ตอนที่ 1729 หนึ่งฝ่ามือล่อง
เจียนเฉินเร่งรีบเดินทางออกมาจนตามทันได้ในที่สุด
ส่วนอีกด้านตอนนี้เจียงเมิ่งชิงนั้นถูกเย่หยวนซัดสะท้อนกลับปลิวไป หลังจากโซเซไปพักใหญ่นางถึงเริ่มกลับมาตั้งหลักยืนหยัดได้
นางหันมามองเย่หยวนด้วยใบหน้าตื่นตะลึง
นางไม่เคยคาดคิดว่าแม้อีกฝ่ายจะขยับตัวไม่ได้สักนิดแต่เขาก็ยังกลับมีพลังมากพอที่จะต่อต้านดาบของนางได้!
เจียนเฉินปล่อยพลังโลกของตนออกมาช่วยปลดปล่อยเย่หยวน
เซียโหเหวินเจียนหน้าถอดสีทันทีและหันไปคุยกับเจียนเฉิน “อาจารย์เจียนเฉิน ข้าผู้นี้ถึงขั้นยอมที่จะรอให้เด็กนรกคนนี้มันออกมาจากดินแดนของเมืองจักรพรรดิเลิศประกายก่อนแล้วค่อยลงมือ แค่นั้นมันยังไม่พอต่อเมืองจักรพรรดิเลิศประกายของท่านอีกหรือ!”
เจียนเฉินยกมือขึ้นมาคารวะ “ความจริงใจของพี่เซียโหนั้นเจียนเฉินย่อมเห็นดี แต่…เย่หยวนและอาจารย์ของข้านั้นได้กลายเป็นสหายต่างวัยกันไปแล้ว พี่เซียโหช่วยเห็นแก่หน้าเจียนเฉินคนนี้และปล่อยเขาไปจะได้หรือไม่?”
เซียโหเหวินเจียนมีสีหน้าไม่ค่อยดีนักเมื่อได้ยิน เพราะเจียนเฉินนั้นคือยอดผู้อาวุโสของเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย เป็นผู้ที่กุมพลังอำนาจไว้อย่างมากมาย
ในสถานการณ์ปกติเขาคงยอมที่จะเห็นแก่หน้าอีกฝ่ายเป็นแน่
แต่ตอนนี้ลูกชายของเขาตายลง!
เมื่อศัตรูร้ายนั้นมาอยู่ตรงหน้าแล้ว มีหรือที่เขาจะยอมแพ้ไม่ทำการแก้แค้นให้ลูกได้?
ไม่ เขาไม่มีทางยอม!
“อาจารย์เจียนเฉิน เรื่องอื่นข้าผู้นี้ย่อมยอมให้ได้ แต่เรื่องในครั้งนี้ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงที่ไม่สามารถทำตามได้! ไอ้เด็กคนนี้มันสังหารหยุนเอ๋อของข้า ไม่แก้แค้นนี้หยุนเอ๋อคงตายตาไม่หลับแน่!” เซียโหเหวินเจียนบอกพร้อมหันไปมองดูเย่หยวน
นั่นทำให้เจียนเฉินหน้าเปลี่ยนสีไปทันที เพราะตอนนี้อีกฝ่ายพร้อมที่จะมีเรื่องอย่างเต็มที่แล้ว!
เมืองจักรพรรดิเลิศประกายของเขานั้นจัดงานสังเวียนร้อยศึกมาหลายต่อหลายครั้ง มียอดอัจฉริยะต้องตายในงานไปไม่น้อย
หากทุกผู้คนมาหาเรื่องเช่นนี้แล้วเมืองจักรพรรดิเลิศประกายจะยังเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้?
เจียนเฉินตอบกลับมา “พี่เซียโหพูดคำเหล่านั้นออกมาอย่างไร้เหตุผลเสียจริงๆ! เมื่อขึ้นสังเวียนร้อยศึกไปแล้วจะอยู่หรือตายมันก็ย่อมเป็นความรับผิดชอบของเจ้าตัว นี่คือกฎในเมืองจักรพรรดิเลิศประกายเรา การที่พี่เซียโหทำเช่นนี้มันไม่เท่ากับว่าเป็นการลบหลู่เมืองจักรพรรดิเลิศประกายเราหรือ?”
แน่นอนว่าคำพูดนั้นของเจียนเฉินมันทำให้เซียโหเหวินเจียนหน้าถอดสีทันที!
เมืองจักรพรรดิเลิศประกายนั้นมีอำนาจมากมายมหาศาล ไม่ใช่พลังรบที่แข็งแกร่ง แต่เป็นอำนาจจากเส้นสายที่แผ่กระจายไปทั่วทั้งแผ่นดินต่างหาก
ตอนนี้เหล่ายอดคนในเมืองจักรพรรดิต่างๆ นั้นล้วนแล้วแต่มีสายสัมพันธ์กับเมืองจักรพรรดิเลิศประกายทั้งสิ้น
หากเมืองจักรพรรดิเลิศประกายคิดขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเหล่านั้น ต่อให้จะมีคนมาแค่สองจากสิบมันก็มากพอที่จะทำลายเมืองจักรพรรดิสักเมืองหรือสองเมืองได้ง่ายๆ
นั่นคือจุดที่น่ากลัวที่สุดของเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย
เจียนเฉินมองดูยังเย่หยวนและเห็นว่าเด็กหนุ่มร่างกายอาบไปด้วยเลือด ดูท่าคงบาดเจ็บภายในไปไม่น้อยเลยทีเดียว
ภาพที่เห็นนี้มันทำให้จิตใจของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น!
เพราะอาจารย์ของเขาอุตส่าห์ลงทุนทำนายให้เย่หยวนไป แต่เซียโหเหวินเจียนกลับเกือบจะสังหารความหวังนั้นลง มีหรือที่เขาจะยังใจเย็นได้?
“ฮึ่ม! เจียนเฉิน อย่าได้ใช้ชื่อเมืองจักรพรรดิเลิศประกายมาขู่ข้านักเลย! เรื่องคนอื่นข้าไม่สน แต่วันนี้ความแค้นของลูกชายนั้นข้าต้องสะสางมันลงให้ได้! วันนี้เจ้าเด็กนรกนี่ต้องตาย!”
เจียนเฉินคิดว่าเซียโหเหวินเจียนน่าจะกลัว แต่ใครจะไปรู้ว่าหลังคิดอยู่พักหนึ่งเซียโหเหวินเจียนกลับพูดเช่นนี้ออกมาแทน
นั่นทำให้เจียนเฉินหน้าซีดลงทันที “เซียโหเหวินเจียน เจ้าคนโอหัง!”
เซียโหเหวินเจียนตอบ “เจียนเฉิน ข้าไม่ได้มาในวันนี้ด้วยฐานะยอดผู้อาวุโสจากเมืองจักรพรรดิสงบอุดร แต่มาด้วยฐานะคนเป็นพ่อ! วันนี้ต่อให้ใครจะมาหยุดข้า ข้าก็จะสังหาร จะหน้าอินทร์หน้าพรหมใดๆ ก็ไม่สนทั้งสิ้น!”
“เจ้ากล้า?!” เจียนเฉินเดินขึ้นมาบังด้านหน้าเย่หยวนทันที
เย่หยวนเองก็หน้าถอดสีไปเช่นกัน เพราะตอนนี้อีกฝ่ายมันคือคนบ้าชัดๆ
เซียโหเหวินเจียนหัวเราะและยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “ทำไมจะไม่กล้า? ข้าผู้นี้คือยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาว ส่วนเจ้านั้นเป็นแค่อาณาจักรนภาสวรรค์ห้าดาว! หากข้าผู้นี้อยากสังหารเจ้าจะมีปัญญามาหยุด? เจ้าทั้งสองคนไปหยุดมันไว้! ข้าจะไปสังหารเจ้าเด็กนรกนี้และแก้แค้นให้หยุนเอ๋อด้วยตัวเอง!”
คนที่เซียโหเหวินเจียนพามาด้วยนั้นเองก็เป็นยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ชั้นกลาง หาคนทั้งสองร่วมมือกันแล้วแม้แต่เจียนเฉินก็ไม่สามารถจะหลุดไปได้แน่
เจียนเฉินหน้าถอดสีและหันไปบอกเย่หยวน “รีบไป หนีกลับไปทางเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย!”
เย่หยวนพยักหน้ารับและรีบเข้าโถงบัลลังก์ม่วงไป ก่อนจะรีบเร่งความเร็วพุ่งตรงไปยังเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย
เขารู้ดีว่าเซียโหเหวินเจียนนั้นคงไม่กล้าสังหารเจียนเฉินแน่ เขาจึงไม่ต้องกลัวว่าผู้อาวุโสท่านนี้จะเป็นอะไรไปก่อนตัวเขา
“คิดจะหนีเรอะ? เมื่อข้าอยู่ตรงนี้แล้วเจ้ายังจะหนีได้อีก?”
เซียโหเหวินเจียนหัวเราะลั่นขยับร่างหายตัวไปทันที
เจียนเฉินพยายามที่จะเข้าหยุดไว้ แต่สองยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ที่มาด้วยก็เข้ามาดักทาง
สองต่อหนึ่ง เจียนเฉินจึงไม่มีทางหลุดรอดออกไปได้เลย
ในโถงบัลลังก์ม่วง เย่หยวนเองก็มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีได้แต่กัดฟันแน่น “เร็ว!”
ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาว คนเช่นนี้ย่อมมีพลังที่เหนือจินตนาการ
เย่หยวนมั่นใจว่าหากเป็นยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์หนึ่งดาวเขาจะสามารถหลบหนีอีกฝ่ายได้ด้วยความเร็วของโถงบัลลังก์ม่วง แต่เมื่อต้องมาอยู่ต่อหน้ายอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาวแล้วมันก็ไม่มีทางหนีได้เลย!
เซียโหเหวินเจียนพุ่งตัวมาจับโถงบัลลังก์ม่วงไว้ได้
คลื่นพลังอันน่าเกรงกลัวปกคลุมโถงบัลลังก์ม่วงไว้ในทันที
“เฮอะ สมบัติล้ำค่าเสียจริงๆ! ข้าโจมตีไปสุดตัวแล้วแต่มันก็ยังไม่มีแม้แต่รอยร้าว! สมบัติเทพถ่องแท้เลิศล้ำ! เรื่องครั้งนี้คงเป็นประโยชน์กับข้าไม่น้อยแล้ว!”
เซียโหเหวินเจียนหัวเราะอย่างชั่วช้าและยกมือขึ้นมาประทับอีกฝ่ามือ!
ปัง!
โถงบัลลังก์ม่วงที่ไม่มีทางหนีได้ต้องรับมันไว้อย่างแรง
ต่อให้เย่หยวนจะเปิดกลไกการป้องกันของโถงบัลลังก์ม่วงจนสุดแล้วแต่ฝ่ามือนี้มันก็ยังส่งผลมาถึงด้านในทำให้เขาต้องกระอักเลือดคำโต
“ให้ตายสิ! ไม่นึกเลยว่าพ่อของเซียโหหยุนจะเป็นยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาวเช่นนี้!” เย่หยวนกัดฟันกรอด
การปรากฏตัวของเซียโหเหวินเจียนนั้นมันเหนือความคาดหมายเขาไปหน่อย
เจ้าหมอนี่มันแข็งแกร่งเกินไป
ปัง!
อีกฝ่ามือประทับลงมา!
เย่หยวนนั้นสั่นสะท้านไปจนถึงกระดูก
“ฮ่าๆๆ! การโจมตีหน้าคงสังหารเจ้าได้แล้ว! หยุนเอ๋อ พ่อเจ้าจะแก้แค้นให้เจ้าเดี๋ยวนี้ล่ะ!”
เซียโหเหวินเจียนหัวเราะลั่นฟ้า มีถุงมือปรากฏขึ้นมาบนมือของเขาไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหน!
เย่หยวนหน้าซีดเผือดลงทันที “ไม่ดีแล้ว! สมบัตินภาสวรรค์เลิศล้ำ!”
ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาวที่ใส่สมบัตินภาสวรรค์เลิศล้ำ มันเป็นพลังที่ไม่สามารถคาดเดาได้เลย
ต่อให้มีโถงบัลลังก์ม่วงคอยปกป้องไว้อยู่ เย่หยวนก็ยังรู้สึกได้ถึงพลังอันแสนน่ากลัวจากด้านนอก
หากมือนี้ถูกปล่อยลงมา ทั้งเขาและหนิงเทียนปิงคงไม่มีโอกาสรอดไปแน่!
“ไปตายเสีย!”
เซียโหเหวินเจียนหัวเราะอย่างชั่วช้าและต่อยหมัดลงมา
แต่เป็นตอนนั้นเองที่มีพลังฝ่ามือล่องลอยมาจากเส้นขอบฟ้าและเข้าปะทะในทันที!
เซียโหเหวินเจียนนั้นกำลังดีใจที่จะได้แก้แค้น ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกปะทะเข้ากับพลังงานอันแสนรุนแรงนั้น
หัวใจของเขาเต้นแรง หมัดที่เพิ่งปล่อยออกมาเองก็หยุดชะงักลงเช่นกัน
“อ้าก!”
เสียงกรีดร้องดังขึ้น
ปัง!
ด้วยฝ่ามือเดียวนั้น ร่างของเซียโหเหวินเจียนก็กลายเป็นจุลไป!
เย่หยวนและหนิงเทียนปิงหันมองหน้ากันด้วยความตื่นตะลึงอย่างเต็มหัวใจ
“นายใหญ่ นี่มัน…ใครกัน? แข็งแกร่ง! ยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาวกลับตายลงด้วยฝ่ามือเดียวเช่นนี้!” หนิงเทียนปิงกล่าวอย่างตกตะลึง
เย่หยวนบอก “ท่านเจ้าศาลามายาล้ำ!”
หนิงเทียนปิงเปิดปากกว้าง “ไม่มีทางใช่ไหม? ท่านเจ้าศาลามายาล้ำนั้นอย่างมากก็คงเป็นแค่อาณาจักรนภาสวรรค์เก้าดาว? จะแข็งแกร่งปานนี้ได้อย่างไร?”
เพราะฝ่ามือนี้ไม่ใช่ฝ่ามือระยะใกล้ มันเป็นฝ่ามือที่ล่องลอยตามกระแสลมมาจากเส้นขอบฟ้าในระยะหลายหมื่นกิโลเมตร!
วิธีการโจมตีนี้มันช่างแสนจะเหลือเชื่อจริงๆ!
เย่หยวนยิ้มแห้งๆ ออกมา “ดูท่าเราจะดูถูกท่านเจ้าศาลามายาล้ำเกินไป! พลังฝีมือของท่านแต่เดิมทีคงอยู่ในอาณาจักรเทพถ่องแท้ไม่ผิดแน่!”
“สหายหนุ่มเย่หยวน รักษาตัวด้วย เฒ่าคนนี้คงออกไปส่งไม่ไหว!” ตอนนั้นเองที่มีเสียงแก่ๆ ลอยมาตามลม
เย่หยวนจึงลุกขึ้นก้มหัวคารวะไปยังเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย
