ตอนที่ 1643 เบื่อโลก
“เด็กน้อย หากเจ้าคิดจะหลอกลวงพวกเรามันยังเร็วไปหมื่นปี! หากกลัวขนาดนั้นก็จงส่งเขาหน่วงเทพบรรพกาลออกมาเสีย แล้วเราจะไม่ต้องให้เจ้าเจ็บมาก”
สีหน้าของเฮาเหลียงเปลี่ยนไปทันที เพราะวันนี้พวกเขามากันแค่ สี่คน จะเอาคนที่ห้า มาจากไหน?
หรือเด็กคนนี้มันจะกุเรื่องคนที่ห้า ขึ้นมาเพื่อข่มขู่พวกเขาแล้วใช้โอกาสนั้นหลบหนีไป?
เย่หยวนยิ้มออกมา “เหมือนว่าพวกเจ้าจะมาเพื่อเขาหน่วงเทพบรรพกาลสินะ ต่อให้ข้ามอบเขาหน่วงเทพบรรพกาลให้เจ้าไป เจ้าจะมีปัญญาเอามันไปหรือ?”
เฮาเหลียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมา “เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องมาสนใจ! แน่สิ คงอยากคิดจะขู่เราล่ะสินะ? เฮอะ เฮอะ คนที่ห้า มันจากมาจากที่ไหนกัน?”
เฮาเหลียงนั้นมองดูไปรอบตัวทุกทิศแต่ไม่เจอว่าจะมีร่องรอยของใครอยู่เลย จึงเริ่มมั่นใจในการคาดเดาของตัวเอง
เย่หยวนนั้นก็ตกใจไม่น้อย เพราะเขาคิดว่าพวกเขามากันห้าคน แต่ปรากฏว่าเขาคาดผิด
เย่หยวนจึงหันไปยังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งและกล่าวขึ้น “ยังไม่ออกมาอีกรึ หรือต้องให้ข้าปูพรมเชิญก่อน?”
พูดจบเงาร่างหนึ่งก็ลอยตัวลงมาจากต้นไม้
“หนิงเทียนปิง!” เฮาเหลียงพูดออกมา
เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีคนที่ห้า อยู่จริงๆ
เย่หยวนเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะเขาไม่เคยคาดคิดว่าคนที่ห้า ที่ว่านี้จะเป็นหนิงเทียนปิง
หนิงเทียนปิงหันมาหาเย่หยวนด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อนแรง “นายใหญ่ เดิมทีข้าคิดจะลอบโจมตีเฮาเหลียงแท้ๆ แต่เมื่อโดนท่านเรียกออกมาแบบนี้ข้าจะต้องทำยังไงต่อดีล่ะเนี่ย?”
เย่หยวนจึงหัวเราะออกมาอย่างไม่คิดมากมายนัก “แค่หมูหมากาไก่ข้างทาง ทำไมต้องลอบโจมตีมันด้วย?”
หนิงเทียนปิงหัวเราะขึ้นเบาๆ “ข้ารู้ดีว่านายใหญ่นั้นมีวิธีสู้ พวกโง่เหล่านี้มันคงไม่พอมือนายใหญ่หรอก!”
คนทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมๆ กันอย่างไม่คิดจะสนใจพวกเฮาเหลียงแม้แต่น้อย
เฮาเหลียงนั้นโกรธจัด!
“เย่หยวนเจ้านั้นมิใช่ผู้อาวุโสอีกต่อไปแล้ว เจ้ายังคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่นักหรือ? แค่หนิงเทียนปิงคนเดียวคิดว่ามันจะมาช่วยเจ้าได้รึ?” เฮาเหลียงตะโกนออกมา
หนิงเทียนปิงหันไปมองเฮาเหลียงด้วยสีหน้าสุดเหนื่อยหน่าย “วิธีการต่อสู้ของนายใหญ่นั้นคนอย่างเจ้าไม่คิดทางคาดคิดถึงได้หรอก! ต่อให้ข้าไม่มาพวกเจ้าคิดหรือว่าตัวเองจะสังหารเขาลงได้?”
เฮาเหลียงยิ้มขึ้น “น่าขัน! แค่นักยุทธอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าคนหนึ่ง ต่อให้มันรู้แนวคิดแห่งห้วงมิติแล้วจะทำไม คิดว่ามันจะรอดจากมือของพวกข้าสี่คนไปได้รึ? ข้าจัดการหนิงเทียนปิงเอง พวกเจ้าทั้งสาม ไปจัดการเย่หยวนเสีย!”
“ขอครับ!” คนทั้งสามตอบกลับก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาเย่หยวน
เมื่อร่างของเฮาเหลียงขยับ มันก็มุ่งหน้าเข้ามาหาหนิงเทียนปิงทันที
หนิงเทียนปิงนั้นไม่ได้เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย ยกดาบขึ้นมาโจมตีสวนไป!
ในเวลา สามร้อยปีที่ผ่านมานี้ หนิงเทียนปิงไม่ได้มีพลังบ่มเพาะที่รวดเร็วเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
เขารู้ได้เลยว่าผลของโอสถสุริยันจักรวาลได้หมดลงแล้ว
เพราะแค่โอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม มันไม่มีทางส่งผลยาวชั่วชีวิตได้
แต่แค่เฮาเหลียง หนิงเทียนปิงในตอนนี้มั่นใจมากว่าจะจัดการอีกฝ่ายได้
คนทั้งสองมีพลังฝีมือที่เทียบเคียงกัน จนไม่สามารถตัดสินผลแพ้ชนะได้ไปพักใหญ่
ระหว่างนั้นยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวทั้งสามคนก็ได้เข้ามาล้อมเย่หยวนไว้ตรงกลางแล้ว
“โจมตี!”
คนทั้งสามพยายมโจมตีล้อมเป็นวงพร้อมๆ กันออกมา โจมตีเข้าใส่เย่หยวนจากสามทิศทาง
สำหรับนักยุทธอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าแล้วมันคงเป็นสถานการณ์แห่งความตาย
แต่ว่าเย่หยวนนั้นไม่คิดที่จะหลบเลยแม้แต่น้อย และไม่คิดที่จะขยับตัวเลยสักนิด
ตู้ม!
จู่ๆ ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น
คลื่นพลังงานจากการระเบิดอันรุนแรงนั้นมันทำให้พวกเฮาเหลียงต้องหยุดดาบลงตามไปด้วย
ตอนนี้ร่างหนึ่งของยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวกำลังลอยกระเด็นออกไปไกล
ร่างของเย่หยวนเองก็ปลิวออกไปหลายร้อยเมตร
ตึบ!
ร่างไร้วิญญาณของยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวคนนั้นตกลงกระแทกพื้นด้วยเสียงดัง ราวค้อนที่ทุบเข้าไปในดวงใจของทุกคน
ตอนนี้ร่างกายนั้นมันเหลือแค่เศษเนื้อกองหนัง เป็นความตายที่ชัดเจน ดูท่าเขาคงถูกระเบิดตาย
เคร้ง!
เฮาเหลียงและหนิงเทียนปิงผละตัวออกจากกัน เฮาเหลียงกันไปมองเย่หยวนด้วยดวงตาที่ไม่อยากจะเชื่อ “เจ้า… เจ้ามันบ้าไปแล้ว! เจ้า… เจ้ากล้าที่จะระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำ!”
สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำนั้นมีโลกภายในของตัวเอง เป็นพื้นที่ส่วนตัวที่ใช้เก็บพลังแห่งโลกไว้
เมื่อใดก็ตามที่สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำถูกทำลาย มันจะปล่อยพลังระเบิดออกมาในระยะสั้นๆ แต่แสนจะรุนแรง
ต่อให้เป็นยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าก็ไม่มีทางรอดหากโดนระเบิดจากสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำเข้าไปจังๆ
และยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวผู้นี้ก็เป็นคนที่อยู่ใกล้เย่หยวนที่สุดเมื่อสักครู่นี้ ก่อนที่เย่หยวนจะระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำออก
ปัญหาเดียวคือสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำมันมีคุณค่ามากมายมหาศาล เฮาเหลียงเองก็เพิ่งจะมีปัญญาหามันมาครอบครองได้หลังจากบรรลุมาถึงอาณาจักรราชันพระเจ้าสามดาวนี้เท่านั้น
สิ่งของระดับนี้ หากไม่ใช่สถานการณ์เสี่ยงตายจริงๆ มีหรือที่จะมีใครกล้าคิดระเบิดมัน?
ที่สำคัญหากไร้ซึ่งอาวุธใดๆ ในการต่อสู้แล้ว พวกเขาเองก็คงไม่สามารถสู้ต่อไปได้ มันจึงเหมาจะใช้เป็นไม้ตายสุดท้ายจริงๆ
ยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวผู้น่าสงสารคนนี้น่าจะยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองตายเพราะอะไรกันแน่
ยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวคนอื่นๆ เองก็ลอยมาไกลด้วยบาดแผลที่หนักสาหัสไม่เบา
เย่หยวนยิ้มออกมา “แค่ฆ่าได้ก็พอแล้วนี่ บ้ายังไงกัน?”
เฮาเหลียงแทบสำลักเมื่อได้ยิน เขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่หยวนจะกล้าทำเรื่องที่บ้าบิ่นขนาดนี้
“ฮึ่ม! ระเบิดสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำได้แล้วจะทำไม? หรือเจ้าจะบอกว่าตัวเองมีสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำชิ้นที่สอง? หากมีปัญญาก็ลองระเบิดเขาหน่วงเทพบรรพกาลดูสิ!”
เฮาเหลียงหัวเราะออกมาแต่ไม่นานรอยยิ้มของเขานั้นก็ต้องแข็งทื่อลง สีหน้าของเขาซีดลงอย่างถึงที่สุด ตกใจจนลูกตาแทบหลุดออกมาจากเบ้า
เพราะตอนนี้เขาได้เห็นเย่หยวนหยิบสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำอีกชิ้นออกมาเล่นในมือ
“หึหึ! ฮ่าฮ่าฮ่า! เฮาเหลียง ข้าบอกแล้วไงล่ะว่านายใหญ่นั้นมีวิธีการต่อสู้ที่เจ้าไม่มีทางคาดถึง!” หนิงเทียนปิงทนไม่ไหวต้องหัวเราะออกมาเสียงดัง
เย่หยวนจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ข้ามีไม่มากหรอก แค่สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำไม่กี่อัน อืม… คงพอที่จะระเบิดพวกเจ้าตายไปสัก เก้าถึงสิบ รอบได้อยู่”
เฮาเหลียงพูดขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ “โม้ไปเถอะ! เจ้าคิดว่าจะขู่ข้าได้เรอะ? สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำมันกลายเป็นของหาง่ายขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
พูดจบเย่หยวนจึงหยิบสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำออกมาอีกชิ้นและยิ้มกว้าง “เชื่อยัง? หรือยังไม่เชื่ออีก?”
คราวนี้เย่หยวนก็หยิบสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำออกมาอีกชิ้น
เฮาเหลียงจึงแทบทรุดลงตรงนั้น!
เขาต้องพยายามตามหานานแสนนานแค่ไหนกว่าจะได้สมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำมาไว้ในมือสักชิ้น
แต่เด็กคนนี้ที่ยังไม่บรรลุอาณาจักรราชันพระเจ้าเสียด้วยซ้ำ แต่กลับนำมันออกมาได้ถึงสามชิ้นแล้ว!
ไม่สิ หากนับรวมกับที่ระเบิดไปก่อนหน้ามันก็มีถึง สี่ชิ้นแล้ว!
มันเกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้กัน?
เมื่อเหล่ายอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวที่เหลือได้เห็นภาพนั้นพวกก็ถูกความกลัวเข้าครอบงำทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นการระเบิดของสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำ ความแรงของมันสร้างความกลัวขึ้นเต็มหัวใจของพวกเขา
“ร-เราไม่เอาด้วยแล้ว!”
พูดจบพวกเขาทั้งสองก็รีบมุ่งหน้ากลับออกมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
พวกเขาในตอนนี้หวาดกลัวอย่างถึงที่สุด หากโดนระเบิดเข้าไปอีกคราพวกเขาคงไม่เหลือชิ้นแน่ๆ
แต่เป็นเวลานั้นเองที่เย่หยวนยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนเงาร่างของเขาจะหายไป
ตู้ม!
เสียงระเบิดอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นส่งร่างของยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวทั้งสองคนลอยลิ่วไปไกล
แรงระเบิดในครั้งนี้มันรุนแรงเสียยิ่งกว่าครั้งแรก
เมื่อเฮาเหลียงได้เห็นภาพนั้นขาของเขาก็อ่อนแรงลงทันที ส่งร่างของเขาให้นั่งคุกเข่าลงกับพื้น
พลังของแรงระเบิดนี้ มีหรือที่เขาจะกล้ารับมันไว้ตรงๆ
“เจ้า… เจ้ามันบ้าไปแล้ว! ต่อให้เจ้าจะมีสมบัติราชันพระเจ้าเลิศล้ำหลายชิ้นเจ้าก็ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลยนี่? พวกนั้น… พวกนั้นมันไม่คิดจะสู้แล้วด้วยซ้ำ”
เฮาเหลียงนั้นอยากจะร้องไห้ออกมาตรงนี้ เด็กน้อยคนนี้มันจอมมารชัดๆ
ตอนนี้เขาแค่อยากจะกลับไปตบหน้าตัวเองให้ดังๆ
เขาคิดจะมาปล้นเอาของคนอื่นง่ายๆ เช่นนั้นได้อย่างไร? นี่มันเหมือนหนูคิดจะล่าเสือ มันคือการรนหาที่ตายชัดๆ
