เทพสวรรค์สามดาวผู้หนึ่งกล่าวขึ้น “พี่ใหญ่ เจ้าเด็กคนนี้มันหลบซ่อนในร่องมิติ มันคงคิดอยากเล่นซ่อนหากับเราแล้ว!”
“เจ้าโง่ที่ไม่ประเมินตนเอง! ห้วงมิติโดยรอบนี้มันเหมือนดั่งสวนหลังบ้านพวกเรา แล้วมันคิดจะมาเล่นซ่อนหาในสวนบ้านเราอย่างนั้นหรือ? เทพสวรรค์ผู้นี้จะทำให้มันได้รู้เองว่าคนที่เล่นนั้นมิใช่มัน แต่เป็นเรา! หลงซี หลงจ้าว หลงหมิง พวกเจ้าทั้งสามนำคนแยกกันออกไปเล่นกับมันเสียหน่อย!” หลงเสี่ยวร้องสั่งขึ้น
หลงซี หลงจ้าว หลงหมิงนั้นก็คือเทพสวรรค์สามดาวทั้งสามคนนั่นเอง
เมื่อได้รับคำสั่งจากหลงเสี่ยว คนทั้งสามก็ยกมือขึ้นมารับด้วยรอยยิ้ม “พี่ใหญ่วางใจเถอะ ร่องมิติในบริเวณนี้มันเป็นดั่งสวนหลังบ้านเรา ต่อให้เจ้าเด็กนั่นมันจะหนีเก่งปานใดมันก็ไม่อาจหนีจากมือเราได้!”
เพราะมิติในพื้นที่นี้มันไม่เสถียรมีการซ้อนทับของมิติเกิดขึ้นหลายต่อหลายชั้น เป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจได้ในเวลาอันสั้น
และฐานหลักของหลงเสี่ยวมันก็ได้ตั้งอยู่ใจกลางที่แห่งนี้
เพราะฉะนั้นสำหรับคนทั้งหลายนี้แล้วมันจึงจะมิใช่เรื่องยากซับซ้อนใดๆ
เย่หยวนเดินเข้าไปยังร่องมิตินั้นมันก็เหมือนดั่งเดินเข้าไปหากับดักด้วยตนเอง
พวกหลงซีทั้งสามนำพาหน่วยของตัวเองแยกย้ายกันออกไปตามหายังทิศต่างๆ ทำการปูพรมค้นหาโดยไม่เว้นช่องว่างใดๆ
“เจ้าเด็กคนนี้มันเก่งกาจไม่เบา! พวกเราออกมาปิดล้อมมันตั้งมากมายแต่มันกลับหนีรอดออกไปได้!”
“หึ! ความตายของหมิงซินนั้นจะต้องได้รับการชำระ! หากข้าจับมันได้ข้าจะทุบมันให้แตกสลายเป็นหมื่นๆ ชิ้น!”
หลงหมิงซินนั้นคือเทพสวรรค์หนึ่งดาวที่เย่หยวนสังหารไปตอนที่ฝ่าวงล้อมหนีออกมานั่นเอง คนทั้งหลายที่สนิทกับหลงหมิงซินจึงรู้สึกคับแค้นใจไม่น้อย
คนตั้งมากมายปิดล้อมเย่หยวนไว้แต่สุดท้ายเขากลับหนีออกไปได้
“พอ! พวกเจ้าตั้งใจกันหน่อย! ระวังอย่างยิ่งในจุดที่มิติทับซ้อนหนาแน่น อย่าให้มันได้มีโอกาสซุ่มโจมตีเรา!” หลงซีร้องบอก
ตัวเขานั้นติดตามหลงเสี่ยวมานานผ่านศึกมานับร้อยๆ พันๆ และรู้ดีว่าความประมาทจะพาไปสู่ความฉิบหายเสมอ
แม้ว่านี่จะเป็นรังของพวกเขาเองแต่ตัวเขาก็ยังระวังอย่างสุดตัว
แต่จู่ๆ มันกลับมีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าและไม่ว่าจะมองอย่างไรมันก็เป็นหลงเสี่ยวฉุนแล้ว
“ฮี่ๆๆ… พวกเจ้าคนร้ายทั้งหลาย ไปตายเสียเถอะ!” หลงเสี่ยวฉุนร้องบอกพร้อมทำหน้าล้อเลียน
หลงซีหรี่ตาลงพร้อมยกดาบฟันออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง!
“ไอหยา!”
หลงเสี่ยวฉุนร้องออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ ก่อนจะจางหายไปกับตาคนทั้งหลาย
ปัง!
จากห้วงมิติอีกด้านหนึ่งมันได้เกิดคลื่นพลังสายหนึ่งพุ่งมาทำลายร่างของเทพสวรรค์หนึ่งดาวในกลุ่มจนแหลกสลาย!
“อ่าวโจว!” หลงซีเบิกตากว้างมองดูภาพตรงหน้าอย่างโกรธแค้น
อ่าวโจวผู้นี้คือลูกน้องคนสนิทของหลงซี คนทั้งสองนี้สนิทกันมากจนแทบจะเป็นพี่น้องกัน
หลงซีนั้นไม่นึกไม่ฝันว่าอ่าวโจวนั้นจะต้องมาตายด้วยน้ำมือของเย่หยวนต่อหน้าต่อตาเขาเช่นนี้!
ดาบที่ปล่อยสังหารนี้ไม่ว่าจะดูอย่างไรมันก็ย่อมเป็นดาบสลักกลวงแท้ ดาบเช่นนี้ใครกันเล่าที่จะใช้มันได้นอกจากเย่หยวน?
ดาบสลักกลวงแท้นี้มันมีความลึกลับอย่างมาก เวลาปล่อยออกมามันจะไม่ส่งคลื่นพลังใดๆ ให้คนสัมผัสได้ กว่าจะรู้ตัวก็ตายไปเสียก่อนแล้ว
พร้อมกับการที่หลงเสี่ยวฉุนออกมาล่อความสนใจที่อีกด้านมันจึงทำให้ไม่มีใครได้ทันสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นที่ด้านหลังและทำให้พวกหลงซีทั้งหลายไม่อาจตั้งรับทัน
“ท-ทำไมมันจึงได้มีมิติทับซ้อนในที่แบบนี้? ทำไมกัน?! ทำไมเราจึงไม่เคยพบเจอมันมาก่อนเลย?” หลงซีขมวดคิ้วแน่น.ไอรีนโนเวล.
หลงซีนั้นมองดูภาพตรงหน้าอย่างมึนงง ที่ที่เย่หยวนลอบโจมตีออกมานั้นมันเป็นมิติซ้อนที่สุดแสนลึกลับ!
เจ้ามิติซ้อนนี้มันเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสำรวจพบมาก่อน
แต่เย่หยวนกลับเข้าไปซ่อนภายในและใช้มันโจมตีพวกเขา!
ไม่ว่าจะมองอย่างไรเรื่องนี้มันก็แสดงให้เห็นได้ว่าเย่หยวนนั้นเข้าใจร่องมิตินี้ดีกว่าพวกเขา!
“ตามไป! ต่อให้พ่อเจ้าจะต้องพลิกมิติทั้งหลายวันนี้ข้าก็จะหาเจ้าให้เจอ!”
หลงซีนั้นพุ่งตัวตามเข้าไปยังมิติซ้อนนั้นด้วยความโกรธแค้นคับอก
ฟุบ!
เขาเห็นเงาร่างหนึ่งพุ่งหายไปที่สุดสายตา หลงซีจึงได้แทงดาบตามออกไปอย่างไม่ยั้งคิดใดๆ
แต่ร่างนั้นมันกลับกะพริบก่อนจะจางหายหลบพลังดาบนั้นอย่างง่ายดาย
หลงซีต้องตะโกนลั่นออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ “ตาม!”
จากนั้นหลงซีและพวกก็ได้พุ่งตัวตามเงาร่างของเย่หยวนลงห้วงมิติแล้วมิติเล่า
“อ่า!”
จู่ๆ มันก็เกิดเสียงหนึ่งดังขึ้นมาไม่ไกล
หลงซีหน้าถอนสีทันทีที่ได้ยิน “เสียงหลงปี่! เจ้าเด็กคนนั้นมันกลับสังหารเทพสวรรค์สองดาวลงได้หรือ?”
ลูกน้องอีกคนของหลงซีร้องทักขึ้นมา “ท่านหลงซี เจ้าเด็กคนนี้มันมากเล่ห์นัก ที่สำคัญมันยังเก่งกาจมหาศาล หากเราตามไปเช่นนี้มันคงไม่ดีแน่! ไม่เช่นนั้นเราจะเป็นฝ่ายถูกมันไล่ต้อนเสียเอง!”
หลงซีที่ได้ยินก็ผงะไป ดูท่าเขาจะเริ่มกลับมาตั้งสติได้แล้ว
แต่เมื่อคนทั้งหลายคิดหันหน้ากลับจะออกจากมิติซ้อนนี้ พวกเขากลับพบว่าตนเองไม่สามารถจะหาเส้นทางที่จากมาได้อีกต่อไป…พวกเขากำลังหลงในห้วงมิติ!
“ท่านหลงซี นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไร?”
“ที่เห็นนี้มันเหมือนสวนหลังบ้านพวกเรา…แต่เรากลับหลงในสวนตัวเองหรือ?”
…
เหล่าลูกน้องของเขาทั้งหลายต่างร้องบอกขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ พวกเขานั้นกลับหลงทางในสวนหลังบ้านตัวเอง!
พวกเขานั้นรู้จักที่แห่งนี้เหมือนดั่งเป็นบ้านตนเอง แต่หลังจากวิ่งไล่เย่หยวนมาไม่นานตัวพวกเขาทั้งหลายกลับพบว่าไม่อาจจะหาทางที่พวกเขาจากมาได้อีกต่อไป
หลงซีต้องหรี่ตาลงอย่างหนักใจพร้อมกัดฟันแน่น “เจ้าเด็กคนนี้มันมีแนวคิดแห่งห้วงมิติที่เหนือล้ำกว่าที่เราคาดไปมาก! มันพาเราเข้ามาในห้วงวงกตมิติแล้ว!”
“ห-ห้วงวงกตมิติ? เช่นนั้น…เช่นนั้นเราจะออกไปไม่ได้แล้วหรือ?”
“เป็นไปไม่ได้น่า! ในเมื่อมันเป็นห้วงวงกตมิติแล้วตัวมันจะออกไปได้อย่างไร?”
เมื่อคนทั้งหลายได้ยินเรื่องราวพวกเขาต่างก็แสดงสีหน้าซีดขาวออกมาตามๆ กัน
มิตินั้นมันเป็นสิ่งที่สุดแสนลึกล้ำมาแต่ก่อนกาล ยากล้ำกว่าที่พวกเขาทั้งหลายจะเข้าใจได้
ไม่เช่นนั้นแล้วแนวคิดแห่งห้วงมิติเองก็คงไม่ถูกจัดเป็นสุดยอดแนวคิด
ภายในมิตินั้นมันมีชั้นมิติทับซ้อนกันอยู่มากมาย เป็นดั่งเขาวงกตอยู่แต่เดิม
เทพสวรรค์นั้นสามารถใช้พลังของมิติได้ แต่สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงแค่พลังจากผิวหน้ามิติ
ส่วนลึกของมิตินั้นเป็นสิ่งที่ยากเย็นไม่อาจเข้าใจได้ พวกเขาทั้งหลายย่อมไม่อาจดึงมันออกมาใช้งานได้
และเจ้าร่องมิตินี้เองมันก็เป็นส่วนที่ซับซ้อนกว่าโลกภายนอกมาก เพราะฉะนั้นเมื่อเหล่าพวกหลงเสี่ยวมาตั้งฐานอยู่ภายในนี้ แม้แต่จักรพรรดิเทพสวรรค์เองก็ไม่อาจจะตามหาล่าพวกเขาได้ง่ายๆ
และเจ้าห้วงวงกตมิตินี้เองมันก็เป็นหนึ่งในส่วนลึกของห้วงมิติ ทั้งเปราะบางและซับซ้อน
หากตกลงมาถึงยังชั้นนี้แล้วพวกเขาคงไม่อาจจะกลับออกไปได้ง่ายๆ
หลงซีนั้นวิ่งไล่ตามเย่หยวนมาด้วยความโกรธแค้น จนเข้ามาถึงห้วงวงกตมิติอย่างไม่ทันรู้ตัว
แน่นอนว่าเรื่องนี้มันย่อมจะเป็นแผนการของเย่หยวน
พวกเขานั้นย่อมจะไม่อาจนึกว่าเย่หยวนในห้วงมิติวงกตนี้มันเป็นเหมืองดั่งฉลามในทะเลกว้าง เข้าใจเหมือนดั่งเป็นแหล่งหากินของตน
เวลานี้สวนหลังบ้านของพวกเขาจะได้กลายเป็นสุสานของตนเองเสียแล้ว
จู่ๆ เย่หยวนก็ได้ปรากฏร่างออกมาที่มุมหนึ่งท่ามกลางความสับสนวุ่นวายของผู้คน “ไม่ต้องกังวลไป ไม่นาน…พวกเจ้าก็จะได้พบเจอสหายที่จากไปแล้ว”
หลงซีหันมามองเย่หยวนพร้อมกัดฟันแน่น “เด็กน้อย เจ้าคิดว่าจะขังเราไว้เช่นนี้ได้หรือ? เทพสวรรค์ผู้นี้จะบอกเจ้าให้ว่าแม้จะเป็นห้วงวงกตมิตินี้ แต่ด้วยความเข้าใจในมิติของพวกเราแล้วมันก็คงพอจะหาทางกลับออกไปได้ในไม่ช้า พวกเราจะกลับไปถึงมิติผิวหน้าได้อย่างแน่นอน!”
แต่เย่หยวนกลับส่ายหัวออกมาเป็นคำตอบ “ข้าบอกตั้งแต่เมื่อไหร่เล่าว่าจะขังพวกเจ้าด้วยห้วงวงกตมิตินี้?”
หลงซีเบิกตากว้างขึ้นทันทีที่ได้ยิน “เจ้า…เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?”
เย่หยวนจึงยิ้มตอบกลับไป “เจ้าเองก็น่าจะเดาได้แล้วมิใช่หรือ? ห้วงมิติ…ทลาย!”
เย่หยวนพูดพร้อมกระทืบเท้าลงพร้อมปราณเทวะโกลาหลที่รุนแรงพุ่งกระแทกลงไปยังพื้นของห้วงวงกตมิติในทันที
เวลานี้คลื่นพลังรุนแรงบ้าคลั่งมันจึงได้สะท้อนกันไปมาในร่องมิตินี้
หลงซีที่ได้เห็นต้องร้องร่ำขึ้นอย่างโกรธแค้น “เด็กน้อย หากเจ้าทำลายห้วงมิติลง เจ้าก็จะได้ตายไปด้วย!”
เย่หยวนที่ได้ยินจึงยิ้มตอบกลับไป “เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว! ความเข้าใจต่อแนวคิดแห่งห้วงมิติของข้านั้นมันมิใช่สิ่งที่พวกเจ้าจะจินตนาการได้!”
…………………..
