ยิ่งเข้าแหล่งศูนย์กลางไปเรื่อยๆ แก๊สที่กัดกร่อนมันก็ยิ่งรุนแรงขึ้นและเป็นภาระที่หนักหนาขึ้น
พลังของหยูจิงนั้นเริ่มเข้าสู่สภาวะยุ่งเหยิงและทำให้นางช้าลงกว่าคนอื่นๆ มาก จนตกลงไปอยู่ด้านหลังเย่หยวนในที่สุด
จู่ๆ เย่หยวนก็ดึงแขนของหยูจิงไปและส่งผ่านปราณเทวะโกลาหลให้
เมื่อรู้สึกว่ามือของตัวเองถูกจับเข้าหยูจิงก็ตกใจรีบดึงมือกลับด้วยสัญชาตญาณทันที
แต่ไม่นานจากนั้นนางก็พบว่าพลังและปราณเทวะของตัวเองกลับมาปกป้องร่างของนางได้อีกครั้ง ช่วยลดภาระที่ร่างกายนางต้องได้รับไปอย่างมาก
หยูจิงมองดูเย่หยวนด้วยความตื่นตกใจ ตอนนี้นางเพิ่งจะทันรู้ตัวว่าเย่หยวน ราชันพระเจ้าสามดาวคนนี้กลับมีท่าทีสบายๆ มาได้จนตอนนี้!
แถมตอนนี้เขายังมีแรงพอจะมาเสริมปราณเทวะให้นางอีก
เขาทำได้อย่างไรกัน?
ตอนนี้นางรู้สึกได้ว่าปราณเทวะที่ห่อหุ้มร่างอยู่นี้มันแข็งแกร่งกว่าปราณของนางเสียอีก ไม่แปลกใจเลยที่ว่าเย่หยวนจะสังหารตะขาบเพลิงคลั่งลงได้
เพราะชายคนนี้มันไม่ธรรมดา!
“ขอบคุณนะเย่หยวน!” หยูจิงบอกขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ
เย่หยวนยิ้มรับ “พี่จิง ท่านขอบคุณข้ามากี่ครั้งแล้วเนี่ย!”
หยูจิงหน้าแดงขึ้นมาด้วยความอายทันที “ข้า…นอกจากพูดขอบคุณแล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไร”
เย่หยวนยิ้มและกำลังคิดจะตอบกลับไป แต่จู่ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนรุนแรงที่อยู่ตรงหน้า
ปัง!
แมลงยักษ์ตัวสีขาวพุ่งขึ้นมาจากผืนดินและอ้าปากกว้างพุ่งเข้าหาเย่หยวนทันที
คนทั้งสี่ที่วิ่งอยู่ด้านหน้านั้นก็ตื่นตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่น้อยเช่นกัน
ด้วนเผิงหน้าถอดสีตะโกนบอก “แย่แล้ว ราชาแมลง! ดูท่าจะอยู่ยอดๆ ของระดับสี่ชั้นกลางเลยด้วย! พวกเขาทั้งสองแย่แล้ว!”
เพราะที่ๆ ราชาแมลงปรากฏตัวนั้นมันพอเหมาะพอเจาะอยู่ตรงกลางระหว่างคนทั้งสี่กับพวกเย่หยวนพอดิบพอดี
เมื่อลัวยองได้เห็นภาพนี้เขาก็ยิ้มออกมาอย่างดีอกดีใจ
เพราะแม้เมื่อสักครู่เย่หยวนจะช่วยเขาไว้ แต่เขาก็ยังคิดอยากให้เย่หยวนตายลง!
หยูจิงหน้าซีดเผือดและตะโกนบอก “เย่หยวนระวัง!”
เรื่องราวในตอนนี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนทั้งสองไม่ทันตั้งตัว
แต่มันก็สายเกินกว่าจะหลบแล้ว
หยูจิงพยายามจะผลักเย่หยวนออกไปและรับการโจมตีจากเจ้าแมลงไว้เอง แต่นางกลับรู้สึกได้ถึงร่างกายที่ไม่สั่นไหวของเย่หยวน
ตอนนี้มือซ้ายของเย่หยวนกางกรงเล็บออกมาพร้อมเสียงคำรามของมังกรที่ดังลั่น
เทพมังกรเหยียบสวรรค์!
ปัง!
เสียงดังสะท้านดังขึ้นมา ร่างของทั้งเย่หยวนและราชาแมลงปลิวออกจากกัน
หยูจิงตื่นตกใจอย่างมาก นางไม่คิดว่าพลังฝีมือที่แท้จริงของเย่หยวนจะแข็งแกร่งปานนี้
ราชาแมลงนี้มันมีคลื่นพลังที่แข็งแกร่งกว่าตัวนางเองเสียอีก มันน่าจะอยู่ยอดของระดับสี่ชั้นกลางแล้ว
ส่วนเย่หยวนในวินาทีวิกฤต กลับสามารถปะทะกับมันได้ตรงๆ!
พวกด้วนเผิงเองก็มีสีหน้าตื่นตกใจไม่แพ้กัน เขาไม่คิดไม่ฝันว่าเย่หยวนจะรอดออกมาได้ครบสามสิบสองเช่นนี้
“ที่แท้เย่หยวนก็เป็นผู้ฝึกฝนร่างกาย ที่สำคัญเขายังมีร่างระดับสี่ชั้นกลางแล้วด้วย!” ด้วนเผิงกล่าวออกมาอย่างตื่นตะลึง
ลัวยองนั้นคิดแน่ๆ ว่าเย่หยวนต้องตาย ไม่มีทางใดเลยที่เขาจะคาดเดาได้ว่าเย่หยวนแท้จริงแล้วแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาได้แต่หัวเราะ “หัวหน้าด้วน ข้าบอกแล้วว่าเจ้าเด็กนี้มันไม่น่าไว้ใจ! มันซ่อนฝีมือไว้ แฝงตัวทำเป็นหมูจะกินเสือ! มันต้องวางแผนร้ายไว้แน่ๆ แต่ท่านก็ยังไปหลงเชื่อคำมัน”
ด้วนเผิงมองดูออกไปตรงหน้าอย่างเหม่อลอยด้วยความไม่แน่ใจ และก็ไม่สามารถตัดสินใจว่าจะลงมืออย่างไรได้เสียที
เพราะในงานแบบนี้ ความเชื่อใจมันย่อมไม่มีจริง
ในเทือกเขาเทพอสูรนี้ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดหาใช่สัตว์ร้าย แต่เป็นผู้คนใจทราม!
เรื่องความขัดแย้งของลัวยองและเย่หยวนนั้น เขาตัดสินใจที่จะนั่งดูและไม่คิดเข้าไปยุ่งมาแต่แรก
ตราบเท่าที่มันไม่ส่งผลต่อการเดินทาง เขาก็ไม่สนใจหรอกว่าคนทั้งสองจะดุด่าว่ากันอย่างไร เพราะมันไม่ได้ทำให้เสียเรื่อง
แต่ตอนนี้เขาได้รู้แล้วว่าเย่หยวนนั้นปิดซ่อนอะไรไว้มากมายเหลือเกิน
และสิ่งที่ด้วนเผิงคาดไม่ถึงมากที่สุดก็คือพลังฝีมือของเย่หยวน ว่ามันจะแข็งแกร่งปานนี้
เมื่อสักครู่นี้ราชาแมลงพุ่งเข้าโจมตีทีเผลอ หากเป็นเขา เขาก็คงต้องมีบาดเจ็บบ้างไม่น้อย แต่เย่หยวนกลับรอดมาได้อย่างไร้รอยขีดข่วน!
แค่นี้มันก็เห็นแล้วว่ากำลังของเย่หยวนนั้นไม่ด้อยไปกว่าตัวเขาแน่
ส่วนอีกด้าน ระหว่างที่เรื่องราวยังชักช้าอยู่ เย่หยวนและหยูจิงก็ถูกฝูงแมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงเข้าล้อมอย่างรวดเร็ว
หยูจิงตะโกนบอก “หัวหน้าด้วน ช่วยพวกเราด้วย!”
ลัวยองหันมองดูหยูจิงด้วยใบหน้าท่าทางสงสาร แต่เขาก็ยังพูดออกมา “หัวหน้าด้วน ท่านต้องคิดให้ดี! การนำพาเด็กคนนี้ไปกับเราด้วยมันไม่รู้เลยว่าจะดีหรือร้ายกันแน่!”
เมื่อหยูจิงเห็นว่าคนตรงหน้าไม่คิดจะขยับตัว นางก็ยิ่งแตกตื่นไปใหญ่ “เย่หยวน เจ้าคนเดียวรอดออกไปได้แน่ๆ อย่าได้สนใจข้าเลย!”
เย่หยวนทำหน้าดำคร่ำเครียดขึ้นทันที “เงียบไป! เราจะออกไปด้วยกัน! เกาะข้าไว้อย่าได้ปล่อยเชียว!”
เมื่อถูกเย่หยวนดุว่าเช่นนั้นหยูจิงก็ตื่นกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรอีก นางได้แต่เกาะแขนของเย่หยวนไว้อย่างสุดแรงเกิด ไม่กล้าที่จะปล่อยแม้แต่น้อย
เย่หยวนขยับร่างออกไป พุ่งเข้าหาราชาแมลง
เทพมังกรเหยียบสวรรค์!
เย่หยวนใช้ท่าออกไปอีกครั้ง แลกพลังปะทะกับราชาแมลง!
หนึ่งคนหนึ่งแมลงจึงถอยหลังไปอีกก้าวใหญ่!
หากเป็นแค่เย่หยวนคนเดียว เขาย่อมไม่กลัวราชาแมลงใดๆ
หากไม่ใช่เพราะต้องหายาแก้พิษมัน เย่หยวนย่อมสามารถสังหารเจ้าราชาแมลงนี้ได้ด้วยดาบเดียว
แต่ตอนนี้เขาต้องการให้แมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงพาเขาเข้าไปหายาแก้พิษ
หากเขาสังหารราชันของพวกมันลงเสีย แมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงก็คงแตกรังหนีกระจัดกระจาย การจะหายาแก้พิษตอนนั้นมันคงยากมากแล้ว
ส่วนแนวคิดแห่งห้วงมิตินั้น เย่หยวนใช้มันออกมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้าราชาแมลง แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะทะลุผ่านมันมาได้!
ดูท่าเจ้าราชาแมลงนี้เองก็คงพอเข้าใจในหลักแนวคิดแห่งห้วงมิติไม่น้อย
เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้แต่ต้องเข้าปะทะตรงๆ!
หลังจากถอยมาได้แล้วเย่หยวนก็ทนทานแรงสะท้อนและไม่คิดที่จะหยุดมือ พุ่งเข้าไปหาอีกครั้งหนึ่ง
เทพมังกรเหยียบสวรรค์อีกครั้ง!
ปัง!
แรงปะทะอันรุนแรงกระจายไปทั่วทิศ ส่งเหล่าแมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงรอบๆ กระจายไปทั่วไม่สามารถที่จะเข้าไปยุ่งการต่อสู้นั้นได้เลย
จากนั้น ก็ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ ครั้งที่ห้า!
ราชาแมลงนั้นมีพลังฝีมือที่เก่งกาจไม่น้อย หากเป็นนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าหกดาวทั่วๆ ไปร่างกายของพวกเขาคงแหลกเละไปเพราะเทพมังกรเหยียบสวรรค์อันต่อเนื่องของเย่หยวนแล้ว
แต่เจ้าราชาแมลงนี้กลับสะท้อนมันกลับมาได้ทุกครั้งและแค่ถอยหลังไปไม่กี่ก้าว จากนั้นก็พร้อมรับการโจมตีของเย่หยวนอีกครา
ลายสีฟ้าปรากฏขึ้นบนร่างเย่หยวน พลังกายของเขาพุ่งสูงอย่างไร้เปรียบจนสามารถโจมตีเข้าไปได้ซ้ำๆ อีกหลายต่อหลายที
ไกลออกมา ด้วนเผิง ลัวยองและคนอื่นๆ ต่างมองภาพนั้นอย่างตกตะลึง
เพราะเสียงอันดังสะท้านนี้มันแสดงให้เห็นว่านี่คือการปะทะที่รุนแรงแค่ไหน
พลังระดับนี้มันมากพอจะบดขยี้พวกเขาทั้งหลายได้ง่ายๆ!
“แข็งแกร่ง! หรือว่าร่างกายของเจ้าหมอนี่มันจะตีขึ้นมาจากเหล็กกัน?”
“นี่มันสังหารแปดร้อยศัตรูและทหารหนึ่งพันชีวิตไม่ใช่หรือ! ไม่ว่าร่างของเขาจะแข็งแกร่งปานใดแต่การใช้วรยุทธที่รุนแรงขนาดนี้ออกมาติดๆ กันมันย่อมไม่มีทางต้านทานได้แน่!”
ลัวยองหัวเราะร่า “หึๆ มันยังคิดอยากเป็นพระเอกช่วยสาวอีก! ข้าว่ามันน่าจะใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วล่ะมั้ง?”
ด้วนเผิงยังคงสับสนอย่างมาก เขายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะลงมือดีหรือไม่
เย่หยวนนั้นราวกับเป็นคนบ้า ปล่อยกรงเล็บโจมตีออกมาอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด เข้าปะทะกับราชาแมลงอย่างลืมหายใจ
จู่ๆ ด้วนเผิงก็กัดฟันแน่นและพุ่งเข้าไปหาราชาแมลงบ้าง
แต่ว่าตอนนั้นเองที่เย่หยวนได้โจมตีเป็นครั้งที่สิบสามออกมา!
ตู้ม!
ร่างของราชาแมลงปลิวไปไกลด้วยกรงเล็บมังกรนี้!
ตอนนี้มันพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นทันทีไม่ได้แล้ว
เมื่อเย่หยวนเห็นเช่นนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นดีใจ ขับมือของหยูจิงและพุ่งตัวออกมา
“ไป!” เย่หยวนตะโกนบอกด้วนเผิงที่กำลังมุ่งหน้ามาหาและเร่งความเร็ววิ่งออกไปทันที
ด้วนเผิงที่เห็นภาพนั้นก็ต้องตะลึงจนแทบลืมหายใจ
เจ้าหมอนี่ใช้วิชาที่รุนแรงปานนั้นออกมาติดๆ กันถึงสิบสามครั้ง แต่กลับยังมีแรงเหลือมากมายถึงขนาดนี้!
แต่ตัวเขาเองก็ไม่กล้าอยู่ต่อรีบวิ่งมุ่งหน้าหนีตามไป
หลังจากราชาแมลงตัวนั้นตกลงถึงพื้น มันก็ค่อยๆ ดีดตัวกลับขึ้นมาเงยหน้าขึ้นสู่ฟ้าและร้องออกมาลั่น
เหล่าแมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงที่ได้ยินเสียงนั้นต่างมุ่งหน้าตามติดพวกเย่หยวนไปอีกครั้งหนึ่ง
…………………………
