร่ง…แข็งแกร่งเกินไป! นี่แหละคือขุมพลังแห่งอาณาจักรพระเจ้า! ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์…ขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วจริงๆ!”
“ไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด ที่ไฉนตำนานเล่าขานกันว่า ทุกสรรพสิ่งใต้แผ่นฟ้าเป็นเพียงมดปลวกในสายตาของเซียนอาณาจักรพระเจ้า ปรากฏว่าไม่เกินจริงแม้แต่น้อย!”
“แข็งแกร่งจริงๆ! จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่างทรงพลังไม่มีผู้ใดทัดเทียม!”
……………………
ภาพฉากดังกล่าวส่งผลกระทบต่อจิตใจรุนแรงเกินไป
แม้แต่เทพอสูรเจียหลานและเทพอสูรตนอื่นๆที่เหลือ ครั้งหนึ่งพวกมันคือศัตรูคู่อาฆาตของเย่หยวน ทว่ายามนี้พวกมันทั้งหมดล้วนถูกเป่ากลายเป็นผุยผงหมดสิ้นแล้ว!
นี่คืออีกขั้นแห่งความแข็งแกร่ง อาณาจักรพลังที่พวกมันไม่สามารเทียบชั้นได้อีกต่อไป!
กล่าวได้ว่า แม้กระทั่งฝักฝ่ายเดียวกันยังต้องหวาดกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา
“นี่คือ…อาณาจักรพระเจ้า?”
ร่างบางที่ลอยเคว้งกลางเวหาสั่นเทาโดยมิตั้งใจ เต็งหยุนพึมพำกับตัวเอง
ความแกร่งกล้าของเย่หยวนที่สำแดงออกมาเป็นประจัก ทำให้เนื้อตัวของเขาสั่นเทาอย่างหนักเนื่องด้วยความตื่นเต้น
ความปรารถนาที่มีต่ออาณาจักรพระเจ้าล้วนฝังลึกอยู่ภายในใจของเหล่าเซียนผู้ไร้เทียมทานเหล่านี้มาเนิ่นนานแล้ว อาณาจักรพระเจ้าคือสัญญาลักษณ์แห่งจุดสูงสุดเหนือทุกสรรพสิ่ง
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถยืนอยู่ในจุดนั้นได้ แต่เพียงได้สัมผัสกับตา พวกเขาก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจยิ่งแล้วเช่นกัน
พัฒนาการในครั้งนี้ของเย่หยวนทำให้พวกเขามีความหวังขึ้นอีกครั้ง
“ล้มเลิกความคิดเสีย ความสำเร็จของเย่หยวนไม่มีผู้ใดสามารถเจริญรอยตามได้!”
ฟางเทียนกล่าวขึ้นพร้อมถอนหายใจเสียวยาว เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันที่ต้องกล่าววาจาดับฝันของเต็งหยุนไปเช่นนั้น
แต่นั้นกลับเป็นความจริงที่มิอาจปฏิเสธได้เช่นกัน
เขาเหลียวหลังกลับมามองฟางเทียนทันทีอย่างแตกตื่น และกล่าวอย่างไม่เต็มใจยอมรับว่า
“พะ-เพราะเหตุใดกัน?”
ฟางเทียนถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกระรอกและกล่าวอธิบายว่า
“หากการสันนิฐานของข้าถูกต้อง เย่หยวนได้รับการยอมรับจากเต๋าของดินแดนแห่งนี้ นั่นจึงทำให้เขาก้าวขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าที่อยู่เหนือทุกชีวิตได้อย่างแท้จริง! ขุมพลังความแข็งแกร่งที่เขาสำแดงไปก่อนหน้า มันยังทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นต้นทั่วไป! ราวกับว่า…ขุมพลังของศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ภายในร่างกายของเขา! นี่จึงสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมเขาถึงทรงพลังได้ขนาดนี้!”
“ขุมพลัง…ขุมพลังของศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ในร่างกาย?”
เต็งหยุนรู้สึกราวกับว่าสมองของตนเองกำลังบวมเปล่ง คำอธิบายของฟางเทียน เขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลย
ศาสตร์แห่งสวรรค์คืออะไร?
นั้นคือสิ่งที่นักสู้สามารถเรียนรู้และเข้าใจได้!
สิ่งนี้ทั้งคลุมเครือและมิอาจจับต้องได้ มันคือที่สุดของความลึกลับ!
ศาสตร์แห่งสวรรค์คือความลี้ลับที่เหลือกว่าสรรพชีวิตบนผืนพิภพ แล้วมันจะอยู่ในร่างกายของคนเราได้อย่างไร?
ความประหลาดใจที่ก่อเกิดขึ้นภายในใจของฟางเทียนเองก็มิได้น้อยไปกว่าเต็งหยุนเลย
เป็นเพียงเพราะ ความเข้าใจของฟางเทียนที่มีต่อศาสตร์แห่งสวรรค์มันลึกซึ้งกว่าเต็งหยุน ดังนั้นเขาจึงมองเห็นบางสิ่งที่อยู่ไกลกว่าคนอื่นๆ
“ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ตายจากดินแดนแห่งนี้ไปแล้ว! ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ไม่สามารถทำลายโซ่ตรวนลงได้! เย่หยวนได้คิดค้นวิธีการอันน่าเหลือเชื่อขึ้น นั้นคือการสร้างโอสถท้าทายสวรรค์ออกมา หากคาดเดาไม่ผิด โอสถท้ายทายสวรรค์สามารถสร้างบางสิ่งที่คล้ายกับแหล่งกำเนิดศาสตร์แห่งสวรรค์ขึ้นได้ภายในร่างกายของเขา นั้นจึงเป็นสาเหตุที่เขาสามารถทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้!”
ฟางเทียนกล่าวขึ้นดั่งเสียงประกาศิตสวรรค์
เต็งหยุนยังคงไม่เต็มใจยอมรับเท่าไหร่นัก เขาเอ่ยปากกล่าวขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า
“แต่…แต่ทำไม…”
ในหัวของเต็งหยุนมีแต่คำว่า‘ทำไม’อยู่เต็มไปหมด
ฟางเทียนคลี่ยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า
“สิ่งที่ข้าพอจะเข้าใจได้ก็มีเพียงแค่นี้! ดูท่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้จะไม่ง่ายดั่งที่พวกเรามองเห็น แต่ข้าสงสัยมานานแล้วว่า…นอกเหนือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ อาจจะมีดินแดนที่อยู่สูงกว่า!”
ทั่วทั้งร่างกายของเต็งหยุนสั่นสะท้านถึงไขกระดูก
เรื่องเช่นนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป!
…………………….
เย่หยวนยังคงยืดหยัดกลางเวหา พร้อมสองมือไขว้หลังเชิดอกอย่างภาคภูมิใจ
ความรู้สึกไร้เทียมทานดั่งหุบเขาไท่ซานนี้ล้วนกอปรขึ้นจากความแข็งแกร่ง
เบื้องลึกในแววตาของข่านนั่วเปี่ยมไปด้วยความกลัว
การที่ทำให้มันสามารถหวาดกลัวขนาดนี้ได้ นี่ไม่ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้ว!
มันโพล่งอุทานลั่นเสมือนเห็นผีอยู่ตรงหน้า
“เจ้า…เจ้าได้การยอมรับจากเต๋าของดินแดนบัดซบนี่แล้ว?! ไม่เพียงแค่นั้น…เจ้า…เจ้าขึ้นกลายเป็นผู้ปกครองดินแดนคนใหม่แล้ว! นะ-นี่…นี่เป็นไปไม่ได้!!”
ขอบเขตความเข้าใจของข่านนั่วห่างไกลเกินกว่าที่นักสู้บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะสามารถเทียบเคียงได้แล้ว
ทันทีที่เห็นเย่หยวนเคลื่อนไหว ข่านนั่วก็ตระหนักได้ถึงปัญหาระลอกใหญ่ที่ถาโถมเข้ามาทันที
เย่หยวนมิใช่แค่ทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าเท่านั้น
แต่ศาสตร์แห่งสวรรค์อันสง่าราศีนั้น….มันไม่สามารถปกปิดจากสายตาของข่านนั่วได้!
“เจ้าก็เห็นแล้วมิใช่รึ? ข่านนั่ว เจ้าเองก็อาศัยอยู่ในดินแดนพฤกษานิรันดร์มาเป็นเวลากว่าล้านปี นี่คงถึงเวลาแล้ว ทุกอย่างจะต้องจบลงที่นี่!”
เย่หยวนกล่าวขึ้นอย่างเยือกเย็น
“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!! เจ้า…ทั้งๆที่เจ้าไม่ได้กินผลวิญญาณเต๋าแท้ๆ แล้วเจ้าจะขึ้นกลายเป็นผู้ปกครองคนใหม่ได้อย่างไร?!”
น้ำเสียงของข่านนั่วที่แพร่งพรายออกมาเปี่ยมไปด้วยความตกใจ
เย่หยวนยักคิ้วขึ้นทันทีอย่างฉงนใจ และกล่าวสวนกลับไปว่า
“ผลวิญญาณเต๋า?”
ในที่สุดเย่หยวนก็ตระหนักได้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของข่านนั่ว ไฉนมันถึงเดินทางเข้ามายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์
พอข่านนั่วนึกขึ้นได้ว่าตนหลุดปากออกไป มันจึงทำเป็นไม่สนใจและเปลี่ยนเรื่องทันที
“พระเจ้าผู้นี้คือเทพอสูรเทวะ! ถึงเจ้าจะก้าวขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้สำเร็จ แต่กลับไม่นับเป็นอันใดเมื่ออยู่ต่อหน้าเทพอวูรเทวะผู้นี้!”
มันไม่ตั้งใจยอมแพ้อย่างชัดเจน สีหน้าการแสดงออกของมันกลับมามืดมนลงอีกครั้ง พลังปีศาจสุดข้นคลักทะลักพวยพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่งจากร่างของมัน
ครั้งนี้ ลูกปะคำแก่นปีศาจของมันลอยขึ้นเหนือหัวของมัน และสาดรัศมีสีเลือดทมิฬให้มันอาบชโลมเพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งจนถึงขีดจำกัด!
ไอหมอกสีดำจำนวนมหาศาลค่อยๆก่อตัวขึ้นกลางอากาศ!
สักครู่หนึ่ง ทันทีที่ไอหมอกสีดำพัดผ่านสลายไป ภายในนั้นก็ปรากฏเป็นร่างมารพุทธะปีศาจถ่องแท้อันแสนขนลุก!
มันมีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ แต่มีใบหน้าเป็นมารปีศาจอันน่าสะพรึง!
ยิ่งไปกว่านั้น มารพุทธะปีศาจตนนี้ยังทรงพลังเสียยิ่งกว่าข่านนั่วไม่รู้กี่เท่าทวี!
แรงกดดันปีศาจที่หลั่งไหลออกจากร่างของมารพุทธะปีศาจ ต่างทำให้ทุกชีวิตเบื้องล่างเสียขวัญหนัก ทั่วทั้งร่างสั่นเทาด้วยความกลัวสุดขั้วหัวใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน ข้าขอยอมรับจากใจ เจ้าช่างแข็งแกร่งจริงๆ! แต่ทุกอย่างจะต้องจบลงเพียงเท่านี้! มารพุทธะปีศาจร่างสมบูรณ์นี้มีพลังเทียบเท่ากับหนึ่งส่วนล้านของท่านจอมเทพอสูรนิรันดร์! เจ้ามิใช่คู่มือของมันได้เลย!”
ข่านนั่วกล่าวขึ้นพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ
ร่างมารพุทธะปีศาจสีทมิฬเปิดตามองเย่หยวนด้วยแววตาถมึงทึง ความเยือกเย็นที่แผ่ซ่านออกมาเจาะขั้วกระดูกสะท้านขวัญรุนแรง
“เช่นนั้นรึ?”
มุมปากเย่หยวนกระตุกเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงสีหน้าอันแสนเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด
ข่านนั่วเพียงกล่าวตอบสั้นๆว่า
“ฆ่ามัน!”
หวือออ!
ร่างมารพุทธะปีศาจอันตรธานหายวับลับสายตาไป จิตสังหารสุดน่าสะพรึงเข้าโอบล้อมร่างเย่หยวนไว้ทันที
มันยกฝ่ามือมหึมาขึ้นเหนือหัว พร้อมฟาดตบลงมาหวังบดขยี้เย่หยวนให้แหลกเละโดยตรง
เหล่าฝูงชนเบื้องล่างถึงกับกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ แม้แต่พวกเขายังสัมผัสได้ถึงแรงระเบิดจากฝ่ามือนั้น
ทว่าเย่หยวนยังคงยืนนิ่งไร้ซึ่งเจตนาหลบหนีใดๆ
บูมมมม!
คลื่นเสียงตบปะทะพื้นดินดังสนั่น แรงระเบิดดีดผู้คนโดยรอบกระเด็นกระดอนออกไปไร้ทิศทาง
ทว่ากลับเป็นมารพุทธะปีศาจที่หยุดชะงักไปกะทันหัน ร่างของมันสั่นสะท้านอย่างหนัก
ฝ่ามือที่ตบอัดไปดังแต่เสียง ทว่าผลลัพธ์กลับไม่มีอะไร
เย่หยวนยังคงยืนนิ่งสงบ รัศมีประกายสีทองอร่ามเจิดจรัสขึ้นจากกายาดูศักดิ์สิทธิ์อย่างหาที่เปรียบไม่!
สีหน้าการแสดงออกของข่านนั่วมืดลงโดยพลัน มันร้องอุทานดังลั่น
“กายทองคำเก้าอรหันต์! เคล็ดสมบัติศักดิ์สิทธิ์กายาเต่าดำ!”
แม้แต่ยอดเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า,จั่วซ่งก็ไม่สามารถฝ่าปราการป้องกันอันแกร่งกล้าของกวนควานเทียนได้ แล้วเซียนอาณาจักรกึ่งพระเจ้าอย่างข่านนั่วยังนับเป็นอันใด?
หลังจากที่เย่หยวนทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้สำเร็จ ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มทวีขึ้นอย่างก้าวกระโดดในทุกๆด้าน
รวมไปถึงพลังป้องกันที่ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าเดิม
เย่หยวนเหลียวมองข่านนั่วเล็กน้อยและกล่าวขึ้นพร้อมท่าทางคร้านใส่ใจว่า
“ตอนนี้หมดเวลาของเผ่าปีศาจแล้ว เจ้าและพวกของเจ้าจะหายไปตลอดกาลจากดินแดนพฤกษานิรันดร์!”
หลังสิ้นเสียง เย่หยวนค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นอย่างแช่มช้า แต่ทันใดนั้นสายลมพลันผันแปรกลายเป็นกระแสวายุ มวลเมฆาเข้าผสานก่อตัวจนหนาตา!
คลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์แผ่กระจายไพศาลกวาดทั่วผินพิภพกว้าง!
ทว่าจู่ๆข่านนั่วกลับแสยะยิ้มฉีกเย็นสะท้าน ทันใดนั้นมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อน
ห้วงแห่งความว่างเปล่าถูกฉีดสะบั้นเป็นรูโหว่
ปรากฏเป็นโฉมสะคราญร่างงามถูกตรึงอยู่บนไม้กางเขนข้างกายข่านนั่ว!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน แม้เจ้าจะกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้า แต่เจ้าก็มิอาจเอาชนะพระเจ้าผู้นี้ได้! หากเก่งจริงก็มาฆ่าข้า!”
ข่านนั่วหัวเราะไม่หยุดจนแทบขาดใจ ยามนี้มันบ้าไปแล้ว
